waarom deze blog ja vooreerst om mij bevindingen in het leven wat soepeler te maken en het delen met de rest van de wereld
waarschijnlijk zijn er nog mensen die in hetzelfde stramien zitten zoals ik ,
dus laat ik me even voorstellen ... ik ben een dame van 47 lentes, ik woon in een huis met prachtig zicht op de velden samen met mijn 2 katjes ,
geen kids en ook geen man een serieuze leegte zoals men dat kan zeggen , meestal zouden de mensen zeggen prijs u gelukkig, maar niks is erger dan elke avond thuis te komen in een léég huis, alléén te moeten eten , alléén te moeten gaan slapen , niemand die je helpt om moeilijke momenten te doorbreken .....
Deze morgen ik op met de zon in mijn gezicht , welgeluimd zoals ik altijd ben dwarrel ik door mijn huis na te denken wat gaan we vandaag eens doen ,poetsen bah.....daar heb ik een hekel aan , ja of eens gaan shoppen , ja had ik precies ook geen zin in dan haal ik maar mijn verfborstels uit om wat te schilderen daar kan ik ook mijn frustraties aan kwijt ,....... maar wat te schilderen heb geen inspiratie, wat is dit toch vroeger kon ik mij zo goed bezighouden en nu zit er geen fut meer in .....dus dacht ik ik zal wat gaan neerpennen en ziehier ben ik dan .... een scherm en een toetsenbord mijn leven mijn alles ....uren kan ik er aan slijten maar ik geef je om te beginnen een beschrijving van mezelf ik ben niet onknap heb lange donkere haren en ben slank en groot ... zo nu weet ge wie er voor je zit de rest fantaseer je er maar bij .... wat doe ik in het dagelijkse leven ... ik werk om te overleven, dat is een must zoals iedereen denk ik .... uitgaan doe ik niet veel ...maar leer graag bij dus volg ik avondschool elke week trouwens een plezier om naar toe te gaan ... en ik kook ook graag maar voor mij alléén zit dat er niet dikwijls in ... maar nu wil ik eens pennen over mijn werk, ik ben werkzaam in een een fabriek en ja ben fabrieksarbeidster in de metaal waar we grote machines maken , er zitten er daar pakweg een kleine 1500 man tewerkgesteld waaronder een kleine 10 procent vrouwen van zijn , we zijn dus dik in de minderheid.... ikzelf loop al een eindje mee maar het laatste jaar loop ik er gefrustreerd rond , ik zat geruime tijd in een atelier waar het héél tof was om te werken tot op één dag een man mij begon te betasten dit liep enkele maanden mee tot ik hem zei dat dit behoorlijk uit de hand aan het lopen was en dat hij mij met rust moest laten , hij lachte alles weg ,hij was mijn meerder en kon niks doen ,mijn collegas porden me aan om klacht tegen hem indiende dat het zo niet verder kon wat ik uiteindelijk heb gedaan tot ergernis van de bazen en gaven mij een andere job ; een job die mij niet lag en veel te zwaar was, ik werd dan ook nog verboden om nog één stap binnen te zetten in die atelier maa mij kennende kon ik het niet laten en zocht mijn vrienden collega's op ik had toch niks gedaan ;;;; en weer tot ergernis van de bazen , ik laat het over mij gaan en wacht het proces af, na maanden geduld komt eindelijk de uitslag hij wordt beschuldigt van seksuele intimidatie , het recht staat aan mijn kant , maar niks is minder waar , de bazen hebben beslist dat ik het atelier moet verlaten dus verbannen ... naar een andere atelier terwijl hij er mag blijven , dus ik ben het slachtoffer maar ik wordt beschuldigt zo ziet ge maar op een werk ben je een nummer en ik ben mijn geloof kwijtgeraakt in de firma , ik ben gefrustreerd door hun optreden en wil natuurlijk zo rap mogelijk verdwijnen maar waar naar toe? Ik ben 47 lentes jong en op die leeftijd geraak je niet makkelijk meer aan een job ... dus dacht ik waarom niet vechten voor de rechten van de vrouwtenslotte zijn we hier maar met 10 procent en we moeten aan één lijn trekken , maar hoe te beginnen .... ik weet ik pen dit neer maar misschien is er iemand daar op het net die mij een flinke duw in de rug kan geven en me zeggen wat ik kan doen , heb veel gedachten , maar ze moeten realiseerbaar zijn en daarom wacht ik es af tot ik iets hoor of dat iemand dit leest
Nu was het over mijn werk maar ik heb meer in petto en wie weet waar gaat het later over maar nu laat ik jullie efkes om mijn dagelijkse boodschappen te doen en kijk tot over een paar uurtjes dan
