Acteur Jef Burm is op 87-jarige leeftijd overleden aan een hersenbloeding. Hij verbleef in een rusthuis in Sint-Pieters-Leeuw, maar werd ereburger van Meise in 2004 waar hij jarenlang woonde sedert 1971. Hij was ook ereburger van Sint-Niklaas, zijn geboortestad.
Hij was lid van de Kunstkring en droeg het GC De Muze een warm hart toe.
Jef Burm speelde mee in tal van tv-series en Vlaamse films. Hij is te zien in onder andere 'Slisse en Cesar', 'Boerenpsalm', 'Het pleintje' - waar hij de immens populaire koster 'Felix' speelde - en 'De paradijsvogels'.
Bij VTM speelde hij mee in reeksen als 'Wittekerke' en 'Nonkel Jef'.
Hij speelde mee in films als 'Zware jongens', 'Boerenpsalm' en 'Blinker’ en ‘het Bagbag-juweel'. Vriendin Conny Neefs van Jef Burm noemde hem 'de Toon Hermans van bij ons'.
In “Zonen over hun vaders” werd hij samen met mij, Stef De Ridder en … geïnterviewd.  Dit werd gefilmd.  Zijn 70^ste verjaardag werd door VTM gevierd met een opname van zijn bekendste nummers.  Hierover bezitten wij ook de DVD-opname.

Cassette over Golfbreker Meise met het Meiselied van Jef Burm

Film van zijn begrafenis

Film : vaders van ...

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Deze componist werd geboren in Merchtem op 9.5.1865 en stierf er op 13.10.1937.  Hij was de zoon van Florimond (Humbeek 18.11.1826) en zijn 2^de vrouw Petronella Amelia Briers.
Hij gaf pianolessen in Opwijk en was orgelist in de  O.L.V.-kerk in Merchtem tot 1895 en van de St.-Bonifaciuskerk in Elsene.

Ik had de eer en het genoegen een oproep te mogen doen op Ring-TV om bij de Clara 100 verkiezing te stemmen voor August De Boeck uit Merchtem.
Waarom, zou je zeggen.  August De Boeck is de componist van de cantate van de Baron d’Hoogvorstcantate (1893) die op 24.9.1893 uitgevoerd werd bij de inhuldiging van het standbeeld van de baron in Meise.  De tekst was van J. De Smedt, onderwijzer in Merchtem (Wie is die felle jonkheid daar?   Bezetting: zangstemmen (meisjes, knapen, mannen), fanfareorkest (piano).  Uitgebreid voorspel. Dominerend is het militaristische karakter (Baron d’Hoogvorst was ‘Generaal hoofd van de Burgerwacht van België’), afgewisseld met lyrische passages.
Inhuldiging  10 september 1893.  Baron d’Hoogvorst was burgemeester van Meise van 1807 – 1866. Geschreven voor de onthulling van het standbeeld van Baron Emmanuel van der Linden- d’Hoogvorst op 9 oktober 1893 te Meise.

Er is in Meise een tweede cantate opgevoerd : de cantate van Ba-tist (1926), de dirigent van de fanfare Concordia (de ëzzeëls – ë = doffe e).   Tekst van Jef Lettens (Hoe zonnig breekt de dageraad). Bezetting: zangstemmen (kinderen, vrouwen, mannen, de dichter), fanfareorkest (piano). Jubelcantate ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan der fanfare Concordia te Meysse, opgedragen aan haar dirigent (‘muziekbestuurder’) Baptist De Donder. Uitvoering op zondag 30 mei 1926.  Eenvoudige gelegenheidscantate.  In Meise was De Boeck erelid van de fanfare Concordia o.l.v. Baptist De Donder.
Ik heb reeds de cantate van Baptist, waarvan ik de tekst heb, laten zingen en gefilmd.  Twee koorleden van destijds Celine Van Doorslaer en haar zus zorgden hiervoor.  Via mijn contacten kreeg ik ondertussen de partituur toegestuurd.

De derde cantate op tekst van Jan De Smedt werd uitgevoerd bij de inhuldiging van de gedenksteen boven de deur van de St.-Maartenschool, ter ere van de stichtster van de school : gravin Roose – de Beauffort op 12 oktober 1902.

Een van de kunsttoeren van A. De Boeck was de Brabançonne op piano spelen en bij elke maat van toonaard te veranderen, een halve toon hoger, om het stuk een paar octazven hoger te eindigen dan in het begin.

Bijlage :

Ik kreeg een e-mail van Pol Feytens (kenner van August De Boeck) : De partituur van d'Hoogvorst ligt bij het Archief en Museum voor het Vlaams Cultuurleven  Minderbroedersstraat 22  2000 Antwerpen  tel 03/222.93.20
Van dit contact kreeg ik snel antwoord : Het gezochte zit in de verzameling handschriften (doos 7) van De Boeck. Het gaat om het originele handschrift van de componist, de zgn. dirigentenpartituur en omvat in totaal 118 bladzijden. Partijen zijn er niet. Het werk is zeer fragiel en het papier bepaald sprok. Fotocopiëren is een heikel werk met zulke historisch kostbare handschriften. Uitlenen voor uitvoering is niet mogelijk.
August De Boeck

Cantates

De partituur van d'Hoogvorst ligt bij het Archief en Museum vvoor het Vlaams Cultuurleven  Minderbroedersstraat 22  2000 Antwerpen  tel 03/222.93.20 Marc Somers amvc.letterenhuis@stad.antwerpen.be

schreef hij naar aanleiding van haar 50jarig bestaan de jubelcantate Ba-tist.

Luc Vetrommen, dirigent van Brassband Buizingen is ook bezig met de studie van de cantates omdat hij te Merchtem wellicht een tweetal cantates in 2012 zal uitvoeren en hij bestudeerde de partituren.

 Michaël Scheck mscheck@yucom.be  luc.vertommen@telenet.be

De Boeckjaar 2012 : Frank.teirlinck@scarlet.be

Beste,

Ik heb je prachtige website eens doorgenomen en zie dat je op vele domeinen actief bent.

De Boeck had veel contacten met Meise. Ik heb er een paragraaf aan gewijd in de monografie.

Meise zou wel een mooie plaats zijn om een De Boeckconcert te realiseren.

Zelf heb ik daarvoor geen middelen. Ik ben de bezieler achter het De Boeckjaar en ken vele musici die De Boeck op hun programma hebben, zowel koren als solisten.

De Boeck sprak liever over zijn tuin met prachtige bloemen , bomen, cactussen, duiven...dan over zijn composities.

Misschien krijg jij wel inspiratie om iets te doen in 2012....

Hartelijk,

Frank Teirlinck

ps. De Monografie verschijnt in oktober 2012 waar alle aspecten van zijn leven en werk uitvoerig worden belicht (ca.550 blz.)

