Slagveld wandeling - Halen.

Ligging / start: aan het Museum Slag Der Zilveren Helmen in het gehucht Rothem (Halen).

Het adres:  Rotemstraat 14 - Halen.

Parking: tegenover het museum ligt er een parking.

Afstand: rondwandeling van 5,4 km.

Wandelwegen: meestal straten en verkavelingwegen met weinig verkeer.

Bewegwijzering: geen, de wandelbrochure is gratis te verkrijgen aan de balie van het museum.

Het wandelplannetje in de brochure is een ruwe schets van enkele lijnen, voor een beter plan klik hier:

Deze wandeling die in het teken staat van de Eerste Wereldoorlog gaat richting het slagveld waar de Slag Der Zilveren Helmen heeft plaatsgevonden.

Korte geschiedenis: op 12 augustus 1914 schoten enkele soldaten van de wielrijdersbataljon de Zwarte Duivels (Belgische leger) op een groepje Duitse ruiters die van Herk-de-Stad richting Halen marcheerde.

Er kwam een tegenaanval van de Duitsers die Halen bestookte met hun artillerie.

Ondertussen nam het Belgische leger zijn toevlucht in hoeve De Ijzerwinning voor een centraal verdedigingsplan.

De Duitsers troepen te paard met sabel probeerde de Belgische soldaten te overrompelen met een cavaleriecharge.

Maar ze werden in de buurt van de Ijzerwinning aan de holle weg (de huidige Betserbaan) door de Belgen afgeslacht met zwaar geschut.

Tijdens de veldslag sneuvelde 140 Duitse cavaleristen te samen met hun paarden en er vielen ongeveer 600 gewonden.

De helmen van de Duitse cavaleristen lagen op het veld in de zon te blinken als zilveren, waarschijnlijk is hier de naam Slag der Zilver Helmen uit ontstaan.

Ook het Belgische leger verloor een honderd tal manschappen waaronder verschillend eenheden van de Zwarte Duivels.

Deze kleine veldslag die slechts een dag duurde wordt door historici beschouwd als de laatste klassieke cavalerieaanval in West-Europa.

In het museum zijn ondermeer tentoongesteld de kleurrijke uniformen, wapens en helmen van destijds.

Op een maquette van 30m² groot staat het slagveld uitgebeeld doormiddel van lichtpunten.

Wij starten de wandeling en nemen de weg die links langs het museum loopt, dit is de Gidsenstraat.

Ongeveer 200 meter verder bereiken wij waterloop De Velpe met zijn Rothemse Watermolen.

De molen is uit begin 18^de eeuw, ze is gedeeltelijk opgetrokken in baksteen en ijzerzandsteen.

De watermolen is al van 1961 buiten bedrijf en in 2009 werd het waterrad verwijderd bij het aanleggen van een vistrap in De Velpe.

Aan de achterkant is uitgebreid met nieuwbouw en een woontoren die een stuk boven het oude molenhuis uitsteekt.

Na de Gildenstraat komen wij op een kruispunt dat wij rechtover steken.

Wij wandelen nu bergop door de Ijzerwinningstraat en hebben links een uitzicht op het kerkje van Loksbergen.

Voor ons in de verte ligt een uitgestrekt hellend landschap met de hoge Mettenberg als hoogste punt.

Op de 60 meter hoge heuvel stonden destijds de Belgische kanonnen opgesteld voor de verdediging.

Aan het volgende kruispunt is het even naar rechts de Lancierstraat in om vervolgens terug links de weg richting Ijzerwinninghoeve te volgen.

Juist voorbij de Ijzerenbeek bereiken wij de Ijzerenwinning een oude hoeve uit 19^de eeuw.

De bouwvallige Ijzerenwinninghoeve zijn ze grondig aan het verbouwen en zal een B&B worden.

De hoeve was tijdens de bloedige veldslag het strategisch punt tegen de Duitse aanval op de Belgische kanonnen.

Na het passeren van de hoeve wandelen wij nog even rechtsaf (graspad langs maïsveld) tot aan de rand van een weide waar een hoge zuil staat met bovenop een kruis.

Het is het enige overblijfsel van de Duitse begraafplaats uit de Eerste Wereldoorlog.

Hier werden na de veldslag de gesneuvelde Duitsers begraven, maar in 1956 werd de begraafplaats ontruimd en werden de lichamen overgebracht naar andere militaire kerkhoven.

Wij keren op ons stappen terug en wandelen richting verkavelingweg met de naam Lanciersstraat (rechtsaf).

Verderop hebben wij links een uitgestrekt uitzicht op weilanden en zien wij nogmaals de zuil met het kruis op.

Aan het volgende kruispunt gaan wij rechtsaf.

Ongeveer honderd meter verder staat op een heuveltje een dikke gedenksteen ter ere van de gesneuvelde Zwarte Duivels (infobordje aanwezig).

Er staat ook een houten kruis, het Europees Kruis als eerbetoon aan alle gesneuvelden, zonder onderscheid van herkomst, taal of godsdienst.

Wij wandelen terug en volgen de Betserbaan, flink bergaf.

Deze weg was in 1914 een holle weg met een diepte van vier meter, maar verloor zijn holle karakter door de aanleg van de betonnen verkavelingweg.

Hier in de holle weg konden de paarden van de Duitse cavalerie moeizaam de steile bergaf.

De Duitse cavalerie konden hier geen kant uit en werden hier massaal door de Belgische soldaten in de rug geschoten.

Wij komen uit in de Liniestraat en nemen hier een kijkje aan het Belgische Militair kerkhof.

Hier staan 181 graven waarvan 109 graven van de gesneuvelde van de Slag van Halen.

