Chinees Nieuwjaar is een familie feest en dit wordt dus thuis gevierd. De dagen voor Chinees Nieuwjaar voel je de spanning al hangen. Alle kleine winkeltjes en restaurantjes sluiten en de supermarkten zitten overvol! De dag voor de ‘grote’ avond moest ik nog vlug even melk gaan halen in de supermarkt en vermits de kleine winkeltjes dicht waren moest ik dus naar de grote supermarkt (vergelijkbaar met Makro). Mijn flatgenoot moest ook nog vanalles hebben dus we gingen dan maar vlug even wat eten halen. Da vlug gedeelte moogde dus al schrappen. Ik heb nog nooit zoveel mensen in een supermarkt gezien. Het was onmogelijk om er met een kar rond te rijden want je moest constant uitwijken voor de horde mensen die voorbij kwamen. En Chinezen zijn niet vies van een beetje geduw. Uiteindelijk na tien minuten wringen had ik mijn melk te pakken gekregen. Ik heb dan ook maar ineens dumplings meegenomen, die had ik wel verdiend maar ook dit was weer een hele veldslag. Volgens mij waren een derde van de mensen die er rondliepen personeel. Maar dat was ook wel nodig er waren heel de tijd mensen rekken aan het aanvullen en ge moet ni denken dat die rekken ooit vol geraakt zijn. Uiteindelijk na een dik uur stonden we terug buiten en we dachten dan wel snel thuis te zijn, het is ongeveer 5 minuten wandelen naar ons appartement. Haha goe gelache! Een half uur later kwamen we thuis! Ze waren namelijk vuurwerk aan het verkopen net buiten de supermarkt en wat is een Nieuwjaarsavond zonder vuurwerk? Juist niks! Voor 2000 bommekes was het ongeveer 4 euro.  En we kregen er nog 20 van die vuurwerk stokjes bij ook. Das dus super goedkoop. Diezelfde dag kregen we van onze coördinator een e-mail waarin stond dat we super voorzichtig moesten zijn die avond want chinezen zijn niet echt veilig wanneer ze met vuurwerk omgaan. We moesten vooral uitkijken dat er niets uit de ramen kwam gevlogen want af en toe gebeurd het wel dat ze het gewoon uit hun raam gooien. Wel volgens mijn bescheiden mening is het vrij moeilijk om elk raam in Shanghai in het oog te houden. Wij dachten dus dat Kevin ni echt serieus was.

En toen werd het donker…..

Amai vanaf de moment dat het donker werd (kwart voor zes) hoorde je overal vuurwerk afgaan non stop . het leek alsof wij hier in een oorlogsgebied leefde ofzo. Omdat de gebouwen hier vrij hoog zijn zie je het vuurwerk dus ook niet en hoor je enkel knallen en zie je een lichtflits. Wij hadden voor die avond niet echt niets speciaals gepland, we zouden naar andere vrijwilligers hun flat gaan en daar eerst gezellig bij elkaar zitten en dan zouden we naar een groot vuurwerk gaan zien. Dus mijn flatgenoot en ik wij zijn eerst op zoek gegaan naar een restaurantje om iets te eten. HOPELOOS! Der is niks open dus hebben we maar Mc Donalds gegeten. Toe we onze flat verlieten was het vrij rustig in onze omgeving al het vuurwerk was op een veilige afstand. Maar toen we uit de metro kwamen bevonden we ons midden in het vuurwerk veld. Overal zag je kinderen en ouders vuurwerk afsteken en bommekes naar alle kanten gooien. Wij hebben heel den tijd in het midden vant straat gelopen. Twas veel te gevaarlijk op het voetpad. Trouwens overal staan bomen en struiken en soms is er echt maar een super klein open plekje tussen die bomen maar dat is de perfecte plaats om vuurwerk af te steken. Wanneer we veilig waren aangekomen hebben we samen wat gedronken en zo van die dingen. En vermits wij op de 22^ste  verdieping zaten moesten we dus niet omhoog kijken voor vuurwerk maar gewoon vooruit. Haha. Wel leuk om te zien. Tegen middernacht zijn we dan niet afgezakt naar de plaats waar het grote vuurwerk was want dat was te ver. We zijn dan maar naar de Bund geweest want om 12 ’s nachts steken die allemaal tesamen vuurwerk aan. En ook al was er al heel de avond vuurwerk het was ongelooflijk hoeveel meer vuurwerk er toen was. Overal waar je zag was er vuurwerk en wanneer een stad met 20 miljoen inwoners vuurwerk afsteekt is het terug dag. Het vuurwerk kwam ook van overal van op daken werd er vuurwerk afgeschoten, vanuit parken, van juist naast mij (wat ik niet zo leuk vond), van echt overal. Na dit enorme vuurwerk spektakel zijn we naar een bar geweest en hebben we daar nog fijn verder gefeest.

