We hebben E in form gehouden doorheen de sneeuw- en ijsperiode. Hij loopt supervoorzichtig op ijs; onbeslagen en met minipasjes. Maar zodra hij op een dikke laag sneeuw komt met vaste grond onder de voeten en hij ook nog de ruimte ziet, gooit hij alle remmen los.
Equinox wordt meer en meer een beer van een paard. Eigenlijk moet je hem een vol uur inrijden vooraleer hij goed begint te lopen. In de piste is hij explosief en kijkerig; niet gemakkelijk. Woensdag en donderdag heeft hij telkens twee uur gelopen, telkens 1 u dressuur en 1 uur springen. Dàn liep het goed.
Ik zou hem nageeflijker, plooibaarder willen. Volgens Liesbeth doe ik het nogal verkeerd. Ik moet hem met langer teugel rijden, lager en meer laten lopen. Niet voor de hand liggend met zo een massa energie onder je. (Ze gaf zelf toe dat ze zelf in het zand zou gebeten hebben tijdens zijn kuren.) Vierkanten rijden zou een deel van de oplossing zijn. Ik helpt, maar hij loopt niet mooi. Zaterdag ben ik alleen binnen gaan rijden. Ik ben begonnen zoals Liesbeth zei en ben heel proefgericht bezig geweest. Ik heb wel zeven keer die proef doorgereden en heb geleidelijk aan meer geëist. De laatste keer was toch al behoorlijk. Maar het was nog geen "winnende proef."
Ik ben ook zijn rantsoen aan het bijschaven en heb een deel mengeling met haver vervangen door snijmais en pulp. Op 20 februari hebben we weer wedstrijd. De week vooraf koop ik weeer een zak "energy control!" Het zal ook wel beteren als hij meer in de weide kan zeker? Ik ben zoekende. Hoe je het ook draait of keert, één ding blijft: "Ik heb nog veel te leren".
