De meisjes
hun moeder is snel moeten vertrekken naar Washington na slecht nieuws over haar
man. De eerste week alleen voeren de meisjes waarheidsgetrouw hun taken uit
maar na een week worden ze lui. Alle taken en bijkomende lasten vallen hierdoor
op de schouders van Beth. Zij probeert ervoor te zorgen dat het huishouden
blijft draaien en heeft er ook nog eens de taken van haar zussen bovenop
gekregen.
Zoals
beloofd aan haar moeder, is ze dus ook gaan helpen bij mevrouw Hummel, een arme
vrouw met haar kinderen. Het jongste kindje had echter roodvonk en stierf eraan
in Beths armen. Meg, Jo en Amy voelen zich hierdoor slecht want dit was
misschien niet gebeurt moesten ze ook geholpen hebben.
Beth krijgt
uiteindelijk ook roodvonk en het gaat vreselijk met haar. Iedereen is het er
bijna over eens dat ze het niet gaat halen. Toch blijven ze hopen en bidden dat
Beth het overleeft want ze zouden het henzelf niet kunnen vergeven. Hun moeder
komt dan terug thuis en alles komt goed met Beth.
Laurie heeft
de zussen uitgenodigd voor een picknick samen met vier van zijn Britse vrienden
die op bezoek zijn. Samen varen ze over het meer naar Kamp Laurence. Daar spelen
ze een potje croquet en amuseren ze zich gewoon. Zelfs de altijd verlegen Beth
kruipt er uit haar schulp en vermaakt zich.Hoeveel de vier zussen van elkaar verschillen wordt hier nog
duidelijker. Meg is bezorgd over haar kledij en over hoe anderen over haar
denken, Jo wil er gewoon het beste van maken ook al is dat niet zoals een echte
dame haar moet gedragen, Beth is voorzichtig met alles wat ze doet en Amy is
gewoon nog een kind in hart en nieren.
De vier
zussen hebben zelf een club opgericht voor hen vieren omdat geheime
genootschappen in de mode waren. Hun club is gebaseerd op Charles Dickens,
elk lid draagt dan ook de naam van een personage. Ze hebben er zelfs een krant
opgericht die elke week samengesteld wordt. Dit vind ik een zeer tof idee. In die
krant, de Pickwick Portfolio, schrijft elk lid iets. Dit kan een lied, verhaal
of gedicht zijn. Het is dan ook de perfecte uitlaatklep voor Jo want zij wil
doodgraag schrijfster worden.
Zij weet ook door een list Laurie aan de club te
laten deelnemen ook al zijn jongens er ten strengste verboden. Samen hadden ze tijdens hun bijeenkomsten de tijd van hun leven.
Jo, kort voor
Josephine, is bevriend geraakt met hun buurjongen, Laurie. Nadat Jo en Amy
ruzie hadden, stormde Jo weg en is dan met Laurie op het meer gaan schaatsen. Amy
werd jaloers en is hun gevolgd. Ze hoorde echter niet de waarschuwing van
Laurie dat het ijs in het midden te dun was om er veilig op te kunnen schaatsen
en zakte erdoor.
Gelukkig was Laurie
er die snel handelde en haar uit het water haalde. Uiteindelijk komt alles goed
met Amy, maar Jo voelt zich verschrikkelijk omdat het haar fout zou zijn.
Jo vraagt
raad aan haar moeder want ze wil haar temperament leren beheersen zodat iets
gelijkaardigs niet kan gebeuren.Ik vind het persoonlijk prachtig
hoe ze allemaal, maar vooral Jo, proberen om de beste persoon te worden die ze
kunnen zijn. Ik zou ook wel zon doorzettingsvermogen willen om zo volhardend
aan mezelf te werken.
Het verhaal vindt
plaats tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog en dit wordt mooi geschetst in de
eerste paar hoofdstukken. Het is Kerst wanneer het boek begint en toont hoe
slecht de zussen zich voelen omdat hun vader weg is en omdat ze arm zijn. Ik
kan me hier zeker in vinden dat ze zich zo voelen, maar ze hebben het nog niet
zo slecht.
In een poging zich beter te voelen, volgen ze
hun jaarlijkse traditie; een zelf opgevoerd toneelstuk op kerstavond. Ze zijn
daarin zeer creatief met hun gebruik van huishoud voorwerpen als decor en tonen hun vele talenten. Zo beuren
ze zichzelf maar ook nog vele anderen op in een moeilijke periode. Het is
bewonderingswaardig hoe ze steeds opnieuw proberen om het positieve in dingen
te zien, hoe moeilijk ze het ook hebben.
