Al eventjes het uitzicht vanop mijn kamer. De ervaringen van mijn eerste weekend hier, zal iets zijn voor morgen, want nu wil ik echt naar mijn bedje. Morgen om 7u opstaan, want moet om 8u op de Campus zijn.
Boven mij een blauwe hemel, en de zon schijnt volop, het is buiten tussen de 7 à 10°C. We rijden over een weg met redelijk veel bochtjes in de richting van een dorp of stadje genaamd Lons-le-Saunier. Ik heb geen flauw idee waar we zijn, maar vertrouw op de rijkunsten van mijn papa en een beetje op de navigatie van mijn mama. (hoewel ik ze soms wel even moet helpen ) Om de eentonigheid van de autostrade en ook wel om de péage te vermijden hebben we gekozen voor een alternatieve weg om in Aix te geraken. Het is bijna half één, we rijden vandaag al sinds half zes deze morgen. Het grootste gedeelte van de rit heb ik achteraan in de mobilehome geslapen. Voor ons pa is het nog even wennen om ermee te rijden, zo zijn we gisteren in de files een paar keer stil gevallen en had hij deze morgen bij het tanken de handrem vergeten. Gelukkig was ons ma wakker genoeg om te merken dat we achteruit bolden en reageerde ons pa direct op haar geroep . Een mobilehome, wel iets handig dacht ik, tijdens het rijden kan ik rustig een boekje lezen ofzo. Spijtig genoeg ontdekte ik halverwege de flair dat ik ook hierin wagenziek word als ik lees tijdens het rijden. Dan maar mee op de baan letten, of slapen, veel meer kan ik blijkbaar niet doen. Of toch: schrijven lukt me wel, zolang ik af en toe maar eens buiten kijk. Een CD'tje van Natalia op en we zijn weeral onderweg. Net een uurtje stil gestaan op een parking bij een winkel, zodat ons pa even kon rusten, de Renzo en ik onze benen konden strekken en ons ma een flessenopener kon gaan halen. Een middagmaal en dan weer onderweg. Lons-le-Saunier hebben we net bereikt, we moeten helemaal niet in het centrum zijn, toch blijft de vrouwenstem van het GPS-toestel zeggen: 'keer om waar mogelijk'. Uiteindelijk stopt ons pa even om deze tussenbestemming te verwijderen. De volgende bestemming is Bourg-en-Bresse, zo gaan we dus van het ene stadje naar het andere, tot we Aix-en-Provence bereikt hebben. Maar vanavond zullen we nog overnachten in een dorpje voorbij Lyon,... Onze Renzo is opvallend rustig als we aan het rijden zijn, af en toe kijkt hij eens op als we voor een rood licht staan, maar het grootste gedeelte van de rit brengt hij al slapend door. Zo baasje, zo hond zeker !!!
Nog 2 x slapen en dan is het zover: Frankrijk 'here I come' denk ik bij mezelf. Langs de andere kant denk ik aan al men vrienden waarvan ik niet echt afscheid heb kunnen nemen. Zo direct na men examens vertrekken, het is zwaarder dan dat ik dacht. Het voelt zo'n beetje aan alsof ik in mineure moet vertrekken, geen feestje, geen champagne, geen mensen die me persoonlijk zeggen: 'ik zal u missen', geen tranen,... Het zijn inderdaad maar 4maanden en half, en toch zal het even hard zijn. Weg uit de omgeving die ik zo goed ken, maar het is nodig. Ik heb even tijd nodig om tot rust te komen, om na te denken, of om gewoon te ontdekken wat ik nu eigenlijk wil. Bij mezelf denk ik, we zien wel als ik terug ben, het kan tegenslagen maar het kan ook de beste ervaring worden uit heel mijn leven. Ik zal er hoe dan ook iets uit leren!!!
) 
.
!!!
