Als chauffeur die elke dag meermaals gebruik maakt
van de Belgische wegen, zou ik graag het woord tot u richten aangaande enkele
dringende vragen. Niettegenstaande het feit dat ik er van overtuigd bent dat u
- zelfs in deze harde verkiezingstijd - heel wat werk verricht, heb ik twijfels
over de kwaliteit van uw arbeid, vandaar dit overzicht van enkele
verbazingwekkende punten op het gebied van verkeer:
Hoe komt
het dat er van de 15 miljard die u jaarlijks binnenkrijgt via allerhande
verkeersbelastingen en dergelijke meer, er slechts 900 miljoen terugvloeit naar
het verbeteren van onze wegeninfrastructuur?Wat gebeurt er met de andere 94%
van ons met de glimlach betaalde geld? Is het verkeer dan een nieuwe melkkoe
geworden voor de Belgische staat of is dit de laatste decennia gewoon niet
anders geweest?
Waarom
wilt u hier bovenop nog een wegenvignet invoeren, of het zogenaamde
rekeningrijden? Hebt u nog niet voldoende aan de 14.1 miljard die u nu reeds
binnenkrijgt en die niet opnieuw wordt geïnvesteerd in onze wegen en de
veiligheid ervan? Tenzij u dit geld gaat aanwenden om de files in te korten, de
stilstand te verminderen en het openbaar vervoer drastisch uit te breiden, denk
ik niet dat u iemand bereid zal vinden in ons land om opnieuw diep in de
geldbuidel te tasten.
Wie vindt
toch al die nieuwe richtlijnen en wetgevingen uit aangaande de
verkeersveiligheid in ons land? Als je in België meer dan 120 km/u rijdt op de
snelwegen, terwijl er geen andere auto te bespeuren valt, dan kan je je aan een
zware boete verwachten, maar nog elke dag zie ik meermaals wegpiraten over
parkings van tankstations en pechstroken scheuren, kom ik gemiddeld vijf maal
per rit van honderd kilometer wel een doodrijder tegen, zie ik nog steeds
vrachtwagens inhalen bij regenweer en op één meter van hun voorligger rijden.
Wanneer wordt daar iets aan gedaan? Waarom wordt er niet met anonieme wagens
veel meer door het verkeer gereden, in plaats van andere mensen overdreven aan
te pakken wanneer ze ook maar vijf km/u te snel rijden? Brengt dat niet
voldoende op voor de schatkist? Bent u dan niet hypocriet in uw gedachtengang
als u beweert dat u de verkeersveiligheid ten allen prijze wil verbeteren, maar
het anderzijds vooral moet opbrengen door middel van boetes? Shame on you!
Tenslotte
vraag ik mij ook ten zeerste af of u zelf ooit de auto neemt om afstanden te
overbruggen op onze Belgische wegen? Uw wetten zijn gewoon niet realistisch
meer! Gelooft u nu zelf dat de files gaan opgelost geraken als we pas aan het
eind gaan invoegen en we verplicht worden om te ritsen? Nee hoor, zo bevorder
je gewoon nog meer het asociale rijgedrag. Ik nodig u uit om eens in een stad
als Gent te komen rijden en op zoek te gaan naar de zwakke weggebruikers: met
vier! naast elkaar, zonder licht, zonder helm en agressief tov de andere
weggebruikers, dat is wat u van hen gemaakt heeft door hen zo veel rechten te
geven en hen te doen verzaken aan hun plichten. Natuurlijk moet er bescherming
zijn, maar is er nu echt niemand die nuttige, to-the-point maatregelen kan
uitwerken die wel een effect hebben? Het brengt waarschijnlijk ook niet genoeg
geld op om hierop te gaan controleren, vandaar dat het de laatste jaren enkel
de pan uitswingt. Ik reed zelf vroeger altijd met de fiets naar school, naar de
training en in mijn vrije tijd, maar nooit haalden wij zon stoten uit als
sommige fietsers nu.
In de
hoop dat u in de toekomst ons geld besteedt aan een veilig, goed doorstromend
verkeer, aan een uitgebreid openbaar vervoersnetwerk en veilige fietspaden,
groet ik u met veel ongeduld.
Alvorens kritische vragen te richten tot de bazen van de katholieke en andere kerken, dient wel een duidelijk onderscheid te worden gemaakt tussen de begrippen geloof en het instituut kerk. Met geloof op zich is immers niets mis, integendeel, maar wel met wat wordt gedaan in naam van de godsdienst.