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Hij werd geboren in Jette op 28 februari 1931, als vierde in een gezin van zeven kinderen. Zijn vader was Marcel Boon, een arts en afkomstig uit de Rupelstreek. Zijn moeder kwam uit Merchtem. Zij waren goede pianisten en gaven hun gave door aan de  kinderen. Lager onderwijs: Sint-Pieterscollege te Jette.
Hij studeerde aan het H.Hartcollege te Ganshoren en ging naar het daarna naar het Seminarie bij de  Witte Paters van Afrika.
Hij werd  priester gewijd op 1 april 1956.

Hij kreeg de kans om aan de UCL geschiedenis te studeren.   Op 11 juli 1964 verdedigt hij zijn doctoraat. Drie jaar later krijgt hij daarvoor de Prijs Burggraaf Terlinden.

Daarnna wordt hij benoemd in Burundi aan de Université Officielle de Bujumbura (UOB), een stichting van de Jezuieten, om er Hedendaagse Geschiedenis, Geschiedenis van de Moderne Tijden en Encyclopedie van de Geschiedenis te doceren, aan studenten van de Rechten, de Economie en Letteren en Wijsbegeerte .

In september 1970wordt hij bevorderd tot  Decaan van de faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de UOB, en lid van de Academische Raad.  Hij nam ondertussen deel aan zeer interessante congressen: Cambridge (1968) (Over de Verlichting), Moscou (1970) (Ideologieën en Kapitalisme), Quebec (1972) (Rol van de universiteiten in de ontwikkelingslanden).

In mei 1972 moest hij Burundi verlaten omwille van de onlusten in de streek van de Grote Meren waarbij een hel.  Er vond daar eeen genocides plaat.  Op een week tijd werden er ongeveer 150 studenten van de universiteit vermoord, samen met enkele Afrikaanse collega's en mensen van de administratie. In enkele maanden tijd werden er naar schatting 200.000 mensen vermoord.

Daarna volgt zijn carrière in Vlaanderen.  Begin 1973 wordt hij benoemd aan de  UFSAL ( later KUB of Katholieke Universiteit Brussel, met ongeveer dezelfde opdrachten als in Bujumbura.
Gedurende enkele jaren was hij lid van de priesterraad van Vicariaat Brussel.

In 1987 wordt hij benoemd als pastoor in Sint-Martinus Meise, waar hij Louis Geysen opvolgt. Zijn opdrachten aan de KUB werden geleidelijke verminded tot 1992. Vanaf 1996 is hij officieel emeritus.

Tot zijn 75 plus 6 maanden blijft hij pastoor van Sint-Martinus Meise. "De mooiste tijd van zijn leven!" naar eigen zeggen.
Hij stierf op 27 september 2012.

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Een tweede erevoorzitter van de fanfare De Verenigde Broeders overleed op 24 juni.  Hij was 83 jaar.  Hij was tevens lid van de koninklijke fanfare De Vrije Vrienden uit Wolvertem.  Velen zullen zich Raymond herinneren als de joviale beenhouwer in de Boechtstraat, schoonzoon van Michel Van der Veken, één van de markante figuren uit de Cuyperstraat (nu Boechtstraat).  Zijn dochter Marie –Elise baatte tot voor kort nog een delicatessenzaak uit met vooral kaas in de vroegere beenhouwerij.  Zij stopte de zaak om zich volledig te kunnen wijden aan de verzorging van haar zieke vader.

Raymond kwam uit een gezin van acht, authentieke Meisenaars, en groeide op in een klein boerderijtje op de hoek van de haagweg (kleine weg tussen de Nieuwelaan en het Willy Van den Berghecentrum.  Zijn vader was ook een gekende en pittoreske figuur uit het oude Meise, maar wie hierover meer wenst te weten kan de brochure hierover lezen van de hand van ex. gemeenteraadslid Piet De Cuyper.(Jef L DC)

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Op 6 juni 1998 overleed Jean Van Dievoet in de Sint-Jozefkliniek in Vilvoorde op de gezegende leeftijd van 89 jaar.  Hij beloofde de vijf laatste jaren nochtans ,tijdens het teerfeest van de Koninklijke Maatschappij de Gewezen Soldaten 1903 ,erbij te zullen zijn in 2003, als deze vereniging , waarvan hij de erevoorzitter was haar 100-jarig bestaan zou vieren.  Van iemand zoals Jean Van Dievoet kun je geen afscheid nemen op traditionele wijze.  Daarom volgt hier de strofe van het stamlied die aan hem gewijd is en die op een beknopte wijze samenvat wie en hoe Jean was (het wordt gezongen op de tonen van “Achter de kazerne” :

En de Jean Van Dievoet, die schiet er niet naast.
Met pijl en boog gewapend, staat hij nog steeds paraat
Hij is er al jaren bij,
met mop en grap – dikke sigaar
En vrolijk klinkt zijn lied : de vrienden treuren niet !

Zijn familie en vrienden, en zijn vrienden boogschutters uit het hele land, missen hem, maar zullen niet treuren.  Zij gedenken hem met bloemen die hij als botanicus koesterde.  En via zijn moppen, waarvan wij een video-opname maakten en het interview over de stamenees van Meise, dat wij opnamen op geluidscassette, zullen wij hem steeds onder ons kunnen terugbrengen zoals hij was : vrolijk en ten volle van het leven genietend ! (Jef L DC)

Cassette met interview over "de stamënees van Meise"

Video met moppen 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dievoet

Henricus (Hendrik) Van Dievoet was burgemeester van Meise van 1891 to 1904, boomkweker en bloemist; in de Eerste Wereldoorlog werd hij als gijzelaar door de Duitsers gefusilleerd.

Hij heeft zijn naam aan de Van Dievoetlaan in Meise gegeven.

Hij heeft ook zijn naam gegeven aan een soort appel "President van Dievoet": Malus domestica "Président van Dievoet" (syn. "Cabarette", "President van Dyvoet") is een oud appelras met grote, platte, groene vruchten. Afkomstig uit Noord-Frankrijk, bijzonder geschikt voor biologische teelt op sterkere onderstammen en gemakkelijk te bewaren tot einde mei. De vrij grote appel is geschikt voor verse consumptie, keukengebruik en voor verwerking tot sap, cider of appelmoes.

In mijn streekboek "Meise, onder de toren van St.-Martinus" staat Henricus Van Dievoet alleszins in de lijst van de burgemeesters van 1891 tot 1904. 
In "Meise, van oorsprong tot 1940" van Jef Heyvaert staat hij op pag. 220. 
In "Meise" van Achiel Bettesone vinden wij hem in 1891.