Links naast het kerkhof staat een gedenkzuil ter ere van het 4^de en 24^ste Linieregiment, het monument werd in 1939 onthuld op de 25^ste herdenking.

Wij volgen de Velpenstraat (weg tegenover het kerkhof).

Verderop in de omgeving van de Velpebrug heeft het Belgische linieregiment grote verliezen geleden door de tegenaanval van de Duitsers.

Wij passeren de “Rothemhoeve” of “Marienrodehoeve” dit was ooit een kloosterhoeve van de Cisterciënzerinnen abdij.

Eind 18^de eeuw werd de abdij die gesticht werd in eerste helft van de 13^de eeuw en bestond uit kerk en klooster gesloopt, de hoeve en poortgebouw bleef staan.

Boven de poort hangt rechts van het Mariabeeld het wapenschild van de abdij, links hangt het wapenschild van Joanna van Tilburg (abdisse die het poortgebouw liet bouwen).

Verderop nemen wij de Rotemstraat tot terug aan het museum, eind van de wandeling.

Daarna zijn wij even gestopt op de Markt van Halen om iets de drinken.

Op de markt staat de Sint- Pieterskerk van Halen, deze is gebouwd in Brabantse gotiek.

Voor de kerk staat op een hoge zuil een vergulde ruiter, het standbeeld werd er in 1924 geplaats bij de 10 jarige herdenking van de slag.

Tips / opmerkingen: volgend jaar zou er te gelegenheid van de honderdste verjaardag van de oorlog er een bewegwijzering komen van de wandeling (dat wist de museumeigenares te vertellen).

Nog even melden dat dankzij de persoonlijke inzet van de familie Stroobants de eigenaars van het museum en hun verzamelwoede naar alles van de 1^ste Wereldoorlog dat zo het mooie museum is ontstaan (een dikke pluim).

Wil je meer weten over het museum:

Wil je nog meer weten over de Slag der Zilver Helmen:

Wandeldatum: september 2013.

Arontshoekwandeling - Geetbets.

Ligging / start: in het centrum van Geetbets aan de Sint-Petrus en Pauluskerk in de Dorpstraat.

Parking: links van de kerk heb je een kleine parking.

Afstand: rondwandeling van 9 km.

Wandelwegen: straten in het centrum, veldwegen, bosweg, graspaden in het natuurgebied.

Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Aronst Hoeck wandelpad opgedrukt.

Wandelbord: op de parking aan het oorlogsmonument.

De classicistische Sint-Petrus en Pauluskerk werd in 1768 gebouwd, maar de laatste restauratie aan het dak, gevels en glasramen zijn enkele jaren geleden gebeurd.

Tegenover de parking staat de pastorij uit de tweede helft van de 18^de eeuw met opvallend rechthoekige vensters en rondboogdeur.

De pastorie ligt in een pastorietuin met twee sierlijke zandsteen pijlers bij het binnengaan van de tuin.

In de pastorietuin staat een merkwaardige boom, de ginkgo biloba (Japanse notenboom).

De Japanse notenboom zou omstreeks 1730 geplant zijn en is een van de oudste en dikste exemplaren van zijn soort in Europa.

Zowel de kerk, kerkhof met muur en pastorie met tuin als ook de monumentale notenboom is in zijn geheel beschermd als dorpsgezicht.

Wij volgen het kerkwegeltje tot voorbij de lange kerkhofmuur en maken zo een ommetje.

Via de Molenstraat bereiken wij terug de Dorpsstraat (linksaf).

Verderop staat De Motte dit is een verhoogde gracht, hier rond zou in de 13^de eeuw Geetbets ontstaan zijn.

Wij steken de Gete brug over en nemen vervolgens de goed begaanbare veldweg langs de Gete.

De Gete is een riviertje dat hier in noordelijke richting stroomt en in het naburig dorpje Halen in rivier De Demer uitmondt.

De woning die wij zien staan op de andere oever van de Gete is de Molen van Geetbets (beschermd als monument).

Het type molen is een middenslagmolen, ze staat hier over de Gete via een bypass.

Spijtig genoeg krijgen wij de molen niet van kortbij te zien de veldweg loopt de andere richting uit.

Wij passeren een uitkijktoren die hier aan de rand van natuurgebied Aronst Hoek staat (niet beklommen, lijkt niet echt veilig).

De Aronst Hoek waar wij dooruit wandelen is een breed overstromingsdal van 152 ha.

Door de samenvloeiing van De Gete en de Melsterbeek en nog enkele andere kleinere beekjes is deze vochtige vallei ontstaan.

Het natuurgebied bestaat uit een groene wildernis van broekbosjes en beemden.

De Aronst Hoek was jaren ontoegankelijk voor de wandelaar maar de huidige beheerders Natuurpunt hebben het gebied opengesteld.

In het natuurgebied volgen wij de goed onderhouden graspaden die meestal afgeboord zijn met meidoornhagen.

Een infobord over de grazers, de Schotse galloway runderen zorgen hier voor de begrazing en vermijden zo dat het gebied op termijn zou verbossen.

De zachtaardige runderen met lang haar zijn wij niet tegengekomen.

Terug uit het natuurgebied volgen wij een veldweg en steken wij onderweg twee beekjes over, eerst de Graasbeek en daarna de Melsterbeek.

Wij gaan aan een splitsing van drie wegen linksaf (picknicktafel) .

Wandelend langs weiland gaan wij richting het Warandebos, een dichtbegroeid bosje.

Infobord over de fauna en flora in het Warandebos.

Door het verhoogde kalkgehalte in de bodem heeft het bos een unieke plantenrijkdom.

Ondermeer de gevlekte aronskelk, slanke sleutelbloem en muskuskruid groeien hier.

