Welkom om op mijn blog.

Ik vind het persoonlijk altijd wel leuk als de mensen zich voorstellen. Dus bij deze gaat mijn eerste zelfgeschreven berichtje ooit over mezelf.

Ik ben niet echt een schrijver. Als er hier of daar een foutje instaat, dan wil ik op voorhand mijn verontschuldigingen aanbieden.

Mijn naam is Elien. Ik ben op dit moment 26 jonge lentes jong. Ik woon in het waasland (een precieze beschrijving ga ik niet geven ;) ). Ik heb nog twee broers, eentje die 2 jaar ouder is een eentje dat 2 jaar jonger is.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 jaar was. Ik heb sindsdien, samen met mijn 2 broers, bij mijn pa gewoond.

Ik heb mijn schoolcarrière doorzwommen met ups en downs. Na de lagere school, die de meeste mensen met succes hebben voltooid, heb ik de eerste 4 jaar van het middelbaar een ASO richting gevolgd. Nadien ben ik afgezakt naar handel (TSO), daar heb ik de laatste twee jaar van mijn middelbaar gevolgd. Nadien kwam de hogeschool (Universiteit dat was voor mij een not done. zo slim ben ik niet). Ik wist op dat moment helemaal niet wat ik wou worden. Hoe zag ik mezelf 5 jaar later? Ik had er geen flauw idee van. Ik werd door mijn pa gestuurd richting accountancy-fiscaliteit. Een bachelor opleiding. Voor mijn pa was dit een logische keuze, aangezien hij als zelfstandige zou willen dat ik samen met mijn broers in de zaak zou komen. De tijd begon te dringen, dus heb ik toegegeven en ben aan de opleiding begonnen. Dankzij een paar goeie vriendinnen die ik daar heb leren kennen, heb ik deze opleiding goed afgerond en kan ik met trots zeggen dat ik een bachelordiploma heb in de accountancy en fiscaliteit.

Op 21 jarige leeftijd begon mijn werkcarrière, in het kantoor van mijn pa. Een 8 tot 17 uur job, achter de computer.. Ik probeerde mij de eerste maanden ervan te overtuigen dat ik het werk nog gewoon moest worden. Na een jaar was het voor mij toch al duidelijk. Dit wil ik niet de rest van mijn leven doen. Ik wil buiten zijn, niet constant tussen die "4" muren. Maar wat wou ik dan wel?

De man van een vriendin van mij, was juist bezig met de opleiding voor een job in de veiligheidssector. Hij vertelde mij verhalen en ja hoor! Ik was gefascineerd en enorm geboeid. Na wat enige opzoekingswerk was het duidelijk voor mij. Dit wil ik ook doen. Maar wat met de zaak van mijn pa? Na een aantal weken van twijfel, heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en heb het verteld aan mijn pa. Die was er op het eerste moment niet zo goed van.. Maar hij accepteerde het wel na verloop van tijd. Ik stuurde mijn aanmeldingsbrief op naar Brussel en dan begon het jaar van selectietesten. 4 testen: fysiek, psychisch, medisch en als laatste voor een commissie verschijnen. Wat was het een opluchting toen ik mijn brief kreeg dat ik geslaagd was voor alles. Eindelijk weg uit die 4 muren, buiten zijn, doen wat ik graag wou doen. De selectietesten waren nog maar het begin. Nu begon de opleiding die een jaar duurde. Als ik hier op terugkijk. Het was een jaar vol bloed zweet en tranen. Maar peloton 109 is met glans geslaagd voor de opleiding. Op 1 oktober 2014 begon voor mij het definitieve werk. Als ik terugkijk op dit alles. Het is de beste beslissing geweest in mijn leven! Ik werk heel graag, ik tel de uren af om te gaan werken. Vakantie dat is niet voor mij weggelegd. Ik ga veel te graag werken.

Sedert een kleine 7 maand woon ik alleen. Een dikke 15 km van mijn ouderlijke huis. En ja, ik zit hier goed ! Een mooi huis, met een grote tuin. Ik woon hier graag. Op eigen benen staan en mijn eigen ding doen, zonder constant verantwoording te moeten afleggen, 100% vrijheid, daar hou ik van. Niet dat het bij mijn pa slecht was, nee integendeel ik ben trots op mijn pa wat hij allemaal gedaan heeft voor mij en mijn broers. Maar op een bepaald moment wil je gewoon op eigen benen staan. En dat moment is er een kleine 1,5 jaar geleden gekomen. Na het overhalen van mijn pa en de huizenzoektocht, ben ik sinds juli 2015 trotse eigenaar van een (t)huis.

Eind augustus vorig jaar heb ik 3 kuikentjes gekregen. 1 haan en 2 kippen. Leuk ! Eigen eitjes dat is altijd lekker dacht ik bij mezelf. De kippen hebben zich gehuisvest in het achterste deel van mijn tuin. Tot vandaag heb ik nog altijd geen eitjes. Kippen beginnen maar te leggen op ongeveer 20 weken, en toen begon de winter. Dan starten kippen niet op met leggen. Momenteel is het midden januari en nee nog altijd geen ei gezien... ochja afwachten zeker?