wie? De
regisseur van ons toneelstuk was Johan De Smet. Het toneelstuk was een monoloog
gespeeld door Titus de Voogdt. Soms was er een gitarist nodig. De gitarist was
gespeeld door Geoffrey Burton.
Wat? Ons
toneelstuk heette De geschiedenis van de wereld. Het toneelstuk is een
tragikomedie. Het toneelstuk heeft geen happy ending en is zeer grappig.
Waar? Kopergietery te Gent
Wanneer? 21
januari 2016
Waarom? We
zijn met de klas gaan kijken. Op die manier had iedereen van de klas zeker één
toneelstuk gezien.
Het verhaal
De geschiedenis van de wereld gaat niet over de wereld in het
algemeen, maar over de wereld van Philip. Philip, een personage gespeeld door Titus
de Voogdt, verteld over zijn moeder die op sterven ligt. Hij verteld in een
monoloog over zijn kinderjaren tot op het einde. Het moment dat zijn moeder
sterft. Zijn kinderjaren waren ook een veel besproken onderwerp. Vaak kwam zijn
moeder hier ook in voor. Zo vertelde hij over een stuk speelgoed dat hij
supergraag wou maar uiteindelijk heel dom was. Hij vertelde over zijn moeder
die tijdens haar laatste dagen veel tegen hem vertelde over banale dingen. De
moeder zelf kwam nooit in beeld behalve haar voeten. De dood werd uitgebeeld
door een gitarist gekleed in het zwart. Terwijl de gitarist bijpassende
angstaanjagende muziek speelde, kon je donkere kleuren zien op de plaats waar
zijn moeder lag. Ik vond dat dit een extra leuk detail was. Philip heeft zijn
vader nooit gekend, daarom vond hij het ook zo erg van zijn mama.
Toneelaspecten
De bijgevoegde fotos zijn van het internet gehaald. Dit komt
omdat ik de acteur niet wou afleiden tijdens het toneel. Ik werd ook volledig meegezogen
in zijn verhaal. Op de fotos kan je duidelijk het decor zien. Het decor is
vrij eenvoudige. Alles wat de acteur nodig had, was aanwezig. Het decor bestond
uit de keuken en de woonkamer. De kamer van zijn moeder was niet te zien. Toch
kon je de voeten van zijn moeder zien. In de woonkamer stond alleen een tafel
met stoel, een paar boeken en kleine ander attributen. De keuken was heel
rommelig met de borden en pannen die niet afgewassen waren.
Het decor was ook belangrijk om het toneel vorm te geven.
Doordat de keuken zo rommelig lag kan je besluiten dat hij geen fit meer had om
iets te doen. Ook kon het zijn dat de regisseur wou duidelijk maken dat Philip
zijn moeder nog nodig had om dergelijke dingen te doen. De voeten van zijn mama
hadden de rol om aan te tonen dat zijn moeder nog in leven was, dat hij haar
nog verzorgde en tegen haar praatte.
Op de fotos kan je zien dat de acteur diverse voorwerpen
gebruikt zoals een jokari om te tennissen. Hij deed dit een lange tijd terwijl
hij aan het vertellen was. Er waren ook speciale effecten. Bijvoorbeeld toen de
acteur in een boek las, kwam er plots een vlam tevoorschijn.
Het doel van de jokari is voor mij niet duidelijk.
Waarschijnlijk was dit om zijn kinderlijkheid uit de drukken. Het boek waaruit
hij las, was vroeger van zijn moeder. Veel attributen hadden een dubbele
betekenis die moeilijk uit te leggen zijn.
De bewegingen en de manier van spreken waren heel goed
gedaan. Hij maakte zijn bewegingen heel groot of heel klein waardoor alles
duidelijk overkwam. Hij sprak ook met verschillende intonaties afhankelijk van
wat hij vertelde.
De grote bewegingen hadden als doel om alles wat hij zei te
verduidelijken. Persoonlijk vind ik dit goed gelukt. Normaal ga ik liever naar
een musical. Bij dit toneelstuk vond ik de vertelwijze zeer goed. Dankzij zijn
intonaties. Dankzij zijn intonaties bleef je als toeschouwer heel geboeid
zitten op het puntje van je stoel.
Ik vind dit toneelstuk een absolute aanrader. Ik ben meer een
musical liefhebber maar ook dit toneelstuk zou ik met plezier opnieuw willen bekijken.
De verhaallijn, intonatie, acteerprestaties, attributen, muziek en decor zaten
allemaal juist. Een leuk toneelstuk voor iedereen.