Ten eerste stel ik mij de vraag hoe je als instituut over zo veel rijkdom kan beschikken, terwijl vele van je volgelingen in armoede moeten leven. De pracht en praal van het Vaticaan en vele andere kerkgebouwen staat in schril contrast met de leefomstandigheden van de katholieke gelovigen op het Afrikaanse continent of wat wij hier in Europa de vierde wereld noemen. Is het niet wraakroepend dat het kerkinstituut één van haar belangrijkste pijlers verloochent en het gebod 'Gij zult de hongerigen spijzen, de dorstigen laven en de naakten kleden' niet in de praktijk ten uitvoer brengt? Natuurlijk zijn er kleinschalige projecten, opgezet door mensen uit naastenliefde, maar doen deze mensen dat niet eerder uit naam van hun geloof in een God of hun medemens, dan in naam van het kerkelijk instituut?
Hoe lang gaan de geestelijke leiders hun ogen blijven sluiten voor alle problemen binnen hun eigen instituut? Reeds jaren wordt er gesproken over kindermisbruik binnen de kerk, maar buiten het 'afkopen' van de klachten gebeurt er heel weinig vanuit het katholieke machtsorgaan. Integendeel, men doet er alles aan om de onfrisse praktijken zo veel mogelijk in de doofpot te stoppen, dood te zwijgen of zelfs via allerlei gerechtelijke procedures af te voeren. Het menselijk leed - iets wat een godsdienst ten allen tijde probeert te bestrijden - is hier niet te overzien. Bovenop dit menselijke drama, slaagt de kerk erin ook geld wit te wassen, contacten te onderhouden met maffiosi allerhanden en andere niet echt koosjere praktijken uit te oefenen.
Wanneer gaat de kerk - katholiek, islam of andere - de stap zetten richting de éénentwintigste eeuw? Ze blijven vasthouden aan voorbijgestreefde zaken zoals het celibaat en het niet toelaten van vrouwen in de hogere kerkelijke regionen, terwijl dit onder andere sexueel misbruik binnen de kerk fors in de hand werkt. Pas u aub aan aan de noden van de hedendaagse gelovigen en stuur geen mensen de dood in door te gaan verkondigen dat het condoom niet mag worden gebruikt om de verspreiding van Aids tegen te gaan, doe geen uitspraken over euthanasie en abortus als je onvoldoende op de hoogte bent van wat er in de maatschappij omgaat en speelt, en - belangrijker nog - los eerst de problemen op binnen je eigen organisatie alvorens absurde regels te stellen. Als je wil dat de mensen weer naar de kerk komen - en niet enkel omdat ze de dood voelen naderen - breng dan de hedendaagse kerk tot bij de mensen!
Tenslotte gaat het absoluut mijn verstand te boven dat mensen en instituten het nodig achten en goedpraten om te doden in naam van hun geloof. Zowel de inquisitie van de katholieke kerk, de heilige oorlog van de moslims en het vermoorden van Palestijnen uit naam van het Jodendom druisen in tegen het allerbelangrijkste gebod 'gij zult niet doden'. Aan dergelijke instantie is het moeilijk om vertrouwen te schenken toch, als ze ingaan tegen hun eigen waarden en normen. Als de kerk of de grote kerkelijke leiders zich zouden concentreren op het oplossen van conflicten in naam van het geloof - in plaats van in irrelevante zaken - dan zou de wereld er heel wat vrediger uitzien!
Los van dit alles, is het belangrijk om als mens onze naaste liefde te hebben, te helpen en te steunen in tijden van nood, maar daarbij niet onze ogen te sluiten voor de naïeviteit van onze godsdienstige instituten. Als echte christene, moslim, jood, ... leven is veel belangrijker dan er één te zijn!
Geachte Europese, Russische, Amerikaanse en Aziatische leiders,
Misschien is het
een beetje naïef om mij rechtstreeks tot u te richten, gezien het feit dat mijn
grieven en wensen zelfs op lokaal politiek niveau al in dovemansoren vallen,
maar toch wil ik een poging wagen om u enkele - voor mij althans - belangrijke
vragen te stellen omtrent de interne en internationale conflicten die zich
gedurende de laatste decennia steeds veelvuldiger ontwikkelen. Meer nog ben ik
vooral geïnteresseerd in de verklaring die u geeft omtrent uw ingrijpen of het
gebrek eraan in deze bloedige, in vele gevallen mensonterende (burger)oorlogen.
