Dit zal mijn laatste blog bericht zijn vanuit Birmingham. De afgelopen dagen bestonden uit: afwerken van de laatste opdracht - hierover straks meer - en inpakken, sorteren en afscheid nemen.
Eerst het verhaal over de opdracht, mijn laatste schriftelijke opdracht was een ietwat alternatieve opdracht. Het was het maken van een website, deze website staat al online en kan je bekijken via de volgende url: http://www.newman.ac.uk/Students_websites/~s.reniers/index.htm. Het verbeteren van de site gaat spijtig genoeg niet meer, maar ik ben er wel tevreden van.
Voor de rest is het nu aftellen geblazen, deze avond ga ik mijn taxi bestellen van het college naar de luchthaven. Morgen voor de laatste keer naar het centrum en 's avonds is er een afscheidsmoment met de overgebleven Erasmusstudenten. Maar ik kan het dan niet te laat maken, want om 6.00 vertrek ik richting de luchthaven om 4 uur later mijn vliegtuig te nemen, richting Zaventem.
Als ik terugkijk op mijn hele ervaring, ben ik blij dat ik de uitdaging ben aangegaan. In het begin was het niet een van de makkelijkste beslissingen, maar ik heb zoveel dingen gezien en meegemaakt dat het zeker een unieke ervaring is geweest...
een kort overzicht - een Japanse theeceremonie, Chinees nieuwjaar, het Brits uitgangsleven, alle of toch de meeste van de lessen, duitse - spaanse - japanse vrienden, ... en nog veel meer
Tot in Rillaar (of omstreken) en iedereen heel hard bedankt om mijn verhalen te volgen
Mijn verhaal van vandaag begint op zaterdagavond. Zoals gewoonlijk waren er geen specifieke plannen, behalve dan om morgen in de namiddag naar het centrum te gaan. Nu geen probleem, maar op het laatste moment besloten we om een film te gaan kijken, aangezien Terri (een italiaanse studente) de dvd 'American Beauty' had gekocht. Het was ongeveer half 2 wanneer ik ging slapen, en ik kroop mijn bed in. Twee uur later werd ik wakker, ik hoorde een geklop op mijn deur en een gehuil. Een medestudente was op mijn deur aan het kloppen, ze zei dat ze buikpijn had en dat ze al de hele dag niets had gegeten.
Ze vroeg wat ze moest doen, en ik besloot direct om de ambulance te bellen. Omdat ik geen internationaal nummer heb, ging ik snel naar een andere erasmusstudent om zijn gsm te lenen. Ik belde de ambulance (wat helemaal geen simpele actie is in het Engels), en 10 minuten later was de ambulance er. Uiteindelijk is alles met de studente terug in orde, maar het was wel 9.30 vooraleer ik terug op de universiteit was. De studente moest nog medicijnen hebben, en aangezien het zondag was, was alles hier vrijwel dicht, dus moest ik toch eerder naar het centrum gaan, en het leek mij het beste om dit onmiddellijk te doen, want ik zou voor uren slapen als ik mij zou neerleggen in mijn bed.
Om half twee was ik terug van het centrum, (na eerst even gestopt te zijn in Starbucks natuurlijk) ... de rest van de dag heb ik dan slapend doorgebracht. Om half twaalf werd ik wakker en heb ik iets kleins gegeten omdat ik honger had.
Maandag en dinsdag bestonden uit knutselen, teksten afwerken en nogmaals mijn website herwerken om het helemaal perfect te maken.
Morgen heb ik mijn volgend examen, een gedicht voorlezen en dan 3 uur naar de andere studenten luisteren. Ik weet niet wat het moeilijkst gaat zijn, maar overleven zal ik het uiteindelijk wel doen.
Ok, sorry voor het lange wachten maar de ervaring heeft mij geleerd dat de maandwisselingen meestal internetproblemen meebrengen, en deze keer waren ze drastisch.
Ik zal een kort (maar grondig) overzicht van de afgelopen week geven, kwestie van jullie op de hoogte te houden:
Maandag: Een rustige dag, toch tot 's middags. Want in de namiddag was er dan mijn eerste presentatie, en deze verliep goed. Ik was er tevreden van, 1 keer heb ik fout geklikt op de PowerPoint, en liep het voor 2 seconden mis. Maar ik heb de lector gezien, en hij stelde me gerust dat het zeker een geslaagde presentatie was. Hetgeen me wel opgevallen was, is dat alles veel stipter verloopt (10 minuten is 10 minuten, en geen minuut meer). Onze groep was een van de weinigen, die geen waarschuwing gekregen hebben, dat het te lang duurde. (en voor iemand die graag praat, is dat zeker een hele prestatie ;).
Dinsdag en woensdag waren dan van een ander kaliber. 2 dagen Londen, als ik eraan terugdenk doen mijn voeten terug pijn van zoveel kilometers te wandelen. Even een kort lijstje van dingen die we gezien hebben: * Tate Modern Museum * Tower of London * Harrods * Piccadilly, Trafalgar Square * Towerbridge * Museum of London * Ongelooflijk veel dure wagens, ...
