Lieve lezers

Ik ben zo blij de positieve commentaren te lezen. Het doet mij plezier dat mensen mijn verhaal interessant vinden en het willen volgen. Dankjewel!

Naarmate de zomer verder kabbelt, groeit de affaire van Daisy en Gatsby.  Op een vreselijk hete dag werden Gatsby en ik uitgenodigd om naar East Egg te komen voor een lunch met de Buchanans en Jordan. Omwille van de hitte suggereerde Daisy naar de stad te gaan. Ook besloot ze haar relatie met Gatsby niet langer te verbergen en ze schonk hem veel aandacht. Tom pikte de hint op en werd chagrijnig. Hij reed samen met Jordan en mij in Gatsby’s auto, terwijl Gatsby en Daisy Toms coupé deelden. Tom stopte even bij het tankstation van Wilson, de echtgenoot van Myrtle, waar hij Wilson als een gebroken man aantrof. Hij vertelde Tom dat hij weet had van Myrtle’s geheime leven – hoewel hij niet wist wie die minnaar was – en dat hij met haar naar het westen zal trekken. Zo verloor Tom zijn echtgenote en minnares op minder dan een uur tijd. Terwijl de rillingen over zijn lijf liepen, reed hij haastig de stad binnen.

We eindigden uiteindelijk in het Plaza hotel, waar we veel dronken. Tom begon Gatsby op te hitsen en uit te dagen, hij ondervroeg hem over zijn intenties met Daisy, waarom hij haar nu precies moest hebben. Hij bleef aandringen tot Gatsby uiteindelijk toegaf. Hij wou dat Daisy ging toegeven dat ze nooit van Tom gehouden had en dat ze altijd aan Gatsby was blijven denken, zoals hij aan haar was blijven denken. Daisy kon dit echter niet, waarbij Gatsby verklaarde dat ze Tom zal verlaten. Tom antwoordde op zijn beurt dat Daisy Gatsby's prille rijkdom niet zo beminde als zijn eigen al generaties lange rijkdom en macht. Hij beval dat Gatsby samen met Daisy naar huis moesten gaan in Gatsby’s wagen, wij zouden volgen in de zijne. Wanneer we het tankstation opnieuw voorbijreden, zagen we dat er een ongeval had plaatsgevonden waarbij Myrtle was omgekomen. Een auto had haar omver gereden en was daarna doorgereden. We kwamen te weten dat het Gatsby’s wagen was. Ik was ongelooflijk gedegouteerd van de mensen waarmee ik bevriend ben geweest, maar toch ontmoette ik Gatsby later bij het huis van de Buchanans. Ik stelde was gerichte vragen en kwam zo te weten dat het niet mijn buurman was, maar Daisy die achter het stuur zat. Gatsby was echter bereid de schuld op zich te nemen. Ik, gestresseerd door de gruwelijke gebeurtenissen van die dag, ging naar huis, maar ik was doodsbang voor wat komen zou.

Zo, beste lezers, dit was een langer stukje, ter compensatie voor het vorige, eerder korte stukje. Zoals je kan zien is mijn verhaal eerder tragisch, dat is ook hoe ik het beleefde, ik ben gebroken en onzeker. Ik weet niet wat ik moet doen en of ik überhaupt iets kan doen. Die vrees, mijn beste lezers, die zal ik nooit vergeten.