Uit het bos wandelen wij nog een heel tijdje langs akkers en weilanden tot aan de volgende bezienswaardigheid, kasteel Terlenen.

Eigenlijk is het een herenboerenhuis (dateert uit 1820) maar het heeft de allures van een kasteeltje met eromheen een omvangrijk hoevecomplex.

Het hoevecomplex Terlenen maakte ooit deel uit van de cisterciënzer abdij van Oriënte (vanaf 1230 tot 1800).

Na de Franse Revolutie zijn de zwaar beschadigde gebouwen rond 1900 heropgebouwd en zelfs uitgebreid met brouwerij en stokerij.

De brouwerij - stokerij sloot zijn deuren en werd volledig ontmanteld net voor de 2^de Wereldoorlog.

Vandaag is het hoevecomplex in handen van de familie Vertenten die er een modern veeteeltbedrijf uitbaten.

Wij steken De Melsterbeek terug over en volgen een mooie populierendreef.

Voorbij pijlers met hekwerk wandelen wij de Verdaelstraat in.

De Graasbeek een klein stinkend beekje volgen wij tot aan de Dorpsstraat.

Wij wandelen het fietspad af tot aan de kerk en houden nog even halt bij het kruis, herdenkingsmonument.

Het monument staat hier ter ere van een Britse en Poolse piloot die hier in de omgeving zijn neergestort tijdens de 2^de wereldoorlog.

Tips / opmerkingen: wandeling en bewegwijzering oké.

Na lange periode van regen zijn laarzen aangeraden in natuurgebied de Aronst Hoek.

Honden zijn aangelijnd toegelaten in de Aronst Hoek en Warandebos.

Er zou ook een grote vijver liggen in het natuurgebied, niet gezien want hij ligt midden in het bos.

Wandeldatum: ergens eind september 2013.

De Ourthevallei - Durbuy.

Ligging / start: aan Place de Hanyu in Durbuy.

Het Ardens stadje ligt in een dal aan rivier de Ourthe, op een halfuurtje voorbij Luik.

Parking: op het groot parkeerterrein Pre Georis, N.833 / Rue du Comte Theodule d’Ursel.

De parking ligt wel op 10 minuten wandelen van het centrum of je kunt het gratis busje nemen dat regelmatig vertrekt van op de parking (heen en terug).

Omdat Durbuy een echte toeristische trekpleister is kunt je moeilijk parkeerplaats vinden in het centrum bij zonnig weer op zondag.

Afstand: rondwandeling van 7,4 km.

Wandelwegen: meestal verharde wegen op het einde een veldweg die half verhard is en een sterke afdaling langs trappen met ijzeren leuning.

Bewegwijzering: groene rechthoekje.

De wandeling heb ik samen met mijn broers Jos en Johan en zus Marleen gemaakt.

Voor wij de wandeling starten kiezen wij een restaurant uit in het stadje voor een middagmaal (forel).

Daarna verkennen wij het centrum van Durbuy, het kleinste stadje van België.

In de historisch stadskern zijn de middeleeuwse kasseistraatjes met enkele vakwerkhuisjes, graanhal en een kerk het bekijken waard.

Een ander bezienswaardigheid is het kasteel van de “Comtes d’Ursel” dat dateert uit eind 17^de eeuw (geen toegang, privébezit).

Aan Place de Hanyu bevindt zich een prachtige rots onder de naam “Falize”-rots.

De fotogenieke rots is meer dan 300 miljoen jaar oud, dit type van rots in omgekeerde U-vorm wordt geplooide rots genoemd.

De waterpartij die links van de rots staat bestaat uit fonteinen en een vijver met namaak molenstenen in.
 
Ze werd aangelegd in 1995 ter ere van de verbroedering met Hanyu (Japan).

Wij wandelen voorbij de waterpartij en bereiken een smal wegje in het bos dat ons richting toeristisch wandel/fietspad leidt.

Barvaux 6 km staat er op een wegwijzer, wij stappen ongeveer 3 km over het toeristisch pad dat langs de Ourthe loopt.

Het pad gaat lichtjes bergop langs bosrijk gebied.

Regelmatig hebben wij een doorkijkje op de Ourthe en af en toe zien wij kajakkers.

De Ourthe is veruit de populairste rivier van de Ardennen om te kajakken.

Dat de Ourthe hier nogal breed is komt door dat de Oostelijke Ourthe en Westelijke Ourthe samenvloeien in de Ourthe.

De Westelijke Ourthe ontspringt bij het Belgische plaatsje Libramont en de oostelijke bij het plaatsje Ourthe (geeft de naam aan de rivier).

Durbuy ligt aan de Basse-Ourthe dit is het deel van de rivier dat gevormd wordt na het stuwmeer van Nisramont.

In de buurt van Durbuy voegen de Ambléve en de Vesder zich samen met de Ourthe om vervolgens samen in de buurt van Luik in de Maas te stromen.

Verder wandelend zien wij aan de rechterkant de Ravenrots, dit is een steile wit -grijze kalkrots.

Op de andere oever van de Ourthe staat hoog tussen de bomen eenzaam en alleen het kerkje van Warre.

Geleidelijk aan komen wij in een heuvelachtig weidelandschap terecht.

Spoedig zien wij rechts een kronkelend asfaltwegje (autoluwe weg) dat wij volgen richting Bohon.

Na een flinke bergop bereiken wij het gehucht Bohon dat omringd is door weilanden.

Na het passeren van enkele woningen en boerderijen wandelen wij voorbij een wit kapelletje.

Daarna gaat de wandelroute richting Parc Résidence Durbuy een groot vakantiepark.

Wij volgen de omheining van het vakantiepark (de vakantiehuisjes krijgen wij niet te zien).

