Jammer genoeg zal dit mijn laatste blogbericht zijn. Het is dan
ook weer bijna tijd om te vertrekken van deze planeet en mijn observaties te
gaan rapporteren op mijn thuisbasis. Gelukkig maar, want binnenkort komen er
weer examens. Voor de kerstvakantie heb ik ook al eens examens afgelegd en,
jongens zeg, wat was me dat! Daarboven komt nog eens dat we dubbel zoveel
trimesters aan leerstof hebben. En met een leerkracht zoals meneer
Wiskunstenaar, krijg je meestal al genoeg leerstof op één uur om een jaar lang
over te piekeren. Ik krijg nog steeds een kleine hoofdpijn als ik het woord integraal
hoor. Wiskunstenaar vindt het dan weer allemaal geinig.
Het ergste van al die hoop ellende die wij examens noemen,
is het feit dat het mondeling is! Maar ik denk dat ik al een goeie tactiek zou
hebben voor de mondelinge examens, tenminste als ik mee zou doen aan die
ellende. Ik zag Bos namelijk tijdens een presentatie snoep gooien naar mevrouw
Schoumans en de andere leerlingen, in de hoop goede punten te krijgen. Voor
zijn slechte worp zal hij waarschijnlijk echter minpunten krijgen, maar ja. Over
slechte worpen gesproken, meneer Wiskunstenaar zou de prullenbak eens dichter
moeten schuiven of zijn parabolische werpbaan eens moeten aanpassen, want hij
gooit zijn krijtjes altijd tegen de bank of de laptop.
Eergisteren hadden we een toets voor fysica. Ik had er
persoonlijk een goed gevoel over, maar Eline zei ons toch voor alle veiligheid
dat we moesten beginnen wenen als we de eerste vraag al niet zouden snappen.
Ondanks haar slechte voorspellingen over de test, hoorde ik toch maar weinig
geween langs haar kant. Ze zal wel een goed resultaat hebben. Die toets fysica
was zeker niet zo erg als het rapport dat we kregen gisteren. Minstens de helft
van de klas heeft een buis voor Frans en niemand weet welke taak of toets dit
heeft veroorzaakt. Ik stel me dus enorme vragen bij wat Meneer De Koning
eigenlijk allemaal uitspookt met onze punten.
Voor ik het einde van mijn blog wil inlassen, wil ik toch
nog iets speciaal mededelen. Ik heb iets merkwaardig geobserveerd tijdens de
lessen geschiedenis. Chokke zat de hele tijd B <3 L te schrijven op Bos zijn
cursusbladen. Ik ga er van uit dat de B voor Bos staat, maar over de L ben ik
nog niet 100% zeker. Ik heb gehoord dat het over ene Lotte Verhasselt gaat,
maar ik laat nog liever alle mogelijkheden open. Het kan natuurlijk ook voor
Lien Schoumans staan, al zou ik zelf toch niet willen concurreren met Benji.
Die Lotte is dus eerder mijn hoofdverdachte. En als het waar is dat ze een
koppel zijn, dan vraag ik mij serieus af wat Bos met dat arme meisje heeft
gedaan. Nog maar één week samen of ze loopt nu al met krukken rond. Dat zal wel
dan weer een heftig familiefeest zijn geweest.
Dat was alles dat ik wou zeggen voor mijn laatste blog. Ik
hoop dat jullie er evenveel van hebben genoten als ik en natuurlijk wens ik
jullie allemaal nog een goede examens toe, een welverdiende vakantie en een goed leven aan de universiteit. Ik zal
jullie proberen te bereiken op mijn thuisplaneet maar ik denk niet dat vier
blokjes signaal ik ga hebben op mijn GSM als ik terug op Mars ben.
Xoxo, hopelijk tot nog eens
E.T.
P.S: De anonieme lover die het berichtje aan mij heeft
geschreven, is Oei mijn UFO staat al klaar om me op te halen. Wel, dan vertel
ik het wel een andere keer. Tsjao.
Ik zit nog volledig in mijn Italiaanse roes na de geweldige eindreis zoals mijn amici dat
noemen. De homo sapiens hebben de gewoonte om in
het laatste jaar zich gezamenlijk te verplaatsen naar la bella Italia. Met een
hele groep hebben we de Italiaanse bodem verkend, een nieuwe plaats op terra
die nog onbekend was voor mij. Dit had ik wel nodig na mijn ernstige ontdekking
van vorige week. Ik moest me even kunnen verstoppen voor het secretariaat, daar
is namelijk ontploffingsgevaar. We hebben veel gelachen, veel gestapt en geen
enkele Italiaanse kerk heeft nog een geheim voor ons. Dit is zeker één van de
mooiere plekken hier op terra. Moet ik aan Jenny en Ann vertellen. Ik ga jullie
in een notendop vertellen hoe deze reis verliep en hoe ik soms nog steeds verbaasd
was hoe dwaas een homo sapiens kan zijn. We kwamen zonder blutsen aan bij onze
eerste stop, alhouwel we op Marie haar koffer wel meerdere deuken konden
spotten. Deze homo sapiens besloot in het midden van de trap dat het haar
koffer wat te zwaar werd en liet de koffer dan maar kennis maken met de
Italiaanse trappen. Ons eerste stadje was Firenze, het was overdondert mooi. Zo
overdondert dat Anneke haar ijsje de strijd tegen de zwaartekracht liet
verliezen. Ik heb nog een moment getwijfeld om de zo gezegde 3 seconden regel
die de homo sapiens gebruiken toe te passen, maar hield me met alle moeite van
de wereld in. Wie weet zou ik dan verdacht lijken. We verplaatsten ons samen in een bus en damn
daniel, dat was een feest. Veel leuker dan mijn ruimteschip waarin ik terra betrad.
