In november was het zover. Het CLB kwam observeren in de klas.
Omdat zijn spraak nog steeds niet goed vooruit ging, nam het CLB gelijktijdig een intelligentietest af zodat onze kapoen in aanmerking kwam voor logopedie.
Tot onze verbazing kon de CLB-verantwoordelijke vertellen dat beide testen goed meegevallen waren .
Het enige dat ze kon opmerken aan ons zoontje was dat hij idd anders in de groep lag. om een vb te geven. Iedereen zat al in de kring te wachten op de juf, hij had een autobaan zien staan langs de kring en was daarmee beginnen spelen. Heel gefixeerd waardoor de juf na 3 keer roepen hem met een hand moest gaan halen om in de kring te zetten. Op dat vlak snapte ze de ongerustheid van de juf. Voor de rest was er niks op hem aan te merken (ze was wel maar een uur daar geweest) en was hij als iedere doosnee kleuter.
Wat het resultaat van de intelligentietest betrof was het niet zo denderend maar ze zei erbij dat ik mij er niet op mocht fixeren. Hij was nog héél klein en dat de test was dan niet zo betrouwbaar.
Op taalvlak was hij héél zwak (maar dat wisten we hé) en op de andere logisch denken scoorde hij gewoon gemiddeld.
Hij had de ganse test vlot met haar afgelegd, wat ik toch ook al een prestatie vond.
De juf had haar achteraf gezegd dat hij net die dag een goeie dag had om met mee te werken.
Voor mij kwam dit héél bizar over maar goed, dat was mijn idee.

Begin december zaten de juf en de CLB-verantwoordelijk nog eens rond de tafel. Dit op vraag van de juf.
Na dit gesprek kreeg ik terug een goed gevoel bij de ganse situatie. En iedereen leek op één lijn te zitten.
Dit keer vond de juf dat mijn zoontje héél goed vooruit ging. Hij was visueel héél sterk. Hij werkte klassikaal ook goed mee als het zingen, dansen, turnen, kortom alles wat hij graag doet.
Wanneer ze gingen voorlezen was hij nog steeds niet geïnteresseerd en de juf kon hem moeilijk op zijn stoel houden. Hij zocht smoesjes bv gaan plassen. Hij ging dan ook effectief (de juf volgde hem) naar de wc maar hij plaste niet maar duwde wel op de knop om door te spoelen.

Verder merkte ze wel op dat hij vaak niet hoort bv wanneer ze vrij mochten spelen en ze moesten opruimen, hoorde hij dit gewoon niet. De juf moest dan echt tot bij hem gaan en hem zeggen dat hij moest stoppen met spelen.
Dit vond ze het meest verontrustend nog en ze raadde een kinderpsycholoog aan. Ik was verwonderd te horen dat de juf van het clb hier tegenin ging en zei dat ze moest afwachten en het op een andere manier aankaarten door bv een rode kaart op te steken omdat hij visueel heel sterk is.

In groep wou hij ook nog niet echt praten en dan verveelde hij zich ook bv als ze over het weekend praten wie wat gedaan had, deed hij daaraan niet mee. Maar hij kon nu eenmaal nog niet goed praten en zetet zijn taal ook niet actief in. Er werd afgesproken om in maart nog een keertje te gaan samenzitten met de juf en clb om nogmaals te bespreken of het vooruit gaat.
De juf benadrukte dan nogmaals dat ze kinderen herkende die problemen konden krijgen later door het gedrag dat ze nu vertoonden en toen ik dan vroeg of hij later een gewoon basisonderwijs kon doorlopen volgens haar en zo niet ik hem nu al in het bijzonder onderwijs zou plaatsen, stijgerde ze bijna en zei ze dat ik zover nog niet vooruit mocht denken. Toen ik haar erop wees dat zij mij die richting uitstuurde om daaraan te denken zei ze dat ik niet te voorbarig mocht zijn. Het clb bevestigde dit dan ook.
Ik vond het een héél positief gesprek dit keer. En was echt blij dat het clb dacht aan het welzijn van mijn zoontje, niet zomaar in hokjes dacht en de juf zomaar klakkeloos geloofde.

24-08-2011 om 14:35 geschreven door ElkeH  

Ik wilde deze blog starten om voornamelijk mijn gevoelens van me af te schrijven.
Maar ik kan mss beter beginnen bij het begin...

Het begon allemaal zo'n anderhalf jaar geleden.
Mijn zoontje mocht eindelijk naar het instapklasje. Hij was net 2 jaar en 7 maanden.
Een guitige peuter wat het allemaal wat gezien bij de onthaalmoeder. Niet dat er iets slechts bij haar was maar je maakte dat hij wat groot was om bij de baby'tjes te blijven en de uitdaging was er wat weg.
Hij leek helemaal klaar om de grote stap naar de kleuterschool te zetten. Enig minpuntje was op dat moment zijn middagdutjes (hij sliep nog makkelijk 3u in de namiddag) en zijn spraak.
Hij zou dadelijk ganse dagen naar't klasje gaan aangezien mijn man en ik niet de mogelijkheid hadden hem te gaan halen 's middags.
Hij had voor ons ook een achterstand op spraakgebied maar volgens iedereen zou dat wel loslopen in school.
Ik ben nu eenmaal een mama wat zich snel zorgen maakt en ik informeer mij vaak op vele plaatsen om zeker te zijn dat alles ok is met mijn klein ventje.
Dus na een gesprek met een collega zijn oortjes extra laten nakijken bij de NKO-arts. Hij had in't verledentoch vele oorontstekingen gehad en het zou wel eens kunnen dat hij vocht had en daardoor minder hoorde.
De NKO-arts raadde ons aan een gehoor- en spraaktest te laten afnemen in de KIDS in Hasselt.
We konden vrij snel terecht bij de KIDS. De gehoortest was geslaagd, niets op aan te merken. Aangezien onze kapoen nog geen 3 jaar was, kon een spraaktest niet. Ze hebben ons toen aangeraden contact op te nemen met de thuisbegeleidingsdienst van de KIDS om zo mss een beter zicht op de situatie te krijgen en mijn zoontje vooruit te helpen.

