Op deze foto zie je onze mooie Nora, oftewel Eleanora Van 't Geystersveld! Tot ons immens grote verdriet zij op 12 april 2008 gestoren bij een verkeersongeval! Omdat zij zo'n geweldige vriendin was, verdient ook zij een plekje op dit blog, dat trouwens ook naar haar vernoemd is.
Helena is geen doordeweeks hondje ... voor zover er al doordeweekse hondjes bestaan. Toch slaagde zij erin om het baasje en enkele instructeurs op de hondenschool tot lichte wanhoop te drijven; toen Helena ongeveer een jaar oud was, begon het er stilaan naar uit te zien dat zij tot met haar pensioen in de puppyklas zou blijven zitten. Baasje ging op zoek naar 'iets anders' en kwam al surfend terecht bij De Roedelmethode van Arjen Alphen en Francien. Boeken gekocht en gelezen en dit sprak echt wel aan! Afspraak gemaakt en begin oktober 2009 erheen voor een kennismaking. Bijna week na week, soms dag na dag, pen ik Helena's (al-dan-niet) vorderingen neer.
Mijn mama komt bij ons thuis. Ik toon haar de GL en doe hem even om bij Helena. Helena gaat er dit keer niet vandoor als ze ziet dat ik de GL wil omdoen. Als ze even later doorkrijgt dat mijn mama en ik weggaan, loopt ze naar haar kapstokje en toont ze met haar neus de GL! Jammer, maar dit keer moet ze thuis blijven. 's Avonds hebben we op de hondenschool instructeursvergadering en nadien een eenmalig cursusje hondenmassage. Helena loopt netjes de kantine binnen met haar GL om. Tijdens de vergadering speelt ze rustig met Bardot. Ik doe de GL dan wel uit; ik wil niet dat b.v. Bardot er met haar tanden blijft inhangen of zo. De afgelopen weken is er wel wat goedbedoelde gekheid gemaakt over Helena en de massage. Over hoe ik voor haar een dwangbuis in plaats van een antislipmatje moet meenemen, of haar een tabletje Rilatine moet geven of een kalmeerspuitje. Vanavond verbaasd Helena ons allemaal! Om te beginnen is ze een van de weinige honden die het volle anderhalf uur op de tafel blijft. De meeste baasjes moeten hun hond na een tijdje op de grond zetten omdat ze de tafel te stresserend vinden. Nu, misschien vindt Helena de 'verhevenheid' wel fijn!? Maar tot ieders verbazing blijft Helena gedurende het grootste deel van de sessie liggen (ik heb ook een van haar favoriete matjes mee), soms onder licht dwang en met veel knuffels van het baasje, maar ik kan alle oefeningen bij haar doen; trommelen, wrijven, 'palmen', duwen, stretchen, enz op rug, schouders, poten, staart en in haar oren, terwijl sommige andere baasjes worstelen met hun hond. Ze blijft wel alert en reageert op geluiden rondom haar door op te kijken of even te gaan zitten, maar ze gaat telkens weer liggen zoals ik het wil en laat me de oefeningen doen. Het summum is dat ze op een bepaald moment met haar oogjes knippert en ze tenslotte laat dichtvallen! Na afloop is ze helemaal "zen"! Misschien moet ik in de toekomst een dag in een boeddhistisch klooster overwegen in plaats van een dag roedelen in de Ardennen? ;-)
Overdag wat werken in de tuin en een stukje fietsen. 's Avonds naar school voor het eerst met de GL. Ook hier wat vertwijfelde blikken maar ook een aantal nieuwsgierige reacties. De meeste mensen hier hebben al minstens van een GL gehoord. De nieuwe leerling van vorige les is er niet, maar wel een andere erg drukke hond die regelmatig uitvalt naar Helena. In tegenstelling tot andere keren probeert Lena zijn uitvallen niet op te vangen door ook rond te springen. Ze doet een beetje schichtig maar blijft doorlopen. Ze schuurt wel vrij veel. Op een keer valt de hond zo uit dat ik er zelf van schrik en dat heeft Helena ook gemerkt! Ze krijgt het moeilijker. Pas als de volgorde wisselt wordt ze weer rustig. Al bij al gaat het goed, behalve dat ze erg veel schuurt. De instructeurs vinden haar ook rustiger en 'bedachtzaam', "ze houdt zich in". Ze doet even een mentale krachtoefening met het baasje als ze niet gaat liggen op stem. Ik start mijn mantra en uiteindelijk gaat ze toch liggen, weliswaar met haar rechterpootje onder zich. De volgende keren doe ik stem+gebaar en dat gaat prima! Door interne verschuivingen geeft baasje tegenwoordig les in de D-klas, voorlopig nog samen met iemand anders. De les van Lena's B is wat uitgelopen en ik ga rechtstreeks naar het grote plein voor de D-klas, met Helena achter me aan. Normaalgezien breng ik haar eerst naar haar bench. Omdat er vandaag weinig mensen en honden zijn, besluit ik Helena toch maar bij me te houden. Ze maakt één keer drukte als andere honden mogen apporteren in het doolhof; dat doet zij namelijk ook heel graag! (Dit is trouwens een van de oefeningen die Helena al heel lang en zonder moeite kan op niveau van de D-klas. Ook dingen zoeken kan ze erg goed en toestellen nemen kan ze als de beste! Het zijn de basisoefeningen waarbij ze nauwelijks het niveau van de B haalt. ;-) ) Maar het grootste deel van de les, merk ik nauwelijks dat ik een hondje bij me heb!