Maar niet iedereen vond deze busritten even leuk. Eline wou namelijk maar al te
graag in Assisi zijn en besloot dan maar vroegtijdig de bus te verlaten. Toen
ze beseften dan onzen daniel nog een toereke ging doen, kreeg ze een lichte
paniekaanval. Witse moedigde haar van op de bus aan door liefdevol te zwaaien.
Spijtig genoeg vond daniel iets verder een plaatsje voor zijn geliefde busje. Dit
is dus één van de redenen waarom ik de homo sapiens toch wel een speciaal ras
vind. Na een hele dag stappen was iedereen natuurlijk moe en een reünie met ons
bed werd gekoesterd. Maar aan sommige konden hun kamer niet betreden. Charlotte
was laaiend enthousiast over het nachtelijke zwemavontuur, waar ik ook wel naar
uit keek, dat ze de kamer verliet zonder sleutel. Gelukkig werd deze domper op
de feestvreugde vergeten door de blijde verwachting van enkele pastababys. Enkele
onder ons gingen niet meer alleen op verkenning in Italië, de pasta vergezelde
hen overal. Ook in Italië leerde ik nieuwe woorden. Ilke had het namelijk vaak
over skere tijden en ze vond italie wel nice. Ik besloot maar geen verdere
uileg daarover te vragen. Een ander hoogtepunt van deze reis was de Vesuvius,
een letterlijk hoogtepunt dan. Het was een zware beklimming, voor sommige ging
het bijna niet meer. Maar dat gha niet besta ni, dus iedereen bereikten de top.
De Vesuvius werd een pak lichter, door de talrijke souvenirs die we meenamen
aka stenen. Ik nam er zelf ook één mee voor Jenny en Ann. Toen we in Rome
aankwamen, ging ons Romeins hartje sneller slaan. Even was ik bang dat het
secretariaat toch niets te maken had met de brief en dat de dader nog vrij rond
liep. Maar dan werd duidelijk dat het door
het spannende zwaardengevecht kwam. Hier werd nogmaals bewezen dat vrouwen het
sterke geslacht zijn. Op mijn thuisplaneet is dat ook zo, het is geen verassing
dus. Onze Italië reis liep bijna op zijn einde, wat ons alleen veel pijn deed.
Maar in sottomarina leerde ik een ander kantje kennen van de homo sapiens.
Enkele konden me verbazen met hun mooie
gezang, sike. Nog één van de nieuwe woorden. In Venetië kochten we nog de laatste souvenirs
en hiermee keerden we gelukkig terug
naar huis.
In de running-up naar volgende week wanneer we eindelijk op
Italiëreis vertrekken, is er nog steeds een hoop werk. Daar komt nog eens bij
dat ik dringend tijd moet maken voor de schrijver van het mysterieuze berichtje
te vinden. Ik hoor van terroristische aanslagen in Londen en een jaar na 22/3
en een extra bom zou de wereld alleen nog meer op stelten zetten dus heb ik
school op een laag pitje staan en is het briefje absoluut prioritair geworden.
Ik ben begonnen met een sporenonderzoek bij mevrouw Janssens met de uitleg dat
dit goed was voor mijn eindwerk. Helaas, reageert zij niet op mijn mails en heb
ik dus zelf mijn plan moeten trekken. De vingerafdrukken zijn van een vrouw,
dat staat al vast. Bij deze zijn alle jongens uit onze klas geschrapt. Niet dat
ze talrijk zijn maar het verkleint in ieder geval de groep verdachten.
Vervolgens kunnen we Broos uitsluiten, die sinds kort van het straat is.
Charlotte die met glimlach pendelt naar Hasselt en terug en Lotte, wiens blonde
god een aantal klassen verder zit en natuurlijk ook Anneke die af en toe wel
eens een rug massage van Margo verdient. Ik hoopte meer meisjes te kunnen
uitsluiten maar helaas is deze klas vrij celibatair. Op dinsdag, na mijn
forensisch onderzoek, begon het bespieden. Al gauw bleek dat Jessica de
schrijfster niet is. Elke keer als iemand haar aanraakt, kraait zij het uit.
