Hier wat nieuws uit Rio: met de bagage is het tot nu toe allemaal goed verlopen. We raken er steeds meer en meer aan gewoon om die rugzak mee te slepen.
Proficiat met de kleine Aaron!!!
Eerst nog een kort verslagje over onze laatste dag in Ouro Preto. Hoewel het weer niet zo goed meeviel, hebben we ons toch zeer goed geamuseerd. In de jeudherberg leerden we een aantal Brazilianen uit Rio kennen, die op congres waren in Ouro Preto. Ze hebben ons wat rondgeleid (en vertaler gespeeld) in de stad, en 's avonds maakten ze een lekkere Braziliaanse bbq voor ons klaar. Uiteindelijk kregen we nog een verrassing van hun: een beeldje dat symbool staat voor liefde, vriendschap en geluk. We hebben daar dus wel een goeie tijd gehad, en we hebben afgesproken dat ze ons het nachtleven van Rio eens gaan laten zien (dat zou vanavond nog moeten zijn). Na de zware maaltijd namen we de bus naar Rio de Janeiro. Die bleek in niet zo'n goede staat te zijn, daabij nog eens de kronkelwegen, zorgde ervoor dat we ons allemaal misselijk voelden, en niks hebben kunnen slapen. De eerste dag van ons verblijf in Rio brachten we door op het Copacabana strand, en hebben we wat gewinkeld in de buurt. 's avonds zijn we naar een samba dansschool gegaan, waar we onze ogen uitgekeken hebben hoe de plaatselijke bevolking kan shaken! Uitgeput keerden we midden in de nacht terug naar onze jeugdherberg. De volgende morgen eerst wat uitgeslapen, en vervolgens een bezoek gebracht aan het Corcovado (Christusbeeld) Hierkregen we een zeer indrukwekkend overzicht van de stad. 's Avonds beleefden we ons hoogtepunt van de reis: we maakten een voetbalmatch mee in het Maracana stadion. We stonden gewoon tussen de supporters van de thuisploeg, ergens midden in de 'spionkop'. De sfeer was echt ongelooflijk Alhoewel we niet wisten wat er gezongen werd, werden we toch onmiddellijk zodanig meegesleept door die sfeer, dat we al na 5min stonden mee te zingen. Ook vandaag was weer een onvergetelijke dag. Deze morgen zijn we een bezoek gaan brengen aan een favela (krottenwijk). Normaal gezien kan je nooit een favela binnengaan als toerist, maar omdat het een georganiseerde tour was, was het allemaal perfect veilig. We waren erg aangegrepen door deze uitstap, en beseften dat de mensen daar eigenlijk ook maar gewone mensen zijn als wij, die enkel wat minder geluk hebben gehad. Maar ondanks alles, waren ze steeds vriendelijk. Namiddag zouden we een ander hoogtepunt van Rio gaan bezoeken, Santa Tereza. Hier zijn we eigenlijk gewoon met de tram naar boven gereden, en terug naar beneden gegaan, waar we dan nog eens een tweede keer konden betalen. Nadien hebben we nog een stadswandeling gemaakt. We hebben verder geen tijd meer om de Engelse versie te schrijven, we gaan ons klaarmaken om het nachtleven van Rio te verkennen. Meer details volgen na de reis.
