|
Aangekomen in Parijs, trok ik in bij een vriendin en haar vriend die ik langs de baan heb leren kennen. Ze heette Haydée en haar vriend heette Rajeev. Haydée is net als ik afkomstig uit Cuba en leeft al een lange tijd in deze idyllische stad. Mijn vader heeft ervoor gezorgd dat ik een beurs kon krijgen om hier Franse letterkunde te gaan studeren. Samen met Haydée ging ik vaak uit naar dancings en bars waar we tot in de vroege uurtjes door feestten. Rajeev ging niet mee. Hij was niet zo'n los type. Hij stond elke dag om 6u. op om yoga oefeningen te doen om daarna een ontbijt klaar te maken met heerlijke zelfgemaakte thee. Maanden heb ik bij hun gewoond, maar ik vond het stilaan tijd om verder te gaan met mijn leven en hun wat meer privacy te gunnen. Ik nam mijn koffers en vond al snel een klein appartement op de Boulevard de Ménilmontant. De winterperiode was in aantocht. Hierdoor probeerde ik zoveel mogelijk thuis te blijven.
Ik viel ten prooi aan de verveling en eenzaamheid, tot ik aan de praat raakte met mijn buurman Tom. Ik kwam erachter dat hij, net als ik, een fascinatie had voor dode mensen. Het was dan ook geen toeval dat hij in dit appartement woonde, aan de overkant van de begraafplaats 'Père-Lachaise'. Sindsdien hielden we elkaar gezelschap om de eenzaamheid de deur te wijzen. We maakten veel wandelingen op het kerkhof en 's avonds kookte hij altijd een verrukkelijke maaltijd voor ons beiden in zijn appartement.
Cecilia
|