De dag nadien was er nog steeds vuurwerk en ze begonnen ongeveer om half acht ’s morgens en ze stopten om half 1 ’s nachts. Natuurlijk was het niet heel de tijd maar toch regelmatig. Ook de dagen nadien was er nog steeds vuurwerk. En dan vanmorgen begonnen ze zelfs om half zeven! Ik dacht dak zot werd. Ik vind het fijn om op nieuwjaarsnacht wat vuurwerk te zien en te horen maar mijn oren die tuten hier al vier dagen aan een stuk van da vuurwerk. En als ze dan nog eens zo vroeg beginnen AMAI! Vandaag ben ik binnen gebleven samen met men flatgenoten en ik heb een aantal keer vuurwerk zien passeren voor het raam. Wij zitten hier op het zestiende verdiep dus da ontploft recht voor mijn slaapkamerraam. Deze avond was er weer veel meer vuurwerk dan andere avonden en het was allemaal juist voor ons flatgebouw dus wij durfden niet naar buiten gaan dus hebben we maar eten besteld. Haha. Sinds dat we die 2000 bommekes nog steeds niet hadden opgebruikt moesten we die dus vanavond opgebruiken dus zijn we met zen vieren naar beneden gegaan om te af te steken. Al die bommekes hangen ook aaneen dus die gaan normaal gezien 1 voor 1 af en dan is da ni echt gevaarlijk. Dus wij stonden er niet echt zoveel vanaf en toen Connor het eerste bommeke aanstak gingen die bijna allemaal ineens af en  er was natuurlijk veel vuur enzo dus Connor is letterlijk in de boskes gesprongen en ik zat bijna in de nek van de poortwachter.  Daarna hebben we die 20 vuurwerk stokjes nog opgebrand samen met dit Chinees jongetje. En hebben we super coole foto’s gemaakt. Op dit moment was het ongeveer 11 uur ’s avonds. En ineens om vijf voor twaalf was de stad hier weer zo licht als Nieuwjaarsavond en was er super veel vuurwerk voor mijn raam. Het is echt onmogelijk om nu te slapen overal hoor je die knallen van het vuurwerk. Ze zijn hier blijkbaar zot van vuurwerk!

06-02-2011 om 17:32 geschreven door Ellen  

Gisteren dachten we dat we dus zouden starten met onze winterschool en dat het heel chaotisch zou zijn want zo zijn Chinezen nu eenmaal. Maar in plaats van veel kinderen hadden we geen kinderen. Buiten dan de drie meisjes van het eerste middelbaar. Dus we hebben hen dan maar wat les gegeven. Maar na een uur en half wisten we niet zo goed meer wat te doen want we waren helemaal niet voorbereid. De meisjes hebben dan maar een film opgezet. Pride and predjudice van Jane Austin.

Na een uur wilden Laura en ik dan eigenlijk naar huis gaan maar ineens kreeg ik telefoon van Nina om te zeggen dat we uitgenodigd waren om samen met de andere leerkrachten te gaan eten. Dus Laura en ik wilden graag meegaan maar dat betekende nog eens een uur daar zitten en film zien. En er was geen verwarming dus ik was bevroren toen de directeur ons eindelijk kwam oppikken. En ik dacht dat ik het in het restaurant dan wel warm zou krijgen. Niet dus!!! Geen verwarming in het restaurant. En het bleek dat het een etentje was ter gelegenheid van Chinees Nieuwjaar.

En die gingen er voor zene amai! Om de twee minuten werd er geklonken voor de één of andere gelegenheid. En die hebben zoveel regeltjes om zoiets te doen. Eerst en vooral moet de gastheer met zijn gezicht naar de deur zitten want hij moet kunnen zien wie er binnen komt en de gasten moeten kunnen zien wie er het meeste geld heeft (de gastheer dus). Naast de gastheer zit de tweede rijkste of belangrijkste persoon en zo verder dus aan de overkant zit de minst belangrijkste (ronde tafel). Dan wanneer er geklonken wordt zal de gastheer als eerste gaan en hij zal zijn glas lager houden dan zijn gasten. Geen idee waarom. Maar wanneer ik zou klinken met de gastheer en ik neem het initiatief dan moet ik mijn glas lager houden. Eerst wordt er geklonken met de hele tafel en dan wordt dat individueel gedaan en zelfs aan andere tafels. De hele avond lang klinken die voor eender wat. En wanneer je schol zegt moet je ad vundum doen. Grootste fout ooit! Ik was een soort van bier aan het drinken typisch van Shanghai en dat was niet echt bier denk ik maar een soort sterke drank vergelijkbaar met whisky. Ik ben na een tijdje overgeschakeld op kokosnoot melk. Haha. Ik moet wel zeggen dat ik het warm had en ik was zeker niet de enigste. Al die leerkrachten gingen ervoor.

Aan het begin van het diner kreeg iedereen een kaartje met een nummer erop. En tijdens het eten was het tombola!! Haha toen gingen ze pas echt uit hun dak. Ik denk dat ik het wel wat kan vergelijken met een familiefeest van de Gysen kant plus iedereen is zo luid als nonkel Johan. Haha. Heel luid dus. Het eten zelf was super chinees en zeker interessant om eens mee te maken. Op een bepaald moment kwamen er scampi’s op tafel en die waren nog niet gepeld. Thuis zou dit niet echt een probleem geven want je hebt een mes en een vork. Maar hier hebben we alleen maar twee stokjes en die raken niets aan met hun handen. Probleem! Dus mijn supervisor heeft mij geleerd hoe zij dit doet. Eerst moet je de kop in uw mond steken en van het lichaam bijten. Dan bijt je de staart eraf. (je tuft alles in uw bord van schaal en hoofd enzo, geeft trouwens geweldige geluiden) en dan steek je die scampi in uw mond en kleed je het uit met uw tanden en uw tong, en natuurlijk tuf je het jasje met pootjes uit en eet je de scampi op. Tis zeker het proberen waart.

Ik heb zeker mijn grenzen verlegd tijdens het eten. Ik heb vis gegeten die op dat zelfde moment naar mij aan het staren was. Ze geven hier alles in zijn geheel dus die kop zit er nog aan en keek dus naar mij. Er was kwal maar da heb ik niet gegeten. Ik heb een soort van mini aardappel gegeten. Shanghai krab en ook weeral met het nodige getuf en geslurp. Er was champignonsoep en ik heb daar ook van gegeten ook al ben ik geen voorstander van champignonen. (er zaten wel geen grote brokken in) De andere champignonen heb ik niet geproefd want da zag er gewoon niet uit. Die lagen in slijm en daar was dan ook nog eens zeewier bij. Ik heb dan ook nog een aantal gebakjes gegeten waarvan ik niet echt kan uitmaken wat er nu eigenlijk in zat. En als topper mocht ik ook nog eens op de knie van een varken kijken voor ongeveer een uur. Uiteindelijk hadden we nog super veel eten over! En ik vroeg of het niet onbeleefd was om zoveel over te hebben. Maar blijkbaar is dat een teken van welvaart. Hoe meer je overhebt hoe beter voor de gastheer want zo laat hij zien hoeveel geld hij heeft. Volgens mij veel te veel want er was echt super veel eten over. Van sommige gerechten werd zelfs niet geproefd. Uiteindelijk heb ik wel super goed gegeten. Ik miste wel wat rijst dat zat in geen 1 gerecht.