Ons bezoek in Bonito hebben we afgesloten met een leuke avond. Eerst zijn we een traditionele maaltijd gaan eten: jacare (kaaiman) met passievruchtensaus. Het was een beetje taai vlees (vis), maar wel lekker, hoewel we eigenlijk voornamelijk de saus geproefd hebben. Nadien zijn we eindelijk ertoe geraakt om het nachtleven van Bonito te gaan verkennen. We zijn naar de bekende Taboa bar geweest, waar we naar lokale gewoonte onze aanwezigheid met een handtekening op de muur hebben achtergelaten. De volgende ochtend zijn we met de bus naar Campo Grande vertrokken (5u). Hier moesten we enkele uren wachten om de bus naar Belo Horizonte te pakken (23u). Campo Grande was zeker niet onze favoriete stad, redelijk vuil en groot, maar vooral een stad die dienst doet als overstap plaats naar ergens anders. Blijkbaar konden we allemaal wat rust gebruiken, want we sliepen ongeveer 20 uur van de busrit. De laatste 3 uur daarentegen duurden lang, maar die hebben we dan wat gevuld door te kaarten ( het komt dus toch nog van pas om te kunnen kleuren-wiezen ;-) ). Uiteindelijk kwamen we aan in Belo Horizonte. Omdat we al zoveel geslapen hadden in de bus, moesten we zien dat we terug wat moe waren, en hebben we wat rondgewandeld in Belo Horizonte. De volgende dag namen we opnieuw de bus naar onze eindbestemming: Ouro Preto. Ouro Preto is een mooi, klein en charmant stadje, met vele koloniale huisjes, gelegen in een heuvelachtig gebied. We logeren in een jeugdherberg, met het mooiste uitzicht over de stad (dat beweren ze toch). Spijtig genoeg regent het de hele dag (en nacht) door. We moeten dan ook constant de steile hellingen op en af lopen. Dit is niet zo makkelijk op de natte kasseistenen, zeker niet met wat alcohol in het bloed. Onze kuitspieren zijn ondertussen wel goed getraind, maar iedereen is al wel eens bijna onderuit gegaan. Vandaag was er een wandeling van 15 km gepland, maar die is niet kunnen doorgaan door al die regen. De weersvooruitzichten kondigen nog meer regen aan, en daarom besloten we van een dag vroeger te vertrekken naar Rio de Janeiro. Eerst gaan we morgen nog de goudmijnen van Ouro Preto bezoeken, en dan nemen we de nachtbus naar Rio. Alles goed in Belgie? Nog nieuws???
We ended our visit to Bonito with a nice evening. First we had a traditional dinner in a local restaurant: Jacare (Caiman) with a creamy sauce of Maracuja (Passion fruit). We liked it, altough we mostly tasted the sauce. But more important, we got French fries, they were very welcome after the many rice dishes in the Pantanal. After our dinner, we finaly got to know the nightlife of Bonito. We went to the famous Taboa bar and ofcourse, we left our signatures at the wall (local tradition). The next morning we took the bus to Campo Grande (5h). We stayed here for a couple of hours and then again took the bus to Belo Horizonte (23h). Campo Grande wasn't exactely ous favourite city. It was big, but everyone considers it as a transit to somewhere else. Apparently we all had to catch some sleep, cause we were sleeping for 20 hours. In Belo Horizonte we stayed just for 1 day, and then continued our trip to our final destination: Ouro Preto. Ouro Preto is a very nice and pretty city, small and really charming, but also a city with very steep hills. Our hostel has the best overview of the city, but this also means we constanly have to climb the hills. Unfortunately, it's raining the whole day. The wet cobllestones, and the alcohol cause even more difficult trips. The forecasts predict even more rain, so we decided to leave Ouro Preto one day earlier. Tomorrow morning we plan a visit to the gold mines and later we take the night bus to Rio de Janeiro. How are things in Belgium? Any exciting news???
Our 3 days in the Pantanal were really back to basics: sleeping in a hammock together with frogs, bats, insects,... Going to the bathroom with a flashlight at night was a guarantee to get more musquito bites on your bud! After the first night not sleeping at all, we were so tired the second day the we slept like a stone But beside all these inconveniences we had a great time. We spotted a lot of animals while walking, during boat trips, horseriding, jeep safari,... On one of our walks we were attacked by a bunch of flying ants. We screemed and panicked, but Paolo, our guide, could calm us down. He told us they weren't dangerous and they wouldn1t bite us. Piranha fishing was tricky, as they eat meat, they also tried to taste the finger of our guide. Annelies caught by mistake an alligator, it was very scary when we saw those two eyes rising from the water.
We also got to know the Brazilian way of life: take it easy. Our truck broke down about every 10min, but no panick they could always fix it again. Another example: when we asked when we could leave for a trip, the answer was: in half an hour. But after 3 minutes they came to ask if we were ready to go. We were than hurring to be in time, but again, then we were sitting in the truck for 40 min, waiting for our guide. Now we are in Bonito, happy to sleep again in a BED. It's a very small and pretty city, filled with rivers with cristal clear water and many beautiful fish. Yesterday we went rafting. We had so much fun, trying to beat the other groups, and attacked them in water fights. Today we went to another river to snorkle. It was very weird in the beginning to breath only with your mouth. But it was really worth to try and struggle a bit, cause the underwater world was amazing. Ellen didn't like it tough. On our way back, we experienced another Brazilian habit. Since our driver was a typical Brazilian macho, trying to impress us with his way of driving, we got stuck in the mud. Tomorrow we leave the beautiful Bonito again. We will be on the road for more our less to days.