Geluiden en gekras komen voort uit dat meisje en een aantal keer dacht ik dat
ze op ontploffen stond. Maar nee, zowel Jessica als de ongelukkigen die haar
kreetjes horen leven nog en zijn nog niet in flarden uiteen gespat. Niet
Jessica dus. Is het Caroline? Ik zou het betwijfelen. Het briefje was in het
Engels geschreven en Caroline denkt dat Praag in Duitsland ligt dus zo sterk is
ze niet in het kennen van onze buurlanden. Ik sluit dan ook uit dat zij Engels
op een degelijk niveau kan spreken dat ze de brief heeft geschreven. Dan
belanden we uiteraard bij Ilke, Aisha en Marie. Mevrouw de Koning heeft hen
geviseerd in de klas tijdens de les Frans en door hun toespitsing op het Frans,
verwacht ik dat zij het briefje eerder in het Frans zouden schrijven. Helaas,
ook hierna blijft een gigantische doelgroep over en ik betwijfel het dat
exclusie het antwoord is om de dader te vinden. Maar toen
Tijdens de les chemie, toen ik mij wou verstoppen voor de
leerkracht in de hoop niet aangeduid te worden, vroeg ik de toestemming om naar
het toilet te gaan. Onderweg heb ik iets heel vreemds gehoord. Ik zag enkel
haar achterkant. Ze was de grootste vrouw die ik ooit had gezien. Onze wiskundelerares.
Ze is een beetje te slim om normaal te functioneren. Met wie sprak ze? Achter
haar zag ik meneer Giels van het secretariaat. Ze waren heftig met elkaar in
gesprek.
mevrouw Giels ik zie je eigenlijk doodgraag ik ontplof voor
jou
Met grote ogen draai ik rond mijn as en ren terug vanuit de
richting waar ik vandaan kwam. Nu dit had ik niet verwacht. Was mevrouw Giels
de schrijfster van mijn briefje?
Het Nederlands spreken begint echt goed te gaan . Die taal
die de homo sapiens praten is maar iets speciaals met al die rare
uitzonderingen en kleine verschillen net zo speciaal als de leerkrachten die
het ons aanleren. Maar ik zal is beginnen over de week op OLVI.
Allereerst was er de maandag een super plezant begin van de
week namelijk Rock n roll dansen en daarna een test ervan. Iedereen wou weer
eens met mij dansen omdat ik zo goed ben in rock n roll eh drievoudig kampioen
en dit komt doordat ik meisjes kan leiden. Zij denken dan blijkbaar dat dat
ronddraaien moeilijk is. Niks is minder waar de mannen doen weer al het werk.
Maar alee het was wel plezant maar ik had maar een 9 omdat mevrouw zwegt mij
weer eens punten moest geven. Na deze plezante les was het dan bednet uitleg
wat een welgekomen rust was na deze heftige dansles. De mnr kon het goed
uitleggen en ze kreeg nog eens hulp van Eline die er duidelijk blij mee was dat
ze mocht meehelpen met de technische snufjes. Dit systeem werkt goed Ook al
kwam er soms rar geluid uit tijdens chemie, precies of het stormde buiten maar
het belangrijkste is Anneke eindelijk de les terug mee kan volgen.
Het volgende spannende moment was wanneer ik er terug werd
aan herinnerd dat je op eigen kracht naar het Vlaams parlement moest geraken.
Op dat moment had ik echt zotte stress want ik heb namelijk nog nooit met de
trein ergens heen geweest en ik dacht dat dat wel eens verdacht kon overkomen. Maar volgens den Bos is dat vrij gemakkelijk,
je pakt gewoon eender welke trein in het station, springt daarop en je eindigt
wel ergens in de buurt van waar je moet zijn. Deze techniek vond ik maar vreemd
en ik was dus opgelucht toen ik hoorde dat de andere mannen van de klas + Witse
met de fiets gingen wat ik dus al wel kan. De fietstocht was best chill zoals
ze zeggen ook al waren sommige onderwerpen precies te ingewikkeld voor mij en
kon ik soms niet echt volgen . Maar op
zich was het echt plezant als dat ding van Tibo eens deftig werkte door zijne
Garmin kwamen wij op wegen dat ge geen wegen kunt noemen en was er de hele tijd
omleiding door werken om ons te leiden naar dezelfde weg, waar ze aan het
werken waren. Echt een top instrument! Maar we zijn er wel geraakt weliswaar
net te laat maar nog steeds beter als den Bos dee dan maar langs Leuven kwam.
We kregen een welverdiend applaus voor langer dan 2 uur te fietsen om niet veel
te doen en gewoon wat rond te slenteren in het parlement om dan terug naar huis
te gaan. Onderweg zijn we dan maar gestopt aan een frituur want da vergt nogal
wat energie fietsen en gefrituurde patatten helpen daar wel tegen. Na zo een dag snap ik niet dat je een paar uur
later terug op de fiets springt en terug gaat rijden en nu zonder enig doel of
bestemming gewoon wat fietsen, snap ik echt niet.
