Ik voel me uit mijn lichaam treden. Ik heb het idee dat ik mezelf op het bed zie liggen, omringd door de mannen in het wit en in het groet, met daarachter de assistenten en de verpleegsters. Ik zie de hele kamer, de voorwerpen die erin staan, de muren en de machine die mij al een hele tijd in leven hield. Verder zie ik mezelf op het bed liggen. Ik ben mager, geel, grijs en ongeschoren. Het is alsof ik een camera was die alles filmde wat er rondom mij gebeurde. Het duurde niet lang voor ik terug in mijn lege lichaam terechtkwam en samen met dat lichaam werd ik in de tunnel die mij de eerste keer zo bang maakte gesleurd. Deze keer had de tunnel niet zo zeer effect, de tunnel lijkt niet meer op een gat die mij naar beneden trekt maar eerder op een helling die lichtjes naar omhoog blijkt te gaan. Het was ook niet donker, het was licht zelfs en het werd steeds dichter hoe dichter ik erbij ging. Het was alsof ik de eerste overtocht herbeleef, maar in tegengestelde richting. Spijtig genoeg kwam ik terug terecht in het heden en voelde ik plots alle gevoelens van voordien weer, de pijn, de uitputting en de hinder. Bijna alsof ik die reis niet had meegemaakt. Maar ik wist dat ik deze zeker had ondergaan.
De anderen zijn degenen van wie ik houd en die van mij houden, hiertoe ken ik de eerste plaat aan mijn vrouw. Ze bezoekt mij geregeld, zo'n 2 à 3 keer per dag denk ik. Ik kan de dagen al niet bijhouden, hoe moet ik die bezoeken dan tellen? Het zijn straaltjes van hoop voor mij. Soms denk ik dat ze staat de praten op de gang terwijl ze er niet is, het geluid horen van haar loop dat ik als enige herken, en heel dikwijls zal ze de deur niet openduwen. Dat voor situatie zit ik in, omdat ik wou dat zij het was die binnenkwam. Ik wou dat zij altijd degene was die de deur opendeed. Het maakt me niet uit hoe ze eruitziet, netjes geleek, ouderwets. Het is spijtig dat ik maar een deel van haar gezicht kan zien door de mondmaskers die iedereen die hier binnenkomt moet dragen. Ik zou al blij zijn moest zij gewoon bij mij kunnen zijn.
Ik heb vandaag het gekste, meest gevaarlijke en absurdste spel meegemaakt volgens mij. We reden op een baan, de weg die van Montrose naar Norwood ging, de US 29 in het zuidoosten van Colorado. Een pad van grind en fijngestampt steenslag, aangebracht op de harde gelige grond. Het spel was dus dat je achter op een Harley moest gaan zitten die bestuurd werd door één of andere Bill. Daarna kreeg ik een bandana, die tot een strakke band werd gevouwen. Deze bandana, je hoort het goed, moest ik voor Bill zijn ogen binden terwijl hij met de Harley reed. Zodra Bill op het rechte einde van de baan was moest ik beginnen met de bandana voor zijn ogen te binden. Het was gek, stom en ziek en toch was Bill rustig en kalm en legde alles uit alsof het niets was. Hij zei: "Dat je ziet hoeveel tijd je het volhoudt voordat je bang wordt en de angst je voorschrijft dat je het zicht weer moet teruggeven." dat was zijn antwoord op het doel van dit gekkenwerk. We vertrokken een tijdje nadien en ik zat achterop de Harley. Ik volgde de instructies en was klaar de bandana voor de ogen te binden. Dat dacht ik toch want op het moment dat ik het moest doen, stopte ik. Ik kon het gewoon niet doen, uit angst. Altijd die verdomde angst.
Duisternis. De kleur waarin ik aan het verdrinken was. Het verbaast me niets meer omdat het de kleur van mijn ziekte is, ik ben het reeds gewoon geworden. Ik zit in een zwarte tunnel, deze lijdt mij naar het einde. Ik bleef maar vallen in de duisternis tot ik plots de stem hoorde. De stem die mij plots hielp. Het vertelde mij hoe ik uit deze tunnel kon geraken. Het was eigenlijk best simpel wat hij zei, als je niet meer kan liefhebben en niet meer kan werken dan ben je krankzinnig, en dat was ik niet. Ik kon liefhebben en dat deed ik ook. Ik vocht om uit de tunnel te geraken, weg uit de duisternis. Het was gelukt. Ik was uit die tunnel geraakt. Ik voelde me wegvallen, uit het leven maar wist toch hoe ik kon blijven verder vechten. Het was mijn eerste BDE, mijn eerste bijna doodservaring.
De ziekte die onbepaald is doet me schrik aan, ik heb bang. Ik vraag de verpleegsters zelfs voor het licht aan te laten als ze weggaan. Paniek en angst, deze twee gevoelens zijn de gevoelens die ik het meeste voel in deze tijden. Uitgeput, dat ben ik. Het is alsof ik urenlang een of andere gymnastische oefening heb uitgevoerd of lange tijd bovenmenselijk arbeid heb verricht. Vroeger toen ik tegen mezelf praatte hoorde ik één stem, heel mijn leven lang was het diezelfde stem, vanaf mijn vroegste jeugd. Ineens liet er een tweede stem zich horen, het eerste wat het zei was: "Tja, als je haar bang hebt gemaakt, komt dat misschien omdat je bezig bent dood te gaan.". Deze "haar" verwijst naar mijn vrouw die doodsbang moest zijn van deze ziekte.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
De ziekte die onbepaald is doet me schrik aan, ik heb bang. Ik vraag de verpleegsters zelfs voor het licht aan te laten als ze weggaan. Paniek en angst, deze twee gevoelens zijn de gevoelens die ik het meeste voel in deze tijden. Uitgeput, dat ben ik. Het is alsof ik urenlang een of andere gymnastische oefening heb uitgevoerd of lange tijd bovenmenselijk arbeid heb verricht. Vroeger toen ik tegen mezelf praatte hoorde ik één stem, heel mijn leven lang was het diezelfde stem, vanaf mijn vroegste jeugd. Ineens liet er een tweede stem zich horen, het eerste wat het zei was: "Tja, als je haar bang hebt gemaakt, komt dat misschien omdat je bezig bent dood te gaan.". Deze "haar" verwijst naar mijn vrouw die doodsbang moest zijn van deze ziekte.
Het lijkt alsof de dood steeds dichter bijkomt, hoe beter ik denk dat het gaat, hoe meer deuren er zich openen naar de dood. Telkens ik een straaltje hoop vind, wordt het snel weer vernietigd door de aura van de dood die dicht boven mijn hoofd hangt. Zo had ik reeds een soort veldslag gewonnen van mijn tweede stemmetje en dacht hiermee het stemmetje te hebben overwonnen en hem het zwijgen had opgelegd. Wat was ik mis! Het opende gewoon een nieuwe deur naar de dood, klaar voor mij om erdoor te stappen. Ik en mijn beademingsmachine werken goed samen en ik dacht dat ik wat kan slapen die avond. Ik sloot mijn ogen, maar begon dingen te zien, oranje blubber. Alles veranderde in oranje blubber. Het probeerde me te omwikkelen, maar ik lag verlamd in bed. Een van de verschrikkelijkste momenten die ik had meegemaakt.