Donderdag was dan terug een normale dag (na eens goed uitgeslapen te hebben), en 's avonds naar de bioscoop geweest.
En om de week af te sluiten, de stagedag. Vandaag was het best fijn, ik heb voor de eerste keer echt actief mogen helpen en een stuk verantwoordelijk gekregen. Voor degene die mij kennen, zullen zeker weten dat ik dat fijn gevonden heb. Ik heb ook in de lagere school mijn eerste nieuwe woorden geleerd: numerator en determinator (teller en noemer). (Ik heb er veel geleerd, de afgelopen maanden, maar dat waren de eerste echte nieuwe tijdens mijn stage - die schoolgebonden waren).
Om af te sluiten in het algemeen, natuurlijk heb ik een beetje heimwee naar de grootstad Rillaar, en naar de omringende gemeenten en steden. Nog veertien dagen, en ik bevind me terug in mijn geboortedorp (had ik bijna stad geschreven).
Bedankt voor de vele e-mails van de afgelopen week & aan de communicatieve lectoren van de KHLeuven ;).
Ik zal beginnen met te vertellen wat ik het afgelopen weekend allemaal gedaan heb. We zijn naar het centrum gewandeld (kwestie van eens uit te waaien) en daarna zijn we naar de oudste bioscoop van het Verenigd Koninkrijk geweest om naar de film: The diving bell and the butterfly te gaan kijken. Nu het was eens aangenaam om een Franse film te zien, met Engelse ondertitels. De bioscoop alleen al, was een hele ervaring. Wie gewoon is om naar de Kinepolis te gaan, raad ik zeker aan om eens naar hier te komen. Het is veel kleiner, gezelliger (ook wel iets duurder), en zeker een aanrader. Je kan twee soorten tickets kopen. De 'normale' en de 'luxe'-tickets. Als je een normaal ticket koopt, dan heb je de klassieke zetels, opgesteld in een rij en als je de 'luxe' tickets koopt, dan kan je helemaal achteraan in de zaal zitten in zachte, leren zetels.
Na de film zijn we naar een japans restaurant geweest en om alle clichés in ere te houden ... Eten met stokjes is geen makkelijkheid, maar het went na een tijdje. ;) Zulke restaurants vallen op natuurlijk (samen met de fastfood-restaurants), maar in het centrum kan je moeilijk aan 'echt' brits eten geraken, het is immers ook zo commercieel.
Voor de rest, het leven gaat verder en we zijn vollop aan het plannen voor onze trip naar London. Gisteren (en vandaag) zal het zeker nog discussieren zijn over de manier waarop we naar daar zullen gaan. Snel nog enkele prijzen ter vergelijking: de coach (bus) kost £ 22 (heen en terug), de trein kost ongeveer £ 100 en het vliegtuig kost £ 389 (enkele reis). Ik denk dat de keuze toch snel zal gemaakt zijn.
Vandaag ben ik ook begonnen aan mijn laatste opdracht, een poster over Margaret Thatcher, en dat zal wel een hele onderneming worden maar ik zie het nog altijd volledig.
Vandaag ben ik voor de derde keer naar mijn stageschool gegaan (wiens naam ik niet kan vernoemen, wegens privacy-rechten), en ik kan nu wel zeggen dat ik een duidelijk beeld van die klas/school kan vormen. Ik moet deze taak ook in het Engels maken, maar ik geef u het recht op de ongezoute mening.
In het begin was ik verwonderd tijdens 'assembly', dit deel van mijn ervaring is verdwenen. Ik beschouw het nu als een tentoonstelling van elke klas op zich. Vandaag was er een katholiek toneelstuk van de Foundation Stage (kleuterklassen), die samen 'de ark van Noah' brachten. Mijn stageschool heeft het imago van een multireligieuze school te zijn, en het verwonderde me wel dat dit kon. Ik heb gelijkaardige situaties meegemaakt in België waarbij dit totaal ongepast is.
Nu het accent, gedurende de hele dag ligt voor 99 % op het individu. Die andere (statistische) procent is, omdat er soms nadruk gelegd wordt op samenwerken. Beloningen worden individueel uitgereikt (en dit kan je heel letterlijk opvatten). Tijdens assembly worden er diploma's uitgedeeld (voor elk jaar 1). De meeste kinderen krijgen nooit een diploma of een sticker, en in mijn ogen is dat niet echt bevorderlijk. Mijn stagementor verantwoordde dit fenomeen door te zeggen dat er slechts weinig succesvolle mensen zijn in de maatschappij en dat de anderen er moeten aan gewoon worden om naar hen op te kijken.
Ik herinner me een les, een van de laatste van Effectief Kwaliteits Onderwijs, die ik meegemaakt heb ... waarbij de de poltieke standpunten van de verschillende partijen bekeken op onderwijs. 2 partijen profileerde zichzelf met een 'platonische' visie. Ik zal dit even kort schetsen, de maatschappij wordt onderhouden door 3 groepen, en vanaf de geboorte wordt er beslist tot welke groep je hoort. Predestinatie (en geld) speelt hier natuurlijk ook een grote rol in. De 3 groepen zijn: politiekers, soldaten en werkvolk/slaven. Ik denk niet dat ik een tekening moet maken, bij de indeling die de school. Wij verwerpen deze gedachte, maar slechts op een kleine 600 kilometer, passen ze die techniek al decennia toe.
