Als we Bart De Wever moeten geloven leven we in een land, dat er geen is. Fysiek zijn we nog één geheel maar mentaal leven we in twee totaal verschillende democratieën.  Zijn meest favoriete uitleg hiervoor is het feit dat Vlaanderen centrum recht stemt, en Wallonië centrum links. Dit is een behoorlijk zwak argument als je het mij vraagt, maar als men het maar vaak genoeg  herhaalt, geloofd iedereen het wel. Het simplistische beeld is gezet en eenmaal de link gemaakt is, is het moeilijk deze nog te veranderen. Desalniettemin ga ik Bart De Wever zijn standpunt hieronder proberen te weerleggen.

Ik neem jullie mee naar  10 juni 2007. Een dag  die voor Didier Reynder te vergelijken valt met 10 juni vorig jaar voor Bart De Wever. De MR had in Wallonië de PS verslagen en werd, met 31% van de stemmen,  de grootste partij. Een centrum rechtse partij die in het zuiden van het land de meerderheid van de stemmen behaalt, dat lijkt voor Bart De Wever onmogelijk. Niets is minder waar. Een andere dag die Bart de Wever lijkt te vergeten is 18 mei 2003. De dag dat het kartel SP.A/Spirit 1% te kort kwam om de grootste partij in Vlaanderen te worden. Net achter de Open Vld. 25% van de Vlamingen hadden die dag op de socialisten gestemd. Een centrum linkse partij die in Vlaanderen succes heeft is dus ook niet zo ondenkbaar. En dit zijn geen cijfers van eeuwen terug, maar de vorige 2 federale verkiezingen.

Wat Bart De Wever doet is even geniaal als foutief. Hij maakt een analyse van het nu, zonder rekening te houden met het voorgaande. Iets wat ik hem als geschiedkundige zeer kwalijk neem. Hij neemt de uitslag van de laatste verkiezingen en trekt daaruit zijn conclusies. Daarentegen weet iedereen dat uitslagen fluctueren. Dat de groep ”swing voters” steeds groter worden en dat uitslagen bepaald worden door het issue. En daarom moet hij dit zeggen en, voor ons nog erger, bewijzen. Hij kan enkel zijn succes van 10 juni 2010 over doen als hij kan bewijzen dat de Franstaligen fundamenteel anders zijn en de Vlamingen in de weg lopen. Een akkoord sluiten, dat niet praktisch tot de scheiding van België leidt, heeft gezichtsverlies tot gevolg. Daarnaast verliest hij hierdoor ook zijn “politieke maagdelijkheid”. Eenmaal hijzelf, en zijn partij, een akkoord gesloten hebben, wordt het moeilijk om nog te beweren dat het de schuld is van de andere. Ze hebben namelijk de kans gehad er iets aan te doen. Je begint je af te vragen waarom de NV-A ooit een akkoord zou aanvaarden, ze hebben er niks door te winnen.

En toch moet ik Bart De Wever ergens gelijk geven. Het denken tussen het noorden en zuiden is verschillend. De Vlamingen vertrekken vanuit het territorialiteitsbeginsel, waarbij de beslissingen die genomen worden een invloed hebben op iedereen binnen het territorium, enerzijds en de Franstaligen die vanuit het personaliteitsbeginsel, waarbij beslissingen gevolg hebben voor iedereen met eenzelfde taal, anderzijds. Hierin kan ik niet anders dan het eens zijn met Bart De Wever en Grondwettelijk Hof dat het territorialiteitsbeginsel gevolgd e gerespecteerd moet worden. Dit heeft voor mij wel tot gevolg dat men moet stoppen met Brussel te denigreren en, net zoals Vlaanderen en Wallonië, als volwaardig gewest moet zien en behandelen. Je kan niet van twee walletjes eten.

Noot: Alle percentages zijn de percentages binnen een taalgebied, en dus niet in verhouding gebracht binnen het federale niveau.

15-01-2011, 12:43 Geschreven door Randy.cuppens