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Deze fluitende en jodelende zanger woonde, voor hij Bobbejaanland betrok in Meise in de d’ Hoogvorstlaan 23  sedert 1951.  Hij werd echter geboren in Boom.
Ik herinner mij Bobbejaan Schoepen uit mijn jeugd.  Ik was zelfs op zijn trouwfeest in Meise in het Kursaal (nu Carpet De Donder).  Louis Neefs zorgde daar toen voor de animatie.  Alle inwoners van Meise waren uitgenodigd op het volksbal.  Collega’s zangers traden er op.  Ik mocht met mijn ouders mee en keek toe van op het “hoogsaal”, dat was de promenade op het eerste verdiep.  Via een trap kon je die bereiken en die liep heel de zaal rond, behalve over het podium. 
Wij zullen hem blijvend herinneren in zijn liedjes “‘k Zie zo gêre main doivëkot”, “De jodelende fluiter”, “Zie ik de lichtjes van de Schelde” en “Café zonder bier” of was het “Stamënee zonder bie”?  Zijn realisatie van Bobbejaanland in Lichtaart is uiteraard zijn levenswerk.
Het  is minder geweten dat onze zanger in 1957 deelnam aan het Eurovisie songfestival, waar hij 8^ste eindigde met “Straatdeuntje”.
Onze burgemeester Marcel Belgrado nodigde hem destijds uit voor de opening van een kanarievogelshow in het Kursaal in Meise.  Hij bezit daar nog een foto van, waarop hij fier poseert naast Bobbejaan en het bestuur van de club.
Schelmen uit Meise noemden hem ook “Schobbejak Poeppe”.  Je moet dit eerder als een koosnaam beschouwen, want de humor van de autochtone Meisenaars kent geen grenzen.
Meise mag zoals voor Ann Christy ook voor Bobbejaan Schoepen

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Waar momenteel het funerarium gebouwd werd, stond vroeger een “stamënee” die uitgebaat werd door drie ongehuwde dames “dë maskës tërps” of de gezusters De Cuyper.  Dat waren de tantes van mijn vader Jean De Cuyper, 3 van de 9 kinderen van Josephus De Cuyper          ° Wemmel31.7.1848 en Hellinckx Anna Maria.  De moeder werd snel weduwe en moest het alleen rooien.  Bovendien had zij een ongeluk en werd haar een arm afgezet.
De herberg was in feite ook een kleine boerderij.  De herberg noemde niet voor niets “Laiterie impériale”. In een van de houten luiken zaten achter glas toeristische kaarten over het oude Meise van voor de fuzie.  Er was een foto van keizerin Charlotte bij en verschillende kaarten met afbeelding van de twee kastelen van toen in de Plantentuin.  Hier was reeds een toeristische activiteit en ik kreeg deze prenten toen ik onderwijzer werd in 1960.
Catharina De Cuyper was de oudste ° Meysse 5.6.1890 en + Meise 12.6.1963.  Zij bewerkte het veld en ik mocht samen met haar optrekken om de kleine werkjes op te knappen op hun veld aan de hazenbos.  Anna De Cuyper ° Meysse 24.3.1893 en + Meise 6.2.1983 was naaister en knapte heel wat klusjes op voor de Meisenaars.  Zij was slecht te been.  Maria De Cuyper ° Meysse 31.1.1896 en + Meise 18.1.1990 hield tot de sluiting het “stamënee” open verzorgde het onthaal.  Pastoor Louis Geysen wist haar zelfs te strikken als kerkbewaardster, een taak die ze gewetensvol vervulde tot ze niet meer kon.  Zij behoorden tot de trouwe kerkgangsters.
Het gebouw kreeg elk jaar voor de kermis een beurt.  De muren werden gewitkalkt en onderaan voorzien tot 1 m hoog met zwarte teer.  Dat was toen de jaarlijkse kermisopsmuk van de boerderijen.

De ouders van de gezusters De Cuyper kwamen uit Wemmel : De Cuyper Josephus ° Wemmel 31.7.1848.  Joannes  ° Meise 15.8.1882 huwde met De Groof Elisabeth en zij betrokken de Rozenboom (boerderij met herberg), toen Boechtstraat 21.  Toen hij overleed trokken de kinderen Jean, Josephus en Amelie erin.  Jean was reeds gehuwd Van Keer Ludovica en had 4 kinderen : Jean Pierre, Frans, Josephus en Marie Jeanne.

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Toen wij destijds een samenwerking opzetten met de Kunstkring, kreeg ik toelating van de weduwe van Maurits Naessens, om de naam van haar man te gebruiken voor onze jaarlijkse prijs voor plastische kunst, die al jaren gesponsord werd door het Mercatorfonds.
Ik leerde deze kunstmecenas kennen  toen het Davidsfond Meise een 11 juliviering organiseerde in zijn domein.  Later vroeg ik hem om als Meisenaar in de jury te zetelen van de toen nog Jules Van Campenhoutprijs voor plastische kunst van het Audiovisueel Centrum in Meise.  Het toeval wou dat een andere bank dan de zijne, de Generale Bank, sponsor was in 1981.
Hij steunde, ondanks zijn andere overtuiging Jules Van Campenhout als burgemeester van Meise en vooral Herman Boon pr., toen die er onderpastoor was.
Hij was de eerste Vlaming die directeur werd van een Franse bank, de Parisbas of Bank van Parijs en de Nederlanden, die opnieuw in de running is in de Fortis – saga.  Hij verzamelde kunstwerken en richtte het Osterieth huis op en het Mercatorfonds in Antwerpen.  Legendarisch zijn de uitgaven over schilderkunst, dikke en vooral dure boeken over verschillende strekkingen in de kunst door de eeuwen heen.
Zijn “Liber Amicorum” “Maurits Naessens 70.  Het boek van de vriendschap” werd in 1978 uitgegeven bij Lannoo en daarin vinden wij nadere details over zijn leven en werk.

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Zangeres Ann Christy (° 1945 + 7.8.1984) trad regelmatig op in de tent op de jaarmarkt van Eversem.  Haar eigenlijke naam was Christiane Lenaerts.
Zij kwam later in Meise wonen, eerst in de Zonnelaan en daarna op de Brusselsesteenweg.  Zij was er  samen met Eddy Merckx te gast op de zesurenloop in het centrum van Meise (foto) in 1984.
De Cultuurraad van Meise hield een hommage aan de zangeres en gaf een C.D. uit met vertolkingen.  Jurgen De Kerf van theatercafé De Gekke Haan in Kallo geeft een muziektheatervoorstelling (http://www.de gekkehaan.be)  
Wij kunnen haar omschrijven als een vechtster (zij stierf aan baarmoederhalskanker), sprankelende persoonlijkheid, indrukwekkende podiumverschijning, mooie stem en azuurblauwe ogen.
De 25-jarige verjaardag van haar overlijden werd opgefleurd door het hommageproject van Free Souffriau.  Haar lievelingsnummer is “Bla, bla,bla”.