Ondertussen had ik nog steeds geen prijs gewonnen met mijn lotje. Maar tijdens de laatste trekking heb in dan toch nog shampoo gewonnen. Jeej.

Plots liep de directeur van de school rond met een bruin envelop in zijn handen en ik denk dat dit overal het zelfde betekent: geld. Alle leerkrachten hebben ongeveer 12 euro gekregen bovenop het diner waar ze al niets voor moesten betalen. En ik heb ook 12 euro gekregen en ik denk dat het hier redelijk normaal is om geld te ontvangen want veel ‘dank u’s heb ik niet gehoord.

Toen stond opeens iedereen recht en ik dacht dus dat wij naar huis zouden gaan. Maar niet echt want aan de overkant van de straat was een karaoke. En die gingen allemaal naar daar. En wij zijn natuurlijk gevolgd. Dat was zeker apart om te zien wij zaten met ongeveer 40 in een kamer (iedereen heeft zijn eigen kamer met zijn vrienden.) leeftijden gaande van 19 tot 55 denk ik. En die trekken hun niks aan van het feit dat ze absoluut niet kunnen zingen. Ook hier moesten we weer niets betalen en er was drinken voor iedereen en snackjes. Natuurlijk moest ik met Laura constant zingen maar wij kunnen geen chinees lezen dus waren het Engelstalige nummers die zij dan weer niet konden lezen. Gevolg: ik en Laura moesten elke keer alleen zingen. Ik dacht echt dat er een paar glazen gingen sneuvelen toen het mijn beurt was. Haha. Na twee uur zijn we dan maar naar huis gegaan want iedereen begon moe te worden en ik denk dat er een aantal ook wel wat hoofdpijn hadden. Deze dag hadden we niet verwacht om zo af te lopen maar het was zeker en vast leuk! Ik heb weer heel veel gezien en geleerd van die chinezen.

Op foto 1 zie je onze goed gevulde tafel tijdens het diner.
Op foto 2 zie je de directeur die heel mooi aan het zingen is. Haha

19-01-2011 om 15:43 geschreven door Ellen  

Kerstmis in Shanghai is iets bijzonders! Op 24 december moesten we nog wel gaan lesgeven in ons schooltje. En we gingen met onze kindjes kerstkaartjes maken en dan konden ze dit aan hun ouders geven om te laten zien dat wij dus Kerstmis vieren. Onze jongens in onze klas waren niet zo echt geïnteresseerd in de kaartjes die vonden het leuker om met de stiften geweren te maken. Resultaat: een heuse oorlog in onze klas met op de achtergrond kerstliedjes. Haha. Maar ja ze vonden het leuk. Onze meisjes vonden het dan wel weer leuk om kerstkaartjes te maken en die hebben dan ook sneeuwmannetjes gemaakt. Na de les moesten we nog aan 1 klas gaan lesgeven. Maar toen we daar aankwamen zei de leerkracht tegen ons dat we niets moesten doen. De kinderen vonden dit natuurlijk geweldig! En ik ook wel een beetje want ik had niet zoveel zin om les te geven. En dan plots begonnen alle kinderen kerstkaartjes aan ons te geven. De meestel waren zelf gemaakt en ze hadden dan aan hun leerkracht Engels gevraagd om wat zinnetjes op te schrijven. Dus op de meeste kaartjes staat: I love you Allan (mijn naam die ze altijd verkeerd spELLEN) Thank you for teaching English for us. (het was in het Chenglish: Chinese English) Maar 1 van hen had van thuis uit een kaartje meegenomen speciaal voor mij! Dat vind ik natuurlijk super leuk! Nadat ze de kaartjes aan ons hadden gegeven begonnen ze vanalles op te voeren. Een jongen heeft een kerstliedje voor ons gezongen en twee andere hebben op hun harmonica een kerst liedje gespeeld en dan weer andere hebben kung fu gedaan. Echt heel leuk om te zien want normaal geven we les en ‘praten’ we eigenlijk niet met de kinderen. Na de les kwamen de kinderen van de andere klassen ons ook allemaal kerstkaartjes geven. Ik denk dat ik in totaal zo een 70 kerstkaartjes heb. En ik die dacht er geen te hebben dit jaar. Normaal gezien was onze dag dus al gedaan op school. Maar onze supervisor zei dat we nog heel even moesten wachten. En plots stond ze daar met cadeautjes voor ons! En ook alweer een kerstkaartje. Ze had zelf iets ineen geknutseld en dat is echt super mooi.  De andere leerkrachten hebben ons ook allemaal een kaartje gegeven. En we hadden dit totaal niet verwacht. Maar ik was voorbereid want ik had een aantal kerstkaartjes gekocht voor moesten we er toch eens krijgen dat we er dan ook 1 konden terug geven. We dachten ondertussen dat we nu wel naar huis konden gaan maar ineens kwam de directeur van de school naar ons met nog meer cadeautjes. We hebben van hem een soort van rijstcake gekregen en een soort drinkenbus voor warme dranken. En heel veel snoepjes! Toen was het echt wel gedaan met de cadeautjes en konden we naar huis vertrekken met onze kaartjes en cadeautjes en dat moest allemaal mee op de bus. Ik had een rugzakje en twee plastiek zakken vol met spullen. Niet echt handig op de bus. Toen we dan thuis kwamen hadden we even de tijd om op adem te komen om ons daarna klaar te maken voor ons kerstdiner. We hadden een verdieping voor onszelf afgehuurd in een westers restaurant. En daar was dan ook een Wii voor ons en allerlei spelletjes. Het eten was super lekker en echt westers. En ik heb voor de eerste keer sinds ik hier ben soep gegeten!!! MMmmmm. Na het eten was het tijd voor cadeautjes en ik heb twee tasjes gekregen om geld in te steken. Niet dat die ooit vol zullen zitten met geld maar ja. Daarna zijn we naar een club getrokken in de buurt. Phebes. Echt helemaal chinees. En ik heb daar ook een cadeautje gekregen! Een Haiboa. Dat was de mascotte van de expo en wou er één kopen voor ik vertrok maar nu hoeft dit niet meer! In de club heb ik weeral veel nieuwe mensen ontmoet. Twee Canadezen die mij weeral vroegen wat er aan de hand was in ons Belgenlandje. En een op en top Chinees die me uitnodigde aan zijn tafel (= gratis drinken) en dan waren er nog een hoop Franse mensen. Na een aantal uur en een aantal biertjes was het dan wel tijd om terug naar huis te gaan. Deze kerstavond was zo verschillend van wat ik gewoon ben maar het was wel super leuk!