Na de zware woensdag kwam de nog zwaardere donderdagmorgen. Het opstaan ging werkelijk
niet en ik piekerde al snel over vannales en nog wat. Zoals dat de meeste
lessen echt te veel worden. Ik ga geen namen noemen want dat kan mijn punten
wel eens beïnvloeden.
Italië we zijn er bijna nog een week en paar dagen en we
zijn eindelijk af van al dat gedoe. Pieter kan echt niet wachten om naar Italië
te reizen zo kan hij nog eens Attila spelen en verder ga ik er niet op in want het
blijft tussen de boys. What happens in Italië stays in Italië.
Dit was het weer voor de week en volgende week meer voor
meer zever.
inderdaad geen yoehwee deze keer maar wel zoals de homosapiens het zeggen goedendag. School is nog maar net begonnen en ik heb al heimwee naar de krokusvakantie, die de homosapiens om de een of andere reden naar een bloem hebben vernoemd. Gedurende deze vakantie heb ik niet echt gewerkt voor school. Ik heb niet eens 1 second een boek open gehad, zelfs niet die van wiskunde. Die homosapiens studeren gewoon veel te hard! Het lijkt alsof de leerkrachten hen geen leven na school gunnen.
Anyway, laten we over andere dingen praten. In de vakantie ben ik voor de eerste keer naar een concert geweest. De homosapiens vinden het blijkbaar geweldig om met een gigantische, schreeuwende en drukke menigte live naar muziek te luisteren. En daar betalen ze dan ook nog eens voor! Waar dient youtube dan nog voor?? Ik ging samen met mijn klasgenote Era en haar oudere nicht. We hadden zitplaatsen in blok 124. Gedurende dit verschikkelijk gezang van The Weeknd, of was het Abel, ik weet het niet goed want de homosapiens noemen hem telkens weer anders, zag ik met mijn alien ogen in de verte Broos op het middenplein staan, die bijna flauw viel omdat ze zo dicht bij de zanger stond. Na die avond had ik besloten om nooit meer naar een concert te gaan. Maandag, wanneer we aankwamen in onze klas, werden we onmiddelijk weggejaagd door meneer De Koning. Weg met die boeken, zei hij, alles uit die kast!! We waren allemaal in de war. Uiteindelijk werd ons verteld dat we van klas moesten wisselen wegens Bednet voor Anneke. (ah ja, Anneke bestaat ook nog trouwens). Omdat Anneke ernstige rugproblemen heeft mag ze lekker thuis in bed liggen en met een cameratje zo mee de les volgen. Als ik eerder had geweten dat dit bestond, was ik nooit naar school gekomen.
Tijdens LO hadden we weer dansles. Omdat ik in de vakantie zo goed met Era overeen kwam wou ik haar als danspartner, maar ze liep direct naar Joppe. Heel even dacht ik dat zij mijn aanbidster was, maar toen ik zag hoe flawless ze danste met Joppe, kon ik haar ook al van mijn lijstje schrappen. Momenteel heb ik geen hoofdverdachte, maar mijn lijstje begint stilletjes aan kleiner te worden. Verder zijn er deze week niet echt interessante dingen gebeurd, buiten dat meneer yobe ons weer in de steek had gelaten en ons een rare film liet zien over die rare dude uit dat boek die aan knappe vrouwen ruikt, hen vermoordt om hun geur te kunnen bewaren en daar dan een parfum mee maakt. Wat die homosapiens toch allemaal verzinnen is ongelofelijk. Achja bon, ik heb nog wat chemie te studeren omdat de mevrouw ineens besloot om elke les een test te doen en ik moet Temptation Island nog inhalen. Het is een programma waar 4 koppels hun relatie gaan testen door 12 dagen met verleiders en verleidsters in een gigantisch huis te zitten. De meisjes van de klas vinden het blijkbaar geweldig, maar ik vind het maar niets.
Hier ben ik weer met een verhalen over deze ó zo spannende week op OLVI.
Ik kwam maandag aan op school en Era vertelde me dat er tijdens LO rock-n-roll op de planning stond. Ik was meteen door het dolle heen. Ik ben namelijk drievoudig rock-n-roll kampioen op mijn thuisbasis. Dit was mijn kans om mijn geheime aanbidster te ontmaskeren, of misschien wel aanbidder, ik hou al mijn opties open.
Toen was het eindelijk zo ver, de LO-les. Nadat wij, de jongens, omgekleed waren, moesten we nog eeuwen wachten op de meisjes. Wat doen die toch allemaal seg? Ik heb me omgekleed op 5 minuten en zij doen er zeker 100 jaar over.
