Woensdag was een vrije dag. Een groot deel van de groep ging de ganzenkwekerij bezoeken, maar wij gingen opnieuw een kanotocht maken. Omdat het rond de 30 graden was, was dit er de perfecte moment voor. Rond 11 uur vertrokken we te voet naar het startpunt. Daar kregen we kano’s, peddels en reddingsvesten en we konden vertrekken. Tijdens de tocht hebben we verschillende foto’s genomen, maar omdat deze met een analoge onderwatercamera zijn genomen, kunnen we hier niet posten. Tijdens de tocht zijn we op verschillende strandjes gestopt om iets te eten, te drinken en te rusten. Tegen half 3 kwamen we aan op het eindpunt, waar we op de bus moesten wachten om ons terug naar het startpunt te brengen. Vandaaruit moesten we nog te voet, in de brandende zon, naar de camping wandelen. Gelukkig was het niet héél ver.

Op de camping aankomen zijn we ons meteen gaan verfrissen in het zwembad. Na hier een tijdje te hebben gezeten, zijn we in Cenac iets gaan eten. Het was zeer lekker. ’s Avonds zijn we vroeg in ons bedje gekropen, na zo’n paar vermoeiende dagen.

Op dinsdag hadden onze ouders besloten om een wandeling te maken door Domme en door Cenac. Samen met nog een paar gezinnen vertrokken we aan de tocht van 9,5 km. Ook Kiera en Rambo, de honden, waren mee. Zij liepen de hele tijd voorop en bepaalden het tempo. Eerst wandelden we omhoog tot Domme. Daarna terug naar beneden richting Cenac. Op de weg daarheen kwamen we een aantal mooie molens tegen, waarvan er een was omgebouwd tot een huis.

In Cenac aangekomen, bleek dat het markt was. Na even aandringen kregen we iedereen dan toch zover om eens over de markt te slenteren. Daarna wandelden we verder, om een plaatsje te zoeken om te picknicken.

Na de picknick gingen we terug omhoog richting Domme, vooral het laatste stuk was zwaar: het was klimmen en de zon brandde. Toen we eindelijk in Domme aangekomen waren, zochten we een terrasje.

Na een lekkere coupe en een drankje vertrokken we terug naar beneden, richting de camping. Daar aangekomen gingen we allemaal snel onze zwemkleding aantrekken om een frisse duik te gaan nemen in het zwembad. Tegen de avond kwamen we terug bij onze caravan aan, daar stonde lekkere Belgische frietjes met saté op ons te wachten. ’s Avonds zijn we aan de bar nog even gaan genieten van een cocktail en zomerse muziek.

Maandag was een dag die zeer vol gepland was. In de voormiddag gingen we Maison Forte de Reignac bezoeken, dit is een huis dat grotendeels in de rotsen gebouwd was en waarin ooit mensen woonden. In het huis was er genoeg te zien: meubels van de bewoners, hun wapens, hun manier van koken en jagen, … Op het einde van het bezoek konden we ook nog een kijkje nemen in de martelkamer. Dit was een kamer waarin allemaal oude marteltoestellen stonden, bij elk toestel stond uitgelegd hoe het vroeger gebruikt werd. Eigenlijk was deze kamer enorm gruwelijk.

Na het bezoek aan Maison Forte de Reignac reden we door naar La Roque Saint-Christophe. Daar picknickten we en rond half 1 gingen we er binnen. La Roque Saint-Christophe is een oud dorp dat op en in de rotsen gevestigd was. Vroeger stonden er huizen in de rotsen die dan samen het dorp vormden, maar spijtig genoeg waren deze huizen niet meer te bezichtigen. Door een maquette kregen we wel een beeld va hoe het er vroeger moet uitgezien hebben.

Overblijfselen van de kerk, de graven, de keuken, de smidse en nog een aantal werktuigen waren te bekijken. Hoewel de meeste werktuigen door Jill en Karen vooral gebruikt werden als speeltuig.

Op zondag werden we om half 10 gewekt, omdat we om 10 uur allemaal samen zouden ontbijten. Alle tafels werden op straat naast elkaar gezet, iedereen ging naar de winkel voor brood en koffiekoeken en tegen 10 uur zat iedereen aan zijn tafeltje te eten en te praten. Na het uitgebreide ontbijt ruimde iedereen terug alles op, daarna was het weer even stil in ons straatje.

