Dag beste lezers,

mijn naam is Robert Langdon. Mijn naam klinkt jullie misschien wel bekend in de oren, dit komt doordat er meerdere boeken over mij zijn geschreven. Ik ben een professor aan de universiteit van Harvard in Amerika. Ik ben ook een schrijver en mijn boeken gaan vooral over religieuze kunst en de tekens die erin verstopt zitten. In mijn vrije tijd ben ik op zoektocht naar de Sint Graal en de Priorij van Sion.

Robert Langdon

24-03-2016 om 20:06 geschreven door Robert Langdon

Beste lezers,

Sophie en ik waren op weg naar een van mijn vrienden die dicht bij Versaille woonde. Hij was een Brit die in zijn zoektocht naar de Sint Graal in Frankrijk was komen wonen om zijn zoektocht te vergemakkelijken. Toen we bij zijn thuis aankwamen ontving hij ons met open armen. We vertelden hem de informatie die we al wisten en hij vertelde ons alles wat hij was te weten gekomen in zijn zoektocht. Maar toen we de code van de cryptex gingen ontcijferen, hoorden we juist de sirenes van de politie. We hadden dus geen keus en moesten weer vluchten. Mijn vriend besloot om ons naar Londen te brengen omdat we daar veilig zouden zijn. Maar de politie had ons tot daar gevolgd. We moesten dus de cryptex zien te ontdekken om Saunière zijn boodschap te kunnen begrijpen en zo zijn dood niet nutteloos te maken.

Robert Langdon 

24-03-2016 om 20:04 geschreven door Robert Langdon

Beste lezers,

Sophie en ik wisten de koffer te openen en vonden een cryptex. De cryptex werd uitgevonden door Leonardo Da Vinci. Het is een soort kluis om geheime informatie in te verbergen. Het was een stenen cilinder van glanzend wit marmer, dat was onderverdeeld in verschillende onderdelen. Vijf schijven van marmer, ter grote van een donut, waren op elkaar gestapeld en aan elkaar bevestigd door middel van een teer, geel koperen frame. Op elke schijf van de cilinder waren alle letters van het alfabet geschreven. De cilinder was hol en bevatte een flesje met azijn. De geheime informatie werd op papyrus geschreven en dan in de cryptex gestopt in hetzelfde gedeelte als het azijn. Om de cryptex te openen moest men de code kennen. Door de vijf schijven in een bepaalde volgorde te plaatsen kon men een woord vormen en zo ging de cryptex open. Maar als men daarentegen probeerde om te cryptex open te breken dan zou men ook het kleine flesje met azijn breken. De azijn zou dan met de papyrus reageren waardoor de papyrus en zo ook de informatie die het bevatte vernietigd worden. Sophie en ik waren er dus achter gekomen wat het voorwerp was maar we kenden het wachtwoord nog niet. Maar ik kende de perfecte persoon die ons kon helpen.

Robert Langdon

24-03-2016 om 20:04 geschreven door Robert Langdon

Beste lezers,

Nadat we de code ontcijferd hadden door de aanwijzingen die Jaques Saunière ons had achtergelaten, konden we eindelijk onze koffer in beslag nemen en de bank verlaten. Dit was moeilijker dan we hadden verwacht, de politite had ons namelijk teruggevonden en we konden dus de bank niet meer verlaten. Toen kwam de directeur van de bank ons redden. Hij kon het niet laten gebeuren dat zijn bank door deze situatie slecht publiciteit kreeg omdat hij twee criminelen had geholpen. Hij moest ons dus ongezien de bank laten verlaten. Hij kon dan aan de politie wijsmaken dat we ons niet hadden kunnen aan melden omdat we onze code niet hadden en dat we dan de bank hadden verlaten. De directeur kon ons met succes de bank laten verlaten. Sophie en ik waren dus terug buiten met ons pakket maar we wisten niet meer waar we naartoe moesten. We besloten om eerst het pakketje te openen en we konden later beslissen waar we naartoe gingen. Het was moeilijker dan gedacht om de boodschap van het achtergelaten voorwerp te begrijpen dus zal ik jullie dat in een volgende post vertellen.