Toen ze dan eindelijk, Lo klaar verschenen, hing er al meteen een soort spanning in de lucht. blijkbaar vinden mijn klasgenoten het niet zo fijn gedwongen te worden om met het andere geslacht een dansje te placeren. Wanneer de meisjes snel snel naar hun vertrouwde danspartner spurten kwam Broos een beetje verlegen op mij afgestapt. Ze vertelde me dat Thijs last had van al de bacillen in de lucht en dus niet op school verschenen was ze niet met hem kon dansen. Haar droom om eindelijk met hem te kunnen dansen was nu helemaal verloren gegaan. Ik was wel een beetje in de war aangezien ze naar mij kwam. Zou zij mijn geheime aanbidster kunnen zijn? vanaf nu is zij mijn hoofdgedachte. Toen we goed en wel begonnen waren bleek het al snel dat het mannelijke geslacht niet veel ritme had. Het risico om ontmaskert te worden was dus wel degelijk groot voor mij, aangezien ik me iets beter kon bewegen dan een plank met spierpijn zoals de jongens zich voortbewogen. Dus probeerde ik me toch wat te verlagen tot het niveau van mijn collegas van het mannelijke geslacht.
Woensdag was een zeer speciale dag. OLVI GING ACADEMISCH. Ik kreeg al instant paniekaanvallen dat we per raket naar onze aartsvijanden de Academianen gingen vliegen. Maar toen vertelde Joppe me dat oud-leerlingen van Olvi kwamen vertellen over hun ervaringen op de universiteit omdat wij allemaal binnenkort voor de grote stap staan om te kiezen wat we willen doen gedurende onze resterende tijd hier op Terra.
Na deze presentatie werden we uitgenodigd op de receptie. Olvi ging eens chique, of zoals ze hier zeggen fancy doen en ons fruitsap en cake aanbieden. De cake die Meneer Manseyck uitstekend gebakken had by the way, werd in een mum van tijd opgepeuzeld. Jessica deed zelfs verschillende liefdesverklaringen aan het goddelijk voedsel. Hoewel ik het een beetje raar zou vinden om een relatie op te bouwen met een consumptiemiddel, had ik het wel kunnen verwachten van haar.
Plots was Broos door het dolle heen en werd ze zo rood als een tomaat. Ik had ontzettend veel bang dat ze mijn geheime aanbidster was en ik haar niet op tijd had kunnen ontmaskeren. Ze leek bijna te ontploffen. Toen vertelde Noa me dat dat kwam door de jongeman die net binnenkwam. Arne of Michiel of Arne of toch Michiel? Mijn hersenmassa was op volle toeren aan het draaien. Toen zei ze me dat hij meespeelde in de bekende serie Thuis als Arne en dus door het leven gaat als Michiel. dat verklaarde veel. Hij speelde dus mee in Thuis waar Broos een fervent kijker van was. Daar ging mijn hoofdgedachte numero uno! Broos had haar ogen al gezet op hem. Ach ja, dan zal ik verder moeten met mijn speurtocht.
ahja voor ik afsluit,
Volgende week is het vakantie en kan ik eindelijk wat stoom afblazen. Letterlijk dan want mijn brein zit vol met lucht van al dat nadenken en het pakken huiswerk dan ons nog te wachten staat de komende weken.
Ik ga samen met Ann en Jenny skiën in de Franse Alpen. De Homo sapiens vindt het blijkbaar fijn een berg af te glijden om er uiteindelijk terug op te klimmen. Lijkt me een nutteloze bezigheid maar kom, ik ga mijn koffers verder inpakken want het is daar blijkbaar zeer koud.
Vriendjes tot binnenkort!
Hoyweeh!
Xoxo
E.T.
Het was maandagochtend en ja hoor, ik was weer helemaal
klaar om naar school te gaan en van die nieuwe, nutteloze dingen te leren. Ik
wil het toch nog even hebben over die test van Nederlands van vrijdag. Ik vraag
me af waarom leerkrachten denken dat ze zo een test onverwacht zouden kunnen
geven. Ik bedoel, denken leerkrachten nu echt dat de leerlingen opletten
tijdens de les? Ik ben hier nog maar een paar maanden op Terra en zelfs ik heb
dat al door. Maar ook al was de test dan toch niet onverwacht, het bleef een
test met vage vragen. Maar genoeg daarover.
Ik kwam maandag dus op school en ik wist niet wat er met de
homo sapiens aan de hand was. Ze maakten van die rare geluiden, vooral
Charlotte dan. Het geluid dat zij maakte, ging door merg en been. Uiteindelijk
kwam ik te weten dat ze ziek was en dus vol bacteriën zat. Bah. Ik besloot dus
maar wat afstand te houden.