Nu het beeld dat ik heb, is voor die school enkel geldig. Als je andere erasmus-studenten hoort vertellen over hun stage-ervaringen, dan denk je dat het er toch beter aan toe gaat, hier in Engeland.
Om af te sluiten wens ik iedereen nog een deugddoend weekend ...
Ik heb niet veel te vertellen vandaag, de lessen zijn terug vollop bezig en ik heb gisteren ook de laatste titel (van mijn misschien, wel moeilijkste paper) gekregen. Die moet gaan over de identiteitsverandering in Engeland. Je moet je daarbij focussen op 1 aspect van hun cultuur en dat in een zo diep mogelijke analyse bespreken. Ik ben momenteel nog even inspiratieloos, maar hopelijk vind ik na een zoektocht in de bibliotheek meer.
Voor de rest is het vandaag weer werken geblazen, ik ben van plan om een essay af te werken... Nu, misschien minder leuk nieuws, maar ik keek op de kalender deze morgen, en het is nog 1 maand en ik ben terug in België... Er staat me nog een geweldige maand te wachten, en daar ga ik ook zo veel mogelijk uit halen.
Nog snel om af te sluiten, het fijne aan heel mijn verblijf is zeker dat je elke week nog nieuwe dingen ontdekt (in het echte leven en hier op de universiteit), want tot maandag had ik het idee dat post onder je deur werd geschoven (net zoals de TV-license van een tijdje geleden), maar nu is er blijkbaar iemand die daar voor zorgt, en bedankt voor het kaartje dat ik gekregen heb van Nekkes, Fem, Mieke, Jill, Hans en Sanne... Sorry, voor de vertraging...
Beginnen ga ik doen met mijn bemerkingen van de afgelopen dagen. Afgelopen week was ik er eentje vergeten te zeggen/typen. We - de erasmus-studenten - kregen les over Britse sociale problemen. De eerste vraag die de lector stelde is: 'Hoelang ben je al in de U.K. en waar ben je over al geweest'. De opdracht bij die vraag was, hou dat antwoord van jezelf en zeg het eerste wat in je opkomt. Nu de personen die mijn gedachtengang kunnen volgen, ging ik direct voor het topantwoord op de vraag. Ik steek mijn hand op, en zeg: tienerzwangerschappen. En inderdaad, er was ineens genoeg gespreksstof om 1u30 minuten te vullen. Nu de statistische gegevens: Er is slechts 1 land dat 'beter' doet in het aantal tienerzwangerschappen en dat is (zoals je wel kon raden) de Verenigde Staten van Amerika.
Tijdens read-week is het nogal moeilijk op de campus blijven, als je weet dat je de volgende dag niet te vroeg op moet staan. We hebben de afgelopen week een paar clubs, pubs en cafés bezocht, het maakt niet uit waar maar er is altijd zoveel 'security'. Om binnen te geraken in een van de voorgenoemde zaken met een "vreemd" paspoort is best niet makkelijk. Een ander misschien positief punt, is dat als je naar het toilet gaat kost het vrijwel nooit geld (zelfs niet in het winkelcentrum), enkel om je handen te wassen durven ze geld vragen. Ik weet niet wat ik er van denken, maar de logica is toch even zoek denk ik.
Morgenavond krijg ik bezoek van mijn ouders en zus (die morgen nog een examen heeft en die wens ik via deze weg heel veel succes). Nu het hotel is in het centrum, en ik ben van plan om morgen een busabonnement te gaan kopen voor een maand. Het openbaar vervoer is en blijft hier duur, maar op een maandbasis is het best nog te betalen. Enkele cijfers ter illustratie: een dagticket kost £3.00 en een abonnement voor een maand kost £42.00 pond.
Ik ben met 3 van de 5 papers bijna klaar, en ik moet voor een van de 5 nog een titel krijgen. Globaal gezien heb ik goed vooruitgang gemaakt, nu is de volgende stap het nalezen en laten nalezen van mijn paper (samen met de bibliografieën maken).
vandaag is de officiële start van reading week, en ik ben al vollop bezig met het maken en afwerken van mijn papers. Daarom wou ik ook iets nieuws uitproberen, in plaats van een getypt bericht kan je hieronder (hopelijk) mijn video-bericht zien.
Het eerste deel van mijn erasmus is bijna gedaan. Binnen 2 dagen begint 'reading week', een week waarin je tijd hebt om een stukje van Engeland te zien en te werken aan je papers en presentaties. Reading week is zoals de krokusvakantie in België, de prijzen in hotels en dergelijke zijn nu hoger dan binnen 2 à 3 weken. Het plan van de erasmussers is, om nu zoveel mogelijk af te werken en binnen 3 weken naar Londen te reizen (met de nodige tussenstops).
De volgende 2 dagen zullen (zoals gewoonlijk) nog uitermate druk worden. Over 15 minuten heb ik een afspraak met de coördinator en daarna is het non-stop les tot kwart na vier. (Ik heb het gevoel dat ik elke week hetzelfde zeg) Maar dat wil niet zeggen dat ik me al een moment verveeld heb.