Nadat we de code ontcijferd hadden door de aanwijzingen die Jaques Saunière ons had achtergelaten, konden we eindelijk onze koffer in beslag nemen en de bank verlaten. Dit was moeilijker dan we hadden verwacht, de politite had ons namelijk teruggevonden en we konden dus de bank niet meer verlaten. Toen kwam de directeur van de bank ons redden. Hij kon het niet laten gebeuren dat zijn bank door deze situatie slecht publiciteit kreeg omdat hij twee criminelen had geholpen. Hij moest ons dus ongezien de bank laten verlaten. Hij kon dan aan de politie wijsmaken dat we ons niet hadden kunnen aan melden omdat we onze code niet hadden en dat we dan de bank hadden verlaten. De directeur kon ons met succes de bank laten verlaten. Sophie en ik waren dus terug buiten met ons pakket maar we wisten niet meer waar we naartoe moesten. We besloten om eerst het pakketje te openen en we konden later beslissen waar we naartoe gingen. Het was moeilijker dan gedacht om de boodschap van het achtergelaten voorwerp te begrijpen dus zal ik jullie dat in een volgende post vertellen.

24-03-2016 om 20:04 geschreven door Robert Langdon

Dag beste lezers,

ik ga jullie nu het vervolg op mijn verhaal vertellen. Ik was uit het museum ontsnapt met de hulp van Sophie. We hadden net samen de boodschap van haar grootvader kunnen ontcijferen en we hadden een sleutel gevonden. Geen van ons wist wat de sleutel opende en wat we ermee moesten doen. Na een lange tijd denken kwamen we erachter dat de sleutel een koffer opende in een bank. Sophie en ik moesten dus die bank weten te vinden zonder dat de politie ons vond. Ze hadden na onze vlucht uit het museum Interpol erbij gehaald dus was het nog moeilijker om ongezien te blijven. Sophie en ik moesten dus vlug handelen. Nadat we in de bank waren aangekomen, werden we naar een kamer geleid waar we ons konden aanmelden om de koffer te ontvangen. Toen kwam het volgende probleem, we hadden namelijk een code nodig om ons aan te melden en die hadden we niet.

We moesten dus zo snel mogelijk een manier vinden om de code te ontcijferen voordat de politie ons terugvond. Hoe we achter de code zijn gekomen zal ik jullie in de volgende publicatie vertellen.

Robert Langdon

24-03-2016 om 20:04 geschreven door Robert Langdon

Dag beste lezers,

zoals beloofd komt nu het verhaal over wat ik heb meegemaakt toen ik op reis was in Parijs om een voorstelling te geven over de verborgen heidense symbolen in de stenen van de kathedraal van Chartres.

De nacht na mijn voorstelling werd ik wakker gemaakt door een telefoontje van de portier die mij vertelde dat er een man dringend met mij wou spreken. Die man bleek van de politie te zijn en bracht mij onmiddellijk naar de Louvre nadat hij mij een foto had getoond van een dode man. Toen ik in de Louvre aankwam bleek die man Jaques Saunière te zijn. Hij was de directeur van het museum en was die nacht door iemand vermoord. Hij had met zijn lichaam een schilderij van Leonardo Da Vinci nagemaakt, namelijk de mens van Vitrivius, en een boodschap in een bepaalde code achtergelaten. De politie had mij erbij gehaald om die boodschap te kunnen ontcijferen. Dat was althans wat ik dacht. Toen kwam Sophie Neveu en liet ze mij weten dat ik eigenlijk de verdachte was van de politie en dat ik zonder het zelf te weten ondervraagd werd. Sophie Neveu is de kleindochter van Jaques Saunière. Het was dus noodzakelijk dat ik uit het museum ontsnapte en voor die opdracht kwam Sophie goed van pas. Maar dit is pas het begin van het verhaal.

Robert Langdon

24-03-2016 om 20:04 geschreven door Robert Langdon