De culturele dag in Genk was veelbelovend en we zouden veel verschillende gebouwen van verschillene culturen bezoeken. De moskee was voor mij niet nieuw, want deze had ik al eens bezocht. Het was deze keer wel ontzettend leuk dat Sultan en çagla bij ons waren (beide Turkse studentes). Sultan heeft ons voorgedaan hoe ze horen te bidden en we mochten dit dan eens zien. Ook werd er verdere informatie gegeven over de moskee, over hun geloof en over rituelen / feesten.

Ook hebben we vandaag een bezoekje gebracht aan de Europaschool in Genk.  In deze school ondervind je volgens mij pas echt hoe het is om om te gaan met diversiteit en gediffirentieerd te werken. Je komt in contact met kinderen én ouders uit verschillende culturen en milieus. De methoden die ze gebruiken om met de kinderen om te gaan zijn adembenemend. Zo is er in de school een installatie op wieletjes beschikbaar, waarop je hoofdtelefoons voor een hele klas kan aansluiten. De kinderen krijgen klassieke, rustgevende muziek te horen om hun hersenen te stimuleren en kunnen ondertussen bouwen, puzzelen ... . Ook de snoezelruimte was ontzettend mooi uitgewerkt met lampjes, een aquarium, een verwarmd waterbed en nog veel meer. Deze ruimte wordt wel enkel gebruikt voor kinderen die het echt nodig hebben en dus niet iedereen komt hiervoor in aanmerking. Ook hadden ze een systeem bedacht zowel voor de kinderen als voor de ouders. De ouders konden bijvoorbeeld sterren in ontvangst nemen als ze zich aan bepaalde regels hielden en deze sterren werden dan ook op de voorgevel van hun huis vastgemaakt. Ook de klassen konden smileys verdienen als ze zich aan regels hielden en zo werd gekeken welke klas iedere dag een smiley had verdiend. Ze konden zo sparen voor een tripje naar een pretpark of iets anders.

Het bezoek aan de Ukraïense katholieke kerk had mij wel wat verbaasd. Aan de buitenkant leek het een gewoon gezellig kerkje zoals wij ze kennen, maar vanbinnen was het zelfs nog gezelliger. Het was afgewerkt met heel veel hout en je rook de geur van het hout. Overal in deze kerk vond je betekenisvolle details met betrekking tot hun geloof. Aan de zijkanten van de kerk waren er speciale, oude bankjes voor de oudere mensen. In de ramen zag je allerlei belangrijke boodschappen verwerkt met behulp van tekeningen. Ook het altaar was heel speciaal. Al de tijd dat we in de kerk zaten vroeg ik me af wat er achter de houten wand te zien zou zijn (deze houten wand was trouwens ook weer bewerkt met allerlei figuren en betekenissen met betrekking tot hun geloof) die vooraan in de kerk te zien was. Na de uitleg die we gekregen hadden lieten ze ons eens achter de houten wand gaan kijken en daarchter die stond nog een altaar. Iedere Oekraïenische kerk zou min of meer dezelfde opbouw hebben.

Ten slotte gingen we paëlla eten en zouden we wat Spaanse dans gaan leren. Jammer genoeg kregen we te horen dat de Spaanse dans niet zou doorgaan, vermits de 'danslerares' ziek was geworden en dus ook geen les kon komen geven. Dan hebben we het maar gehouden bij het eten van de paëlla. Dit leverde grappige taferelen op door het feit dat er enkele studentes waren die nog nooit scampi's of rivierkreeftjes hadden gegeten. De reacties waren dan ook soms hilarisch. Zelf vond ik het een hele leuke dag, maar ik vond het natuurlijk (als dansliefhebber) jammer dat de Spaanse dans niet kon doorgaan. De paella op zich was ook niet mijn favoriete eten, maar het was een leuke afsluiter van de dag om nog eens gezellig samen te zitten en na te babbelen over de dag tijdens de maaltijd.