Het meest recente bloedbad, waarbij nu reeds dagen wordt geschoten op burgers, speelt zich op dit moment af in Kiev. Reeds enkele maanden geleden waren er tekens aan de wand dat ook dit intern conflict zou kunnen uitdraaien op een gewelddadige confrontatie tussen beide partijen, doch de rest van de wereld sloot haar ogen. Wanneer het deze week dan toch tot een catastrofale uitbarsting komt, wachten alle leiders nog enkele dagen om dan te beslissen tot het nemen van enkele symbolische maatregelen tegen het regime van Janoekovitsj en de zijnen, die zich nota bene gesteund voelt door zijn vriend Vladimir. Ik wil me niet uitspreken over het conflict in se, want dit zal waarschijnlijk heel wat complexer zijn dan mijn simpele verstand kan verwerken, maar waarom moet het zo lang duren voor er ook maar iets van reaktie komt en erger nog, waarom er slechts halfslachtige maatregelen worden genomen.
Een ander triest voorbeeld van onze menselijke lafheid zijn de reeds meer dan twee jaar aanslepende gevechten in het vroeger o zo mooie Syrië. Waar was de internationale gemeenschap toen Assad twee jaar geleden begon met het systematisch uitmoorden van al zijn (politieke) tegenstanders? Waar waren diezelfde leiders wanneer deze wrede dictator het nodig vond om zijn eigen burgers met gifgas te bestoken. Heel de wereld reageerde verontwaardigd, maar wij zaten in de zak van Poetin. Deze zelfverklaarde macho die in bloot bovenlijf de Tsjetsjenen uitroeit, leeft volgens het principe van het alfa-mannetje, en een even erge alleenheerser wil zijn als zijn maatje Assad, vindt het nodig om steun te bieden aan het regime in Syrië. Waarom? Om de beerput in zijn eigen land gesloten te houden? Om zijn spieren te laten rollen? Omdat ze samen gaan jagen? In de goede oude tijd waren de Amerikanen daar om een politiek brandje te stichten en zo een land te destabiliseren - cfr. Pinochet - maar nu laat men die machtsgeile hond maar betijen, terwijl de dodentol in Syrië reeds ver boven de honderdduizend staat.
Als je nu bovenstaande gevallen vergelijkt met de aanpak in Irak, waarbij voordien heel wat minder onschuldige burgers werden gedood, moeten we dan echt het trieste besluit trekken dat het hele politieke bestand enkel om macht en geld draait? Met Saddam aan de macht, verloren we als tegenstanders van zijn regime de toegang tot rijke olievoorraden. Een inval, afzetting en reorganisatie later zit je met heel wat dagelijkse burgerdoden meer, maar de olie is gered. Als het echt om het menselijke draait en niet om al die financiële- en machtsspelletjes errond, waarom niet teruggrijpen naar het ouderwetse politiek liquideren? Als de Amerikanen er zelfs in slagen om de moord op Kennedy in de doofpot te stoppen, dan moet het toch mogelijk zijn om een wrede dictator op één of andere manier uit te schakelen, al dan niet fysiek.
Nee, ik wil niet voor God spelen, noch minder is het mijn recht om te beslissen of sommige mensen wel aan de macht mogen blijven en anderen niet, maar geef toe, "mensen" als Assad of Poetin verdienen toch geen tweede kans, laat staan vergiffenis? Ik had gehoopt dat we na de grote Afrikaanse dictators wel van dergelijk type mensen verlost zouden zijn, maar het probleem blijkt zich alleen te hebben verplaatst. Misschien zie ik het allemaal te simpel, en waarschijnlijk spelen er heel wat meer factoren, maar het maakt me heel triest om dagdagelijks beelden te moeten aanschouwen van dode, verwondde, uitgehongerde kinderen en volwassenen, terwijl wij er naar kijken en niets doen uit naam van de politiek!
Bij elke aanloop naar een
nieuwe 'verkiezingsstrijd' erger ik me mateloos aan het populistisch
gedoe van onze zogenaamde volkse leiders. Telkens dezelfde lege slogans
en moddersmijterij met als enig doel de kiezers zodanig te manipuleren
dat ze toch maar voor dezelfde manipulators blijven kiezen, ongeacht het
feit of ze ook maar enig benul hebben van de haalbaarheid van de vele
loze beloften. Daarom ook zou ik graag volgende vragen aan jullie allen
richten.