Mijn excuses voor het korte bericht, het volgende bericht zal in het begin van reading week zijn, met de tussentijdse stand van zaken over de papers, prestentaties en posters.
En iedereen die mij een mailtje heeft gestuurd de afgelopen weken, hartelijk bedankt om te laten weten hoe het daar is in België.
mijn excuses voor de vertraging, maar in het weekend is er (weer) geen draadloos internet geweest over heel de campus... Er scheelde iets met de router, want de vaste computers werkten nog. Maar hier zijn er maar drie van, en om daar eentje van te kunnen bemachtigen, had je veel geduld voor moeten hebben.
Ik zal onmiddellijk beginnen met de deur in huis vallen. Het was een uiterst aparte ervaring in de stageschool, nu wil ik niet veralgemenen tot in het oneindige maar er zijn toch enkele fundamentele verschillen ten opzichte van het Belgische onderwijssysteem! Zoals in elke school worden eerst de aanwezigheden opgenomen, daarna gingen alle leerlingen samen met de 3 leerkrachten van de klas (jawel 3 per klas) naar een grote zaal (het was niet de sportzaal) om daar allemaal tesamen naar de mededelingen van de directeur te luisteren, de jarigen te vieren en andere formaliteiten. Alles verliep uiterst gestructureerd en uitermate kalm. Hetgeen wat me op die moment al opviel, is dat leerkrachten heel veel aandacht hebben voor het individu, niet voor een groep kinderen, laat staan voor een hele klasgroep. Maar hierover later meer.
Als de samenkomst gedaan was, ging Key Stage I (vijf tot zeven jarigen) naar de sporthal en deden ze daar hun ochtend-oefeningen. Dit zijn (elke dag) 5 liedjes waarop de leerlingen vrij mogen bewegen. Voor mij leek het eerder op een hele verzameling van bewegingstussendoortjes achter elkaar. Mijn klasmentor, vroeg of wij dit ook kenden in België. Ik vertelde dat wij eerder korte momenten tijdens de dag inlassen. Daarna gingen de kinderen naar de klas (de hele klas bestaat uit 2 grote klaslokalen die in verbinding staan met elkaar).
Ze deden een taalles en daarop aansluitend een rekenles. In mijn ogen lag het tempo vrij traag en werd er een (heel) groot verschil gemaakt tussen de verschillende leerlingen die in de klas zaten. Tijdens de taalles, werd de instructie gezamelijk geven, en daarna gingen de zwakkere kinderen met de hulpleerkracht mee. De anderen werden nogmaals in twee verdeeld. De middenmaat en de sterke leerlingen. Dit proces herhaalde zich tijdens de rekenles, maar hier kregen de leerlingen andere werkbladen (lees: zelfde vragen, maar andere gegevens).
De leerkracht heeft me wel verschillende dingen laten doen. In het begin van de dag hebben we even gepraat over België en over de taal/talen. Sommige kinderen kennen het woord 'bonjour' al, maar daar hield de Frans kennis meestal op.
Aangezien de internettoegang uitermate beperkt was, zijn we naar het stadscentrum geweest (maar niet met de bus), maar te voet. Ik heb een paar foto's gemaakt, op de weg naar het centrum. Er is een bepaald thema, en heel kenmerkend voor de rijkere delen van Birmingham. [Ik en Iggy/Ignacio (de Spaanse eramusstudent) maken onze voorkeur duidelijk genoeg, denk ik] >>> Je kan de foto's terugvinden via de link in de linkerkolom van de blog.
Tijdens de les hebben de lectoren ook gezegd dat Bartley Green het armste deel van Birmingham is (sinds de regeerperiode van Tatcher). Alhoewel dat is nog behoorlijk relatief, want vrijwel alle foto's zijn op een afstand van 2 kilometer van Bartley Green gemaakt.
Zoals ik eerder al verteld heb, Engeland (of het Verenigd Koninkrijk als je wil) is een land van extremen. Gisteren, werd ik wakker met een stralende zon, een aangename temperatuur en met de gedachte dat het een mooie lentedag zou worden. Vandaag liggen de kaarten helemaal anders. Het is grijs, koud en het regent 'cats and dogs' zoals ze hier zeggen. En voor morgen, voorspellen ze sneeuw en lichte vriestemperaturen.
Vandaag zou ik na de lessen, de weg naar mijn stageschool gaan verkennen. De school ligt in Northfield, dat is op anderhalve mijl van Bartley Green, dus nog niet zo ver weg. Hopelijk is het dan al gestopt met regenen. Binnen een uur (10.35) beginnen mijn lessen en lopen die non-stop door tot kwart na vier. Tijdens de eerste les (Education and Learning Environments) komt zoals aangekondigd een directeur van een vernieuwende school spreken. Ik ben benieuwd wat ze te vertellen heeft, enkele ideeën om te gebruiken tijdens mijn stages/latere carrière als leerkracht zijn niet ver weg denk ik.