Wat die dag ook opmerkelijk was, was dat Olvi en organisatie
niet zo goed samen gaan. We hadden het laatste uur studie en meneer Manroy had
onze woordjestest naar deze dag verplaatst, speciaal voor ons, zodat we niet
naar huis konden gaan. Maar hier stak Olvi een stokje voor. Na 20 minuten te
wachten op de speelplaats, besloten ze om ons maar naar huis te laten gaan.
Aangezien ze duidelijk niet wisten wat ze anders met ons moesten doen. Natuurlijk
weet iedereen dat je eerst een stickertje moet gaan halen alvorens je naar huis
mag. Maar dit was buiten Yousra, Era en Marie gerekend. Die weer al eens
besloten om tegen de regels in te gaan. Vervolgens hadden ze dus strafstudie
aan hun been, maar wat maakt een uurtje strafstudie meer of minder nu uit voor
Yousra, die is het toch al gewoon om na te blijven.
Dinsdag was het blijkbaar Valentijn, dat is ook weer één of
andere rare dag dat de homo sapiens hebben uitgevonden. Het is blijkbaar een
dag waarop koppels hun onvoorwaardelijke liefde verklaren voor elkaar en om de
mensen die geen lief hebben nog maar wat meer te laten beseffen hoe eenzaam ze
wel niet zijn. Kortom, het is de rotste dag van het jaar volgens velen. Die dag
werden er hartjes en kaarsen uitgedeeld waarmee je je liefde kon tonen aan
iemand op deze school, een initiatief van Olvi. Een initiatief dat Olvi
organiseert om de leerlingen geld af te troggelen, lijkt mij. Want 3,50 voor
een kaars, dat lijkt mij toch een beetje veel, niet? Maar we mogen natuurlijk
niet vergeten dat het wel een kaars is met een diameter van 7,5 centimeter!
Volgens mij heeft de jongen dat dat kwam vertellen toch wat bijlessen wiskunde
nodig. Lotte en Alexander besloten dan weer om hun liefde te verklaren met
eten. Ik moet eerlijk toegeven die brownie dat Lotte had gemaakt, zag er
verdomd goed uit. Die Alexander mag van geluk spreken. Volgens mij wordt er op
die dag ook wel veel aan voorspel gedaan zoals Thijs het noemt.
Nu we het toch over liefde hebben, ik had eigenlijk ook wel
een cadeautje of een briefje verwacht. Maar mijn geheime aanbidster of
aanbidder, ik ben nog steeds niet helemaal overtuigd of het wel een meisje is
aangezien ik soms knipoogjes krijg van Joppe, houdt zich schuil. Ik begon dus
nog eens na te denken over alle verdachte dingen die er de afgelopen weken
gebeurd zijn. En toen was daar ineens Noa. Ik herinnerde me de les wiskunde van
een tijdje geleden. We hadden het over de ideale partner, ik heb geen idee
waarom dat in de les wiskunde aan bod komt maar oké er gebeuren wel meer
vreemde dingen hier op Terra. Opeens wees de leerkracht Noa aan en vroeg haar
of er een ideale partner voor haar was. Op die vraag antwoordde Noa ,terwijl
haar hoofd vreemd genoeg rood begon te worden, Ik hoop van wel en wierp
daarbij een verleidelijke blik naar mij. Zijn dit tekenen van ontploffing? Moet
ik mij zorgen beginnen maken of zie ik gewoon spoken? In elk geval Noa komt
zeker en vast op de lijst van verdachten. Ik hoop dat ik snel de schrijver van
de brief vind want de tijd begint te dringen. Hopelijk heb ik volgende week
meer geluk.
Ahja, voor ik afsluit wil ik het nog even hebben over de Sid-in
beurs waar we naartoe moesten. Nog een bewijs dat Olvi een organisatorische
ramp is. Dit is een beurs waarbij je ten eerste overweldigd wordt door de
hoeveelheid mensen die daar samen troept en ten tweede advies kan krijgen over
je studierichting voor volgend jaar. Het enige wat je te weten komt nadat je op
die beurs bent geweest, luister NOOIT naar de klassenraad van Olvi, lieve
kinderen. Maar het is nu echt wel tijd om mijn blogbericht af te sluiten.