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Jozef Lettens was de zoon van Joannes Carolus Lettens, een handelaar uit Imde.  Hij werd daar geboren op 8 december 1876, was ook handelaar en vestigde zich in de St.-Elooistraat 2 in Meise.  Hij groeide op in een gezin met nog 3 broers en 2 zusters.  Dus zij waren met 6 kinderen.  In Meise werkte hij samen met zijn broer Filibert (zie St.-Elooigezellen).  Jef Lettens maakte een reeks gedichten, waarvan de manuscripten en de rechten in mijn bezit zijn.
Later zou hij zich in Grimbergen vestigen waar hij te maken kreeg met de plaatselijke politiek en de abdij, waar hij brood leverde.  Hierover schreef hij een politiek getint pamflet “Het oordeel van Sinte Pieter (Gevolg aan een artikel “Peper en zout”, brief aan Bolle voor de Zwijgende Denker – zie Koornbloem – augustus 1926).  Hij onderhield contacten met Ernest Claes.  Zijn gedichten over het landelijke Meise belandden op de kaft van de schriften in de gemeenteschool.  Hij schreef ook de tekst van de Cantate van Baptist van fanfare Concordia, waar hij met zijn broer actief lid was.
Zijn verzamelde gedichten werden door mij gebundeld en in hedendaagse spelling gezet (Sib P.M. 1.11.2.1999.  De bedoeling is ze uit te geven voor een welbepaald goed doel : “hulp aan mishandelde vrouwen”.

Stamboom
gedichten
vermeld op de beiaardbanken met Jos

 http://blog.seniorennet.be/beiaardmeise

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

In 1966, het jaar dat ik voorzitter werd van Jeugdraad Meise, trad een nieuwe voorzitter aan voor de Christelijke Volkspartij in Meise : Willy Van den Berghe.  Hij zou een onuitwisbare stempel drukken op de ontwikkeling van onze gemeente.
Hij was toen 35 en verdiende reeds zijn sporen in de C.V.P.-jongeren van Mechelen.  Hij was burgerlijk ingenieur architect en volgde vervolmakingscursussen in operationeel onderzoek in Gent.  Hij was tevens oud K.S.A.-‘er.
Hij werd productieleider, zeg maar manager, bij Procter &Gamble.
Hij bouwde nauwgezet gedurende 10 jaar aan een eendrachtig partij-apparaat, waarvoor hij zich dag en nacht inzette.  De oprichting van de V.Z.W. Sport en Recreatie was van zijn hand.  Hij was tevens voorzitter van de V.Z.W. Boechout, het beheersorgaan van de Beschuttende Werkplaats voor Gehandicapten.  In dat verband zorgde hij ook voor de eerste samenwerking tussen Meise en Wolvertem.  De inplanting van de Parnassus school in het Openluchtsportcentrum De Nekker, werd door tegenkanting uit liberale hoek gekelderd.  Dat had alleszins een serieuze meerwaarde geweest voor onze gemeente.  Helaas onbegrip en zinloos partijbelang haalde hier de bovenhand.
Bij de verkiezingscampagnes van Jos Chabert herinneren wij ons de zeeptonnetjes, die her en der opdoken, met een affiche op, van het hoofd van onze kandidaat.  Zo kreeg baron d’Hoogvorst een nieuw hoofd en dat zorgde voor heel wat wrevel bij de blauwe partij, die later zelf uitpakte met een blauwe Sint.
Bij zijn overlijden in 1976 juist voor de fuzieverkiezingen, werd het Sport-, Recreatie en Onderwijscentrum naar hem genoemd op initiatief van Jos Chabert.  Een herinneringsplaat in de hal van de sporthal herinnert hieraan.  De naam zou in grote letters op het centrum moeten prijken als verzamelnaam voor alle latere initiatieven.  Zo zou men een man die dat verdient eren.  “Just do it” en “do it in excellency”.

Zie  “Schoon Meise” maart 1967 en maart 1976 en daartussen regelmatig bijdragen van zijn hand over de C.V.P Meise.

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Over baron d’Hoogvorst gaf Berla een kleine brochure uit die samengesteld werd door Raoul Moyson.  Op zijn doodsprentje staan zijn voornaamste titels : graaf van Hombeeck, generaal en inspecteur – generaal van de burgerwacht van het koninkrijk.  Hij behoorde in 1830 tot het voorlopig bewind.
De familie d’Hoogvost (Barbara van der Linden) bezat het kasteel van Meysse in 1671 en behield het tot baron d’Hoogvorst het verkocht aan Z.M.Leopold II in 1883. (zie aflevering 56).
Het standbeeld van baron van der Linden – d’ Hoogvorst kwam er op 24.9.1893 door het Brussels stadsbestuur.  Het is 3 m hoog en zou van beeldhouwer Laumans zijn.
Er werd een cantate opgevoerd, bij de inhuldiging op 9.10.1893, waarvan de tekst geschreven werd door J. De Smedt uit Merchtem en de muziek werd gecomponeerd door A.DeBoeck uit Merchtem.
Op 22 september 1930 werd een betoging van hulde en dankbaarheid gehouden ter ere van Generaal (van de Burgerwacht) Baron van der Linden – d’Hoogvorst, burgemeester van Meise van 1807 tot 1866.  Bij zijn standbeeld sprak Luitenant Baron Keucker de Watlet :
“Baron Emmanuël van der Linden – d’ Hoogvorst werd te Brussel geboren in1781.  Hij was oud – lid van de provinciale staten van Zuid – Brabant en nam deel aan de omwenteling van 1830 en aan de opwekking van het Belgische vaderland, met grote invloed, milde toewijding en vastberaden wilsktracht.
In de augustus – septemberdagen 1830 hadden de hoofdstad en het land vooral behoefte aan tucht en betrouwen.  Door de inwoners van Brussel uitgeroepen tot opperbevelhebber van de Burgerwacht, wist baron d’Hoogvorst weldra de netelige toestand te beheersen door zijn populariteit, zijn openhartigheid en zijn onbaatzuchtig karakter en zijn onverschrokken moed : het volksgewoel werd geremd en de orde hersteld en gehandhaafd.”
Het is baron d’Hoogvorst die, op 21  september1830, te drie uur ’s namiddags, op het stadhuis van Brussel, het Voorlopig Bewind stichtte met Rogier en Jolly.  Later werden Copain, de Merode, de Potter enz. geroepen om er deel van uit te maken.  Dit blijkt uit de mededeling die Max uitsprak in dezelfde zaal van het stadhuis, op 21 september 1930, te drie uur ’s namiddags, in tegenwoordigheid van de d.rie families : d’Hoogvorst, Rogier en Jolly.
In 1826 stond een deel van Meise in blakende gloed.  Baron d’Hoogvorst, ware burgervader, rekent niet als de nood klaagt en doet, op eigen kosten, de 32 afgebrande huizen herbouwen.
Door zijn hoge gestalte en zijn felgebouwd lichaam, boezemde hij bij het volk ontzag in en won tevens zijn eerbied en genegenheid.  Edelheer, in de breedste zin van het woord : dit was Generaal Baron d’ Hoogvorst, burgemeester van Meise.
In 1893 werd het standbeeld ingehuldigd en dat werd 100 jaar later door Berla gevierd.  Hierover bestaat een kleine brochure van Raoul Moyson, uitgegeven door Berla.  Bij die gelegenheid werd de d’ Hoogvorstcantate uitgevoerd.
Hij was burgemeester van Meise, Wolvertem en Nieuwenrode.
Hij legde de steenweg Wolvertem – Laken (nu Nieuwelaan)aan om de werkloosheid in te dijken.
In 1816 schold hij de landpacht kwijt en legde de Koninklijke Kasteeldreef aan.