Verderop volgen wij een half verharde veldweg langs bos en weiland.

Voorbij een voetbalveld, aan het volgende kruispunt gaan wij rechtdoor.

Deze flink omlaaggaande asfaltweg komt uit in het bos.

In het bos nemen wij het steile trappenpad naar beneden (opgelet voor valpartijen zeker bij regenweer kunnen deze trappen er glad bij liggen).

Beneden hebben wij ons eindpunt bereikt, wij zien terug de mooie rots.

Nog even door het stadje wandelen en als afsluiter een drankje op een terrasje, eind van een geslaagd familiaal daguitstapje.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké, alleen het beginpunt was even zoeken, de eerste wegwijzer hebben wij gezien aan de paal van het straatbordje Place de Hanyu.

Ook de laatste km hebben wij de bewegwijzering gevolgd, in de wandelboek wijk beschrijving op het einde iets af.

Het is aangeraden om stevige wandelschoenen met goede antislip aan te trekken.

In Durbuy kan je ook een bezoekje brengen aan parc des Topiaires, een buxuspark.

Het toeristische treintje nemen naar de uitkijktoren voor een panorama op het stadje is ook mogelijk.

Goed om te weten: de naam van het stadje zou van Keltische oorsprong zijn, DUR met de betekenis van “eik” of “bos” en BU zijnde “water”.

Met andere woorden Durbuy betekende zoveel als een plaats in de nabijheid van een rivier en een bos.

Wandeldatum: zondag 29 september 2013, een heerlijke nazomerdag (20°).

Stadswandeling - Dendermonde.

Ligging / start: aan het zwembad Olympos in de Leopold II laan 18 A.

Dendermonde is een stad met 44000 inwoners die ligt in de driehoek Gent - Brussel en Antwerpen.

Parking: groot parkeerterrein (gratis parkeren).

Afstand: rondwandeling van 3 km.

Wandelwegen: straten met en zonder stoep.

Bewegwijzering: geen, deze wandeling staat in wandelboek Lannoo’s dichtbij - huisgids: gids voor minder mobiele wandelaars.

Raadpleeg deze gids want de wandeling staat er uitvoerig in beschreven met wandelplannetje.

Wij zien vanaf de parking een waterplas, dit is van een overblijfsel van de oude verdedigingsgracht rond Dendermonde.

Wij wandelen de toegangsweg van het stedelijk zwembad terug af richting Leopold II laan.

Na het oversteken van de Leopold II laan gaan wij richting rijkswachters gebouw en gevangenis.

Via de Sint-Jacobstraat, Bogaerdsstraat en Franz Courtensstraat komen wij uit midden in het centrum van Dendermonde.

Op het Justitieplein aan de Dender staat het indrukwekkende gerechtshof dat gebouwd is tussen 1923 en 1927 ter vervanging van het oude dat tijdens de Eerste Wereldoorlog was verwoest.

Het gerechtshof bestaat uit verschillende stijl- en bouwperioden en is grote deels opgetrokken in expressionistische baksteenarchitectuur.

Boven op de imposante toren van het gebouw prijkt het standbeeld van het Ros Beiaard.

Op het Marktplein staat het historisch stadhuis dat ondergebracht in de voormalige Lakenhalle.

Bovenop de Lakenhal staat nog een tweede gebouw het mooie belfort.

Beide gebouwen dateren uit de 14^de eeuw en zijn afgebrand in de Eerste Wereldoorlog.

Na de oorlog volgde de wederopbouw in vroeg gotische stijl.

Een volledige beiaard met 49 klokken bevindt zich in de spits van het belfort.

Heel wat huizen op het Marktplein zijn eveneens vernield tijdens de Eerste Wereldoorlog en zijn later heropgebouwd in een neobarok kleedje.

Een ander historisch gebouw op het Marktplein is het oude Vleeshuis in laatgotische stijl met zeshoekige toren (dateert uit 1462).

Hier in is het Oudheidkundig museum gevestigd met het skelet van een mammoet als interessantste voorwerp.

Via de Kerkstraat gaan wij richting Onze-Lieve-Vrouweplein waar de Onze-Lieve-Vrouwekerk staat.

Opmerkelijk aan de kerk is dat ze geen spits heeft, deze is in 1940 door een zware rukwind afgerukt en niet meer vervangen.

Voor de kerk staat het standbeeld van jezuïet Pieter-Jan De Smet, dit was een beroemde missionaris bij de indianen, hij was geboren in Dendermonde.

Aan de volgende verkeerslichten gaan wij linksaf de Prudens Van Duysestraat in.

Op het eind van de straat komen wij uit aan de Dender.

De Dender is een rivier van 65 km lang die door Dendermonde stroomt en buiten het stadscentrum uitmondt in de Schelde.

Wij wandelen even langs de Dender tot aan het sas.

De oude sluis of sas aan de saskom was te klein geworden voor de schepen van meer dan 300 ton en werd in 1978 buiten gebruik gesteld.

De oplossing voor het probleem was de verlegging van de Dendermonding.

Wij steken de sas niet over maar gaan linksaf de Zwarte Zustersstraat in.

Vervolgens wandelen wij door de Emiel Van Winckellaan en Ridderstraat tot aan de Denderbrug.

Om de Vlasmarkt te bereiken steken wij de brug over.

Hier staat de Benedictijnen Abdij Sint Pieter en Paulus met aanpalend het klooster van de Zwartzusters.

Ook deze abdij is heropgebouwd in 1919 na dat de vorige afbrandde tijdens de oorlog.

De abdij heeft twee spitse toren en is gebouwd in Vlaamse Renaissancestijl.

Het daarnaast liggend klooster is in roosrode baksteen opgetrokken met fraaie gevelversieringen en mooie venster- en deuromlijstingen.