Ik begin hier de jongerentaal gewoon te worden en ik probeer me zo goed mogelijk aan te passen, zodat ik zeker niet als alien zijnde opval, dus bij deze JOW .Hier ben ik dan weer. Ik heb, ondanks ik verdrink in al het schoolwerk, tijd gevonden om jullie te vertellen over mijn bewogen, en vooral zeer opgewonden week. De homo sapiens hebben een zeer vreemde gewoonte. Wanneer 2 mensen elkaar leuk vinden doen ze blijkbaar aan voorspel. Ja, echt waar voorspel. Ik had nog nooit gehoord van voorspel, maar gelukkig was er Tijs, de enige echte Tijs Van Bosch die heel de klas wist omver de blazen met zijn presentatie over Herman De Coninck, een zestiger, ik kom niet van de aarde, maar voor het eerst kwam ik niet uit de lucht gevallen met een presentatie, want ik kon eindelijk eens meevolgen. Ik wist wie Herman de Coninck was, een zestiger natuurlijk!! Hij is zelfs ALS ZESTIGER bekend op onze planeet, ik bedoel, Herman de Coninck, DE zestiger der aller tijden, van alle zestigers , is hij wel echt de beste coolste en bekendste zestiger, gelukkig dat hij een zestiger is anders was hij niet zo bekend. Ik bedoel, hij heeft zijn roem te danken aan het feit dat hij zestiger is. Maar dus, om tot de essentie komen, tijdens de presentatie heeft Thijs ook uitgelegd wat voorspel is. Voorspel is blijkbaar wanneer 2 mensen elkaar kussen, of om het te zeggen met het vakjargon van Olvi, wanneer 2 mensen muilen, of elkaar binnendoen. Ik ontdek hier nogal woorden, he. Maar dus, dat is voorspel blijkbaar. En ze hebben me verteld dat je het overal kan doen, op school, op straat, en zelfs op familiefeesten. Nu ik eraan denk, Toen we met de laatste 100 dagen gingen feesten in CDA, hebben heel veel mensen aan voorspel gedaan, en dat heb ik zelf gezien, maar ik wist niet dat dat voorspel was, ik dacht dat het gewoon mensen waren die dansten met elkaar en soms wat dicht kwamen. Achja, vreemde mensjes hier op aarde. Gelukkig zijn wij aliens wat deftiger. We hebben vandaag een test van Nederlands gehad van meneer Interessant, vorige week werd de test afgesproken, en wanneer de klas de test liever een week later wilde, werd meneer Interessant woedend, en hij dreigde ons zelfs. Ik denk dat ik nog nooit zon eng dreigement heb meegemaakt, hij dreigde met het feit dat als we niet onmiddellijk stopten met wenen hij de test onverwachts zou geven. Jaa, onverwachts, dat zou niemand aankunnen en misschien zou onze klas wel uitsterven, dus zijn we allemaal gestopt met wenen en hebben we het gewoon geaccepteerd. Ik vind meneer Interessant wel een coole leerkracht, maar niet alle leerkrachten zijn tof. Er is een leerkracht, hij heeft Chinees, meneer De King, en hij is verschrikkelijk. Zijn aanwezigheid achtervolgt me tot dieeeeep in mijn slaap, ik heb nachtmerries dat hij me achterna loopt en het stopt maar niet. Gelukkig is het niet echt. Ziezo, ik zie dat ik alweer moet gaan studeren, want ander geraak ik niet rond.
We hadden weer een verlengd weekend, joepie. Lekker veel
tijd om allemaal fijne dingen te doen en zeker niet te veel voor school te
werken. Oeps, bijna vergeten ik heb vorige week helemaal niets gedaan voor
school. Dus helaas heb ik mijn kostbaar verlengd weekend verspild met leren en
taken te maken. Toch heb ik nog tijd kunnen vrijmaken om naar de sweet 18 van
Thijs te gaan en amai dikke ambiance daar met DJ Tibstep en Angy aan de
draaiplaat. Er viel mij toch wel iets op aan DJ Tibstep also known as Tibo Van
Camp. Hij had tegen mij gezegd dat hij beter zou draaien dan I Dont Cara,
helaas was het niet veel beter. Waarom draaide hij niet zo goed? Had hij soms
te weinig tijd omdat hij een plan aan het beramen was om voor mij te
ontploffen? Of was ik gewoon veel te moe en zag ik spoken door al dat leren en Chrysostomos?
Enfin, de week begon met een fijne werkwoordentest van
meneer De Koning. Gelukkig had ik ze goed ingestudeerd en was ik er zeker van
dat ik een 30/30 zou halen. Later zij hij dat het beste punt een 29/30 was
terwijl het hoogste punt van de klas een 27,5 was. Voert hij misschien ook iets
in zijn schild?
Dinsdag hadden we een test over verschillende visies van
geluk van meneer Kasslavak. Voor de test had je normaal een schema moeten maken,
maar hij vroeg deze niet op. Dat is dus de reden dat de jeugd van de homo
sapiens te weinig tijd heeft om nuttige dingen te doen zoals tv-kijken, videogames
spelen en te slapen.
Bij de lessen van mevrouw Dusja-Hè hebben we geleerd over de
geschiedenis van Terra. De homo sapiens waren er dus niet de eerste bewoners
van, maar wel vreemde monsters met schubben en veel te grote insecten. Schijnbaar
zijn zij uitgestorven door een enorme explosie of was het nu een
meteorietinslag. Als die persoon die In love is met mij maar niet voor zoiets
zorgt.
Van meneer Yobe moesten we het boek het parfum de
geschiedenis van een moordenaar lezen en amai zeg Over wat een rare homo
sapien gaat dan wel niet. Het boek gaat dus over een vreemd iemand die er alles
voor over heeft om alle geuren te ruiken en het beste parfum te maken, terwijl
hijzelf geen lichaamsgeur heeft. Als het verhaal dan nog niet vreemd genoeg is.
