Het verhaal 'Into the wild' geschreven door Jon Krakauer en verfilmd door topacteur en -regisseur Sean Penn is werkelijk een wereldtopper en een echte klassieker voor al de avonturiers onder ons. Het geheimzinnige maar vastberaden hoofdpersonage Chris McCandless (die zichzelf tot Alexander Superzwerver doopte) laat een veelbelovende toekomst achter zich en gaat op zoek naar een plek op aarde die nog niet verziekt is door egoïsme, hebzucht en al de andere eigenschappen van de moderne mens. Die plek denkt hij te vinden in Alaska waar hij uiteindelijk tot het inzicht komt dat...

In de inleiding van het boek geeft de auteur eigenlijk al de afloop van verhaal prijs: 'In april 1992 liftte een jonge man uit een welgesteld gezin aan de oostkust van de Verenigde Staten naar Alaska en liep alleen het onherbergzame gebied ten noorden van de Mount McKinley in. Vier maanden later werd zijn lijk in staat van ontbinding gevonden door een groepje elandjagers. ...' En zo gaat de auteur door over hoe hij tot het schrijven van het boek kwam en wat het met hem deed, hij verdiepte zich in wat de jonge McCandless de laatste jaren/maanden van z'n leven bezighield, waar hij uithing, hoe hij overleefde, ...

Toen Chris in mei 1990 afstudeerde aan de universiteit van Atlanta verwachtten de ouders van Chris dat hij nog rechten zou gaan studeren met het overige deel van zijn studiegeld. Ze hadden het echter helemaal mis, hij zou helemaal geen rechten meer gaan studeren, dat had hij ze proberen duidelijk maken met enkele onduidelijke hints: 'Ma, Pa ik denk dat ik er na m'n studies een poosje onderuit ga', Chris wist al heel erg lang dat hij de wereld niet zag zoals de meeste mensen die zien, hij wilde niet leven zoals zijn ouders, die leefden om te werken, die steeds meer en meer geld wilden. Dat wilde hij niet, hij wil leven, voelen dat hij leeft, spannende, avontuurlijke verhalen beleven, ...

Op zijn tocht doorheen Amerika kreeg hij een lift van een stel hippies met een camper die hem heel wat bijbrachten, hij brengt dan ook enkele dagen/weken rondtrekkend met hen mee. Hij komt hier tot het inzicht dat samenleven (tussen man en vrouw) niet altijd al te simpel is, ook hippies zijn af en toe wat wispelturig en dit zorgt voor wrijvingen, maar de liefde overwint ook dan. Op een dag, wanneer Chris in een tentje buiten de camper sliep vertrok hij zonder boe of ba terug op pad.

Hij zet zijn zoektocht verder en komt terecht in de stad Chicago waar hij zich als aangeeft als asielzoeker en als naam Alexander Superzwerver opgeeft. Hij blijft hier echter niet lang, hij gaat vervolgens werken op een boerderij waar hij een man ontmoet die hem heel erg nuttige info en tips geeft over het overleven in de wildernis die hij later in Alaska ook zal gebruiken. Later koopt hij een kajak en vaart er een hevig stromende rivier mee af en legt zo een groot stuk door Amerika af. Hij trekt een stukje door de woestijn en komt vervolgens aan in het hippiedorp waar het hippiekoppel dat hij reeds in het begin van het verhaal terenkwam. Hij blijft er een poos en traint er om in goede conditie te zijn als hij naar Alaska vertrekt. Daarna komt een oude weduwnaar op zijn pad waar hij een heel goede band opbouwt, de oude man wil hem zelf adopteren.

Wanneer hij uiteindelijk naar Alaska vertrekt, steekt hij een rivier over die op een klein bergstroompje gelijkt. Hij trekt verder de bergen in. Hij ziet na enkele dagen door de dichtbegroeide bossen van Alaska een bus staan. De bus is verlaten en ingericht om er in te wonen.

Hij verblijft hier 3 maanden en wil na die 3 maanden terug keren naar zijn familie om ze zijn bevindingen te delen. Hij wil terugkeren maar het bergriviertje dat hij in het begin van zijn tocht overstak blijkt nu door het smeltwater van de sneeuw een brede rivier te zijn die onmogelijk over te steken is. Hij probeert het echter toch en komt in het water terecht, gelukkig kan hij zich vastklampen aan een uitstekende boomwortel. Hij komt helemaal onderkoelt en uitgeput aan in zijn bus. Die dag schrijft hij in zijn dagboek: 'Happiness only real when shared.' Wat erop wijst dat hij op dat moment niet de gelukkige Chris is als in de rest van het boek. Hij had er echter niet op gerekend dat hij langer in de bus zou moeten blijven, zijn voedselvoorraad is uitgeput en gaat op zoek naar bessen en eetbare planten. Hij heeft een boekje met eetbare en giftige planten in maar door de vermoeidheid en tekort aan energie vermindert zijn opmerkzaamheid en eet een giftige plant die een verlammende werking heeft en tot de dood kan leiden. Zijn laatste momenten brengt hij doodziek door in zijn bus en schrijft op de laatste pagina van zijn dagboek:‘What if I were smiling and running into your arms [van zijn ouders en zus, aan het einde van zijn reis]? Would you see then what I see now?’. Ook in de film zijn dat zijn 'laatste' woorden.

Zowel het boek als de film zijn heel aangrijpend, het laat je niet koud. Het is zeer opmerkelijk hoe zo een jonge en op een zeker vlak onervaren jonge man als Chris zo een wijze woorden spreekt, die over heel het boek een filosofische sfeer scheppen . Zo vraagt de man van het hippiekoppel aan Chris: ' Ben jij Jezus?'. Wat wel zou kunnen want zijn manier van leven lijkt erg op de levenswijze van Jezus maar dan wel de moderne versie. Voor mij was het een boek dat mij nog lang zal bijblijven.