Het klooster heeft een hoge architecturale waarde en biedt een kunstvol uitzicht.

Voor het klooster staat een standbeeld van de Dendermondse Prudens Van Duyse, een bekend dichter.

Wij volgen de Brusselsestraat tot vlak voorbij huis nummer 34 hier bevindt zich de toegang tot het Alexiusbegijnhof.

Hier staan 61 begijnhuisjes waarvan de meeste dateren uit de periode 1604-1660.

Na sterk verval begin vorige eeuw werd het begijnhof beschermd als monument in 1975.

Geleidelijk aan werden de huisjes vanaf 1990 grondig gerestaureerd.

Het begijnhofkerkje op het grasplein werd vernield in 1914 en vervangen door de huidige kerk (dateert uit 1928).

Vlakbij het kerkje (achterkant) staat een mooie Lourdes grot.

Wij verlaten het begijnhof en wandelen verder de Brusselsestraat af.

Hier passeren wij nog de fraaie kerk met de Latijnse naam Sint-Egidius intra muros (in de volksmond Sint Gilliskerk) die gebouwd is in laat-barokstijl en dateert uit 1781.

De kerk heeft mooie kleurrijke glasramen en een wit geschilderde interieur.

De kerktoren die te zien is vanaf het ernaast liggende Heldenplein is een overblijfsel van de vroegere parochiekerk uit de 15^de eeuw.

Op het Heldenplein staat een herdenkingsmonument ter ere van de gesneuvelde soldaten en gedode burgers van de stad tijdens de Eerste Wereldoorlog.

In het midden van de rotonde op het eind van de Brusselsestraat staat sinds 1995 een eigentijds bronzen standbeeld van het Ros Beiaard (3,5 meter hoog).

Dendermonde staat bekend als de Ros Beiaardstad en heeft zelfs een tienjaarlijkse Ros Beiaard ommegang, een stoet met internationale uitstraling.

Het gaat hier om het Ros Beiaard een folkloristisch paard, dat verwijst naar het paard in de legende van de Vier Heemskinderen.

Vanaf de rotonde volgen wij terug de Leopold II laan en passeren nog de Brusselse poort.

De gerestaureerde poort was sinds de 14^de eeuw de doorgang vanuit de stad naar Brussel.

Iets verderop ligt de Honky Tonk Jazz Club, een jazz club met al meer dan 45 jaar een onverwoestbare reputatie.

Hier hebben al heel wat bekende muzikanten de revue gepasseerd, zoals Ray Charles, BB King, Chuck Berry en vele anderen.

Wij slaan rechtsaf en bereiken terug het zwembad Olympos.

Tips/ opmerkingen: stadswandeling oké, mooie stad om dooruit te wandelen.

Goed om te weten: de belforttoren en begijnhof werden in 1999 door UNESCO geklasseerd als Werelderfgoed.

In 2005 werden ook nog het Ros Beiaard en de drie reuzen van Dendermonde opgenomen in het Werelderfgoed van de UNESCO.

De legende van de Vier Heemskinderen en het Ros Beiaard:

Natuurgebied Buitengoor - Rauw (deelgemeente van Mol).

Ligging / start: aan het Ecocentrum De Goren, Postelsesteenweg 71 Mol.

Het natuurgebied ligt ingesloten tussen het Zilvermeer (noorden) en Zilverstrand (zuiden) en het kanaal (westen).

Parking: voor het Ecocentrum ligt een groot parkeerterrein.

Afstand: rondwandeling van 4,5 kilometer.

Wandelwegen: afwisselend bos-, zand- en graspaden, plankenpad langs de beek.

Er loopt maar één wandelweg door het natuurgebied (verloren lopen is dus moeilijk).

Bewegwijzering: zeshoekige plaatjes met natuurpunt - aardgasroute en symbool van aardgas opgedrukt (zie foto 3).

Wandelbord: links van het Ecocentrum, tezamen met andere info- en wandelborden.

Wij brengen eerst een bezoekje aan Ecocentrum De Goren.

In De Goren houden ze regelmatig nieuwe thematentoonstellingen in het teken van de natuur.

Verder kun je allerlei toeristische informatie over deze regio de Kempense Meren aan de infobalie vinden.

Terug buiten volgen wij het wandelpad dat links loopt van het Ecocentrum.

Via een toegangshek betreden wij Het Buitengoor een natuurgebied van 90 ha.

Het natuurgebied bestaat uit het oostelijk deelgebied Buitengoor en het westelijk deelgebied Meergoor.

Het erg moerassig gebied is beschermd sinds 1982 omwille van zijn natuurwetenschappelijke en esthetische waarde.

Na een pad door het bos komen wij uit op de heide.

Het open heidegebied dat hier voor ons ligt is rond deze tijd van het jaar op zijn mooist.

Een klein perceel grond is geplagd door Natuurpunt de beheerders van het Buitengoor.

Verderop volgen wij even de buitenrand van het natuurgebied met rechts een hoge afspanning.

Spoedig wijst de bewegwijzering naar links en wandelen wij langs een weelderige plantengroei met de grote lisdodde met zijn bruine sigaren op de voorgrond.

Hier vind je in het laagveengebied van het Buitengoor zeldzame mossen, struik- en planten.

Een echte plantenkenner kan hier op ontdekkingstocht gaan en zal hier na wat zoekwerk beenbreek, moeraswolfsklauw, kleine en ronde zonnedauw, gagelstruiken en nog veel meer waarnemen.

Het Buitengoor is het brongebied van de Vleminksloop, de meest zuidelijke beek in het stroomgebied van de Kleine Nete.

De Vleminksloop is een roest-bruin beekje dat hier dwars door het natuurgebied loopt.