Er verschenen in het tijdschrift Berla 4 artikelen over de baron :
83 Foto’s inwijding standbeeld baron d’ Hoogvorst
167 Een gemiste kans huis d’ Hoogvorst Brussel
264 Een merkwaardige vrouw barones d’Hoogvorst
442 Baron van der Linden – d’ Hoogvorst
Ik heb de stamboom van de familie van der  Linden – d’ Hoogvorst op grond van mijn beschikbare gegevens samengesteld.
Er is een wandelgids “d’Hoogvorstpad” uitgegeven door de gemeente in 1996 en er werd door de provincie met de gemeente een plaat gezet voor het standbeeld.
In 2005 werd Christine van der Linden d’Hoogvorst ° Limoges 16.6.1946 en + St.-Lamberts Woluwe 23.7.2005 bijgezet in de crypte in de St.-Martinuskerk.

Over baron d’Hoogvorst gaf Berla een kleine brochure uit die samengesteld werd door Raoul Moyson.  Op zijn doodsprentje staan zijn voornaamste titels : graaf van Hombeeck, generaal en inspecteur – generaal van de burgerwacht van het koninkrijk.  Hij behoorde in 1830 tot het voorlopig bewind.
De familie d’Hoogvost (Barbara van der Linden) bezat het kasteel van Meysse in 1671 en behield het tot baron d’Hoogvorst het verkocht aan Z.M.Leopold II in 1883. (zie aflevering 56).
Het standbeeld van baron van der Linden – d’ Hoogvorst kwam er op 24.9.1893 door het Brussels stadsbestuur.  Het is 3 m hoog en zou van beeldhouwer Laumans zijn.
Er werd een cantate opgevoerd, bij de inhuldiging op 9.10.1893, waarvan de tekst geschreven werd door J. De Smedt uit Merchtem en de muziek werd gecomponeerd door A.DeBoeck uit Merchtem.
Op 22 september 1930 werd een betoging van hulde en dankbaarheid gehouden ter ere van Generaal (van de Burgerwacht) Baron van der Linden – d’Hoogvorst, burgemeester van Meise van 1807 tot 1866.  Bij zijn standbeeld sprak Luitenant Baron Keucker de Watlet :
“Baron Emmanuël van der Linden – d’ Hoogvorst werd te Brussel geboren in1781.  Hij was oud – lid van de provinciale staten van Zuid – Brabant en nam deel aan de omwenteling van 1830 en aan de opwekking van het Belgische vaderland, met grote invloed, milde toewijding en vastberaden wilsktracht.
In de augustus – septemberdagen 1830 hadden de hoofdstad en het land vooral behoefte aan tucht en betrouwen.  Door de inwoners van Brussel uitgeroepen tot opperbevelhebber van de Burgerwacht, wist baron d’Hoogvorst weldra de netelige toestand te beheersen door zijn populariteit, zijn openhartigheid en zijn onbaatzuchtig karakter en zijn onverschrokken moed : het volksgewoel werd geremd en de orde hersteld en gehandhaafd.”
Het is baron d’Hoogvorst die, op 21  september1830, te drie uur ’s namiddags, op het stadhuis van Brussel, het Voorlopig Bewind stichtte met Rogier en Jolly.  Later werden Copain, de Merode, de Potter enz. geroepen om er deel van uit te maken.  Dit blijkt uit de mededeling die Max uitsprak in dezelfde zaal van het stadhuis, op 21 september 1930, te drie uur ’s namiddags, in tegenwoordigheid van de d.rie families : d’Hoogvorst, Rogier en Jolly.
In 1826 stond een deel van Meise in blakende gloed.  Baron d’Hoogvorst, ware burgervader, rekent niet als de nood klaagt en doet, op eigen kosten, de 32 afgebrande huizen herbouwen.
Door zijn hoge gestalte en zijn felgebouwd lichaam, boezemde hij bij het volk ontzag in en won tevens zijn eerbied en genegenheid.  Edelheer, in de breedste zin van het woord : dit was Generaal Baron d’ Hoogvorst, burgemeester van Meise.
In 1893 werd het standbeeld ingehuldigd en dat werd 100 jaar later door Berla gevierd.  Hierover bestaat een kleine brochure van Raoul Moyson, uitgegeven door Berla.  Bij die gelegenheid werd de d’ Hoogvorstcantate uitgevoerd.
Hij was burgemeester van Meise, Wolvertem en Nieuwenrode.
Hij legde de steenweg Wolvertem – Laken (nu Nieuwelaan)aan om de werkloosheid in te dijken.
In 1816 schold hij de landpacht kwijt en legde de Koninklijke Kasteeldreef aan.

Er verschenen in het tijdschrift Berla 4 artikelen over de baron :
83 Foto’s inwijding standbeeld baron d’ Hoogvorst
167 Een gemiste kans huis d’ Hoogvorst Brussel
264 Een merkwaardige vrouw barones d’Hoogvorst
442 Baron van der Linden – d’ Hoogvorst
Ik heb de stamboom van de familie van der  Linden – d’ Hoogvorst op grond van mijn beschikbare gegevens samengesteld.
Er is een wandelgids “d’Hoogvorstpad” uitgegeven door de gemeente in 1996 en er werd door de provincie met de gemeente een plaat gezet voor het standbeeld.
In 2005 werd Christine van der Linden d’Hoogvorst ° Limoges 16.6.1946 en + St.-Lamberts Woluwe 23.7.2005 bijgezet in de crypte in de St.-Martinuskerk.S

Stamboom Parenteel op Aldfear

II (330) Op 22 september 1930 werd een betoging van hulde en dankbaarheid gehouden ter ere van generaal baron d’ Hoogvorst, burgemeester van Meise van 1807  tot 1866.  Bij zijn standbeeld sprak Luitenant baron Keucker de Watlet :

“ Baron Emmanuël van der Linden – d’Hoogvorst werd te Brussel geboren op 7/6/1781.  Hij was oud-lid van de provinciale staten van Zuid-Brabant en nam deel aan de omwenteling van 1830 en aan de opwekking van het Belgisch vaderland, met grote invloed, milde toewijding en vastberaden wilskracht.
In de augustus- en septemberdagen 1830, hadden de hoofdstad en het land vooral behoefte aan tucht en betrouwen.  Door de inwoners van Brussel uitgeroepen tot opperbevelhebber van de burgerwacht, wist baron d’Hoogvorst weldra de netelige toestand te beheersen door zijn populariteit, zijn openhartigheid en zijn onbaatzuchtig karakter en zijn onverschrokken moed.  Het volksgewoel werd geremd, de orde hersteld een gehandhaafd.”

