Zondag hebben zowel Equinox als ik voor het eerst in ons leven Licht gesprongen. Op hem voel ik me zo veilig en hij heeft vorige zomer bewezen dat hij nog vermogen op overschot heeft ...

't Was in de Flandria, daar is er ruimte genoeg.
Ik wilde ontspannen aanrijden zoals op training, maar zo kreeg ik een stop op de één. Met een ferme adrenalinestoot opnieuw aangereden en dan sprong hij overal vlot over. De kijkers vonden het een mooi parcours. Ikzelf vond het niet uit het boekje, maar daar maal ik niet om. Misschien komt dit nog wel.
Ik moet wel nog voor het aanrijden eens een rechte goed de gas opendraaien om Equi in de parcoursmood te krijgen en daarna op een verstandige manier naar de één.
Jorijn sprong na mij en reed rustig foutloos rond.

Het is leuk om te voelen dat Equinox ook nu nog marge heeft om onze eventuele fouten op te vangen.
Dàt had ik een paar jaar geleden echt niet durven denken!