Wij volgen een tijdje het beekje doormiddel van een plankenpad.

Daarna wordt het langs de beek moeilijker wandelen, een erg modderige pad met uitstekende boomwortels moeten wij overwinnen.

Na het oversteken van een brugje verlaten wij het beekje en gaan via een wandelsluis het Meergoor binnen (infobord over de grote grazers).

In het Meergoor komen wij enkele mooie vennetjes tegen die vol amfibieën zitten.

Wij horen het geplonsd van kikkers in het water bij het naderen van het ven, maar zien er geen.

Naast de bruine en groene kikker zou ook de zeldzame heikikker hier voorkomen in de vennen.

De wandelweg ter hoogte van een ven is versperd door enkele galloway runderen die aan het herkauwen zijn.

Deze schotse runderen zijn zachtaardig en doen geen vlieg kwaad (wij stappen voorzichtig voorbij op een meter afstand).

De graseters zijn de ideale oplossing voor het natuurgebied ze eten niet alleen grove grassen maar ook bramen, twijgen, takken….

De galloways kunnen door hun dikke vetlaag en harige vacht tegen regen, wind en strenge winters.

Op de terugweg volgen wij de ganse tijd rechtdoor de buitenrand van het natuurgebied.

Achter de omheining zien wij een van de vijvers liggen van het domein Zilvermeer.

De vijvers zijn hier ontstaan door zandwinning en later ingevuld als recreatievijvers.

Via een wandelsluis verlaten wij het begrazingsblok.

Verderop achter de hoge omheining ligt camping Zilvermeer en op het einde de ingang van het recreatiedomein.

Hier gaan wij rechtsaf richting achterkant van het Ecocentrum, eind van de wandeling.

Tips / opmerkingen: mooie wandeling door een verrassend stukje natuur.

Laarzen zijn zeker aangeraden ook na lange natte periodes kan het hier erg modderig zijn.

Wandeldatum: woensdag 4 september 2013, zonnige dag met hoge temperaturen voor de tijd van het jaar (27°).

De Bedevaarderswandeling - Hakendover.

Ligging / start: aan de kerk van Hakendover (deelgemeente van Tienen).

Het dorpje ligt even ten zuidoosten van Tienen, op de grens van het Hageland en Haspengouw.

Parking: aan de kerk is er een kleine parking en anders is het zoeken naar parkeerplaats in de omringende straten.

Afstand: rondwandeling van 8,5 km.

Wandelwegen: enkele straten, voetpad en betonnen verkavelingwegen.

Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Bedevaarders wandeling opgedrukt en richtingwijzer.

Wandelbord: aan de kerk tegen de kerkhofmuur (straatkant).

Wij starten aan het wandelbord met er naast een infobord over de jaarlijkse paardenprocessie, een zeer oude traditie die hier op Paasmaandag word gehouden.

Een processie waar talrijke ruiters en duizenden bedevaarders te voet aan mee doen.

In de processie wordt het eeuwen oud beeld van de Goddelijke Zaligmaker gedragen.

Op de Tiense Berg een veld net buiten de dorpskom stopt de processie en worden de paarden gezegend.

Daarna volgt er een spectaculaire paardengalop door de velden met achterna een slotceremonie.

Wij beginnen ons wandeling met helemaal rond de kerk van de Goddelijke Zaligmaker te wandelen.

Deze gotische kerk is in verschillende bouwfasen opgetrokken tussen de 13^de en 16^de eeuw.

In de kerk is het oudst bewaarde middeleeuwse retabel van ons land te zien (kerk was gesloten).

Voorbij de kerk, op +- 100 meter in de Hakendoverstraat staat de mooie neogotische Lieve Herenbron uit 1846 die sinds enkele jaren is gerestaureerd.

Bedevaarders geloven (indien ze er nog in geloven) dat het bronwater mens en dier beschermd tegen ziekte en nemen er liters van mee naar huis.

Wij wandelen terug richting kerk en volgen tegenover de kerk het Schoolpad.

Het Schoolpad is een voetpad dat langs de pastorij en enkele scholen en speelpleinen afloopt tot buiten het centrum van Hakendover.

Via de Oude Heerweg en Putstraat bereiken wij de drukke Sint-Truidensesteenweg die wij over steken.

Wij volgen de autoluwe Bosschelstraat en wandelen eerst voorbij Campus Ten Hagendoorne, een zorginstelling voor gehandicapten.

Verderop rechts staat achter een perenplantage de Bosschellehoeve (betonnen privéweg rechtsaf loopt er naar toe).

Deze imposante vierkantshoeve was vroeger een kloosterhoeve die in de 13^de eeuw opgericht werd door de Rooms-katholieke Riddersorde van Malta.

De kapel die er in het middengedeelte van de hoeve staat is uit 1686 en is toegewijd aan Sint-Jan van Jeruzalem (beschermheilige van de Orde van Malta).

Later zijn er nog verschillende verbouwingen uitgevoerd en is er bijgebouwd.

Vandaag is de herstelde hoeve waar nog een leemlaag verborgen zit achter de bakstenen in privébezit van een fruitboer.

Wij wandelen de Bosschelstraat verder af en hebben een mooi uitzicht op een dorpje (naam ?).

Even een bocht volgen en wij bereiken de Beenshoeve ook wel eens Beenshof genoemd.

De eigenaars van deze kloosterhoeve waren de zusters uit de abdij het Vrouwenpark in Rotselaar.

In 1750 en 1796 werd de hoeve heropgebouwd zonder veel te veranderen aan de oorspronkelijke stijl.

Na de Franse Revolutie kocht senator Sélys Longchamp de hoeve destijds onder de naam Hof Boydens.