24-03-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia  

Vandaag stond er iets op het programma waar ik wel al een tijdje naar uitkeek. Zowel het bezoek aan de Joodse school als onze eigen rondleiding door Antwerpen waren beiden wel zaken waarnaar ik uitkeek. Voormiddag brachten we een bezoekje aan de Joodse school, maar mijn beeld was volledig verkeerd hierover. Rudi vertelde ons dat we zeker op tijd moesten zijn, omdat ze daar met een geweer voor de deur zouden staan. Daar aangekomen bleek echter dat dit niet het geval was. Het was natuurlijk zoals te verwachten weeral een "goed" georganiseerde uitstap Aan de school aangekomen bleek dat er 2 studenten niet waren doorgegeven aan de school, met als gevolg dat ze beiden eerst niet binnen mochten in de school. De andere studenten mochten ondertussen wel al binnen gaan en onze tassen en jassen werden 2 maal gecontroleerd. Met enkele Belgische studenten hadden we een schaar bij (omdat we later op de dag zelf een rondleiding in Antwerpen moesten geven) en deze moesten natuurlijk dan ook afgegeven worden. Ook moesten we allen ons paspoort afgeven en dat kregen we dan pas terug wanneer we de school weer zouden verlaten. Allereerst kregen we wat uitleg over de school en mochten we ook vragen stellen. Nadien mochten de twee jongens meegaan naar de jongensschool en wij meisjes gingen mee in de meisjesschool kijken. We kwamen terecht in een klasje, ik denk van het eerste leerjaar. Het verbaasde ons onmiddellijk hoeveel talen de kinderen daar spraken. Er waren kinderen die tot ongeveer 5 talen spraken. De kinderen hebben zich allen voorgesteld en we hebben een lesje rekenen bijgewoond. De leerkracht vertelde ons dat ze altijd eerst een soort van hersengymnastiek doet met de kinderen en dat heeft ze ons dan ook laten zien. Nadien hebben de kinderen nog enkele liedjes gezongen en dit was eigenlijk wel leuk om te zien. Wel was het heel erg raar dat de kinderen gewoon op hun stoeltje of bank konden gaan staan en door de klas konden wandelen. De juffrouw leek haar klas precies niet in de hand te hebben, maar we weten natuurlijk niet of dit altijd zo is of slechts vandaag, nu wij in de klas waren. Ik vond het toch wel leuk om eens een bezoekje te brengen in de Joodse school en om eerlijk te zijn denk ik dat het wel leuk is om er les te geven.

's Middags zijn we iets gaan eten en nadien was het tijd om onze eigen rondleiding doorheen Antwerpen te geven aan de studenten. De rondleiding zou om half 2 beginnen in het centrum van Antwerpen, maar zoals je wel al kan raden moesten we om half 2 de tram nog nemen naar het centrum. Voor mij was dit al een beetje een frustratie, vermits onze rondleiding wel enige tijd zou duren en we wilden eigenlijk dat de studenten nog heel even vrije tijd hadden om te gaan winkelen. Om 2 uur aangekomen in het centrum van Antwerpen konden we eindelijk beginnen met de rondleiding. Naar mijns inzien begon de rondleiding ontzettend goed en de studenten leken geïnteresseerd. Ze kregen ieder een bundel met een beetje informatie over de gebouwen en de pleine in Antwerpen en bij min of meer iedere stopplaats waren enkele vraagjes of opdrachtjes voorzien. Enkele studenten zeiden al onmiddellijk dat ze dit leuk vonden, omdat ze dan beter zouden opletten, terwijl andere studenten liever enkel wat uitleg hadden. Na enkele stopplaatsen gehad te hebben en dus enkele pleinen en gebouwen bezocht en besproken te hebben, kregen we ineens te horen dat de rondleiding nog maar een half uur zou duren. Dit nieuws kregen we te horen rond 3 uur, kwart na 3. Rudi meldde ons dat hij naar een vergadering moest en dat we dus rond 4 uur ten laatste aan het station moesten zijn. Dit zorgde natuurlijk voor een mengelmoes van gevoelens. Ikzelf had nog geen enkele plaats kunnen bespreken, vermits mijn 2 gebouwen aan het einde van de rondleiding zouden plaatsvinden en deze dus nog aan de beurt moesten komen. De buitenlandse studenten zeiden dan tegen ons dat ze het goed vonden als wij de rondleiding verder deden zonder Rudi, zodat onze moeite toch beloond zou worden. Dit was voor mij toch wel al een beetje een opluchting, maar ik was nog steeds ontgoocheld, teleurgesteld en ontzettend boos op Rudi. Dit kwam mede door het feit dat we allen beoordeeld zouden worden op de rondleiding en ik er de hele dag voor niets bij had gelopen (dit gevoel had ik althans). Rudi wilde niet dat we de rondleiding nog zouden verderzetten en ontgoocheld hebben we dan maar de trein terug naar huis genomen. Wat me wel heel erg trof was het feit dat 2 Griekse studentes (Vicky & Foteini) toch nog naar het Rubensmuseum wilden gaan. Ik heb hen dan mijn bundel met informatie meegegeven zodat ze wat extra Engelse informatie zouden hebben bij bepaalde kunstwerken en kamers in het museum. De dag was voor mij goed begonnen en in mineur afgesloten. Op dat moment was het een echte klap in mijn gezicht.