Nadat hij zijn leermeester had verlaten, trekt hij zichzelf voor een paar jaar
terug in een berg en doet hij niets anders dan aan een natte steen zuigen,
kleine diertjes opeten en in zijn dromen flessen met geur opdrinken. Kort
gezegd, een vreemd boek. In de les was het niet echt veel beter, we hebben
namelijk een gedichtje gelezen van een homo sapien genaamd Hugo Claus en amai
wat een vreemd iemand was me dat zeg. Hij maakt een gedicht van brandnetels,
ontvlammen en herderinnen en dan verwacht meneer Yobe dat Joppe er iets in
moest zien, arme Joppe. Ik hoop zelf dat ik het zal snappen tegen het
mondelinge examen.
Zo, hoe zit het nu met mijn zoektocht naar de schrijver van
het briefje? Ik heb niet echt veel vooruitgang geboekt. Eline blijft dus de
hoofdverdachte. Hopelijk geraak ik volgende week verder.
Hier ben ik alweer met een nieuw blogbericht. Als iemand me zou vragen deze week in 1woord te beschrijven: Sensationeel!
Vorige week vertelde Charlotte me dat Chrysostomos eraan kwam. Chrysostomos is een feest dat de zesdejaars vieren omdat ze nog maar 100 dagen mideelbare school te gaan hebben. Ze vertelde me ook dat dat eigenlijk helemaal niet klopt op deze school, net als zo vele andere dingen. Een voorbeeld hiervan? Thijs Van Bosch.
Maar goed, Chrysostomos dus. Op maandag moesten we ons verkleden in old school, maar ik maakte een fatale blunder. Ik vroeg aan Joppe wat old school eigenlijk inhoudt. Die antwoordde met een schittering in zijn ogen en een brede grijns rond zijn mond: heel korte rokjes, en mooie blote benen. Met die informatie in mijn achterhoofd ging ik in de kleerkast van Jenny en An op zoek naar een heel kort rokje. Mijn zoektocht was succesvol! Maandagochtend glipte ik nog net voorbij de kledinginspectie aan de poort, maar in mijn klas aangekomen werd ik toch maar wat vreemd bekeken. Blijkbaar mogen enkel meisjes korte rokjes dragen. Saai. Dinsdag moesten we ons verkleden als engelen en duivels, en woensdag als boeren en boerinnen, een outfit die verdacht goed bij Lotte pastte. Donderdag ten slotte, mochten we komen als bekend persoon. Ik besloot mezelf te verkleden als Jessica. Zij is namelijk heel bekend. Telkens als we in de klas zitten, en we een vreemd geluid horen, het snijdt echt door merg en been, zegt iedereen: dat is Jessica op de gang. Ze is weer aan het lachen. Jessica imiteren is trouwens ook niet zo moeilijk, ik heb gewoon heel de dag de uitspraken amai, dat is vaag, ik heb honger en geef mij eten afgewisseld. In de namiddag gingen we paintballen. Op elkaar schieten met verfbolletjes die erg pijn doen wanneer ze op je lichaam openspatten. Zeker wanneer je geraakt wordt door iemand vanop 2 meter afstand, terwijl je die persoon zelf helemaal niet wou raken, maar je ten gevolge van die zijn actie wel ontnomen bent bent van de mogelijkheid om jezelf ooit nog voort te planten. Ja hoor, ik heb
het over Eline Smits. Nog even een rechtzetting in verband met Eline trouwens. Vorige keer zei ik dat ze charmant, slim, cool, grappig, fantastich, bijzonder boeiend, aantrekkelijk en last but not least beeldschoon was, maar ik heb mezelf vergist. Ik had het over haar zus, Anouck. Eline zelf is helemaal niet zon hoogvlieger. Reden genoeg om haar terug hoofdverdachte nummer 1 te maken. Nog even over donderdagavond. We gingen s avonds nog naar Antwerpen, om een feestje te bouwen. De homo sapiens drinkt dan graag dingen waarin een vreemde stof zit, alcohol. Ik vermoed dat deze stof vreemde dingen doet met je lichaam. Althans, dat kon ik afleiden uit de bewegingen die sommige mensen maakten, en de dingen die ze bij terugkomst in de loft van Charlotte uitkraamden.Best grappig. Kortom, het was een memorabele week, en het weekend is welgekomen. Mijn zoektocht naar de schrijver van het briefje heb ik uitgesteld naar volgende week, net als al mijn schoolwerk. Oeps.
Yoehweh xoxo tot volgende week.
P.S. Ik heb een enooooorme puist gekregen op mijn voorhoofd, en heb hem een naam gegeven. Een tip die ik van Noa kreeg. Hij heet Govert. Tot volgende week!
