|
Alleen
Zuchtend keek ze naar buiten
Je kon geen vogel horen fluiten
De straat bedekt met plassen
De mensen verstopt in hun winterjassen
De herfst wat is was er nu aan
Ze zag enkel kale bomen staan
Twee per twee, niet zoals zij
Helemaal alleen, niemand erbij
Weemoedig keek ze door het raam
Ze wist niets meer, zelfs niet haar naam
Haar geheugen was weg van die ene seconde
De seconde waarin ze hem hadden gevonden
Ze voelde zich leeg, ongelukkig, bedrogen
Als een boom in de herfst, waarvan alle blaadjes zijn weggevlogen
Belle
13-01-2008 om 16:47
geschreven door Belle 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