Wanneer vinden jullie nog de tijd om te regeren en
daadwerkelijk belangrijke binnenlandse problemen aan te pakken, als we
in ons klein Belgenland wel altijd aan het herstellen zijn van of
uitkijken naar een nieuwe verkiezing, lokaal, federaal of Europees. Veel
tijd kruipt in het voeren van campagne, het handjes schudden hier en
daar, het verkondigen van halve waarheden en hele leugens en dit bij
elke geplande stembusgang.
Waarom houden wij nog steeds al onze
verkiezingen gescheiden, terwijl elke verkiezing, lokaal, nationaal of
Europees de andere beïnvloedt en ook de machtsverhoudingen in alle
regio's schijnen te bepalen. Als een partij op lokaal vlak ten onder
gaat, heeft dit zijn gevolgen op nationaal vlak en omgekeerd. Dit werkt alleen maar het gevoel van het leven van stembus naar stembus danig in de hand.
Wat
is de toegevoegde waarde van elke politieke stoelendans? Als je een
mandaat aanvaardt en ervoor verkozen wordt, dan moet je ook gaan
zetelen, toch? Waarom mag iemand die burgemeester is, zich ook nationaal
kandidaat stellen, terwijl we toch weten dat het enkel is om stemmen te
ronselen en niet de beoogde functie op te nemen? Zo krijg je
politiekers die om het jaar van functie veranderen en dus tegen de tijd
ze ergens zijn ingewerkt, er al weer weg zijn.
Ik ben ook
heel benieuwd te weten waarom ik bij de nationale verkiezingen niet
mag stemmen op een Belgische medemens uit ons Franstalig landsgedeelte?!
Als ik bepaalde mensen in Wallonië heel capabel vind met betrekking tot
het aanpakken van nationale problemen, kan ik die persoon geen duwtje
in de rug geven... Tevens kunnen wij als Vlamingen niet meehelpen om
bepaalde onbekwame figuren en partijen uit het Waalse politieke landschap te
laten verdwijnen, zonder daarbij namen te noemen. Dit zou toch een
waardig alternatief zijn voor het confederalisme niet? In plaats van ons land
verder te verdelen, streven naar een eengemaakt land waar ieder persoon
voor iedereen kan stemmen, Vlaming of Waal, en zo mee nationaal de
politiek bepalen.
Sinds wanneer zijn wij een politiek van
angst beginnen voeren? Elke politieke partij is zo bang om moeilijke
beslissingen te nemen uit schrik afgestraft te worden door haar kiezers
of achterban. Natuurlijk speelt het feit dat we van verkiezing naar
verkiezing leven hierbij een hele grote rol, omdat je zo geen ruimte
meer krijgt om eens een gedurfde aktie te ondernemen. Zo zullen de
Franstalige socialisten altijd beslissingen nemen in het nadeel van de
zelfstandigen en betere verdieners, omdat ze niet enkel sociaalvoelend
zijn, maar meer nog omdat het grootste gedeelte van hun kiezers bestaat
uit mensen die het met minder moeten of willen doen. Maar ondertussen
rijden zij wel belastingsvrij rond met mooie wagens, lopen ze in dure
pakken en nemen overal betaalde mandaten op.
Tenslotte vraag ik
me ook af waar de waarden zijn gebleven van sommige van onze politieke
partijen? Vroeger was het toch niet mogelijk dat mensen zich enerzijds
tegen abortus keerden vanuit Christelijk standpunt, maar anderzijds in
diezelfde Christelijke geest 3 maal trouwden en kinderen kregen bij twee
verschillende vrouwen? Dit natuurlijk zonder iemand te willen viseren,
maar het wijst toch duidelijk op een vorm van hypocrisie? Als je echt
politiek correct wil zijn, kom dan met de fiets naar je werk als je voor
Groen! bent, blijf trouw aan je christelijke waarden als je van de
CD&V bent en gedraag je financieel en maatschappelijk sociaal als je Socialist bent. En stop met overlopen naar andere partijen enkel met
het oog op machtsgewin.