Mijn verwachtigen voor morgen zijn nog hoger. Het is (relatief) lang geleden dat ik nog in een stageklas ben geweest, en de andere erasmus-studenten hebben me gewaarschuwd dat het er toch iets anders is dan dat zij gewoon waren. Ik hoop dat het een aangename ervaring word, en ik zal er zeker mijn best voor doen. Nu nog iets bizar, en dan ga ik afronden. In Diest vullen de lectoren/mentoren een evaluatieformulier in om een student te beoordelen voor zijn/haar stage, hier is het anders. Hier maak je een paper (wie had dat nu kunnen denken), en aan de hand van die paper, krijg je een punt van de module-coördinator. Ik heb van de internationale coördinator een voorbeeld gekregen, en het lijkt meer op een dagboek met een korte reflectie achteraf. Dat is zeker haalbaar!
Er staan me twee drukke dagen te wachten. Groeten!
ps: Als ik mijn academisch kalender erbij neem, dan zie ik dat het vandaag rapport-uitreiking is. Voor alle studenten veel succes (alhoewel het nu al een beetje te laat is, maar toch symbolisch) en laat me zeker iets weten!
Gisteren kreeg ik de verlossende e-mail dat ik een stageplaats toegewezen krijg. Deze zal beginnen vanaf volgende week vrijdag. De details weet ik nog niet, daarvoor ga ik maandag voor naar de coördinator. Hopelijk valt het afstand wat mee, maar ik kijk er naar uit.
Ik ben ook begonnen aan het werken van mijn papers, presentaties en dergelijke. In totaal moet ik 10.000 woorden schrijven en een website maken. Ik zie het momenteel nog zitten, en binnen twee weken is het reading-week. Dan heb ik tijd om te werken aan al mijn werkstukken. Ik weet niet of ik het al gezegd heb, maar hier zijn powerpoint-presentaties sterk doorgedrongen in het lesgeven. Dit is niet het geval bij groepspresentaties van studenten. Het maken van een poster, daarentegen wel.
Tijdens de les, education and learning environments, hebben we naar een kort fragment gekeken van een klas in de 'Foundation Stage' (kleuterschool bij ons), en in de klas stond een IWB (~ interactief bord). Ik vond dat nogal raar voor een kleuterklas, maar de directeur komt volgende week naar de universiteit om de uitleg te doen. Ik heb mijn vraag al gevonden, die ik ga stellen. In Diest, als er een gastspreker komt, worden er vragen gesteld naar interesse of dergelijke. Hier gaat het anders in zijn werk, in het begin van de les gaat de lector rond om te zien wie een vraag heeft, en die mag blijven zitten. Als je geen vraag hebt, mag je niet blijven zitten. Of het systeem echt werkt, is echter de vraag.
De indrukken over de Britse bevolking, blijven ook binnenstromen. Hun passie voor voetbal, is alomvertegenwoordigd. Woensdag was er een army-night in de bar, nu veel leger-outfits waren er niet. Voetbal-shirts des te meer. Nu voor de fanatieke voetbalfan, zal voetbal wel een stuk oorlog zijn. Best eigenzinnig.
Een andere ding, is het groot aantal tienermoeders. Ik heb nog niet de tijd gehad om de de statistieken op te zoeken, maar in het straatbeeld zijn er toch veel. (of er zijn veel jong-lijkende moeders)
Morgen is het nog een rustige dag, de rest van de week zal beter gevuld zijn. Het is me bijna ontgaan, maar de voorbije week heeft het bijna niet geregend ... Mij hoor je absoluut niet klagen.
Vandaag heb ik een les gekregen over de Britse nationaliteit door een Amerikaanse lector. Nu, het was een ongenuanceerde blik op de zaak en zeker verhelderend. Die les maakte deel uit van een module die gegeven wordt door 20 verschillende lectoren, en het zijn welgeteld 20 verschillende lessen.
Ik ben ook naar het centrum geweest op terug inkopen gaan te doen (dit is veel vlotter verlopen dan de eerste keer), nu ik heb meer gekocht maar het merendeel van de afstand heb ik ook afgelegd met de bus. Als afsluiter van de dag, ben ik gaan fitnessen. Dat was lang geleden, en dat heb ik zeker ook gevoel ;). Ik zou nog eten moeten gaan maken nu, maar dat zal een kleinigheid worden.
De titel van dit bericht, komt neer op het volgde. Ik heb meer geleerd dan enkel Engels. Gemiddeld hoor ik 5 verschillende per dag. Natuurlijk Engels, maar ook Spaans - Russisch, een beetje Japans en Frans. Ook het gevoel van zelfstandigheid (die ik zeker goed gebruik) is ook iets wat ik niet kan beschrijven. Nu hier komt zeker meer over, maar nu is het even beknopt maar mijn maag zegt van het kort te houden.
Mijn excuses voor het langere wachten, maar de technische problemen hebben zich de laatste dagen opgestapeld. Er is een ganse dag geen internet geweest op de campus. Niet in de klaslokalen of in de studentenkamers. Voor de gemiddelde student is dat geen probleem, maar voor de vele powerpoints die tijdens de les gebruikt (die online staan)worden is dat een iets grotere kwestie. Creatief zijn de Engelsen wel en alles is op zijn pootjes terecht gekomen.