We gaan een stapje verder dan gisteren; ik neem Helena maa naar Hasselt en we gaan stappen in de Demerstraat. Net als gisteren krijgt Helena een schuurmoment telkens er 'iets' verandert. Aangezien hier meer verandert, heeft ze ook meer schuurmomenten; b.v. telkens we een winkel in of uit gaan. Met de GL om heeft Helena duidelijk minder succes en aantrekkingskracht! Ik ben eraan gewend geraakt dat ik in de winkels omringt wordt door enkele andere klanten en verkoopsters die Helena knuffelen. Vandaag wordt Helena maar één keer geknuffeld, door een bejaarde dame. Andere mensen lachen een beetje vertwijfeld naar haar en dan naar mij. Sommige mensen kijken verscheidene keren achterom alsof ik met een kameel of krokodil over straat loop. Eén vrouw zegt luid en duidelijk "Ocharme!!!". Grrr! Ik had een zwarte GL gekocht in de hoop dat dit met Helena's zwarte en bruine vlekken niet zo de aandacht zou trekken, maar half Hasselt is er duidelijk van overtuigd dat ik met een gevaarlijk gemuilkorfde hond rondloop. Voorts gaat het wel goed. Ik word bijzonder ijdel; ik heb namelijk niet de gewoonte om me in elke vitrine te spiegelen, maar vandaag doe ik dat wel ... om te kijken hoe netjes Lena loop! Een keertje wil ik een broek passen. Helena gaat zoals gewoonlijk mee in het pashokje. Ik moet de roedelriem uitdoen en leg hem naast haar op de grond en zeg haar te gaan liggen. Ze blijft netjes liggen terwijl ik de broek pas en ook uit het hokje ga om in de grote spiegel te kijken of ze me staat! Dat levert Helena toch één complimentje op van een verkoopster! Als ik 's avonds Marc vertel over ons wedervaren, laat hij blijken dat hij het er toch ook nog moeilijk mee heeft en dat hij ook vindt dat ze er een beetje 'vervaarlijk' uitziet met het lusje om haar neus. Hij begrijpt wel dat mensen zo reageren. *Zucht* Ik moet toegeven dat het me ook wel raakt als Helena zielig doet en dat ik liever zou hebben dat ze aan een gewoon halsbandje mee kan, maar tijdens het wandelen lijkt ze me rustig en ontspannen. Ik besluit nog even door te bijten, ook al omdat ik merk dat ze me niks kwalijk neemt; ze vermijdt me niet of zo.
