Heb net Leonard en Anne "betrapt"! Ze waren samen in een vergaderruimte waar ik straks een presentatie heb en sprongen als hazen uit mekaar toen ik binnenkwam. LACHEN!!!
"Elle, kind, je bent 25 jaar, in de fleur van je leven dus!" Dat is het versje dat ik de laatste tijd steeds vaker te horen krijg van dames die meer dan het dubbele aantal kaarsjes op hun verjaardagstaart hebben staan dan mij, en ongetwijfeld zelf in het midden van midlife-crisis-overgangsjaren zitten. Steeds vaker gaat hun gesprek over leeftijd, gemiste kansen, echtgenoten die de naam niet waardig zijn ... om dan over te gaan op anti-rimpelcrèmes en botoxparty's. Als ik me per ongeluk op hoorafstand bevind, en soms ook nog meegesleept wordt in de conversatie, neem ik me steeds weer voor om het beste van mijn leven te maken en niet als een klagende, zagende dame op leeftijd, die haar gemiste kansen niet op twee handen kan tellen.
Na mijn studies, die ik vorig jaar met glans beeïndigd heb, ben ik intussen aan mijn tweede job toe. A girl's got to shop around a little, right? Ik werk momenteel voor een groot bedrijf. De sector waarin ik werk doet er niet zoveel toe, het is vrij oninteressant, en het is niet zo dat ik hier mijn levensjaren ga slijten. Zo oninteressant als het werk blijkt te zijn, zo interessant zijn mijn kersverse collega's. Slechts enkele weken nadat ik mijn eerste stappen in dit kantorencomplex gezet heb, heb ik al vrij goed door hoe het hier aan toe gaat. Sammy Tanghe en Guido Pannemans zouden ervan watertanden Ons afdelingshoofd, Anne, is een echte haai-baai die er alles aan zal doen om nog hogerop te geraken. Ze heeft een affaire met de grote baas, Leonard . Hij ziet het - naar mijn bescheiden mening -als een fling, zij ziet het allemaal wat serieuzer. Hij is gebonden - married, with children dus. Zij geniet met volle teugen van het vrijgezellenleven, althans dat wil ze ons laten geloven. Dit is allemaal publiek geheim natuurlijk, en zowel Anne als Leonard zijn ervan overtuigd dat hun lange lunches en avondlijke besprekingen ongemerkt blijven. Dan is er nog een Ugly Betty-achtig figuur dat spontaan mijn lachspieren prikkelt als ik haar zie. Een doodgoed kind, hopeloos kapsel, geen modegevoel whatsoever, en bovendien niet echt sociaal, echt triestig eigenlijk. Ik voel me toch wel wat verwant met haar, ondanks dat het enige dat we gemeen hebben onze leeftijd is. Daarom heb ik besloten om haar te helpen uit haar schulp te komen. Ik zie het als een make-over-project en ben echt van overtuigd dat ik haar kan omtoveren tot een betere en meer zelfzekere Bep. Inderdaad, het arme kind heeft ook nog de naam "Beppie" meegekregen van haar -ongewijfeld zeer brave - ouders.
Hoewel ik zelf sinds enkele maanden samenwoon met Vriendje, moet ik toegeven dat er wel iemand is op het werk die me al een paar keer heeft laten blozen, en wiens veelzeggende blik al tot bescheiden kriebeltjes in de maagstreek geleid heeft. Hoewel ik geen ambitie heb zelf hét gespreksonderwerp van de dag te worden op de kantoorvloer, moet ik toch zeggen dat die extra aandacht van my dark-eyed collega iets met me doet. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Ik ben Elle
Ik ben een vrouw en woon in (Belgie) en mijn beroep is Accountmanager.
Ik ben geboren op 15/03/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dansen, film, muziek, flirten, .. :-) .