 Het is baron d’Hoogvorst die op 21 september 1830 om 3 u. ’s namiddags op het stadhuis van Brussel, het Voorlopig Bewind stichtte, met Rogier en Jolly.  Later werden Copain, de Merode, de Potter enz. geroepen om er deel van uit te maken.  Dit blijkt uit de mededeling die Max uitsprak in dezelfde zaal van het stadhuis, op 21 september 1930, te 3 u. ’s namiddags in tegenwoordigheid van de drie families : d’Hoogvorst, Rogier en Jolly.

In 1826 stond een deel van Meise in blakende gloed.  Baron d’Hoogvorst, ware burgervader, rekent niet als de nood klaagt en doet, op eigen kosten, de 32 huizen herbouwen.

Door zijn  hoge gestalte en zijn fel gebouwd lichaam, boezemde hij aan ’t volk ontzag in en won tevens zijn eerbied en genegenheid, in de breedste zin van het woord : dit was generaal Baron d’Hoogvorst, burgemeester van Meise.

Edwin Ganz

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

In 1902 verleende baron Goffinet een verblijfsvergunning aan Edwin Ganz in het koninklijk domein van Boechout.  In het begin woonde hij boven de stallingen, achter de boerderij.  Later zou hij verhuizen naar de zolder van de Oranjerie waar hij op 20 augustus 1948 op 77 jarige leeftijd overleed.
In 1986 hield de heemkundige kring Berla een retrospectieve in het kasteel van Boechout.  Deze tentoonstelling had beter in de Oranjerie plaats gevonden.  De kring gaf toen een brochure uit “Edwin Ganz” waarin naast een volledige biografie een overzicht van zijn werken werd opgenomen.  Er werden toen uit privé collecties werken opgehaald en tentoon gesteld.
Er bestaat ook een Edwin Ganz trekpaardenroute van Meise naar Ossel.
Het tijdschrift Berla publiceerde volgende artikels over de schilder :
71   Foto’s werken Edwin Ganz
73   Edwin Ganz
74   Edwin Ganz
76   Toespreken Edwin Ganz tentoonstelling
285 Edwin Ganz en het Brabants trekpaard
Hij ontwierp het eerste wapenschild van de gemeente Meise.
Hij schreef ook “Le domaine royale de Boechout et ses chateaux” dat vertaald werd door Jean VanGijseghem.
Le peintre Edwin Ganz van Lucien Jottrand, Maurice Rassenfossen en Georges Verdavaine uit 1931 Ed.  Belge expansion.

In E.S.B. verscheen wat volgt :
Een minister van staat stelde onlangs de vraag :”Wanneer gaat men Edwin Ganz, de onbekende, eens herdenken?”.  Reeds geruime tijd dachten wij eraan.  Toeval of niet, tegelijkertijd opperde R.Bellemans, voorzitter van de heemkring Berla van Meise hetzelfde idee.
Wie is Edwin Ganz?  Niemand wist nog waar en wanneer hij geboren was en of er nog een foto van de man bewaard bleef.  Men herinnerde zich dat hij jaren lang ergens op het kasteel van Boechout (Oranjerie Kasteel te Meysse!) had gewoond; dat hij paarden en boerentypen had geschilderd; dat er ergens een koffer was.  Een paar oude getrouwen van ESB wisten dat er tekeningen van Edwin Ganz waren verschenen.  Maar wie was hij, wat had hij voort gebracht en welke was zijn betekenis?  Waar was zijn werk?  Een grote onbekende.
De heemkring van Meise is op zoek gegaan; heeft ondertussen reeds heel wat terug gevonden, tot de bewuste ‘laatste koffer’.  De kring plant voor mei 1985 een tentoonstelling Edwin Ganz, een catalogus van zijn werk, een herdenkingsplechtigheid en in samenwerking met het genootschap een brochure “Edwin Ganz, de onbekende”.
Graag werken wij samen en plannen een bijzonder ‘Edwin Ganz huldenummer’.  Hij heeft er recht op.
Wie was Edwin Ganz ?  Een buitenlander, een Zwitser, die zich te Meise vestigde, er schilderde en tekende en zoals niemand in de periode 1920 – 1940 beter “de Brabander” – de mens, zijn omgeving en zijn paarden heeft getypeerd.  Een buitenlander die meer dan de eigen kunstenaars het volk van Brabant heeft aangevoeld.  Wij zijn geen kunstcriticus, maar geen van zijn tijdsgenoten heeft zoveel kracht en lijn gezet in “Paarden op hol”, “het vijfspan”.  Hij typeerde de “facteur, de koeter, meneer François” enz. de man van bij ons.
Edwin Ganz verdient dat wij hem uit het onbekende halen en een plaats geven in de galerij van Brabantse kunstenaars.
J.V. E.S. en de B. LXVII Jg. 10-11-12 1984

Edwin Ganz Vraag

In nr.4 van Eigen Schoon jg.1913 lezen wij volgende mededeling :
Postkaarten.  De Brabantse typen getekend door Edwin Ganz zijn te verkrijgen bij de uitgever van Eigen Schoon, Mr. Frans Van Achter, te Asse.  De volledige reeks zal minstens twaalf nummers beslaan.  Zij worden verkocht aan de prijs van 2 fr. De 100, 1.25 de 50, 0.75 fr. De 25 en 0.5 fr. Het dozijn, 0.05 fr. het stuk; buiten verzendingskosten.  Iedereen zal eraan houden deze welgeslaagde tekeningen te bezitten; door het rond sturen bij middel van postkaarten, kan eenieder mede werken aan de propaganda van ons tijdschrift.
Volgens de inhoud van de jg. 1913 werden volgende tekeningen van Edwin Ganz in Eigen Schoon gepubliceerd :
Brabantse typen
1. De trombalslager der Koninklijke Fanfaremaatschappij “De lustige trompetters”
3^de.afl. bijlage 1 E.S.B.maart 1913
2. Jonge boer 4^de afl.
3. De oude schooier 5^de afl.
4. De koopman 8^ste afl.
5. De boerenknecht
6. De paardenknecht bijlage 6 ESB februari 1914 9^de – 10^de afl.
september naar de schilderij van Edwin Ganz 11^de afl. bijlage ESB mei 1914
7. De pachter
De wildstroper, tekening van Edwin Ganz 12de afl.
Wij bezitten 6 van de 7 tekeningen; nr. 2 Jonge boer ontbreekt.  Wie kan nr. 2 aan de redactie in bruikleen geven om de reeks in E.S.B. af te drukken ter gelegenheid van het Edwin Ganz huldenummer, voorzien voor mei-juni?  De bibliotheek van de abdij van Affligem of Grimbergen, de familie Jan en Paul Lindemans ?
Bezit nog iemand de reeks, uitgegeven door drukker Frans Van Achter van Asse, opdat wij ze zouden kunnen afdrukken in E.S.B. ?
Wij doen een dringende oproep tot onze oude leden en allen die E.S.B. 1911 – 1914 bezitten; tot geïnteresseerden uit Asse en omgeving.
Wie bezit tekeningen en schilderijen van Edwin Ganz ?