Eerst nog vlug iets over onze laatste dag in soa paulo. S morgens zijn we met de metro naar de stad gegaan en omdat het mooi weer was met sandalen, helaas voor els niet zo n goeie keuze, want na een lange wandeling pijnljke blaren.S avonds pakten we de bus richtingf campo grande (14u). Zoals voorspeld was het een zware tocht naar het busstation: de steile heilingen van sao paulo leken dubbel zolang en zo steil met de 20 kg zware rugzak. Blij waren we toen we eindelijk in het metrostation aankwamen, maar helaas toen begon het zwaarste stuk van de tocht, op rush-hour in het metrostation is er geen spraken van even uitblazen en de rugzak op de grond zetten. Het is lopen naar de juiste sporen en proberen op dezelfde metro te geraken als de rest van de groep. Dit lukte uiteraard niet, maar we wisten wel goed waar we naar toe moesten, dus na wat gestres en veel geduw geraakten we er wel. De bus viel heel goed mee de zetel konden bijna volledig plat, zelf veel beter dan bussen bij ons, de 14u vielen dus heel goed mee. In Campo grande hielden we een tussenstop en konden we ontbijten en voor de laatste keer nog eens 'echt1 douchen.Dan naar de pantanel eerst nog even in een busje dan met een jeep, alle oude open vrachtwagen. Op een onverharde weg rijden we nog een uur over alle hobbels en putten, auw, auw. Onze jeep leek niet echt in goede staat te zijn, de remmen piepten en alles rammelde en toch nog waren we verrast dat we ineens in de middle of nowhere stil vielen. Geen probleem verzekerde de chauffeur, hij zou het wel fixen! En inderdaad even later hobbelden we weer verder, tot we 10 min later weer stilvielen. Na +- 5 keer stilvallen en vertrekken bereikten we dan toch ons kamp, net voor zonsondergang. We kregen elk een hangmat toegewezen in een soort hutje. Daarna zijn we onmiddellijk van de caipirinhas gaan proeven, want we hadden al snel door dat het moeilijk zou worden om in slaap te vallen. Een probleem hadden we wel over het hoofd te zien: hoe gingen we onze hangmat terug vinden in hte donkeren na de caipinhas.Met de zaklamp in de hand was het zoeken en voelen tot we de juiste hadden gevonden. Die eerste nacht heeft bijna niemad een oog dicht gedaan. Om 5u werden we gewekt voor het ontbijt en vlak erna zouden we gaan wandelen. Maar door al het braziliaanse getreuzel was het al te warm om nog een wandeling te beginnen. We zijn er dan maar met onze 'jeep' op uit getrokken om anaconda's te gaan spotten. Tijdens onze rit waarin we nog +- 10x stilvielen hebben we vele dieren gezien, maar geen anaconda's. We zagen vooral veel vogels: toekans, papegaaien en een hele hoop anderen waarvan we de naam niet kennen en die we dan maar voor de gemakkelijkheid allemaal 'kip' hebben genoemd. Verder aligators, capibaras en ... andere beesten. In de namiddag zouden we dan toch een wandeling gaan maken in het bos, maar oh oh eerst even wachten tot het ergste van de tropische storm voorbij is. We zagen oa aapjes, everzwijnen en verse sporen van pumas. In het bos werden we ook aangevallen door een zwerm vliegende mieren of zoiets, ze kwamen allemaal in ons haar vasthangen! Grote paniek! Maar onze gids kalmeerde ons onmiddellijk dat die vieze beesten niet gevaarlijk waren en plukte ze een voor een uit ons haar. Onze gids was een echte 'indiaan' en kon als het ware spreken met de dieren ( kende alle geluiden en kon ze nadoen). Op het einde van de dag waren we zo moe dat we als een blok in slaap vielen, jawel zelfs in onze hangmat! Dag 2 in de pantanal: wandelen, piranhas vissen, paardrijden. Het piranha vissen was in het begin moeilijk, maar wel leuk eens het begon te lukken. Voor annelies ging het zelfs heel goed ze haalde met een stukje vlees zelfs een alligator boven, oeps. En dat piranhas echt tanden hebben heeft onze begeleidster ondervonden, toen ze er eentje van de haak wilden halen, beet hij in haar