Een maand geleden werd er gevraagd wie muziek kon spelen, hoewel ik dat niet kon gaf ik me toch op. Samen met wat anderen moesten we liedjes leren over de 'rode revolutie' over de Rode Khmer en de rijstoogst. Alle oude liedjes werden verboden, in 'het nieuwe Cambodja'.

Onze leraar was een oude man, hij leerde me alles over de khim en hoe ik er op moest spelen. "Je moet de snaren tikken heel zachtjes, als de vleugels van een colibri." We kregen een maand de tijd om alle liedjes te leren om die daarna te spelen op een feest met allemaal leiders van de Rode Khmer. De dag daarna zagen we onze muziekleraar nooit meer terug. Hij had me verteld dat ze hem gingen doden nu dat zijn taak volbracht was, het aanleren van de nieuwe liedjes aan ons. Daarvoor hadden ze al alle andere hoogopgeleiden vermoord. De rijke mensen, de dokters, leraren,... worden beschouwd als minderwaardig. De echte belangrijke mensen zijn de boeren, die krijgen ook iets meer eten maar nog steeds veel te weinig. Nu ik in het bandje zit krijgen we soms ook iets meer omdat we fit moeten zijn als we spelen.