Een ander 'avontuur' dat ik woensdag had meegemaakt is het volgende. Toen ik na de les terug op mijn kamer kwam, lag er een bruine enveloppe onder mijn deur. Ik was al licht euforisch, iemand heeft mij een brief gestuurd (het is eens iets anders dan een e-mail), maar de afzender was het TV-license department. Ik vond het al een beetje raar, en toen ik de brief las werd erin verteld dat ik sinds september mijn bijdrage heb weigeren te betalen. Ik zou binnen de veertien dagen inspectie krijgen en een boete van £ 1.000 moeten betalen. Als natuurlijke reactie ben ik onmiddellijk naar Lucy - de internationale coördinator - gegaan en zij vertelde me dat elke erasmus-student een soortgelijke brief had gekregen. Ze zou er een oplossing voor zoeken.
Ze vertelde me ook dat mijn stageplaats te Kinghurst was doorgegeven aan een Engelse student die graag Frans zou willen geven. Ze gaat vandaag beginnen met een nieuwe stageplaats te zoeken. Hopelijk heeft ze snel een plaats gevonden. Binnen 2 weken komt er wel een directrice, die innovatief werk heeft verricht op gebied van klasomgevingen, spreken tijdens de les: Classroom environments.
Om af te sluiten nog wat culinair nieuws, donderdag stond er terug kip op het menu van het cafetaria (en in feite is het nooit weg geweest). De voorspelde crisis is uitgebleven. (c.fr. 2 berichten geleden)
Ik ga het vandaag hebben over de gemiddelde Brit, John Doe. Voor zoverre ik met hem al kunnen kennismaken heb, zijn er me toch een paar dingen opgevallen. Vooraleerst zal ik het even over het onderwijs hier op de campus hebben. Nu zoals in elke hogeschool/universiteit zijn er goede, betere en geweldige lectoren. Dat is hier ook zo, maar als je de britse studenten bekijkt, daar kan je meer over zeggen.
Als je iemand ziet, in de bibliotheek, in de gang of gewoon buiten is hij/zij meestal naar een Ipod of MP3-speler aan het luisteren. Op zich, maakt dat niet zoveel uit - maar als je ze iets moet vragen maakt het dat natuurlijk wel een pak moeilijker. Als je ze aanspreekt, helpen ze je meestal goed verder en daar ben ik ze ook zeer dankbaar voor. Een ander technologisch snufje dat regelmatig de kop opsteekt tijdens de les is de GSM. Zowel de broekzak/handtas van een lector of student maakt regelmatig geluid. De klas reageert er niet op, en de lector zegt er niets van.
Voor de rest is het wel waar dat elke Brit een hevige voetbalfan is, en dat hij in zijn vrije tijd veel te grote voetbalshirts draagt van zijn favoriete club. (Om af te leiden, welke kleur van welke club is, dat is een andere vraag en dat zal me nog wel enkele weken - of misschien zelfs maanden kosten) Ongeveer de helft van alle mannelijke Britten hebben ook een diamant (of een goedkoper equivalent) in hun oor zitten. Dat is iets wat in België toch minder gedaan wordt.
Deze namiddag (omstreeks 14.00) kwam ik in de bar van het schoolrestaurant, en zag ik de hierboven beschreven Brit gezellig een glas bier drinken. Ikzelf zat er met een koffie (op mijn eigen brave manier), maar het viel toch op dat ze er reeds van twee uur in de namiddag bier aan het drinken waren. Het laatste dat ik ga zeggen (toch over stereotiepen) is dat de doorsnee Brit een heel apart gevoel voor humor heeft. Ze lachen met iedereen, maar vooral met zichzelf. Een praktisch voorbeeld: Tijdens de les vraagt de lector: wie heeft er allemaal een myspace-account, de aangesprokenen steken hun hand op, en de lector antwoordt met: 'Hebben jullie geen leven? Zitten jullie elke dag gewoon je eigen kitscherige webpagina aan te passen. Hebben jullie geen contact meer met elkaar in het echte leven?' De desbetreffende studenten stoorden zich er niet aan, dus ik zeker ook niet.
Het laatste wat ik nog te zeggen heb, is dat Jamie Oliver (de self-made kok) hier een opzienbarende televisie-show heeft gemaakt over de kippenindustrie. Ik heb online een stukje gevonden (via : http://www.dumpert.nl/mediabase/38623/2ee52921/jamie_de_kippenslachter.html kan je het bekijken). Voor de gevoelige kijker, is het niet aan te raden, maar het geeft wel een duidelijk beeld waarom dat de televisie-kijkende Brit vandaag een mindere dag had. Nu het hele land reageert geschokt, de krantencolumnisten schrijven allemaal 'Ja, ik huilde ook'. Of hier nog kip op het menu zal staan, laat ik je zeker nog weten.