Na de middag vond er een petanquetoernooi plaats. Iedereen die wilde meedoen werd in groepen verdeeld. Deze groepen gingen het dan tegen elkaar opnemen tijdens het toernooi. Tijdens het toernooi scheen de zon het meeste van de tijd zeer hard, maar af en toe sloeg het weer volledig om en begon het te regenen. Na de tweede regenbui werd het spel gepauzeerd, maar even later stond toch weer iedereen met zijn team op het veld. Tegen 17 uur werd het toernooi stilaan afgerond. Welke groep gewonnen heeft, werd nog niet bekend gemaakt. Dit komen we pas op donderdag te weten tijdens de gezamenlijke barbecue.

’s Avonds was het rustig op de camping, iedereen vormde groepjes om met elkaar te praten en tegen middernacht kroop iedereen onder de lakens.

Omdat het regende besloten we, na lang zagen en overleggen, om toch maar met de auto naar Domme te rijden in plaats van er heen te wandelen. Wanneer we in Domme aankwamen zijn we meteen Karen, Dana, Peter en hun ouders tegengekomen en hebben we ons allemaal samen op een terrasje gezet.

Daar hebben we samen gelachen en gedronken en rond 23 uur vertrokken we richting de plaats van het vuurwerk. Eerst was er enkel een rode gloed achter de bomen met veel rook, waardoor het leek alsof de bosjes in brand stonden. Maar na een paar minuten werden toch de eerste pijlen afgeschoten. In het begin leek het maar een zielig vuurwerk te zijn, maar tegen het einde begon pas het echte werk.

Uiteindelijk vertrokken we een halfuurtje later tevreden terug naar beneden, richting de camping.

Om 10 uur verzamelden we met een groepje aan de weg, waar we gingen wachten op de bus die ons naar de vertrekplaats van het kanoën ging brengen. Een kwartier later stonden we in Cenac met onze waterschoenen aan en ons waterdichte tonnetje vol met handdoeken, drinken en koeken. We zaten met z’n drieën in een kano: Jill, Niels en ik. Toen we nog maar een kwartier vertrokken waren, viel de regen ineens met bakken uit de lucht. Gelukkig was er net op dat moment een strandje in de buurt waar we konden aanmeren en konden schuilen onder een parasol. Wanneer de regen terug geminderd was, gingen we weer op pad en na een tijdje begon de zon zelfs te schijnen. Dit was het moment waarop iedereen elkaar begon nat te maken. Volledig doorweekt roeiden we verder om achter de derde brug, zoals afgesproken, links af te slaan om aan te meren. Maar omdat we te vroeg afsloegen, kwamen we vast te zitten in een hele hoop modder. Nadat we uitgestapt waren om onze boot uit de modder te halen, en er zelf nog eens verder in te zakken, kwamen we uiteindelijk toch (als eerste) bij de aankomst aan. Enkele seconden daarna kwam ook de rest van de groep aan. Terug op het droge, hebben we eerst wat gedronken en gegeten en hebben we ons afgedroogd. Daarna kwam de bus ons terug oppikken om terug naar de camping te rijden. Op de camping hebben we gegeten om dan rustig een boek te lezen of aan deze reisblog te schrijven. Op deze moment zijn we nog steeds aan het schrijven (en tussendoor zit Niels te gamen op de DS). Aangezien het al bijna 18 uur is en we nog moeten eten en douchen vooraleer we naar Domme wandelen om het vuurwerk te zien, is dit dus het einde van de reisblog voor vandaag.