16-03-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia  

Na een ontzettend vroege start van de dag en een enorm lange treinrit met enkele overstappen zijn we in het Europees parlement te Brussel aangekomen. Allereerst kregen we een pasje en moesten we door de beveiliging gaan. Nadat dit gebeurd was kon de rondleiding beginnen. Onze gids heeft ons het gebouw een beetje helpen verkennen, we hebben een meeting bijgewoond en we hebben een maaltijd gekregen. De rondleiding in het gebouw vond ik eerlijk gezegd wat magertjes, maar dit kan mede zijn door het feit dat ik wel redelijk hoge verwachtingen had hierover (misschien zelfs wel té hoge verwachtingen). Langs de andere kant was het wel leuk om eens in het Europees Parlementsgebouw binnen geweest te zijn en een rondleiding te hebben gehad. Na wat uitleg tijdens de rondleiding zijn we nog Brussel ingegaan. Het moest allemaal echter weer vlugvlug gaan, maar uiteindelijk werd dat dan wel weer beloond met een beetje vrije tijd. We hebben even stilgestaan bij Manneke & Janneke Pis, wat natuurlijk een hele 'belevenis' was voor de buitenlandse studenten.

15-03-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia  

Na 4 dagen voorbereidingstijd hebben we een aantal activiteitjes voor de kleuters voorbereid omtrent schoenen. Ieder domein moest aanwezig zijn en door een buitenlandse student aan de kleuters gegeven worden. Allereerst werd de dag ingeleid met een filmpje over een meisje die haar schoenen verwaarloosde. De schoenen werden helemaal vuil en ze werden hier heel erg verdrietig van. Uiteindelijk vallen de schoenen in slaap...En dit was dan ook het einde van het eerste filmpje. De kleuters konden aan de hand van de verschillende activiteiten tonen dat ze wel respect hadden voor schoenen en verdiende zo bij iedere activiteit een stickertje. Bij beeldend representeren konden de kleuters een keuze maken. Ze konden ofwel een schoen versieren door deze te verven, ofwel konden ze met schoenen op een groot stuk behangpapier stempelen. Vervolgens was er nog Spaanse en Turkse dans voorzien waaraan de kleuters konden deelnemen. Daarnaast hadden de kleuters ook nog de kans om een Spaans kringspel te spelen dat heel erg aanleunt bij het in België gekende spel 'zakdoekleggen'. Ikzelf heb samen met Sultan, een Turkse studente, een versje aan de kleuters geleerd. Sultan probeerde het versje in het Nederlands mee op te zeggen, maar dat is natuurlijk heel erg moeilijk. Bij deze activiteit was dan ook meer ondersteuning nodig van het Nederlands. Wel lieten we de kleuters heel veel bewegen en heeft Sultan de kleuters laten stappen en bewegen zoals ze dat in Turkije doen (er kwamen onder andere kleine danspasjes en huppelpassen in voor). Het was moeilijk om mezelf gedurende deze activiteit op de achtergrond te houden en Sultan het woord te geven, vermits ik het versje toch steeds moest opzetten. Wel was het leuk om te zien hoe de kinderen genoten van de Turkse taal, want we hadden afgesproken dat de buitenlandse studenten gewoon hun eigen taal mochten spreken. Het was een ontzettend leuke dag en het project op zich was zeker de moeite waard.

