Ons plan van de voorbije weken was de rijken in het hotel te observeren en volgen.
Later kwamen we te weten dat ze veel juwelen en geld in hun kluis legden op de avond wanneer ze gingen slapen.
Oscar kwam met het briljante idee de sloten van de kluisjes kapot te maken.
De sloten waren elektrisch en werden bedient in de elektriciteitskamer naast de sauna en het zwembad. Als we die kabel konden doorknippen dan waren we al een stapje dichter bij ons doel.
En zo gezegd zo gedaan. Ik deed alsof ik naar de sauna ging en vroeg een handdoek aan de inkom.
Toen de dame zich omdraaide om er een te pakken sloop Oscar met zijn gereedschap naar binnen. We hadden veel geluk omdat ze ons niet zag, want het was een zeer nauwe gang.
Wanneer de kluisjes niet meer open gingen, ging ik vragen aan de balie waar ik nu mijn waardevolle spullen kwijt kon.
Ze zeiden me dat alles bewaard werd in een grotere kluis onder de desk.
Hierdoor werden tientallen kluizen om te beroven nog maar een enkele kluis meer. Een veel makkelijker doel voor ons.
Het heeft me een paar weken gekost, maar het was zeker en vast de moeite waard. We verblijven nu in het Grand Hotel in Stockholm.
Jullie vragen je vast af hoe we hier zijn gekomen en hoe we dit kunnen betalen, want het is een van de duurste hotels over de hele wereld.
Wel eerst een vooral wil ik jullie vertellen hoe ik mijn vrienden over de streep heb getrokken. De eerste persoon die me steunde in mijn plan was Oscar.
Met Oscar heb ik altijd al een betere band gehad, dus hij kon zich meteen vinden in mijn idee.
Op een avond zag ik een documentaire op de televisie over de gevangenis. Toen ik de gevangenis vergeleek met De Diamant dan wist ik honderd procent zeker dat ik nog liever daar mijn leven zou verder zetten dan hier.
Ik wist dat mijn vrienden ook zo gingen reageren en daarom liet ik ze de documentaire ook bekijken.
Op dat zelfde moment deed ik ook mijn plan uit de doeken. Eerst vonden ze het te gek voor woorden, maar later zagen ze het volledig zitten om het plan te doen slagen.
We hebben 2 maanden lang getraind in de fitnessruimte van het verzorgingscomplex, zodat we in topvorm zouden zijn.
Nu, 2 maanden later, liepen we weg uit De Diamant en boekten hier een kamer voor ons allen in het Grand Hotel.
Jullie zouden het hier vast en zeker ook supermooi vinden.
Je kan je dat toch niet inbeelden, huisarrest voor bejaarden.
Het personeel is onrustig geworden, omdat ze doorhebben dat onze pijp nog lang niet uit is en ze zijn bang dat we nog kattenkwaad zullen uithalen.
En daarom gaven ze ons huisarrest of beter gezegd kamerarrest.
We mogen alleen onze kamer verlaten met begeleiding, maar het strafste moet nog komen. De Diamant zit in financiële problemen en moet dus een groot deel van het personeel ontslaan, dus veel naar buiten gaan zit er voor ons de komende week niet meer in.
Ze geven ons ook voortdurend pilletjes in een rood omhulsel.
Deze pilletjes moeten we per dag drie keer innemen.
De pillen zogen ervoor dat we rustig blijven, dat we dus helemaal moe worden eigenlijk. Ik vind dit niet kunnen!
Dit is toch een soort van drogeren, vinden jullie dat ook niet?
Die avond ging ik opnieuw een kijkje nemen in de keuken, maar zag dat mijn loper niet meer paste. De deur was nu beveiligd met een elektrisch slot.
Ik besloot dan maar de lift naar de laagste verdieping te nemen en vond daar een weg naar buiten!
Zijn jullie ook zo benieuwd naar de reactie van mijn vrienden als ze dit te weten komen?
ik weet dat mijn plan niet meteen het meest voor de hand liggende is en dat het moeilijk te begrijpen valt voor jullie.
Daarom denk ik dat het een moeilijke klus zal zijn om mijn vrienden te overtuigen deel te nemen aan mijn plan. Ik moet het dus op een rustige manier aanpakken en stap voor stap hun ook laten inzien dat het inderdaad zo niet verder kan.
Gisterenavond nodigde ik ze alle vier uit in mijn kamer om iets te komen drinken. Dit doen we wel vaker.
Ze weten dat ik likeur in mijn kamer heb staan en als ze op bezoek komen dan schenk ik ze altijd wat in.
Toen we rond de tafel zaten, babbelden we wat over de situatie. Ik maakte duidelijk dat ik me niet goed voelde en dat het personeel sowieso dingen voor ons achterhield. Sommige zeiden van niet, dus sloten we een deal.
Die avond zouden we de keuken binnenglippen om te kijken of het personeel wel degelijk beter voedsel heeft dan ze beweerden.
Toen we in de keuken aankwamen en de koelkast open deden konden we onze ogen niet geloven.
Het lag vol met lekkers en ik kreeg natuurlijk een brede grijns op mijn gezicht, omdat ze nu wel zouden inzien dat het personeel alleen maar aan zichzelf denkt.
We besloten er nog een gezellige avond van te maken een kookten voor elkaar en dronken vele glazen wijn.
Na het dessert werd iedereen zodanig moe dat we gewoon ter plekke in slaap vielen. Deze morgen werden we ontdekt door de directeur . Ik hoop dat de gevolgen niet te groot zullen zijn.
er moest dringend iets veranderen, althans volgens mij dan toch.
Ik ben Märtha en woon met Oscar, Bertil, Stina, Anna-Greta en nog velen anderen samen in het verzorgingstehuis De Diamant.
De Diamant heeft sinds een paar weken nieuwe eigenaars. Deze eigenaars nemen ons niet serieus en het gaat alleen maar bergafwaarts: slecht eten, chagrijnig personeel, te weinig lichaamsbeweging en constante bezuinigingen.
Ik vond dat het zo niet langer kon en bedacht daarom een plan dat niet kon mislukken.
Ik zou samen met mijn beste vrienden, die hier ook verblijven, een misdaad plegen. Een plan dat mij en mijn vrienden ook nog geld zou opleveren. Vijf oudjes verdenkt toch niemand. Om dit te testen deed ik vandaag een poging een bank te overvallen.
Ik ging in de wachtkamer zitten en wachtte netjes af tot het mijn beurt was.
Wanneer mijn nummer verscheen legde ik een krantenknipsel op de toog waarop stond: dit is een overval. De bankbedienden namen me niet serieus en vroegen me of ik me wel goed voelde. Ik bleef aandringen, maar de vrouw aan de balie vertelde me dat ze een taxi voor me zou bellen die me terug naar huis zou brengen.
Dit volstond voor mij om zeker te weten dat ze oudjes niet snel zouden verdenken van misdaden. En als we dan toch zouden ontdekt worden dan zou de gevangenis nog altijd een betere verblijfplaats zijn dan De Diamant.
Als we niet zouden ontmaskerd worden dan zouden we met de buit een mooiere verblijfplaats kunnen zoeken en daar onze laatste jaren doorbrengen. Het enige wat ik nu nog moet doen is mijn vrienden ervan overtuigen dat dit een sterk plan is met kans op slagen.
. Ik hoop dat de gevolgen niet te groot zullen zijn.