Kerstdag:

Op kerstdag loop ik normaal gezien van hier naar daar om iedereen toch maar gezien te hebben. Vandaag NIET!! Ik heb lekker lang geslapen en daarna zijn we de stad in getrokken. We zijn naar een echt chinees gedeelte geweest en hebben er weer veel interessante dingen gezien. Er was een jongetje dat dringend naar toilet moest dus heeft die maar in het midden van een vrij druk straatje pipi gedaan. Zelfs de mama moest er om lachen. Een beetje verder werden we aangesproken door een jongetje van 12 jaar en die was wel wat zenuwachtig om tegen ons te praten, maar hij was de held van zijn vrienden want hij durfde tegen ons te praten. En daarna was ik getuige van een dubbele moord! Wij kwamen voorbij een soort van marktje en ze verkochten er kippen en eenden en er was juist een chinees een levende kip aan het keuren. Nadat hij de beste had gevonden werd de kip gedood met een schaar. Ze knippen de slagader in de nek over en gooien de kip dan in een ton waar ze doodbloed. Ze kappen de kop er niet af want in China serveren ze de kippen en eenden altijd met kop. We zijn direct erna terug naar het westerse leven vertrokken want we waren toch een beetj ein shock. We zijn dan een warme chocomelk gaan drinken en we hadden met een paar andere afgesproken om samen te gaan eten.

Deze kerst was helemaal anders dan wat ik gewoon ben maar het was een super leuke kerst.

25-12-2010 om 16:21 geschreven door Ellen  

Op woensdag ging ik zoals alle dagen naar men schooltje om er les te geven en voor ik begon kwam er een leerkracht naar mij om te zeggen dat er vandaag bezoek kwam in het schooltje. Er zouden mensen van een internationale school komen en die gingen cadeautjes geven aan de kinderen. Elk jaar kiest die internationale school een arm schooltje uit en dan zamelen ze geld in en met dat geld kopen ze cadeautjes voor elk kind. En dit jaar was het dus het schooltje waar ik les geef. Na mijn eerste les verzamelden alle kinderen op het schoolplein en dan gaven de Amerikanen van de internationale school een speech (echt op zen Amerikaans zoals in de films). De kinderen van de internationale school werden dan opgedeeld en in elke klas kwamen er dan een paar kinderen. Na ongeveer twintig minuten mochten ze eindelijk naar hun klas waar de cadeautjes werden uitgedeeld. Ik dacht dat elk kind 1 cadeautje zou krijgen, maar niet dus! Elk kind kreeg een zak vol. Elk kind kreeg een nieuwe winterjas, nieuwe schoenen, een nieuwe knuffelbeer, nieuw schrijfgerief voor op school, speelgoed en koekjes. En op de achtergrond speelden ze kerstmuziek, dat maakte dat er een speciale sfeer was in het anders zo chaotische schooltje. De kinderen wisten niet met wat eerst te spelen, hun bankjes lagen vol met nieuwe spullen en overal hoorde je kinderen ‘WOOOOW’ roepen. Voor sommige was het ook een beetje overweldigend die wisten niet zo goed wat ze nu met al die mooie spullen moesten doen. Maar ik denk dat ze wel allemaal super gelukkig waren.