10-03-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia  

Als voortaak van het EOS-programma hadden al de studenten de opdracht gekregen om eens na te denken over de functie van schoenen in hun land en persoonlijk leven. Met deze informatie moesten de studenten per land al eens gaan samenzitten om te kiezen wat ze precies willen vertellen aan de rest van de klas en natuurlijk ook om een creatieve manier te bedenken om dit alles voor te stellen. Wij als Belgen hebben dit ook moeten doen en we hebben een klein "toneeltje" in elkaar gestoken. We zijn vertrokken vanuit bepaalde spreekwoorden / zegswijzen die wij in België hebben omtrent schoenen en zijn deze gaan uitbeelden. Ook hebben we vertelt wat de uitspraak precies wil zeggen en hebben we deze in het Engels vertaalt. Er waren maar weinig uitspraken die in andere landen ook voorkwamen, hoewel enkele toch ook wel gelijkaardig waren met een zegswijze uit een ander land. Ook hebben we de gouden schoen geïntegreerd in onze presentatie, omdat dit natuurlijk ook heel belangrijk is in België. Dit deel werd door Quentin verteld, onze Waalse student binnen het EOSproject. Er kwamen nog enkele belangrijke personen en gebeurtenissen rond schoenen aan bod (zoals bijvoorbeeld René magritte). Persoonlijk vond ik dat onze voorstelling wel geslaagd was en dat iedereen zijn steentje heeft bijgedragen. Ik vond het wel leuk om te doen, alleen de drempel was nog wat hoog om te overschrijden, vermits het nog een nieuwe klas was met mensen die je nog niet echt goed kent. Het was dus even wennen en gewoon even het verstand op nul zetten om te beginnen.

01-03-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia  

Het bezoekje aan Alden Biesen was heel anders dan verwacht. Allereerst kregen we wat uitleg over uitwisselingssytemen en dergelijke. Deze gaven informatie over hoe je nu als student, of later als kleuterleidster / leerkracht in het buitenland een soort van bijscholingen kan doen. Ik vond de informatie wel heel erg moeilijk om te volgen. Nadien hebben we een blad gekregen met informatie op over de school / de leerkracht / de student. In groepjes van 4 moesten we bespreken wat wij het belangrijkste vonden en waarom. Dit was niet zo gemakkelijk om in het Engels uit te drukken. Ook was het precies moeilijk voor de andere studenten om je te begrijpen. Dit komt ook ondermeer omdat in mijn groep 3 verschillende soorten leerkrachten in wording zaten. We hadden het dus over het kleuteronderwijs, over het lager onderwijs én zelfs over het secundair onderwijs (want er was ook een studente secundair onderwijs in mijn groepje aanwezig). Namiddag heeft Rudi ons gegidst doorheen Alden Biezen en al zijn gebouwen. Ik ben hierbij in gebouwen geweest waar ik voordien nog niet geweest was. Ook heb ik tijdens deze rondleiding de 2 Tjechische studenten beter leren kennen, want met deze had ik nog niet zoveel contact gehad.

Het bezoekje aan Alden Biesen was wel leuk en je maakte op deze manier ook nader kennis met andere studenten. Wel begon de dag niet zo goed. Nefeli (mijn Griekse studente) belde mij 's morgens al dat haar wekker niet afgegaan was en dat ze de bus had gemist. Ze was precies een beetje in paniek maar langs de andere kant was ze blij dat Henrietta bij haar was en dat Henrietta haar had wakker gemaakt. Ik heb dan uitgeleg dat ze de volgende bus moesten nemen (de 20a tot Bilzen station) en dat ze dan maar een smsje moest sturen wanneer ze op de bus zat. Eenmaal ze op de bus zat stuurde ze dat ze op 10u10 zou aankomen in Bilzen station. Rudi is deze 2 studenten toen gaan ophalen in het station en ze hebben uiteindelijk toch niet zo heel veel informatie gemist.