Zoals ik gisteren gezegd heb, ben ik naar het stadscentrum geweest. Uiteindelijk valt het allemaal nog mee en ben ik nu veilig terug op mijn kamer. Het duurt een 40-tal minuten bus om tot daar te geraken (natuurlijk van die echte Britse dubbeldekkers). In tegenstelling tot de lijn, kan je op deze bussen je klok wèl gelijk zetten. De drukte en omvang van het centrum kan je ongeveer vergelijken met Brussel (of nog iets groter). Ik heb nog maar een stukje gezien, maar je kan zeker zeggen dat het een multiculturele stad is.
Ik heb tijdens de les Education and New Technologies een Picasa-account aangemaakt, dat is een online foto-album. Ik vond het wel handig om het te gebruiken. Op deze blog, heb ik immers niet zoveel foto-ruimte en je kan naar het foto-album surfen door in de balk (aan de linkerkant) naast dit artikel te zoeken naar het menu: "links". Daar zal de album-link in komen te staan.
Ik zal even kort schetsen wat ik allemaal gezien heb. Ik ben afgestapt, als we aan het eindhalte waren en dat was vlak aan de Birmingham Cathedral, dan ben ik de menigte gevolgd (en omdat het nog steeds solden zijn, was er veel volk op de been). Na slechts een paar minuten gewandeld te hebben, kwam ik uit in de (een) winkelstraat. Toen ik die helemaal had afgelopen kwam ik uit op de Bullring. Dat is het nieuwe winkelcentrum van Birmingham. Het is een futurisch, vooral in-door gelegen en bestaat uit 3 verdiepingen. De winkels die ik er al gezien heb waren: Zara, Jack & Jones, Waterstone's, Armani, Marks and Spencer's, ... (Er zijn er natuurlijk nog veel meer!)
Toen ging ik de andere richting uit, en kwam ik terecht temidden in een betoging vlak voor het stadhuis op Victoria Square. Waarover die betoging ging weet ik niet, maar ze liep gelukkig op haar einde. Een klein kwartier later waren alle betogers weg en kon ik alles eens bekijken van dichterbij. Daarna ben ik teruggekeerd op mijn passen, en ging ik lukraak terug naar de bushalte. Ik had geluk en moest maar een 6-tal minuten wachten. Over de bus gesproken, misschien is het typisch Brits, maar op de achterkant van je ticket staat een kortingsbon voor de (al dan niet geliefde) Mc Donalds.
Zo, hier ga ik het bij laten voor vandaag. ps: Bedankt iedereen, die al een reactie in mijn gastenboek heeft gezet!
De afgelopen 48 uur heeft het hier flink geregend. Het pad om naar de leslokalen te gaan, lijkt meer op een vijver dan op een geasfalteerde strook. Maarja, ik heb nu ook niet de meest zonnige bestemming gekozen, maar een beetje meer zon zou toch geen kwaad kunnen. Op de onderstaande foto zie je het uitzicht van mijn kamer (in iets betere tijden).
Vandaag kreeg ik te horen dat Lucy een school voor mij had gevonden. Spijtig genoeg is het geen lagere school maar een middelbare school geworden. Het is eens een andere ervaring. De school (Kinghurst) is op een goede 13 mijl van de universiteit gelegen. Ik zal ernaartoe gaan om de leerkracht Frans te observeren, en naarmate de weken vorderen zal ik meer en meer partciperen en uiteindelijk ook enkele lessen zelf geven.
Bij wijze van oefening, had Lucy ook gevraagd of ik interesse had om Frans te geven aan enkele studenten van de universiteit. Ze hebben nog nooit Frans gehad en ze had gevraagd of ik hen daarbij op weg wou helpen. Vanaf volgende week, ga ik dus bijkomend nog een uurtje Frans geven aan een drietal studenten.
Deze voormiddag in de bib wou ik snel een paar boeken uitlenen, voordat de bib dichtging. Maar toen mijn studentenkaart werd ingescand, kwam de melding dat ik nog niet ingeschreven was. Dus ik terug naar de Hub (administratief centrum), en vragen wat er fout gelopen was met mijn inschrijving. Nu blijkt het dat de inschrijvingen maar 1 keer per week ingegeven worden in de centrale computer, en dat is zaterdagavond. Bijgevolg, kan ik maandag mijn boeken gaan afhalen, maar er zal zeker nog genoeg tijd zijn om te werken na het weekend.
Zaterdagnamiddag was ik van plan om naar het centrum te gaan, om daar alles eens gaan te verkennen. Want op zondag rijden er geen bussen, en zit ik als het ware 'vast' op de universiteit. Er staat tegen dan al een week was te wachten, dus ik zal wel weten wat te doen.
Ik zal om te beginnen een korte samenvatting geven van wat ik gisteren allemaal gedaan heb. De lessen beginnen hier altijd om 9.10, en aangezien ik op één minuut van vrijwel alle lokalen verwijderd ben, moet ik niet zo vroeg opstaan. De les die ik had was: Education and New Technologies. Dat is een soort ICT, waarin we gaan bekijken hoe technologie je leren kan vereenvoudigen/vermoeilijken.
Sommigen onder jullie zullen zeker jaloers zijn, maar hier worden ook zelden schriftelijke of mondelinge examens afgenomen. Meestal is het een werkstuk (essay) of iets dergelijks maken. Voor Ed and NT, is dit een website maken met behulp van Dreamweaver, die site komt ook integraal op de (vernieuwde) site van de Newman University. Vandaag kreeg ik ook een mailtje van de directeur, dat zei dat het Newman College niet meer bestond en dat het nu officieel Newman University is geworden.
