Weten en weer vlug vergeten,

Om nog minder geweten nooit verlegen.

Ooit verweten om slechts geweten, nooit vergeten.

23-11-2011, 19:40 Geschreven door Eric Migom  

Woordentaal als verschoning, misleidend en kleurrijk verpakt.

Woordenschat als doodgeboren kind, nergens van verzekerd.

Genaamd en bij noemer verdacht, geroemd en onmiddellijk gevangen gezet.

Verward en van de bron vervreemd, vertaald in verkleurde klanken.

22-11-2011, 20:07 Geschreven door Eric Migom  

21-11-2011, 11:33 Geschreven door Eric Migom  

Waarheid slechts ontsluierd bij stilte en zwijgen.

Taal als eeuwige leugen, keelklanken geuit en om de tuin geleid.

Blikken en blos als kranten van de hemel.

Gezwegen en gestold, geen kraam meer uitgestald.

20-11-2011, 10:19 Geschreven door Eric Migom  

Dubbel, want uitgesproken zeker, ijdel centrum.

Warm en koud geblazen, van woord gehouden, eigen gereed.

Met angstige bollen starend naar vuur en chaos over de aantrekkelijk afgrijselijke rand.

Begraven en nooit verteerde verhalen, klaar om verlicht te worden.

Even het wicht ooit geweest.

19-11-2011, 12:51 Geschreven door Eric Migom  

Vastgehouden om godswil, losgelaten als des duivels.

Door een adem verkleurd, gevoelig aan een vlinderslag.

Licht en rust in eeuwigheid geschept, op een haar na mijn nu gemist.

18-11-2011, 16:52 Geschreven door Eric Migom  

17-11-2011, 17:21 Geschreven door Eric Migom  

God betert, goed erin getierd en potten verteerd.

Zonde van al het vergeven geld.

Tot slijk verworden, als stof vergaan.

Dom geweest, geworden, verdomd totnogtoe.

Mens’ edelheid in een omdraai verduiveld.

16-11-2011, 19:01 Geschreven door Eric Migom  

Sneeuwwit verregend

Verzonnen en verlicht.

Gemist en nooit verloren.

Gelucht in sterrenkleed,

De zee in golven teruggekeerd.

15-11-2011, 09:24 Geschreven door Eric Migom  

14-11-2011, 20:41 Geschreven door Eric Migom  

Ontdaan van last en leuter, badend in water en wijn.

Golven van verhitte lijven voor en achter.

Geluk en strandgelegen als een zeug aan het spit geregen.

Morgen en gisteren vergeten, in gevechtsornaat met open muil en armen van het leven gegeten.

13-11-2011, 11:23 Geschreven door Eric Migom  

Gevaar als springplank, naar niets en ijlzaamheid.

Aan niets verkrampt ongewis verlaten.

Oeverloos gesprongen het einde in het niet.

12-11-2011, 07:16 Geschreven door Eric Migom  

Zoals grote mensen praten zo praten de beesten,

Eerst en nooit verlaten, bewoond en alleen gelaten.

Man zonder vrouw, doodsaai.

11-11-2011, 11:01 Geschreven door Eric Migom  

Van wezen en verwaand, van wenen en verwant.

Nooit van zinnen geweest, steeds met ruimte gewonnen.

Gelinkt en gehamerd, verzand en bejammerd.

Verbrand en trots gebleven, in tijd verloren.

10-11-2011, 12:31 Geschreven door Eric Migom  

Sterven als tunnel tot verrijzenis, leven als doods verlangen.

09-11-2011, 18:03 Geschreven door Eric Migom  

Kunst…als onweerstijding en overdrijving tegenover matigheid.

Geboren uit een Melkweg van gedachten, met een masker dat van staal zou kunnen zijn.

Pover en nietswetend, in teleurstelling opgeladen.

Op het wit los geknald, uitgeademd…

08-11-2011, 19:00 Geschreven door Eric Migom  

Ongedragen leed,

Hoofd op hol.

07-11-2011, 20:23 Geschreven door Eric Migom  

Fiere kop, doorploegd gelaat. Geweten nooit geweend.

Man als vent, verzekerd in zichzelf.

Lijnrecht en zonder twijfel hand gearbeid.

Beau comme un camion.

06-11-2011, 08:18 Geschreven door Eric Migom  

Aan het eind, rust en nietigheid gevonden.

Alles als eeuwigheid aanvaard.

Wind in stilte verloren, alles in niets verkozen.

Uitgevlakt en weggecijferd.

Bewegingloos

06-11-2011, 08:16 Geschreven door Eric Migom  

Deductie en logica, helder en nuchter, beheerst en koel.

Machinaal en na eeuwen van zijn gevoeligheden verlost.

Emoties en passies naar de kant geloodst.

Berekend en overtuigd geweten, uniform en zelfzeker.

Mens als prothese.

Bang van zichzelf.

05-11-2011, 08:07 Geschreven door Eric Migom