vinger. Later bleek zelfs dat er nog een tandje in zat.Bij ons middagmaal kregen we dan ook onze zelf gevangen piranhas. Namiddag paardrijden! Eeen lange tocht, wel mooi, maar pijnlijke benen! Iedereen heeft enorm last van beten, behalve els, komt het nu door de DEET of toch de vit B? Ook de derde dag begon weer vroeg, deze keer gingen we met een bootje op zoek naar 'beesten'. Ook dit ging weer op het gebruikelijke braziliaanse tempo. Eerst don't worry, we hebben tijd genoeg. Dan moeten we opeens allemaal klaarstaan. En als iedereen alles snel bij elkaar gezocht heeft, gaan ze eens op hun gemakje hun boot proberen aan de praat te krijgen. Een half uur later en heel wat gepruts aan de motor verder, konden we beginnen aan ons boottocht. Kort na de middag zetten we onze reis verder naar bonito, waar we nu een zalig nachtje in een BED geslapen hebben. Tchau Els en Ellen
Eindelijk zijn we in Brazilie! De lange vlucht (12u) viel nog beter mee dan we verwacht hadden, we hebben nog redelijk kunnen slapen. Het was wel spijtig dat we niet samen zaten in het vliegtuig.Toch waren we moe en we vielen dan ook bijna in slaap boven ons avondeten en lagen allemaal al vroeg onder de wol. Maar door de jetlag waren we dan wel ook weer wakker jawel om 6u!!! We verblijven nu in een mooie pousada in een veilige buurt van soa Paulo.
Vandaag hebben we de stad doorkruist met de metro, deze moeten we ook morgen nemen maar dan met onze rugzakken, oei oei en nu was t nog zondag! We hebben een aantal authentieke gebouwen gezocht tussen de massa wolkenkrabbers, We bezochten ook oa de kathedraal en de memorial do imigrante. Maar wat ons ook erg aangreep is de armoede om elke hoek. We slaagden er uiteindelijk ook in om een foto te maken van het uitzicht over sao Paulo vanuit een wolkenkrabber, hoewel ze ons eerst wel 15 reais wilden laten betalen om even te genieten van het uitzicht vanop de bovenste verdieping. (even profiteren van de toeristen). Maar uiteindelijk hebben we de weg gevonden naar een verdieping lager, waar we geniepig emkele foto s getrokken hebben.
Het eten bestellen oh jee, ze vestaan hier geen letter engels, dus we bestellen maar en zien wat komt Immigratie is typerend voor sao Paulo, en echt braziliaans eten vindt ge hier dus niet veel, wat hebben we dus tot nu toe gegeten, jawel PIZZA en deze avond arabisch, waar we een rekening kregen, het dubbele vanop de kaart!!! Hela niet met ons, ze hebben het dan toch verbeterd. ( ze konden het maar proberen e, met die toeristen).
Morgenavond vertrekken we met een nachtbus naar de pantanal (the middle of nowhere), jullie zullen dus de eerst komende dagen niets van ons horen.
The flight was OK, not that exhausting as we expected. We could sleep quite a bit, that helped. Unfortunately, we were all separated during the flight. Nevertheless we were very tired when we arrived in our pousada, so we went to bed early. But because of the jetlag everyone was already awake very early (6am!!!).
Today we explored Sao Paulo by subway and visited the cathedral, memorial do imigrante etc. To have a great view of Sao Paulo we went to the top of the highest building we could find, but of course they tried to take advantage of the tourists. We had to pay 15 reais each just to have a look at view of the city. No way! We found our way to the lower floor and could take some sneaky pictures.
Apparently not everyone speaks so fluently English (as Gabriela does). Actually they dont speak a word. To eat, we just order and see what we get. Another example of tourist rip-off: they just tried to double the bill in the restaurant :-s. We were lucky to see it in time.
Tomorrow evening well go to the Pantanal (= the middle of nowhere) for a few days. So our next report will follow when were back in a bigger city.
By the way, Gabi, we already tried the pao de queijo and guarana (light) .mmmmm!!!!