De gerestaureerde Beenshoeve is nu in privébezit.

Voor wij terug de Sint-Truidensesteenweg bereiken passeren wij eerst nog een derde hoeve, de Kruisbeemdhoeve.

Deze hoeve met woonhuis en stallingen is rond 1860 gebouwd en de schuur en poortgebouw begin 1900.

Na het oversteken van de drukke steenweg volgen wij de Wangestraat richting open veld.

Spoedig slaan wij rechtsaf een golvende verkavelingweg in (flink bergop en af).

Rechts zien wij achter het akkerland de dorpskern van Hakendover.

Links helemaal in de verte ligt het dorpje Ezemaal.

Op de volgende T- splitsing gaan wij rechtsaf en naderen wij het dorpje terug.

Vanaf de Houbaertstraat zien wij links ver weg de indrukwekkende Tiense Suikerraffinaderij liggen.

De suikerraffinaderij behoord sinds 1989 tot de Duitse groep Südzucker AG.

Het bedrijf verwerkt jaarlijks 3,5 miljoen suikerbieten waardoor men 500 tot 600.000 ton suiker kan fabriceren.

Het bekendste product is de harde klontjessuiker en de basterdsuiker.

Wij komen spoedig uit in het centrum van Hakendover en wandelen de Processieweg af tot aan de kerk.

Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering oké.

De Baanskapel een klein veldkapel zouden wij onderweg ook tegenkomen ter hoogte van de Beenshoeve (niet gezien, zou aan een lindeboom staan).

Bij zonnig weer is een petje als bescherming tegen de zon een aanrader in het open veld (drinkwater ook meenemen).

Wil je meer weten over Hakendover:

Wandeldatum: donderdag 15 augustus 2013, aangename wandeldag, veel bewolking maar geen neerslag tijdens de wandeling (23°).

Holle wegen wandeling - Paal (deelgemeente van Beringen).

Ligging / start: aan de kerk van Paal.

Parking: parkeren op het Heldenplein voor de kerk.

Afstand: rondwandeling van 6,2 km.

Wandelwegen: straten (meestal autoluwe), holle wegen, smal padje langs bos en veld.

Bewegwijzering: gele zeshoekjes.

Wandelbord: staat op het Heldenplein ter hoogte van zijdeur van de kerk.

Na het oversteken van het plein volgen wij de St. Jansstraat.

Via de Schoolstraat, Gelebergstraat, Zandbergstraat en Buitingstraat verlaten wij stilaan de druk bewoonde dorpskern.

Pas in de Kamerstraat komen wij in een groene landelijk omgeving met weinig huizen terecht.

Vervolgens wandelen wij de Maalbeekstraat af die evenwijdig loopt met de drukke autosnelweg E313 en hebben even geluidshinder van de voorbij razende auto's.

Een deel van de Maalbeekstraat gaat over in een mooie holle weg.

De hoge flanken van de holle weg is dicht begroeid met struiken en bomen.

Voorbij een scherpe bocht in de Maalbeekstraat (terug asfaltweg) passeren wij links de Zwarte Beek.

Het waterniveau van de beek is op het moment erg laag door de lange droge periode (één maand geen regen).

Hierdoor zag je de waterplanten en algen in de beek wat anders niet het geval is.

Normaal is dit een sterk stromende beek met roestbruin water afkomstig van het ijzer in het water.

Wij steken even de beek over en brengen een bezoekje aan het vijvergebied Gestelse Molen.

De natuurvijvers die hier liggen zijn in 1994 door natuurvereniging Natuurpunt opgekocht.

De oude visvijvers werden door Natuurpunt natuurvriendelijker gemaakt.

Ook werd er een vistrap voorzien tussen de Zwarte Beek en de verderop liggende Oudebeek en dit doormiddel van een 800 meter lange sloot.

Deze vistrap met 12 trappen moet een hoogteverschil van 1,60 meter overbruggen, er valt jammer genoeg niets van te zien omdat hij onder water ligt.

Na een paar honderd meter wandelen langs het vijvergebied staan wij voor een afgesloten deel van het gebied (verbodsbord: rustgebied - niet storen).

Dan maar terug en wij vervolgen de wandelroute richting Gestelse Molen.

Het voormalige molenhuis is grondig gerenoveerd in 1987 en ingericht als woning, het binnenwerk van de molen en molenrad zijn spijtig genoeg verwijderd.

De watermolen was ooit een onderslagmolen die fungeerde als korenmolen, graan werd er gemalen en haver geplet.

Wij wandelen voorlangs en zo richting achterkant van de watermolen.

Hier zien wij de molenbrug over de Zwarte beek staan ook het gat van het molenrad is er nog te zien.

In de onmiddellijke omgeving bevinden zich nog twee vijvers, het gaat hier eerder om siervijvers met waterlelies op.

Wij nemen de weg tegenover de Gestelse Molen, dit is de Broekkantstraat.

Rechts een mooi uitzicht op de weilanden en velden.

Juist voor het eerste huis rechts dat wij tegenkomen slaan wij rechts een holle weg in.

Een infobordje geeft meer uitleg over de holle wegen hier in de streek.

Zo komen wij meer te weten over de bomen- en plantengroei in de holle wegen van Paal die zeer gevarieerd is.

Er komen 16 verschillende soorten bomen voor in de holle wegen, zoals de zomereik, berk, zoete kers en ratelpopulier.

Verder zijn er 28 verschillende soorten struiken en maar liefs 104 soorten kruiden aangetroffen.

Er staat ook te lezen dat de gemeente in staat voor het onderhoud van de holle wegen.

Na de holle weg wandelen wij over een smal padje en volgen wij de rand van een eikenbosje en daarna de rand van een naaldbosje.