De thuisbegeleidingsdienst is in totaal een 8tal keer langs gekomen (details vertel ik liever niet) maar het kwam er uiteindelijk op neer dat ik meer gesprekken had met de begeleidster dan dat ik vooruit werd geholpen met de spraak van mijn zoontje. 
Ik heb dan ook besloten deze begeleiding stop te zetten.

Ondertussen ging het op school van kwaad naar erger. Wat een leuk begin van de kleuterklas moest worden werd voor mij een hel.
Ik vroeg regelmatig aan de juf hoe het was met mijn zoontje in de klas, steeds kreeg ik te horen dat het soms moeilijk was voor hem maar al bij al goed muv zijn spraak. Maar daarvoor waren we al verder aan't gaan.
De laatste week van't schooljaar vroeg de juf of't mogelijk was een oudergesprek te voeren. Met plezier gingen we erop in, je wil ten slotte weten hoe het met je bengeltje gaat.
Waarvan ik dacht dat het allemaal positief was, was dus helemaal niet zo in tegenstelling zelfs.
Ik kreeg te horen dat mijn zoontje niet functioneerde in de klas.
Om enkele vb op te noemen die de juf geen gedrag vond voor een driejarige: hij houdt niet van de rituelen in de klas gaande van de voorleesmomenten of andere dingen die ze in kring moeten doen. Hij ging dan hangen en het liefst van al zou hij willen gaan spelen.
Hij wou niet met andere kinderen spelen en negeerde ze. Hij kon niet knippen/plakken en wist niet wat hij ermee moet doen.
Hij kon héél moeilijk spreken, wat we wisten...
Hij wou niet op de vaste momenten naar 't toilet gaan (wat voor mij logisch was want hij is al meer dan een jaar zindelijk, had nooit ongelukken en wist perfect wanneer hij moest gaan). Kende de kleuren nog niet (bij ons wel), wou geen kroon op bij zijn verjaardag en wou al zeker niet optreden bij het grootouderfeest.
Hij wou niet opruimen of zijn jas ophangen (gooide deze in't midden van de klas) terwijl hij dit thuis en bij de OM wel deed.
Dit waren slechts enkele dingen. De positieve dingen waren dat hij puzzels maakte die te moeilijk voor hem waren (36 stuks) en dat hij graag naar school ging.
Ik kreeg een verslag mee van maar liefst 8 blz. Ik was volledig van de kaart toen ik het hoorde.
Zijn juf wou het clb een onderzoek laten doen, ik heb dat toen geweigerd, het was tenslotte de laatste week van het schooljaar en hij is maar 4 maanden geweest???

Mijn omgeving (man, ouders, vriendinnen, zelfs collega's) vonden dat ik er niet zo zwaar aan moest tillen. Maar zeg dat maar eens tegen een mama die altijd overbezorgd is of lees 'mijn kind, schoon kind' zeker???

Na twee zalige maanden vakantie en veel plezier bij de onthaalmoeder was helaas september er...
Opnieuw het begin van laat ik maar zeggen en rampjaar. 

Na de eerste week nam ik het initiatief en sprak de juf aan over mijn zoontje.  
Ik kreeg te horen dat hij graag naar school ging en zich thuisvoelde in de klas MAAR ik moest accepteren dat hij anders was dan de anderen.
Ik vroeg haar waar ze op doelde en ze meldde dat hij nog steeds geen contact zocht met de anderen.
Dat wanneer hij bv zijn jas moest halen hij dat niet deed/snapte maar dan wel zijn boekentas haalde.
Bij het voorleesmoment hing hij op zijn stoel te hangen en lette hij niet op (maar moet dit voor een 3jarige???). Wanneer andere kinderen vertelden hoe hun weekend was, pikten andere kinderen daarop in, hem interesseerde niets van wat ze vertelden.
Als hij de speelhoek in wou, moest hij een ketting aan (ze mochten slechts met 4 in een speelhoek) hij deed dit niet en begreep het volgens de juf ook niet. Terwijl er al andere kindjes al klikten dat hij zich niet aan de regels hield.
De juf stelde dan ook voor om toch het CLB in te schakelen en hem te laten observeren.
Een maand later kreeg ik opnieuw een gesprek met de juf .
Mijn zoontje ging op individueel vlak enorm vooruit.
Zijn spraak ging vooruit en hij toch al wat bijgeleerd. Klassikaal was nog steeds een ramp.
Hij wou nog steeds niets in groep doen. Hij gebruikte zijn spraak niet om te communiceren met de andere leerlingen. En als ze in kringverband zaten, leek hij zich volledig af te sluiten van de anderen. De juf kreeg dan moeilijk vat op hem.
Als ze in de kring vb een boekje lazen 'vluchtte' hij naar't toilet.
Hij vond daar niets prettig aan en dat verontruste de juf.
Bij de turnjuf verliep alles dan weer piccobello. 
De juf zei dat ze dit in haar ganse loopbaan (nu 15jaar) nog nooit meegemaakt had dat ze na 7weken geen vat op een kind kreeg.

Het vervolg zet ik sffs in een tweede deel, dat leest mss wat makkelijker want het werd toch al een hele epistel...

24-08-2011 om 14:14 geschreven door ElkeH