Deze ochtend om 6 u al wakker door mijn kleine meisjes en ik was van plan om wat werkjes die er nooit van kwamen uit te voeren.
Mijn mama belt iets voor 8u. Er is iets mis met mijn grootmoeder, ze klonk raar aan de telefoon....
Ik telefoneer naar mijn meme en inderdaad, ze sprak met een dubbele tong en ik begreep haar niet.
Kleren aangedaan, naar mijn mama gebeld en in de auto gesprongen. Nog snel naar mijn man geroepen dat hij naar het rusthuis moest bellen want ze had een CVA.
Vlug naar mama, dan naar Meme. Om 9u daar toe gekomen (ligt niet naast de deur ), en we hebben zeer lang moeten wachten op de ambulance! Niets ging zoals het moest, en het uur van redding was allang gepasseerd. ...
Links volledig verlamd en dat samen met haar maag tumor, ze zal niet lang meer te leven hebben.
Kom ik na al die uren thuis en wil ik eerst een dikke knuffel van mijn man maar ik kreeg als goeiedag: eindelijk, ik dacht dat je niet meer naar huis kwam! Ik had goesting om hem een mot te verkopen. Wat een stomme opmerking!
Wat had hij in gedachten, dat ik daar voor mijn plezier zat!? Mijn mama wenen, slecht nieuws horen, mijn meme die slecht ligt....
Mannen, hun verstand zit soms ook in een zeer klein stukje van hun lijf!!!
Mijn twee kindjes zijn ziek, gisteren er mee bij de dokter geweest en weer een infectie op de bovenste luchtwegen.
Ze hebben zo hun ups en downs. Ze slapen, zagen, krijsen, spelen, ruziën, hangen voor de tv en eisen mijn aandacht en lijf op. Soms is het mij te veel en moet ik eens diep in en uit ademen.
Deze ochtend was ik aan het telefoneren en ik heb mij echt buiten gezet. Ik de ene kant aan het schuifraam, de jongste dochter aan de binnenkant. Pff het is toch een veeleisende job, mama zijn... daartussen de was uithalen en omhoog hangen (buiten, want binnen hangen mijn was rekjes vol want het wil niet drogen) eten maken voor vandaag en morgen. Afwassen en vaatwasser uitladen en weer vullen en een taart bakken. Ondertussen was mijn huis een grote warboel aan het worden.... Overal speelgoed!
Maar om ons zieke kindjes dan wat op te vrolijken hebben we (Ja ja onnozele zielen dat we zijn) speelgoed gekocht! Een winkel met een kassa en allerlei doosjes en fruit/groenten
En ja, terwijl ze sliepen heb ik alles mooi geïnstalleerd, alles geëtaleerd maar 10 minuten waren ze binnen en hup.... je ziet er niets meer van!!!
Triestig, maar het leven van iedere moeder zeker? Of is het enkel hier bij ons?
Zaterdag ochtend vertrokken naar Nieuwpoort, met de 2 kindjes.
Schoonouders hebben daar een appartement en het was al 3 weken geleden dat ze hun kleinkinderen hebben gezien.
Dus gepakt en gezakt op weg, en gelukkig is het daar zeer goed weer!
Na een dik uur rijden komen we daar toe, kleinste is aan het slapen en ons oudste is klaarwakker!
Vol goede moed uitpakken en dag zeggen tegen oma en opa. Om 11 u staat de spaghetti al voor onze neus en om half 12 waren we al gaan wandelen.
De zeelucht, de natuur en het gevoel van vakantie met de zon op ons snoet doen echt deugd.
We stappen een binnenspeeltuin binnen en de kinderen amuseren hun te pletter, wij zweten ons te pletter. Overal achter crossen want die klimmen langs de glijbaan omhoog ipv op de trap.
Maar 2 uur later op de terugweg, kinderen moe en voldaan en om half 5 ploffen wij ons vermoeid in de zetel.
Gelukkig want het is beginnen regenen.
Na een slechte nacht (lees super slechte nacht) op een dun matrasje en een latoflex die bij de minste beweging doorschiet en ik die overal jeuk had (was dat nu niet deze week op het nieuws over bedwantsen?!) zijn we om half 6 (nieuw uur) opgestaan (zucht en geeuw)!