Vandaag (zondag) ben ik dan uiteindelijk toch maar naar de kapper gegaan want ik kon niets meer aanvangen met mijn haar. Gelukkig waren er nog twee andere vrijwilligers die moesten gaan. Met een klein hartje ben ik dan die kapperszaak binnen gewandeld. Al een geluk was het een zaak waar nog meer westerse mensen waren, dan was ik al iets geruster. Men twee venten werden onmiddellijk onder handen genomen maar ik heb eerst moeten wachten en uiteindelijk mocht ik dan naar de wastafel gaan. Toen ik mij in de super comfortabele stoel had neer geplaveid zei de chinees die mijn haar ging wassen ‘you are so beautiful’! Haha. En toen… een super geweldige hoofd en nek massage!! Ik was echt helemaal relax. Het was niet zoals bij ons in de kapper waar ze een beetje over je hoofd wrijven, het was echt een massage en ik kreeg er kippenvel van. 1 van de andere vrijwilligers was bijna int slaap gevallen denk ik. Na een massage van bijna een kwartier was het spijtig genoeg gedaan. Dus het spannende gedeelte zou beginnen: het knippen! Ik had een vrij stijlvolle mannelijke kapper. Ik kon hem niet zo goed verstaan maar uiteindelijk begreep ik dus ongeveer wat hij zou doen met mijn haar. Tijdens het knippen stelde hij dan de gebruikelijke vragen waar kom je vandaag, wat doe je hier, hoelang blijf je,… En ik denk dat hij een beetje nerveus was want die was super hard aant zweten. Misschien kwam dit ook wel door het zomerweer. Wij hebben voor de kapper buiten in onze t-shirt brunch gehad en wij hadden het nog veel te warm. Mijn twee mannen waren ondertussen al klaar en hadden al betaald en met mij waren ze nog steeds bezig. Dus kwamen ze maar een beetje op mijn kapper zijn vingers zien waardoor die denk ik nog zenuwachtiger werd. Maar uiteindelijk ben ik heel tevreden met mijn nieuwe coupe. Het is wel een beetje Chinees getint. Haha. Diegene die mijn haar heeft geknipt heeft dan zijn kaartje gegeven en zei dan dat ik volgende keer maar gewoon moet bellen en naar hem vragen en dan zou hij mijn haar terug knippen. Maar ik denk dat de volgende keer in België zal zijn. Het was leuk om dit eens te doen in China maar het is zelfs nog duurder dan in België. Er loopt ook zoveel personeel rond in die kapperszaak. Elke wastafel heeft zijn eigen wasser (of hoe je die ook noemt). Er lopen ongeveer 15 kappers rond, je hebt twee personen die voor het drinken zorgen, en elke kapper heeft zijn assistent die af en toe eens een lokje haar moet vasthouden en dan heb je nog twee mensen voor de receptie. Heel veel volk dus zoals in elke winkel of restaurant. Ze konden er ook niet van over dat ik mijn haar niet verf maar dat het mijn natuurlijke haarkleur is. Ik heb drie keer moeten zeggen dat dit mijn eigen haarkleur is 1 keer tegen diegene die mijn haar waste, 1 keer tegen diegene die mijn haar heeft geknipt en 1 keer tegen de receptioniste.

05-12-2010 om 10:06 geschreven door Ellen  

Mijn weekend zat nog maar eens goed vol van keer. Op vrijdagavond zijn er een paar vrijwilligers naar mijn flat gekomen en hebben we hier eerst een beetje gedronken en we hebben ook acupunctuur gedaan. Daarna zijn we naar een bar geweest waar lokale rockbandjes kwamen. Ik had nog nooit Chinese rock gehoord en ik denk ook niet dat ik het ooit nog eens wil horen. Het eerste bandjes waren allemaal mannen en ze leken meer op zakenmannen die op dat podium MOESTEN staan dan dat ze op een rock band leken. Maar al bij al viel hun muziek nog goed mee. Het tweede bandje waren vrouwen. En het begon echt super goed maar toen trok die zangers haar mond open en toen was het over. Ik denk niet dat ik het beter zou kunnen maar ik zou zeker niet slechter geweest zijn. Twas eigenlijk gewoon kattegejank. We zijn dan maar aan een tafeltje gaan zitten en we hebben ons daar dan maar wat geamuseerd. Daarna zijn we naar een club getrokken en zoals in elke club moesten we 10 euro betalen en konden we drinken wat je maar wou en zoveel je wou. Het levert elke keer weer leuke verhalen op. Dit keer was Antoin de gelukkige. Na een aantal cocktails had hij een regen poncho aangedaan, had hij een mooi strikje in zen haar en stond hij op het podium om zich dan volledig te laten gaan. Lang heeft hij het niet volgehouden maar het was wel super grappig. Die chinezen wisten niet wat ze zagen. In Shanghai is het normaal dat je zingt al is het zonder training en super slecht. Maar om te dansen moet je lessen volgen want anders zouden ze hun wel eens belachelijk kunnen maken. Ik maak me hier dus elke week belachelijk samen met de rest want wij hebben absoluut geen lessen gevolgd.  Het was redelijk vroeg in de morgen toen ik men bedje eindelijk terugzag.

Op zaterdag zijn we dan gaan lunchen in één van de meest charmante straatjes van Shanghai. We hebben ons op het dakterras gezet en omdat het veel te warm was in de zon moesten we onze truien en sjaals uitdoen. Het leek even terug zomer. Na onze lunch zijn we naar een insecten markt geweest en dat was heel interessant. Ze verkopen hier mega levende krekels (ik denk dat het krekels waren want die maakten een mega lawaai) en met die krekels gaan ze dan naar een soort van wedstrijd. Het is een soort van hanengevecht maar dan met insecten. En ze porren die beestjes met een mini stokje zodat ze zouden bewegen. Voor de rest had je er nog puppies die helemaal nog niet groot genoeg waren om gescheiden te zijn van hun moeder, er waren vogels, vissen in alle kleuren en formaten, wormen en dat was het denk ik .  Na het marktje zijn we even naar huis gegaan voor we iedereen zouden terug zien voor het avondeten want ik moest me nog klaarmaken voor Armin Van Buuren! We wisten eigenlijk helemaal niet om hoe laat die begon aan zijn dj gedoe. Dus zijn we na het avondeten even langs de club geweest waar hij zou komen om daar dan te vragen wanneer hij kwam. We hadden dan ook maar al ineens een bandje gevraagd zodat we niet meer moesten aanschuiven wanneer we binnen wilden gaan. Voordat we naar die club gingen zijn we naar een goedkope bar geweest waar je voor 2 euro super goede cocktails kan drinken. En dan na lang wachten was het eindelijk tijd om richting Armin Van Buuren te wandelen. Het eerste wat me opviel toen we bij de club aankwamen was dat er super veel hollanders waren. De club was op de vierde verdieping in een shopping center maar de hoofdingang was afgesloten en iedereen moest met twee super kleine liftjes naar boven. Het was dus weer een heel geduw en getrek voor we boven waren en al goed hadden we al een bandje zodat we maar gewoon moesten binnen wandelen. De rij om een bandje te krijgen was super lang en dan moest je nog eens aanschuiven voor de vestiaire (die bovendien altijd gratis is). Toen we dan binnen waren zijn we iets gaan bestellen om te drinken, wel niet echt drinken want het waren maar shotjes. En ik denk dat het gouden waren want per shotje was het vijf en halve euro. Ik heb dus enkel water gedronken en dat was ook al super duur. Natuurlijk was er al super veel volk binnen en was het dus redelijk druk vooraan. Maar wij moesten en zouden zo dicht mogelijk gaan staan dus hebben we op de Chinese manier onze weg gevonden. En na nog eens lang wachten was het eindelijk de beurt aan Armin Van Buuren. Hij heeft ongeveer vier uur gedraaid en ik ben maar 1 keer water gaan halen en voor de rest heb ik niet stil gestaan. En ondanks het feit dat er veel Hollanders waren heb ik er een Amerikaan uit California ontmoet die ongeveer hetzelfde doet als mij in Shanghai. Maar ja veel hebben we natuurlijk niet gezegd want we kwamen voor de muziek en niet om vrienden te maken. Haha dit klinkt een beetje gemeen. Toen we moe maar voldaan terug naar huis wilden moesten we dus terug in die super kleine liftjes en ik stond in de lift met super Hollandse meiden. 1 der van zei: Nou had je daar zo een paar van die rijke Chinezen die dachten dat ze beter waren! Niet normaal! Haha en in de lift stonden natuurlijk ook chinezen maar die hadden geen idee wat ze zei dus dat was wel een beetje grappig.

