|
Op een dag gewoon gewandeld
Langs een kerkhof, een triestig oord
En zoals mijn geest soms handelt
Ging ik door die triestige poort
Eerst al die oude graven
Groots in hun verval
De laatste veilige haven
Hun schip eindelijk aan wal
Hoe meer ik al die plaatjes las
In de volgende gangen
Zag ik steeds wat groener gras
Plastiek door echt vervangen
Op het einde in de laatste gang
Een aarde heuvel, een houten kruis
Geen bloemen, het lag er nog niet lang
Ooit geboren, eindelijk thuis
Toen zag ik die oude grijze hond
Boven op dat graf
Wat schuim rond zijn mond
Een triestige blaf
Toen wist ik pas wat liefde is
Echt om iemand geven
Zo een groots gemis
Trouw, zelf na het leven
04-09-2008 om 00:00
geschreven door erce
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
|