26-02-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia  

Vandaag hebben er onze eerste dramales gehad. De les werd gegeven door Hanne Schulpé en ik moet zeggen dat ik me echt op mijn gemak voelde bij haar. We hebben oefeningen gedaan die in de loop van het eerste en het tweede jaar ook aan bod zijn gekomen, maar ze waren soms wel verder verdiept. Zo hebben we bijvoorbeeld 'Woesj' gespeeld en hier kwamen enkele nieuwe handelingen bij kijken. Ook hebben we nogmaals geleerd hoe we kunnen 'vechten' en dit echt kunnen doen lijken. Ik heb dit samen met Foteini (een Griekse studente) gedaan en ik moet zeggen dat ik haar hier wel op een andere manier heb leren kennen. Nadien hebben we per 4 een toneeltje met een vechtscène moeten voorbereiden en voorbrengen in de klas. Vermits expressie / drama eigenlijk een groot werkpunt van mij is, vind ik dat ik nu wel kan zeggen dat ik echt alles heb gegeven. Ik voelde me heel erg op mijn gemak in de klas en bij de docent en had hier een goed gevoel bij. Ik moet zelfs toegeven dat ik het leuk vond om te doen!



De tweede Nederlandse les is ook alweer afgelopen. Vandaag hebben we een soort ganzenbord gespeeld met de studenten. We hebben ons in drie groepen verdeeld en hadden dus ook drie ganzenborden met een ander thema voorzien. Samen met Bert heb ik het ganzenbord begeleid over eten en drinken. Bij de eerste groep was het wat moeilijk om te begeleiden, vermits ze dan echt nog al de woorden moeten leren begrijpen en hanteren. Na het doorschuiven krijg je dan echter een groep die al een ander ganzenbord hebben gespeeld en zij begrijpen dus de woordenschat al, wat het spel vlotter doet verlopen. Ik vond deze les wel moeilijker om te geven dan de vorige Nederlandse les. Dit komt ook doordat de studenten een enorme grote woordenschat te verwerken hebben bij deze les en je merkt dat het voor hen moeilijk wordt. Wel vind ik het leuk om te zien dat enkele studenten de nieuwe woorden opschrijven, zodat ze deze kunnen leren. Ook was het leuk om tijdens de inleiding van de les te zien dat de studenten hun woorden nog kenden (of toch de meest!). Bij het zien van de prenten (handelingen bij het lied superman zijn in prenten weergegeven) konden de studenten nog vertellen welke handeling weergegeven is.

Bijlagen:
drama 2.jpg (69.1 KB)   

De eerste Nederlandse les kan gegeven worden. We hadden ons hier goed op voorbereid, maar toch wist ik niet goed wat ik hiervan moest verwachten. Het leek me erg moeilijk om te doen, maar eenmaal we bezig waren verliep het steeds beter en beter. We begonnen met het liedje 'superman' van 'kinderdisco' ook wel bekend als het liedje 'superlife' dat tijdens de bewegingslessen in de kleuterklas weleens gebruikt wordt.  Nadien werden de studenten in groepjes verdeeld. Ik had thuis een twister gemaakt en stond dus aan dit spel om te begeleiden en te verwoorden. Vermits we het muizenverhaal ook gingen vertellen, heb ik een twister gemaakt met de kleuren oranje, roze, bruin en paars. Dit omdat de hoofdkleuren al in het muizenverhaal vermeld worden. Ook hadden we een spel voorzien waarin ze in het Nederlands leerden tellen én een spel om de plaatsbegrippen aan te leren (dit met behulp van het liedje 'Waar is beer'). Samen met Lotte heb ik de twister gespeeld, begeleid, uitgelegd ... . Het verbaasde mij hoe vlug sommige studenten hiermee weg waren. Ze konden de kleuren goed benoemen, de linkerhand en de linkervoet en al de andere dingen die hierbij te pas kwamen. Wel heb ik gemerkt dat het moeilijk is voor hen om zinnen te maken, wat natuurlijk ook begrijpelijk is! In onze Nederlandse taal komen ook veel klank- / lettercombinaties voor die ze in andere landen niet hebben en die het dus moeilijk maken voor hen om deze uit te spreken (enkele voorbelden zijn 'sch', 'gr', 'ui' en nog veel meer). Soms leidde dit tot grappige taferelen, maar dat zullen zij ook wel denken wanneer wij een woord uit hun taal proberen na te bootsen. Als slot van onze eerste les hebben we het lied 'hoofd, schouders, knie en teen' uitgebeeld. Dit was dan ondermeer om verschillende lichaamsdelen te leren kennen en te benoemen. Tot mijn grote verbazing waren er een aantal studenten die na een aantal keer het lied gehoord en uitgebeeld te hebben ook al een beetje konden meezingen.