We gaan naar buiten met de GL. Ik neem me voor haar toch zeker zover te krijgen dat ze op de binnenkoer netjes volgt. Na enkele minuten schuren over de grond en tegen m'n been, gaat het beter. Telkens ze schuurt zeg ik 'nee' en rammel ik zachtjes met de discs. Het gaat goed dus ik ga toch maar een stukje de straat op. Dat gaat ook goed! Regelmatig begint ze nog te schuren maar doorgaans stapt ze mooi. Ze trekt wel lichtjes. Ik besluit toch maar eventjes het veld in te gaan. Ik probeer met de discs van haar lichte getrek af te komen; dat lukt niet echt. Dan herinner ik me de juiste correctie; even stilstaan en het lusje van de GL even aantrekken rond de neus. Ondertussen zeg ik: "Nee, gedaan". Twee keer deze correctie en Helena staakt haar getrek. De rest van de wandeling moet ik haar nog af en toe op die manier corrigeren. Ik zeg er telkens "nee" bij en kijk haar aan. Haar staart blijft ze vrolijk vrij hoog dragen, haar oortjes flapperen ontspannen. Af en toe krijgt ze nog even een schuurmoment en meestal is dat als er iets verandert; andere ondergrond, ander pad, enz. Het gaat zo goed dat we uiteindelijk bijna 2 uur wandelen. Ik tart het lot een beetje door de laatste kilometer ongeveer haar leiband een lusje losser te maken. Ze loopt dan soms een beetje verder van me af, maar behoudt een ontspannen lijn. Hoera!
Ik koop een Gentle Leader voor Helena. 's Avonds thuis doe ik hem de eerste keer om, met Marc erbij. Helena trekt haar allerziligste ogen, wat het er niet makkelijker op maakt, ook niet voor het baasje. Ik doe meteen ook de onderslipketting aan en maak het geheel vast aan de leiband. Helena begint meteen met haar kop over de grond te schuren en met haar poten over haar kop te wrijven. Marc vindt het maar niks. Terwijl hij buiten de rest van onze viervoetige huisgenoten gaat verzorgen, loop ik met Helena de keuken op en neer. Beter gezegd: ik loop en Helena schuift. Het kost me eerlijk gezegd ook moeite; ze ziet er zo triest uit! De zeldzame keren dat ze netjes loopt, zeg ik haar wat een flink meisje ze is! Ik probeer me intussen voor te houden dat de GL voor haar is zoals mijn zooltjes voor mezelf; iets wat me de eerste weken extreem hinderde, wat me verschrikkelijk afleidde, wat ik liefst van al had uitgegooid en enkel met grote zelfdiscipline in m'n schoenen kon houden, ... maar waar ik uiteindelijk enkel beter van werd. Ik hoop het voor heleen. Als ze erin geslaagd is een aantal keer de keuken op en af te lopen zonder te schuren, doe ik de GL uit. Genoeg voor vandaag.
Naar de hondenschool met de onderslipketting. Ik neem ook de discs mee.
Op de parking gaat het vrij goed. In de kantine wordt ze even wat heftig, maar ik blij rondwandelen tot ze rustig wordt en netjes naast me loopt, zelfs tijdens de laatste 20 cm naar de buitendeur. In de les is een nieuwe hond. Ook al gedraagt het hondje zich rustig, toch is het een angstbijtertje hoor ik nadien van de instructeur. Helena en ik staan in de les toevallig naast de nieuwe leerling. Helena stelt zich erg aan; ze springt en trekt en doet heel veel moeite om de aandacht van haar nieuwe klasgenootje te trekken. Het duurt behoorlijk lang voor ik ze onder controle heb. We lopen ook de slalomcirkel; dat doet ze, naar heleniaanse normen, vrij goed, 't is te zeggen (Arjen!) op MIJN manier.
Nadien thuis opnieuw wat nagedacht over de Gentle Leader en gepraat met Marc. Ok, morgen koop ik er een!
Derde keer naar Arjen en Francien, De Roedel. Dit is wat Arjen ons meegeeft:
Enorme vooruitgang! Goed meetbaar in gedrag en acceptatie: * belangrijke acceptatie van correctiemiddel (Gentle Leader) rond hals en nek * het naar de hond toelopen als correctie * het kunnen markeren van alle lichaamsdelen in elke positie waarin je Helena's lichaam plaatst * het kunnen werken op stem + lichaamstaal en stem + lichaamstaal apart * werken met de lange lijn als voorbereiding op los volgen
We hebben leren werken met de Gentle Leader en de onderslipketting. Ik heb geen moeite met de onderslipketting omdat ze zodanig wordt ingesteld dat ze Lena's nekje niet kan dichtpitsen. Ik heb wat meer moeite met de Gentle Leader, ook al wordt die ook vastgemaakt op een zodanige manier dat hij haar geen pijn kan doen, maar ze ziet er zo zielig uit en ik weet dat Marc (thuis) het ook zielig vindt. Nochtans verlopen Helena's oefeningen met de Gentle Leader erg goed! Bij vertrek neem ik een onderslipkettingkje mee, maar geen Gentle Leader. Ik ga er nog even over nadenken.