Laat mij er ter afsluiting aan toevoegen
dat er heel wat lokale politici zijn die het wel heel goed menen en wel
het politieke ideaal hoog in het vaandal dragen. Hoed af voor deze
noeste werkers... Maar hun inzet, eerlijkheid en idealisme zal hen nooit
naar het hoogste politieke strijdtoneel brengen!
Vragen aan de heer Ivan De Witte en Michel Louwagie
Beste Heren De Witte en Louwagie,
Als voetballiefhebber en regelmatig bezoeker van wedstrijden van KAA Gent in de - het mag gezegd - fantastische Ghelamco Arena, stel ik mij toch heel wat vragen bij het sportieve beleid van de club gedurende de laatste seizoenen. Daarom ook richt ik mij tot u beiden met de volgende vragen:
Hoe komt het dat tal van onze spelers, die steeds met grote trom worden binnengehaald of overgeheveld naar de A-kern, nooit een echte kans krijgen in het eerste elftal, doch later het mooie weer gaan maken bij tal van onze concurrenten? Zij worden dan vaak vervangen door tweederangs buitenlandse voetballers, die absoluut geen meerwaarde brengen. Om deze vraag te staven, hierbij enkele voorbeelden:
Jordan Remacle: Voor zijn kwetsuur een belangrijke pion bij Lokeren.
Benito Raman, Stijn Desmet, Coulibaly: Menig keer basisplaatsen bij Kortrijk.
Conté: Sterkhouder bij Zulte Waregem
Tom Boere...
...
Waarom steeds de veelvuldige trainerswissels, welke de laatste jaren nooit iets ten goede hebben opgeleverd? Al de miserie is begonnen na het 'gedwongen' vertrek van Dury. Sindsdien kregen we een notoire dronkaard - die nota bene al twee maal de revue was gepasseerd - een sympathieke, maar onervaren paniekwissel (Bob Peeters), een Spanjaard die goed voetbal bracht in PO II maar erna toch heel snel werd afgerekend op enkele slechte matchen en tenslotte onze huidige trainer/spelersmakelaar die onze kern zoveel mogelijk tracht te 'veroostblokken'.
Waarom worden steeds dezelfde types van spelers aangekocht voor dezelfde posities op het veld en dan later gepositioneerd op een plaats die niet hun sterkste is? Het laatste voorbeeld hiervan is onze nieuwste aanwinst Milicevic, een rasechte 6 of 8 die nu echter steeds op rechtsbuiten wordt geposteerd, terwijl we daar meer dan voldoende alternatieven hebben, zoals bijvoorbeeld Kagé. Een ander voorbeeld is Asare, weer een sterk voetballende middenvelder die - ondanks de aankoop van enkele backs - nog steeds geregeld op de linksachter wordt gezet. In mijn oogpunt koop je een speler aan die een meerwaarde kan brengen op zijn beste stek, niet omdat hij gewoon een goede voetballer is.
Op wat baseert onze huidige trainer zijn opstelling en wissels? Ik ben aanwezig bij elke thuiswedstrijd van de Gantoise en kan u met een gerust gemoed zeggen dat voor 90% van de supporters al maanden Neto de zwakste man op het plein is, net als ervoor El Ghanassy. Maar telkens opnieuw worden deze luie spelers opnieuw opgesteld in de basis!? Waarom? Ik moet werken voor mijn geld mijnheer De Witte, hard werken zelfs, om naar deze zelfverklaarde pseudo-vedetten te komen kijken. Ik verwacht niet veel terug voor mijn dure abonnement, enkel inzet en wil om te winnen, maar dat zie ik, zeker bij de hierboven vermeldde spelers, niet meer. Waar zijn de ploegspelers naartoe? Waar is de clubliefde, de teamspirit? Je kan toch moeilijk zeggen dat we een gebrek aan klasse hebben in de ploeg? Erg is het ook om zien dat telkens de spelers die wel inzet tonen weer opnieuw naar de kant worden gehaald.
Natuurlijk ben ik geen toptrainer en heb ik ook geen ervaring met het managen van een voetbalclub, maar ik nodig u uit mijnheer De Witte en mijnheer Louwagie om eens naast ons te komen zitten in de tribune en te luisteren naar wat er leeft bij de echte supporters! Met een mooi stadion en goede muziek alleen zijn wij niet langer tevreden, wij willen bezieling, liefde voor het balletje, respect voor de supporters en voetbalkennis van de trainers en technische staf zien! Daarvoor komen wij naar de nieuwe tempel, niet voor het mooie uitzicht!