Vandaag was het hier "rapport-dag", dus waren er maar bitter weinig lessen. Van die gelegenheid heb ik gebruik gemaakt om de omgeving eens te verkennen en te gaan winkelen in het plaatselijke grootwarenhuis (op 3 mile [= 4,5 km] van de universiteit gelegen). Als ik terug was, ben ik naar de coördinator gegaan, om mijn uurrooster vorm te geven en me toegang te geven op de courses die ik nodig heb op Moodle (de plaatselijke variant van Toledo, maar zeker niet zo goed).
De lessen waar ik momenteel voor ingeschreven ben zijn: British Identity, English Intermediate/Advanced, Classroom and Learning Environments en als laatste dan Education and New Technologies.
Tot de volgende!
ps: je mag altijd je vragen, commentaar, opmerkingen posten onder elk artikel. Alvast bedankt!
Dag twee, begint na een vrij onrustige nacht (wat ook normaal is, de eerste nacht in een vreemd bed). De morgenstond heeft goud in de mond, en om 8.00 am, vertrok ik op mijn zoektocht naar de bibliohteek met daarboven het bureau van Lucy. Nog geen 10 minuten later vond ik het bureau, maar dan tegelijkertijd ook het 'spijtige' nieuws dat ze pas aanwezig zal zijn vanaf 10.00. Dus terug naar mijn kamer, het weer was er niet beter op geworden. Het was wel droog, maar de wind was vrij hevig.
Hetgeen wat me was opgevallen is dat er geen plannetjes hangen van het gebouw. Zelf heb ik er later een gekregen, maar daar staat ook niet teveel op. Alles zit wel vrij logisch in elkaar, dus al bij al zal het wel lukken.
Vandaag heb ik alle administratie afgehandeld. Ik ben nu officieel ingeschreven, heb mijn studentenkaart (die je ook nodig hebt, om vrijwel alle deuren te openen), mijn laptop staat online in het grote netwerk. Voor de rest is het nu uitkijken naar de volgende dag.
Ook heb ik gezocht naar grotere winkelketens in de buurt, op een kleine 4 kilometer is er een Aldi. Daar ga ik zeker in de loop van volgend weekend eens langsgaan.
Wat staat me morgen te wachten; * Mijn eerste les: ES602 - Education and New Technologies * De bus nemen om het centrum van Birmingham eens gaan te verkennen.
Om de ongerusten op hun gemak te stellen; ik ben goed aangekomen, natuurlijk was het een hele ervaring om het vliegtuig te nemen (zeker als dat je eerste keer is). Er was weinig verkeer, en op een klein halfuurtje stond ik dan aan de ingang van het Newman College. Al gauw werd het me duidelijk dat de taxi-bestuurder me aan de verkeerde ingang had afgezet, en ging ik op zoek naar de hoofdingang.
Bij de security-guard kreeg ik mijn sleutels en toen kwam het moeilijkste van de dag. Ik moest mijn kamer vinden, nu is het Newman College - weldra Newman University - geen kleine plaats. Gelukkig was er een studente die me de weg wees, en na een 5 minuten te hebben gewandeld (lees: gesleurd met valiezen) kwam ik aan op mijn kamer. Weldra zullen er hier foto's van volgen.
Van mijn kamer, badkamer en keuken mag ik niet klagen. En de studenten die je aanspreekt zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Als ik alles uitgepakt had, ben ik eens op verkenning gegaan rondom de school. In de directe nabijheid is er een postkantoor, apotheker en een one-shop (een soort Spar-winkel). Ik had nog verder op verkenning willen gaan, maar toen begon het typisch Engelse weer. Inderdaad, het begon te regenen, en dan ben ik maar teruggekeerd naar het college.
Ik ben nog maar enkele uren in Birmingham, maar mijn algemene indruk is veelbelovend en ik ga hier zeker een fijne tijd tegemoet. De campus hier is in mijn ogen gigantisch groot, dat zal wel wennen maar het zal de eerste dagen wel wat zoeken worden. Maar niet gevreesd, ik krijg heel veel hulp van andere studenten en morgen hopelijk ook van Lucy Sobrero, dat is de verantwoordelijke voor alle erasmus-studenten.
Dingen die ik moet doen in de directe toekomst: - Lucy haar bureau zoeken, en de introductiepapieren in ontvangst nemen, - Het netwerk instellen op mijn laptop, - Een grote winkelketen zoeken, waar ik mijn inkopen kan doen.
Om de ongerusten op hun gemak te stellen; ik ben goed aangekomen, natuurlijk was het een hele ervaring om het vliegtuig te nemen (zeker als dat je eerste keer is). Er was weinig verkeer, en op een klein halfuurtje stond ik dan aan de ingang van het Newman College. Al gauw werd het me duidelijk dat de taxi-bestuurder me aan de verkeerde ingang had afgezet, en ging ik op zoek naar de hoofdingang. 
