Sponsortocht naar Santiago ten voordele van Fajar Bura
Hierbij de link en informatie betreffende een sponsortocht naar Santiago de Compostela ten voordele van de stichting Fajar Bura die een opvangtehuis voor verlaten, kinderen aan het bouwen zijn in Jakarta.
Aan allen die me gevolgd hebben op mijn tocht van Lourdes naar Santiago, en ook aan zij die nog op deze blog terecht komen...
Alle gegevens inzake deze stichting en het internetadres zijn te vinden in de bijlagen van 1 tem 4.
Ook kan je via de website een gift doen. En op de facebookpagina kan je hen volgen tijdens de tocht.
Op 18 september vertrekt een groep van 12 mensen vanuit Ponferrada naar Santiago de Compostela met een menselijk warme boodschap.
De boodschap? Wij willen geld inzamelen om wezen in Jakarta aan een veilig en warm onderdak te helpen.
Je kan per km sponsor zijn, 1 km is 5 euro. 10 km 50 euro.
Wie geeft wat hij heeft is waard dat hij leeft. Laat jullie hart spreken.
Zaterdag 30 mei 2015 Ik had mijn wekker op 5:45 gezet, maar om 5:34 kreeg ik een berichtje dat mijn vlucht zonder problemen zou doorgaan. Alles nog eens goed nagekeken, douchke, scheren en bieterkes poetsen, snorretje bijknippen een crèmeke aan mijn door zon en wind getergd voorhoofd. En om 6:40 naar beneden om naar de bushalte te gaan voor de pendeldienst naar de luchthaven.en wonder boven wonder...daar stonden nog mannen en vrouwen met een rugzak op. Alles verliep vlotjes, op tijd aan de luchthaven, al online ingecheckt, ging als een fluitje van een cent. 9:40 omhoog en om 11:28 geland. Ik werd afgehaald door nonkel Marcel en tante Fabienne, en die van ons, ge weet wel was er ook bij. Vlotte terugreis naar Sint-Nikaas om uiteindelijk terug thuis aan te komen. Dat zal wel even wennen worden. Heb ik gewicht verloren...ja, een 9 kg. Een serieus zakje vet dus. Nu elke week wegen en mijn gewicht onder controle houden. Die van ons...ge denkt toch niet dat ik....ge weet wel... ga zeggen hé...dat is al wat afgezaagd hé..dat jullie dat hebben kunnen verdragen. Hahaha...was ook content dat ik thuis was. Ze had me een mooi stuk laten maken in chocolade met Sint jakobsschelpen en pralines. Ik zit nu aan de rosé champagne...en dat...blijft voor ons! Het was lang, het was zwaar, het was plezierig, het was vanalles en nog wat. Dat moet ik allemaal nog verwerken en zal nog wel even duren denk ik. Alle volgers, sympathisanten, bekenden, onbekenden, actieven en passieven. Dit...is HET einde van dit verhaal. Wat kan ik zeggen? Dat wat ik veel hoorde van andere pelgrims en veel zei tegen andere pelgrims.....BUEN CAMINO.