Op zondag zijn we na een korte nacht gaan brunchen met een aantal. En een paar zijn dan nog naar een park geweest maar ik ben naar huis gegaan om mijn lessen voor te bereiden voor deze week. En ’s avonds hadden we een poker avond in een vijfsterren hotel. Of toch in een kamer van een vijfsterren hotel. 1 van de vrijwilligers verbleef er met een vriendin (want je mag geen gasten hebben in China, dan kan je opgepakt worden). Ik heb niet meegespeeld want ik hou er niet zo van maar ik was dan de dealer. En we hebben ook ijsjes gegeten en het was een leuk ijsje. Het noemde cold stone. Dus je vroeg de smaak die je wou en dat ijs werd op een koude plaat gelegd en dan kon je kiezen wat je IN je ijs wou. Ik had hagelslag en chocolade schilfers en een koekje. (het hoorntje werd in je ijs verkruimeld) Het was echt super lekker. Na de poker avond was ik wel kapot. Ik had die nacht niet zo veel geslapen dus toen ik in men bed lag was ik snel in dromenland.

29-11-2010 om 16:48 geschreven door Ellen  

Gisteren zijn we met een aantal vrijwilligers naar de flessenopener geweest want het was er ladies night. Dat betekent dat alle vrouwen gratis drinken tot een bepaald uur. Toen we eindelijk de ingang hadden gevonden moesten we de juist lift nog zoeken. Niet echt gemakkelijk in een gebouw dat bijna 100 verdiepingen telt. Uiteindelijk na vier metal detectors te hebben gespaseert hadden we de juiste lift gevonden. Een super hoge lift die vol geduwd wordt met mensen en die tegen een razend snel tempo naar de 91^ste verdieping gaat. Iedereen in de lift had geweldig veel last van zen oren omdat de druk zo groot is. En het was ook gewoon akelig. Op de 91^ste verdieping aangekomen kwamen we bij een poep chic restaurant terecht waar alleen heel rijke mensen kunnen eten. Maar wij moesten nog hoger gaan voor de bar dus moesten we weer in een lift naar de 93^ste verdieping. Toen de deuren van de lift opengingen wisten we onmiddellijk dat we goed waren want we hoorde westerse muziek en zagen geen 1 chinees. Wij zijn dan vlug onze gratis drank gaan halen en we zijn natuurlijk een paar keer drinken gaan halen. Maar het was er zo druk dat je constant geduwd werd en dat was niet zo fijn. Maar we hebben dan een tafeltje gevonden waar het iets rustiger was. En het uitzicht was natuurlijk super! We konden vanaf ons tafeltje over de stad zien. En ’s avonds worden bijna alle gebouwen verlicht dus dat geeft een mooi beeld. Het leek soms zelfs dat we aan het zweven waren boven de stad. Een magisch gevoel. Na een paar uur was het tijd om ons bedje op te zoeken want de dag erna was het weer werkendag.

23-11-2010 om 10:58 geschreven door Ellen  

Op zaterdag heb ik bijna niets gedaan. Ik heb eens lekker lang uitgeslapen en heb dan wat emailtjes verzonden,  wat gegeten, een lekker lange douche genomen en nog zo van die lekker luie dingen. Tegen vier uur had ik afgesproken om met mijn flatgenoot naar de fakemarket te gaan en daarna hadden we afgesproken met wat andere vrienden om samen te gaan eten. En na het eten ben ik met een paar naar de nieuwe Harry Potter film gaan zien. Normaal in de cinema bij ons is het aangenaam warm,maar hier was het eerder een sauna dan een cinema. Het begint hier kouder te worden dus je hebt een trui aan en een jas en sommige al een sjaal. Je hebt ook je winterschoenen al aan maar omdat het zo warm was in die zaal moest je alles uitdoen van truien en sjaals en jassen. Ik heb mijn schoenen ook uitgedaan om dat het gewoon te warm was. Maar de film was heel leuk. Felix die naast mij zat sprong af en toe een halve meter omhoog van het verschieten en ik denk zelfs dat ik een traantje heb mogen zien op het einde van de film. Of anders had hij ineens een serieuze snotvalling. Haha. Na de film ben ik naar huis gegaan en heb ik nog wat met mijn flatgenoot zitten babbelen. En daarna ben ik maar gaan slapen.