Kortom, de eerste Nederlandse les was moeilijk om tegeven maar wel de moeite waard. Het was heel leuk om te doen en ik kijk al uit naar de volgende Nederlandse les!

23-02-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia  

De start van EOS is gemaakt. Vandaag hebben we kennis gemaakt met al de overige studenten die we nog niet gezien hadden. We zijn dan onmiddellijk met de bus naar Diepenbeek gegaan, wat voor sommigen een hele ervaring was (zeker door het feit dat we met een deel recht moesten staan in de bus). In Diepenbeek aangekomen werden de fietsen in orde gemaakt en uitgedeeld. De meeste studenten waren onmiddellijk tevreden met hun fiets, maar enkelen hadden toch nog wat complimenten. Sultan (mijn Turkse studente) had het probleem dat haar fiets wat te groot was met als gevolg dat ze moeilijk bij de trappers kon en bijna rechtstreeks het fietspad af reed. Ik heb dan besloten dat ik met haar fiets terug naar onze school zou fietsen en dat zij hem dan enkel zou gebruiken om in Hasselt zelf rond te fietsen. Tot mijn grote verbazing konden de meeste studenten wél fietsen! We maakten een gezellige fietstocht terug met de studenten die wel goed konden fietsen. De enkele studenten die niet goed konden fietsen, reden samen met een paar studenten met de bus terug naar onze school. De fietstocht verliep redelijk goed en we zijn maar 1 maal moeten stoppen, vermits Henrietta (de Finse studente) haar broek tussen haar ketting vast was komen te zitten. Onderweg waaide het af en toe wel eens wat harder en heeft het een beetje geregend. Al bij al hebben we dus nog geluk gehad dat we niet in een stortbui terecht gekomen zijn. Onderweg kwamen we een ligfiets tegen, wat niet al de buitenlandse studenten kenden. Dit tafereel riep natuurlijk ook wel vragen op. Ook vond Henrietta het vreemd dat we altijd onze hand uitsteken als we afdraaien om op deze manier aan te tonen welke richting we uitgaan. Hierbij had ze ook enkele vragen en het leek haar nogal een beetje gevaarlijk. Eindelijk aangekomen op school, moest iedereen zijn volkslied zingen. De Turkse studenten hebben een heuse indruk op me nagelaten. Ze stonden vastberaden voor de groep met de vlag in hun hand en tuurden voor zich uit zonder zich te veroeren. Ze zongen uit volle borst hun volkslied en waren ontzettend trots op hun nationaliteit, hun land, hun volkslied.

Als afsluiting van de eerste dag was er een kleine receptie met wat chips en wat drank en konden we zo nog wat verder kennis maken met elkaar. Nadien konden we lekker gezellig gaan 'tafelen'. Natacha had stoofvlees voorzien (zowel runds- als kippenstoofvlees) en we zijn frieten gaan halen in de frituur. We hebben gezellig gegeten en gebabbeld aan tafel en hebben zo onze eerste dag afgesloten. Het was zelfs later geworden dan verwacht en het was dus wel een lange en zware dag.