Op vrijdag de dertiende stond een bezoek aan de grotten van Lascaux II gepland. De grotten van Lascaux II is eigenlijk gewoon een stuk grot die nagemaakt is, omdat er in de originele grot geen bezoekers meer mogen komen. Behalve de heel saaie (maar gelukkig korte) rondleiding in de “grotten” (waar er niet eens foto’s mochten genomen worden) zijn geen ongelukken gebeurd die dag. Tenzij we de Franse auto die we in de gracht zagen steken bij het terugkomen meetellen, ook al gebeurt dit hier wel vaker (Fransen zijn gekken op de weg). Na de “grotten” zijn we nog even rondgewandeld in het nabijgelegen dorpje, Montignac. Op de terugweg naar de camping, waren we van plan nog een picknickplaats te zoeken. Omdat we echter niets vonden hebben we uiteindelijk gepicknickt op de parking van de Lidl. Daarna zijn we ook nog snel een paar boodschappen gaan doen. Op de camping ging het weer helemaal hetzelfde als de meeste vorige avonden: eten, afwassen, een beetje rondhangen met de jeugd. Net op het moment dat ze beslisten om een kampvuur te houden, begon het enorm hard te waaien en regenen. Het kampvuur ging dus niet door en we zijn daarom maar op tijd gaan slapen.

Donderdag was weer een vrije dag. De meesten van onze groep trokken daarom naar Domme, waar het in de voormiddag markt was. Omdat het centrum van Domme op een berg ligt, was het uitzicht over de Dordogne er zeer mooi.

In de namiddag zijn de meeste ouders (en een klein deel van de jeugd) ook nog te voet richting Domme gegaan. Wij zijn toen naar het zwembad getrokken om daar een namiddagje met de bal in het water te spelen. Daarna zijn we snel naar de winkel gereden om eten te gaan kopen voor ’s avonds (terwijl Niels en Jill nog in het zwembad zaten). Nadat we gegeten hadden begonnen we ons klaar te maken voor de disco, die georganiseerd werd door de camping. Om iets voor 10 kwamen we er aan om te zien dat er nog steeds kindjes aan het dansen waren (om 9 uur was het mini-disco geweest). Maar toen we om half 11 terug gingen hebben we ons toch geamuseerd, met allemaal dansjes zoals Ai Se Eu Te Pego. Spijtig genoeg eindigen alle activiteiten van de camping al om 12 uur ’s nachts, waardoor we om 12 uur wel verplicht waren om te gaan slapen.

Le mercredi werden we om dix heures et demi aan het kasteel van Castelnaud verwacht. Het was een serieuze klim met de auto, aangezien het kasteel bovenop een rotswand gebouwd was om het beter te kunnen verdedigen. Eerst mochten we zelf een kijkje nemen rond het kasteel: iedereen ging natuurlijk meteen naar de trébuchets kijken (voor zover het bij enkel kijken bleef).

Daarna werden we teruggeroepen omdat de rondleiding met (Vlaamse!) gids ging beginnen. Na de rondleiding kregen we ook nog even de kans om het kasteel vanbinnen volledig te bekijken.

Hierna reden we verder naar de Tuinen van Marqueyssac. Bij de Tuinen zochten we een grasveldje (met een mooi uitzicht) om te picknicken en rond 14 uur in de namiddag begon ons bezoek aan les Jardins: buxus, buxus en nog een buxus. De volledige Tuinen van Marqueyssac bestaan uit buxus: een kinderdoolhof uit buxus, wandelwegen uit buxus, bosjes uit buxus, versieringen uit buxus en af en toe eens een huisje, fontein of watervalletje. Helemaal op het einde van de Tuinen had je een mooi uitzicht over de wijde omgeving.

De rest van de namiddag hebben we rustig met een boek in de voortent doorgebracht.

Dinsdag was ingepland als vrije dag, maar omdat we een fotozoektocht hadden gekregen van de begeleiders besloten we deze te doen. We moesten de locatie van 18 foto’s opschrijven. Al deze voorwerpen bevonden zich op de historische route in Sarlat.

De meeste voorwerpen waren makkelijk te vinden, anderen waren moeilijk te vinden (maar dan vond Niels deze meestal wel snel) en nog andere waren helemaal niet te vinden (waarschijnlijk omdat we verkeerd gelopen waren). Toen we uiteindelijk alle foto’s gevonden hadden, op drie na, was het al bijna avond.

’s Avonds gingen we naar een boerenmarkt. Hier verkochten lokale boeren hun vlees, groenten, fruit en wijn. Het vlees konden we dan zelf bakken op barbecues. Tegen 9 uur hadden we alles opgegeten en reden we terug naar de camping, omdat er een karaokeavond begon. Jill en Karen wilden per se een liedje zingen: het is ‘Someone Like You’ van Adele geworden. Minstens 20 Franse liedjes later besloten we dat we toch maar beter gingen slapen.