Vrijdag 29 mei 2015 Heerlijk geslapen, enerzijds door het ontbreken van snurkers, hoesters en wc-gangers. Maar ook door het wat teveel aan wijntjes die ik in mijn roes gretig door de keel heb gegoten. Maar geen last van het koppeke of de keel, prima wijn dus. Me in slow-motion klaar gemaakt om te gaan ontbijten. Nog wat gerommeld met de rugzak want die moet nu anders gepakt worden om als bagage mee te gaan met het vliegtuig. Om 9:30 naar buiten gestapt, nog wat souveniertjes gaan kopen en tegen 11.00 naar de kathedraal om me daar te zetten in de hoop een glimp van de Amerikanen of Serge op te vangen, helaas geen van beide. Er zijn dan ook twee in/uitgangen. Om 11: 30 naar binnen met het idee om een zitplaats te hebben, ja...dag Jan. Die kathedraal stak stampvol. Dan maar blijven rechtstaan, maar na 25 minuten heb ik de pijp aan Maarten gegeven, een uur rechtstaan kan mijn rug niet verdragen. Dan maar buiten gaan zitten en wachten tot de mis was afgelopen in de hoop toch nog iemand bekend te zien, maar neen hoor. Terug gewandeld naar het hotel en onderweg nog een stevig rugzakje gekocht in een mooie promotie om te dienen als handbagage omdat ik wat breekbaars bij had en dat liever in een stevig rugzakje stak...25 euro, je kan er niet voor sukkelen. Op de hotelkamer nog verder geordend in papieren, rugzakje en rugzak dat ik vanavond niet teveel meer moest puzzelen omdat ik morgen de bus van 7:00 naar de luchthaven moet hebben en ik dus graag zo goed als klaar wil zijn voor ik mijn bedstee opzoek. Dan ben ik maar gaan eten als de Spanjaarden rond 15:30 omdat ik vanavond de mis met de Butafumeiro wel wil meemaken en die is om 19: 30. Ik ga er tegen 18:00 uur naartoe en hoop dat dan nog niet alles vol zit. Soit, geroosterde tarbot met aardappelen en salade, twee witte wijntjes, een kaastaart met aardbei confituur, en een koffie...20,70 euro. Bij ons moogt ge voor tarbot al gemakkelijk 25 euro rekenen. In elk geval lekker gegeten voor weinig geld. Wat de bougiekes betreft, dat gaat hier een verlichting worden dat ge ne zonnebril moet opzetten. Helaas is ook de moderne tijd de kathedraal van Compostela binnen geslopen. Elektrische kaarsjes...10 cent voor eentje..dat zijn vijftig lichtjes ter nagedachtenis van ons Greta haar man zaliger. Ik denk dat het hem wel gaat opvallen zoveel licht. Ik ga er nog vijftig bijdoen voor iedereen die waren en zijn in mijn leven...familie, vrienden, kennissen, Voor geluk, liefde en een goede gezondheid. Zo, het is nu 17:07 en ga me stilaan klaar maken om naar de kathedraal te gaan. Daarna kan ik de blog van vandaag vervolledigen. Zo, den deze was om 18:00 in de kathedraal, anderhalf uur voor de mis begon, maar ik had een superplaats om de Butafumeiro te zien zwieren. Ik zat in de as waar het vat heen en weer zwierde. Ongelooflijk hoe ze zo'n wierookvat zo hoog kunnen zwieren, die ging tot tegen het plafond, en geloof me, het plafond van de kathedraal is hooooog. En ik was nog maar net binnen als ook de Amerikanen binnen kwamen. Samen vertrokken in Lourdes en samen aangekomen in Santiago de Compostela. En ik heb dan ook afscheid kunnen nemen van hen en vice-versa. Nog wel eerst een foto laten nemen van ons drietjes. Dan nog even een panaderia binnen gelopen om nog een kleinigheid te kopen om te eten en dan snel naar het hotel om te Skypen met die van ons, ge weet wel. Tien minuutjes later dan eerst afgesproken omdat ik wat later terug was. En morgen om 7:00 de bus op richting vliegveld, 9:35 omhoog en 11:35 terug omlaag in Zaventem. Maar eerst nog efkens zeggen tegen die van ons, ge weet wel....als er ne kleine magere neger voor de deur staat, de deur niet toekloppen, dat ben ik. En ook nog efkens meegeven wat ge zeker niet mag doen als ik thuis kom.......vragen of we een wandelingeske gaan doen, want dat komt niet goed! In elk geval, het was een onvergetelijke ervaring die je maar eens in je leven mag meemaken om het zijn waarde te laten behouden. Beste volgers....ik wens jullie een goede nacht....en droom van mij. Maar geen nachtmerrie natuurlijk. Na terug thuis te zijn sluit ik de blog af, morgenavond of zondagmorgen En dan komt er een varken met een lange snuit.....en 't vertelselke is uit. ;-)))
Enkele herinneringen
Zaterdag 30 mei 2015
Samen vertrokken in Lourdes, samen aangekomen in Santiago.
Vrijdag 29 mei 2015