Op zondag zijn we met een aantal gaan brunchen in een leuk restaurantje waar ik trouwens Vlaamse mensen heb gezien. En ik had echt veel te veel gegeten. Ik had een Amerikaanse brunch dus dat betekent eieren, spek, aardappelen, French toast, koffie, worstjes en fruit. Maar het was wel super lekker! Na de brunch moesten we naar de kaligrafie les. Het was wel eens leuk om dit te volgen maar ik vond het een beetje saai. Ik ben echt niet artistiek aangelegd dus ik kon er dan ook niks van. We hebben ook wat uitleg gekregen over de Chinese tekens en dat was wel interessant want als je een beetje verbeelding hebt lijkt het teken van een hand ook echt op een hand. Ik heb trouwens ook een Chinese naam gekregen: Jì ài lún en dat betekent season, love, ethic/moral principles. Ik heb dan een mooie kaligrafie tekening gemaakt en mijn Chinese naam staat er ook op in tekens. De leerkracht zei dat we het moeten inkaderen maar ik denk niet echt dat er iemand naar mijn kunstwerk wil kijken dus ik zal dat maar niet doen. Na deze les zijn we allemaal naar ons eigen flatje teruggegaan. Ik heb hier nog iets kleins gegeten (want ik had nog steeds geen honger na die brunch) en voor de rest heb ik met mijn flatgenoot zitten praten over vanalles en nog wat. Nu ik zo zie wat ik heb opgeschreven denk ik niet echt dat het een rustig weekendje was maar het leek wel zo.

23-11-2010 om 10:57 geschreven door Ellen  

Vandaag zijn we er met zen drieën op uit getrokken richting de hoogste toren van China. Ik heb geen idee wat de naam ervan is maar het lijkt op een flessenopener. Het is echt een mega hoog gebouw. Maar we zijn niet naar boven gegaan, we zijn wel naar een andere toren gegaan. The pearl tower. In het begin was dit redelijk saai want je zag de omgeving wel maar er hing een witte sluier over de stad dus je kon helemaal niet ver zien. Maar dan kwamen we op een verdieping dat op een soort lunapark trok. Daarna kwam je op een verdieping waarbij je op een glazen vloer kon staan en je kon dus helemaal naar beneden kijken. Tis niet echt gemakkelijk om met hoogtevrees daar op te gaan staan. Want op dat moment zaten we een dikke 200 meter boven de grond. Na dit avontuur kwamen we in een andere ruimte waar een rollercoaster was. Spijtig genoeg was die vandaag niet open. En dan als laatste kwam je in een lift terecht die glazen wanden had en je kwam dan langs de buitenkant van de toren terug naar beneden, dus je kon weer in de diepte kijken. Na deze toren zijn we naar de een tunnel geweest die onderdoor de rivier gaat en die is dan verlicht enzo en dat is wel cool. Toen kwamen we uit aan de bund en hebben we die helemaal afgewandeld. En onderweg hebben we een paar keer moeten poseren voor chinezen. Na de bund was het de bedoeling om in één keer naar de yu yuan garden te wandelen. Maar plots kwamen we in een super oude wijk terecht en hebben we daar 2 uur in rondgelopen gewoon om te zien hoe die mensen leven. En ik mag meer dan gelukkig zijn met mijn appartementje hier. Die huizen waren super klein en super donker. Het voordeel was wel dat ik nu een goed adresje heb gevonden voor botten voor in de winter. 6 euro voor 1 paar. Toen we in deze oude wijk aan het rondwandelen waren kwamen we ook veel ‘viswinkels’ tegen. Eigenlijk zijn dit gewoon een paar bakken die op straat staan en daarin zwemmen de vissen. Die vissen die leefden dus nog en de kikkers en de schildpadden en de garnalen. Alles is nog levend. Als je dan een vis wil kopen pak je er 1 uit de bak en steek je die in een plastic zak en neemt de vis zo mee. Die vis is dus nog aan het spartelen wanneer je naar huis wandelt want ze doen die niet dood. Een beetje verderop hadden ze denk ik ergens een varken gevonden want alles van het varken lag apart versneden op een tafel. Je had de oren de neus de billen de poten en de hersenen. Mmmm… Ik moet zeggen dat mijn honger toen wel even over was. Maar het ergste moest nog komen. Op het einde van de straat verkochten ze levende kippen en eenden en duiven. Maar die zaten in zo een klein kotje op elkaar dat ik spontaan een gaja gevoel kreeg. Uiteindelijk na twee uur rond te wandelen in de oude stad kwamen we bij de tuin die we wilden bezoeken. We hebben dit dan ook gedaan en zijn daarna moe maar voldaan naar huis gegaan. Haha da ruimt. Het verschil arm en rijk ligt hier akelig dicht bij elkaar. De ene moment zie je mega gebouwen waar ze per dag miljoenen verdienen en de andere moment staat er een kindje aan uw jas te trekken voor een beetje geld.

Op foto 1 zie je kippenpoten. Dat blijkt hier een delicatesse te zijn.

Op foto 2 zie je een beeld van de oude stad.

Op foto 3 zie je de pearl tower (das die met die paarse bollen)

06-11-2010 om 16:34 geschreven door Ellen  

Vandaag had ik een dag vrij want de kinderen van mijn klas hadden examens vandaag.