Dan nog 2 u moeten wachten op ons ontbijt aangezien de bakkers maar om 7 u open zijn en manlief op de terugweg verloren is gereden. Natuurlijk is die aan het zagen tegen zijn ouders en hebben ze het mogen aanhoren!
Iedereen buiten ik en de kinderen waren gewassen en aangekleed voor 7u30, Sorry maar dat voor mij geen vakantie hoor!!! Schoonmoeder heeft de kamers al opgeruimd en als ik haar liet doen was mijn valies al gemaakt terwijl ik nog mijn slaapkledij aan had....
Om 9 u staan we op het strand petanque te spelen met de 2 kindjes op wel een zeer speciale manier!
Elk met 1 bal en een steeds draaiend zodat we weg gooien van de kindjes en zo hebben we alle windrichtingen eer aangedaan.
Na een klein halfuur zijn we al weer aan het stappen, huren we een autootje voor alletwee en gaan we naar de winkelstraat. Omdat ze allebei een verschillende auto hebben willen ze regelmatig wisselen en kraaien ze het uit van pret. Tot als we een oudere dame tegen komen die haar oren bedekt als wij passeren en gebaart dat we stil moeten zijn.
Met mijn vorige medicijnen zou ik dat over mij hebben laten gaan maar sinds ik Efexor inneem laat ik mij niet meer doen! Kleine aanvaring gehad en eens flink mijn gedacht gezegd. Die oude mensen kunnen echt niets meer af!
Kinderen moeten meer buiten komen maar met een dikke plakker op de mond want die oudjes willen rust! Dikke zever, in wat voor ne wereld leven wij?! En dat zijn dan die oma's die zeggen dat kinderen verslaafd zijn aan pc, tablet en tv. Maar owee als ze te veel lawaai maken....
Dus om verder te praten.... het was in orde daar aan zee, plaatselijk onweer in Nieuwpoort!
En schoonmoeder stond er nog een babbeltje mee te slaan.... stond op ontploffen het eerste half uur.
Maar kom, nu zijn we terug thuis en verlang ik naar mijn rust en mijn eigen zalige bed!
Morgen een nieuwe dag, oudste naar school, jongste naar de opvang (haar 2e week)
Ventje gaan werken en ik ga in de voormiddag naar mijn grootmoeder in het rusthuis en in de namiddag ga ik solliciteren in Brussel ( voor een job in Wetteren)
Ik ben een dertiger, heb 2 schatten van dochters en een schat van een man.
Ons huis hebben we enkele jaren geleden gekocht en dat zijn we nu rustig aan het renoveren. Alles om gelukkig te zijn, niet? Maar om eerlijk te zijn... ik kom juist uit een depressie. Maar met de juiste medicatie en therapie ben ik er bovenop gekomen.
Soms vind ik dat de maatschappij te veel druk legt op de vrouw. Het huishouden, de kinderen die steeds moeten blinken IN merkkleding, een voltijdse job, een sociaal leven en daarbij nog een slanke lijn houden.... En vergeet je man niet....
Sorry, maar dit werkt niet voor mij. Er is steeds iets dat het onderspit moet delven. Meestal de man, mijzelf en de kids die soms met vlekken op de kleding rondlopen.
Oooh ik vergeet de familie bezoekjes nog! Een paar uur ergens anders zijn terwijl je die tijd zeer nuttig voor andere dingen kon gebruiken!
En dan de blogspot van de meeste vrouwen: je moet gezond eten... De woorden zoals quinoa, spelt en al die biologische brol laten mijn hoofd tollen. En dan die prijzen.... als ik daar mee thuis kom verklaart mijne financiële directeur mij zot! Mijne vent komt met een volle kar van de colruyt voor 100 . Deze donderdag ben ik mee geweest naar de Colruyt en we hadden voor 50 meer (oeps. ...)
Dus we doen gewoon verder met ons volslanke lijn en aangezien we het financieel niet breed hebben kunnen we toch niet naar de bio planet achter power food voor slanke girls.
Ach ja, mijn tijd is geweest, 6 jaar geleden was ik 25 kg lichter, had ik een prachtige lijn en vielen de mannen als bosjes voor mijn voeten. Nu is het enige wat aan mijn voeten ligt mijn dochters, vuile was of een emmer met dweil. Maar ik ben er niet ongelukkiger door, integendeel. Ik vind mijn leven interessanter, rijker en levendiger.