22-02-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia  

We zijn weer een dagje verder... Vandaag is het zondag 21 februari, de dag voor de eigenlijke start van de EOS-module én de dag waarop ik samen met Natacha de Turkse studenten zal gaan afhalen in de luchthaven van Zaventem. Vermits het gisteren niet zo vlot verliep met het nemen van de trein, omwille van de andere ritten ten gevolge van het treinongeval, heeft Natacha besloten om met de auto naar Zaventem te rijden. Vandaag gaan we 2 Turkse studenten afhalen, namelijk çagla en Sultan. Sultan is de studente waarvan ik 'laguna' ben (en nee, het is geen jongen ). De heenweg met de auto verliep gelukkig heel vlot en er was niet zoveel verkeer op de weg. In de auto begonnen de zenuwen toch een beetje te komen. Hoe zouden de studenten zijn? Zal het contact ook weer zo stroef verlopen als gisteren bij de Griekse studenten? ... ? In de luchthaven aangekomen zijn we in de aankomsthal gaan staan om hen op te wachten. Het duurde en het bleef maar duren en de Turske studenten waren nog nergens te zien. De baggage was al een tijdje van de band (dit hadden we op het scherm kunnen zien), maar de studenten waren er nog niet. Op een gegeven moment gingen er enkele politieagenten naar binnen. Zou er iets gebeurd zijn? Vol verwachting en in alle spanning stond ik daar samen met Natacha te wachten. Uiteindelijk kwamen er twee Turkse meisjes naar buiten gewandeld, dat moesten ze zijn! Ze wilden onmiddellijk naar een vriendin in Duitsland bellen, want deze zou hen lakens en dergelijke brengen. Natuurlijk moest het weer lukken dat hun GSM in België totaal niet werkt en zijn we naar de telefooncel gewandeld. Hier hebben we wat vaker moeten proberen om te kunnen bellen en uiteindelijk lukte het toch niet. Sultan vroeg dan of ze met mijn GSM mocht bellen. Uiteindelijk heeft ze een sms gezonden en heeft hun vriendin verschillende malen getelefoneerd, met als gevolg dat er veel geld van mijn kaart 'verdween' . Aan de auto aangekomen bleek dat de Turkse studenten toch wel een ontzettend grote koffer bij hadden en hebben we de terugweg gereisd met 1 koffer op de achterbank tussen de twee studentes in, wat natuurlijk wel een grappig zicht was

In Hasselt aangekomen stond Rudi al op ons te wachten en ook Lotte was gekomen. We hebben dan kennis gemaakt met de kotbaas van hun kot en hebben een rondleiding gehad doorheen het gebouw. Rudi is dan naar Studho vertrokken om de Tjechische studenten welkom te heten en wij zijn met de Turske studenten naar de kotbaas gegaan om het contract te tekenen en dergelijke. Het was precies moeilijk voor Sultan om een adres op te geven en het was voor ons ook moeilijk om uit te leggen wat ze precies moest opgeven. Turkse straatnamen zijn dan ook ontzettend lang en je weet niet goed wat de straat is en wat bij de andere informatie behoord Toen bleek dat de studentes het hele bedrag voor de komende 3 maanden in 1 keer moesten betalen. Natuurlijk was dit niet doorgegeven en hadden ze dit niet bij. Al bij al was het een geluk dat ze toch wel genoeg geld bij hadden om de waarborg en dergelijk te betalen en was de kotbaas bereid om hen in de loop van de week de rest te laten betalen. Dan zijn we maar naar de bank gereden om te kijken of ze al wat geld af konden halen, wat dus blijkbaar niet lukte. çagla (tot onze grote verbazing uitgesproken als tsjala) haar code was wel correct, maar ze kon geen geld afhalen. In tegenstelling tot çagla was Sultan haar code incorrect en konden ze dus metgevolg beide geen geld afhalen. Na deze lange dag was het weer tijd om naar huis te gaan en om morgen een goede start te maken voor het EOS-programma!

21-02-2010 om 00:00 geschreven door Sylvia