Ik dacht dus dat ik een vrij rustige dag zou hebben, maar niet dus.  Om half tien deze morgen werd ik uit mijn bed gebeld door een Chinese vrouw die ik absoluut niet kon verstaan via de telefoon (degene die van beneden naar boven belt in het appartement) want ik spreek nog steeds geen vloeiend chinees. Dus ik heb dan maar braaf de deur opengedaan voor haar. Ik dacht dat ze enkel maar binnen moest geraken omdat ze haar sleutel was vergeten ofzo. Maar 2 minuten later stond ze in mijn flat. Nu blijkt het dat ze hier in China zijn begonnen met de volkstelling en die dame kwam dus naar onze flat om ons te komen tellen. Normaal gezien stelt ze dan ook allemaal vragen (waar kom je vandaan, hoe lang denk je te blijven,…) Maar aan mij vroeg ze niets dus na twee minuten was ze ook weer weg. Een andere vrijwilliger had minder geluk want die dame wou wel echt alles weten. Het probleem is echter dat zij geen Engels kunnen dus enkel Chinees en die vrijwilliger zijn Chinees is niet echt goed. Dus hij had een probleem en heeft dan onze verantwoordelijke moeten bellen en die moest het dan persoonlijk gaan uitleggen bij die vrijwilliger en de dame.

Toen de dame weer was vertrokken bij mij dacht ik me rustig te kunnen douchen en te ontbijten en dan een filmpje zien. Niet dus!! Ik had net een boke met choco op toen de bel weer ging. Deze keer was het Lily (zij zorgt ervoor dat alles werkt in het appartementje). Ik liet haar dus binnen want ze kwam een strijkijzer brengen en een nieuw douchegordijn. Ik wou de deur net toe doen toen er plots een hele familie chinezen binnen kwam gewandeld. Overgrootmoeder, grootmoeder, grootvader, moeder en kindje. Bleek dat zij de eigenaars waren van het appartement en ze wilden nog eens zien hoe het er nu uitzag. De eigenaar moest ondertussen nog een aantal dingen regelen met Lily dus die zijn hier ongeveer drie kwartier binnen geweest. Die spraken allemaal chinees tegen mij ik kon er dus niets van verstaan. Dan plots kwam het kleine meisje naar me toe gelopen met een koekje en dan moest ik haar helpen om het open te maken. Dan ineens moest het kindje naar de wc dus moeder en grootmoeder springen recht trekken haar broek naar beneden en lopen met zen drieën de badkamer in. Blijkbaar was het niet zo dringend voor het meisje want er kwam niets dus begonnen de moeder en de grootmoeder pipi geluidjes te maken zodat het kindje toch maar pipi zou doen. Ondertussen zat ik alleen met de overgrootmoeder in de zetel en was zij vanalles aan het vertellen dus ik deed maar alsof ik haar kon verstaan. Na die drie kwartier was ik dus eindelijk terug alleen in de flat. Er ging nog wel een nieuwe flatgenoot komen vandaag maar die zou nog een uur wegblijven.

Normaal zijn ze hier met alles veel te laat behalve vandaag, ze waren een uur te vroeg. Dus 5 minuten nadat die Chinese familie weg was stond Leon hier met die nieuwe flatgenoot. Weer geen tijd om me te douchen en een film te zien. Nog eens tien minuten later kwam Kevin binnen (hij geeft elke nieuwe vrijwilliger een rondleiding in de buurt van de flat) en begon die een heel verhaal tegen mij te vertellen en begon die ook super veel vragen te stellen over mijn werk hier en over mijn studies in België,… En dan eindelijk een half uur later was iedereen terug weg uit het appartement.

Ik heb me dan uitgebreid gedoucht maar ik had ondertussen geen zin meer in een film dus ben ik er op uit getrokken richting het drukke Shanghai. Ik ben naar de 1 euro markt geweest en heb vele leuke spulletjes gekocht. Ik heb ook nog wat plaatselijke koekjes gekocht en dan ben ik maar terug gegaan naar mijn zottekot.

05-11-2010 om 17:09 geschreven door Ellen  

Gisteren zijn we met een aantal vrijwilligers gaan helpen bij een liefdadigheidsorganisatie. Elke drie maanden zamelen zij kledij in voor de arme chinezen. Onze taak was om de kleren te sorteren. Mannen zomer, mannen winter, vrouwen zomer, vrouwen winter, kinderen zomer of winter, speelgoed en accessoires. Ik denk dat we in totaal met bijna 150 mensen bezig waren met het sorteren van de kledij, ze naar de juiste zomer/winter stand te brengen ze in zakken te doen en toe te naaien. Het contrast kon eigenlijk weer niet groter zijn want dit gebeurde allemaal in de wijk waar alle buitenlanders (vooral Amerikanen) bij elkaar wonen en daar zit het geld. Maar ja zij gaven wel hun kledij weg. Wanneer we tijdens het sorteren iets vonden dat we zelf wel konden gebruiken dan mocht je dit kopen en met dat geld worden er dan nieuwe kleren gekocht voor de armen. Ik heb een paar leren handschoenen gekocht voor de volle 1 euro. Maar ja met dat geld kan je al bijna een trui kopen voor een kindje. Af en toe kwam je ook wel gore dingen tegen. En er zaten ook onderbroeken en BH’s tussen. Ik zou dat niet moeten hebben van tweedehands maar ja. Na het sorteren moesten al die zakken met kledij op een camion geladen worden. Het zweet liep langs men rug naar beneden. Pfff ik wist niet dat kledij zoveel kon wegen. Maar ja misschien kwam het ook door het uitzonderlijk goed weer. Ik dacht even dat het terug zomer was. De camion was even groot als de camion die wij voor ons kampmateriaal gebruiken. Maar er was geen dak dus de camion zat helemaal vol en dan was er nog een berg op gestapeld. Heeeeel veel kleren en speelgoed. Ik heb dan ook nog eens iets anders kunnen eten dan chinees eten. We kregen burrito’s als middagmaal mmm dat smaakte me wel. En omdat we toch al heel de dag geen chinees gevoel hadden zijn we dan ook nog maar naar een Starbucks geweest.

31-10-2010 om 16:33 geschreven door Ellen