Zo komen wij uit in het open veld (maïs- en graangewassen) met voor ons een prachtig uitzicht op een lichtjes golvend landschap.

De heuvelachtige omgeving in de streek van Paal is te wijten aan de uitlopers van het Hageland.

Het smal padje komt uit in de Rietstokstraat een straat die verderop overgaat in de Steengroefstraat.

Halfweg de Steengroefstraat gaan wij rechtsaf (rustbank en picknicktafel) de Wisselstraat in.

Het eerste deel van de Wisselstraat kun je een geasfalteerde holle weg noemen.

Het tweede deel van de straat is vol gebouwd met woningen.

Op het eind van de Wisselstraat slaan wij linksaf de Dalenbergstraat in.

Weldra zien wij rechts een bosje waar wij dooruit wandelen en komen zo uit op de Driesstraat.

Wij zitten terug in de dorpskern en gaan via de Driesstraat,  Meerstraat, Jeugdstraat en Meldertsesteenweg terug richting kerk van Paal.

Wij passeren terug de kerk, de Sint-Jan-de-Doperkerk is in neo-romaanse stijl gebouwd tussen 1862-1877.

Natuurgebied De Manteling - Oostkapelle.

Ligging / start: aan het kasteel van Westhove gelegen aan een rotonde, Duinvlietweg 8 Oostkapelle.

Oostkapelle ligt op het Zeelandse eiland Walcheren en is een deelgemeente van Veere.

Grote parking op +- 300 meter van het kasteel, opgelet betalen aan betaalautomaat.

Afstand: rondwandeling van 4 km en (0,4 km richting strand en terug).

Wandelwegen: boswegen en schelpen- en zandpad in de duinen.

Bewegwijzering: houten paaltjes met blauwe kop en pijl als richtingswijzer.

Wandelbord: bij het verlaten van de parking, aan het begin van de weg richting kasteel.

De wandeling beginnen wij met de mooie dreef af te wandelen tot aan het kasteel Westhove.

Het prachtige kasteel Westhove compleet met torens en slotgracht was ooit het buitenverblijf (buitenplaats zegt de Nederlander) van de abten van Middelburg.

Het kasteel kende een rijke geschiedenis, zo werd ondermeer een deel van het kasteel door brand verwoest in 1572.

Het huidige kasteel is eind 19^de eeuw herbouwd en grondig gerestaureerd in 1985.

Anno 2013 is er een horecaonderneming gevestigd met terrassen, bar, eetzaal en slaapgelegenheden.

Het gebouw verderop is de voormalige oranjerie, hier bevindt zich nu het museum Terra Maris (Latijn voor land van de zee).

Wij brengen eerst een bezoekje aan het museum (6 € betaald per persoon) dat de geschiedenis van Zeeland weergeeft.

Zo komen wij meer te weten over het gewonnen land op zee en over de honderden dorpjes die in de loop van de eeuwen door het water van de kaart zijn geveegd.

Verder maken wij er kennis met de flora en fauna uit de streek en verkennen wij de 2,5 ha grote landschapstuin.

Ook staat er in een uiterste hoek op een kunstmatige heuvel de reconstructie van een mottekasteel.

Het wandelpad slingert hier door het Engelse landschapspark met vijvers (waterlelies).

Verderop steken wij een mooi bruggetje over dat sinds enkele jaren terug in zijn oorspronkelijke staat is hersteld. 

Daarna gaan wij door een uniek kustbos beter bekend als natuurgebied De Manteling, de naam is afkomstig van mantel.

Zoals een mantel beschermd hier het bos het achterland tegen de gure zeewinden.

Spoedig komen wij uit in de duinen en wandelen tot aan de T-splitsing.

Hier wandelen wij links en onmiddellijk terug rechts richting wandel- en infoborden en maken zo eerst een zijsprongetje naar het strand (200 meter).

De strandplaats heet hier Zichtdal, een bijna verlaten strand op enkele zonnekloppers na.

Dus een aanrader voor de Belg die de drukke Belgische stranden wil mijden, hier in Zeeland heb je het strand bijna voor u alleen.

Wij keren op ons stappen terug en gaan terug richting T- splitsing en vervolgen ons wandeling.

Ongeveer een halve kilometer volgen wij het schelpen- en zandpad door de duinen.

Het duinenlandschap bestaat uit kale duinen maar ook uit struwelen (meidoorn, duindoorn, vlier, enz.).

De bewegwijzering wijst rechtsaf, terug het bos in van natuurgebied de Manteling.

Wij gaan langs een laan met merkwaardige eikenbomen van tweehonderd jaar oud met boomstammen niet hoger dan één meter.

De misvormde eikenboompjes zijn geschoren door de snijdende zeewinden en het stuivende zeezout.

Vervolgens wandelen wij door landgoed Berkenbosch met zijn prachtige rhododendrons.

Op het landgoed passeren wij eerst een soort brede watergeul met moerascypressen langs de kant.

De Goudvissenkom een kleine ronde vijver bevindt zich iets verderop.

Wij passeren het witte hekwerk van Buitenplaats Westhove.

Nog een mooie laan wandelen wij af tot links de parking terug in zicht komt.

Tips / opmerkingen: mooie gevarieerde wandeling, bewegwijzering oké.

Vanaf het wandelbord vertrekt ook een wandelroute voor buggy’s- en rolstoelgebruikers (2,5 km).

Wil je meer weten over de geschiedenis van kasteel Westhove:

Wat is een mottekasteel (burcht):

Wandeldatum: dinsdag 18 juni 2013, heerlijke wandeldag met veel zon en 26°.

De Katarakt wandeling - Helshoven.

Ligging / start: aan de kapel van Helshoven in de Helshovenstraat.