De redactie.  J. Verbesselt

Deze tekst bevestigt mijn stelling, dat een meer pragmatische aanpak nodig is.

MEI erf 69 Foto’s werken Edwin Ganz                                                                  85.13.11
MEI erf 71 Ganz Edwin Bettesone Achiel                                                              85.14.01
MEI erf 72 Ganz Edwin Van den Broeck Michel                                                   85.15.01
MEI erf 74 Toespraken Edwin Ganz – tentoonstelling                                           86.16.04
MEI erf 283 Edwin Ganz en het Brabantse trekpaard Van den Eynde Maurits     98.52.15

Op het internet krijg je een reeks bronnen over Edwin Ganz.  Het zijn vooral verkopers van kunst die werken in hun aanbieding hebben.  Zo vond ik : Edwin Ganz (1871 - 1948) ‘Départ pour le pélerinage de St.-Eloy (1935) Canvas.  Signed ‘Edwin Ganz’.  Period frame in gilt wood. 103x72  Sale date : 08/02/2010  Result : 2200 €

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

In mijn Streekboek “Meise, onder de toren van St.-Martinus” vermeldde ik deze schilder.  Er staat een afbeelding van het monumentale schilderij “De verrijzenis” uit het Chiroheem, dat hij op vraag van Herman Boon pr. zaliger schilderde.  Er staat tevens een foto van een tentoonstelling in Meise in het Willy Van den Berghecentrum.  Bij de stichting Veranneman in 2002 stelde Jan zijn werken nog eens tentoon.
Jan Beekman werd geboren in Meise in 1929 en leefde en werkte later in Connecticut (USA).  Hij maakte het daar als constructivist en had een eigen website.
De gemeente Meise kocht van hem twee moderne schilderijen, die vroeger in het talenpracticum van het Audiovisueel Centrum hingen(waar nu De Muze van Meise gevestigd is).  Zij werden na een kleine passage in de huidige lokalen in Wolvertem overgebracht naar het oude gemeentehuis in Wolvertem.  Of ze daar blijven zullen wij in het oog houden.

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Toen deze kunstenaar 80 werd, gaf  de gemeente Meise een korte autobiografie uit, in het Frans, vertaald door Guido De Henau.
Zijn beeldhouwwerken werden tentoon gesteld in de Plantentuin van Meise.  Daarna schonk hij er twee aan deze wetenshappelijke instelling  :  ‘De vorser’ en ‘Menselijke bestemming’.   De gemeente kreeg er 4.  Aan de bibliotheek werd ‘Levensvreugde’ en ‘Eenzaamheid’ geplaatst.  Aan het Willy Van den Berghecentrum vonden ‘De vlucht van Icarus’ en ‘De geboorte van Venus’ hun vaste stek.
Aan de ingang Meise - dorp van de Plantentuin stond reeds lang ‘De vruchtbaarheid’ (door de gemeente weinig creatief ‘Zittende boerin’  herdoopt.  Voor het standbeeld van baron d’ Hoogvorst, tussen de monumentale Amerikaanse eiken, troont ook nog een Mariakapel van zijn hand.  Het Mariabeeld van de  wijkkapel van het Kasteelveld werd gestolen en vervangen.
De beelden van Henri Lenaerts zouden stijlvoller tot hun recht komen, moesten ze alle 8 hetzelfde naamplaatje krijgen, naar het voorbeeld van de 4 van de gemeente.  Die in de Plantentuin zijn verdwenen en de oude beelden kregen er nooit een.  Het is ook hoog tijd dat Henri Lenaerts, die enkele maanden geleden overleed, ereburger wordt van de keizerlijke gemeente Meise.
De gemeente zou een reeks kleinere beelden krijgen, op voorwaarde dat ze die permanent tentoon stelt in de Pastorie St.-Martinus (weinig creatief door de gemeente helaas na gemeentehuis tot Cultuurhuis herdoopt).  Klassering houdt in dat men de oorspronkelijke benaming bewaard!  Anders doet men aan cultuurbarbarisme!
Ik bezit een ets van de kunstenaar met de St.-Martinuskerk van de parochie Meise.  Als kleine jongen had ik de eer te mogen poseren voor Henri in 1949 in zijn klein huisje in een zijstraatje van de Boechtstraat.  Hij schetste mij in houtskool.  Toen hij tachtig werd heb ik hem naast de Mariakapel gefotografeerd.

Hierop reageerde bart.teerlinck@scarlet.be , wiens vader een 10 tal beelden van Henri wil verkopen en misschien een tentoonstelling wil inrichten .

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Wij zijn in onze wandeling door het erfgoed van het keizerlijke Meise op een punt gekomen, waar wij in het immaterieel erfgoed beland zijn : de inbreng van mensen die iets betekend hebben en een ernstige bijdrage geleverd hebben tot de kwaliteitsverbetering van onze biotoop, door wat ze waren of deden.  We beperken ons voorlopig tot zij die niet meer bij ons zijn, maar hun stempel drukten op wat ons erfgoed momenteel betekent.
Een long - list zou hier op haar plaats zijn.  Maar de lijst is lang en de gegadigden, die voor zichzelf uitmaakten dat zij erin passen, is lang.  Velen voelen zich geroepen, maar nog meer voelen zich snel voorbijgelopen.
Aangezien nominaties, laureaten, gulden boek ondertekenaars, ereburgers ... welig tieren in onze gemeente, gaan wij ons daar niet aan wagen.  Af en toe een hint naar een objectief en doorzichtig systeem met criteria die afleesbaar zijn, kunnen wij wel geven.
Tot nu toe beperkten wij ons tot 3 kunstenaars, waarvan 1 nog in leven : Henri Lenaerts, Edwin Ganz en Jan Beekman.  Op het politieke forum behandelden wij, door de vraag van de heemkundige kring van Hombeek, tot baron d'Hoogvorst, al dan niet graaf van Hombeek.  Op parochiaal vlak kunnen wij niet rond Herman Boon pr., waarover wij echter reeds een volledig blog http://blog.seniorennet.be/hermanboonpr vulden en een publicatie uitgaven "Het leven is te kort om klein te zijn".
Laat ons eens rustig nadenken hoe wij dit verder aanpakken.

De inwijkelingen worden met voornaam genoemd.  De autochtone Meisenaars krijgen enkel de familienaam als titel, omdat we de stamboom behandelen. 

16-04-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

Gypsy

In 1965 stichtte Herman Boon pr., onderpastoor in Meise de jeugdraad.  Een onderdeel daarvan waren de Jongerenklubs voor 12 tot 18 jarigen.  De eerste voorzitter werd Leo Lambeets.
In 1966 gingen wij met deze groep naar de bergen in Aosta onder het motto “Alles wat klimt komt samen”.  Dit was het erste kamp dat zonder deficit doorging.  Het echtpaar Leo en Luitgart Lambeets en Jef en Linda De Cuyper waren kookouders.
Michel Wijns hield zich toen bezig in de kelder van het parochiehuis (Sinte-Maarten) met de radioclub.  Toen bouwden wij een go-cart met een chassis dat we dank zij Paul Claes in Brussel op de kop tikten en ze plaatsten er een Vespa-motor op.
Later werd dat T.A.M. (Technisch Atelier Meise) met Eddy Van der Veken, … ,
Dat evolueerde tot de eerste pop-band Gyspsy toen de gebroeders Loots toetraden.
Later richtte Jef De Cuyper de Jeugdclub Gypsy op nadat de Jeugdgemeenschap (18 – 25 jarigen) weigerde 16-jarigen toe te laten in Knodde.  Ze kregen hun lokaal in de kelder van de Gemeentelijke Jongensschool (nu Muziekacademie).  Vader Arnoeyts werd de volwassen begeleider.

De archieven van de eerste periode bevinden zich in het archief van Berla.

23-03-2014 om 10:00 geschreven door Jef L. DC

47 Berla tijdschrift :

                 Thema     Titel                                                                                        auteur                             jaartal/nummer/bladzijde

08-01-2014

321 Joggingclub Meise

In 1980 werd in het kader van de Sportraad een Joggingclub opgericht door Linda Van Keymolen.  Er werd wekelijks getraind in het sportcentrum De Nekker.  De sponsor was Stella-Artois, die voor de uitrusting zorgde.   Zeer snel kwamen een 120tal deelnemers opdagen, waaronder het politiecorps en het rijkswachtcorps.  Er was toen nog geen eengemaakte politie.  Trainers waren : Louis van Schel en Patrick Roelants.  Na drie jaar nam Lieven Annemans het trainersschap over.  Daarna volgde Valère Goossens hem op. Naast de deelname aan de happy-joggings her en der namen we in groep deel aan de 20 km van Brussel met Jean Leemans, Herman Stylemans, Linda Van Keymolen, Jef De Cuyper Katleen De Cuyper, Adrienne Van Hoof en Gilbert Borremans. De deelnames met de gelopen kilometers werden zorgvuldig genoteerd in “Loop voor je leven”, een actie van de Vlaamse Atletiekliga en het Gemeentekrediet.  Daarbij kon men t’shirts winnen. Al snel kregen wij eigen sponsoring voor het inrichten van Joggings in Meise van Wagner.  Daarom werd de Jogclub later omgedoopt naar Jogklub Meira, dat staat voor Meise en Ramsdonk.  De directeur van Wagner woonde in Ramsdonk en de halve marathon van de Beker van Vlaanderen ging van het Neromhof in Meise  via Ramsonk en terug.  Elke dinsdag werd er in groep getraind. In 1983 won Jef De Cuyper in Dilbeek de deelname aan de marathon van New-York.  Hij stond in de breakfast-run op de cover van de New-York times. Op 3.3.1984 namen wij met een delegatie deel aan de halve marathon van Saint-Witz (tegen Paris France).  Wij zouden 10 keer deelnemen : Onze eerste eigen loopwedstrijd was de Katuitjogging in Meise op 16 augustus 1984.  Om organisatorische redenen en om wille van het  prachtig parcours verhuisden we met onze Joggings naar Ossel.  We zorgden voor de band Ossel – Oppem in Meise.  We beschikten dank zij sponsoring over een eigen wedstrijdklok (La vie Claire en Eurosan).  Luc Ooms van het AVC zorgde voor de software op P.C. voor de uitslagen voor alle afstanden en triatlon. 9.8.1985 De 10 hellingen van Ossel 10.8.1986 7,14 en 21 km van Ossel – Meise op de kalender van Joggings en Marathons  8.8.1987 ,5.8.1988, 6.8.1989 5de natuurloop, 5.8.1990, 4.8.1991 FVL De duurlopen werden ook niet vergeten met de 6 urenloop : Meise dorp met Eddy Merckx en An Christy als gasten en sponsoring van het  Gemeentekrediet en Wagner, 13.10.1985, 19.9.1987 6 urenloop en 21 km in het Neromhof in het kader van de Beker van Vlaanderenen 1988. Als training voor de marathon richtten wij op 22.6.1985 de 8 kerkenloop over 30 km in. In 1992 namen Jef De Cuyper, Roland Van Rompaey en Jaak De Backer met de Lopers voor Artsen zonder Grenzen deel aan de marathon van New-York. Vanaf werd deze discipline overgenomen door de dienst Sport  en de Sportraad, op initiatief van Dany Gheyssels en werd in dat kader enkele jaren later “De Meelopers” opgericht, die de traditie voort zetten.  De wedstrijdklok en het tijdopname-apparaat werden geschonken aan de Meelopers. 08-01-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

>> Reageer (0)

01-01-2014

320 K.A.V.

Gesticht op 28.9.1959 door Herman boon pr. en Irma Claes K.A.V. Meise (Femma) hield op 25 december 2013 op. De afdeling werd opgericht in de jaren 60 Voorzitsters : 1958 Luypaert met 16 wijkmeesteressen 1959 Irma Claes 1960 Eliane Petit 1968 mevrouw Gierts 1986 Martha Van Lerberghe 1990 Liliane Mullie 2013 Femma In Schoon Meise 1968 1210 Voorzitster Mevrouw Gierts 1968 1225 Turnen 50 tal vrouwen gedurende 10 weken 1969 0315 Kookcursus gedurende 13 weken 1969 1229 Toneel op 20.12 “En waar de ster bleef stille staan” 1975 0316 Kerstfeest 01-01-2014 om 00:00 geschreven door Jef L. DC

>> Reageer (0)