Wie zonder roem zijn
levensdagen eindigt,
geen ander spoor laat hij ter wereld achter
dan dampen in de lucht en schuim in t water. -Dante alighieri : La divina commedia, Zang XXIV v49-51
Beste lezer,
Liet ik maar geen ander
spoor achter dan damp in de lucht of schuim in het water, liet ik maar helemaal
geen spoor achter!
Op weg hier naartoe hoorde ik twee
mannen over me fluisteren: hé kijk, daar heb je Dorian Gray
Ik herinner me nog hoe ik hier genoegen uit schiep, hoe gefluister mijn ego streelde, het me goed deed voelen.
Nu verafschuw ik me slechts!
Ieder gefluisterd woord, elke gedane daad voedt mijn walging tegenover mezelf!
Niet Heer, vergeef ons onze zonden, maar beboet ons voor onze
ongerechtigheden zou het moeten zijn!
Straffen werken zuiverend; in een monsterlijke opwelling van trots en ijdele
passie wenste ik de mijne weg.
Deze eeuwige jeugd heeft me de das omgedaan, heeft me bespot, heeft me doen
rotten. En vanbinnen rot ik! Als de
lijken van Sybil Vane zichzelf aan het leven ontrukt, door mijn bittere
teleurstelling het hart verzuurd-, James Vane Gestorven in een tevergeefse
wraakactie op mij , Basil de schilder,
vermoord door mijn hand in een bui van waazin- en Allan Die zich van het
leven beroofde nadat ik zijn pad weer kruiste.
Maar naar het verleden moet ik niet kijken, dat kan ik niet veranderen
Ik ben al bezig met mijn nieuw leven,toch? Heb ik Hetty Merton dan niet
gespaard?
Of was het ijdelheid? Hypocrisie? Nieuwsgierigheid?
Uit ijdelheid had ik haar gespaard, Hypocriet had ik een masker opgezet, haar
niet over mijn ware aard verteld om haar zo te lokken in mijn val. Uit
nieuwsgierigheid heb ik mijn lust laten vallen.
Beste lezer,
Een mens verandert niet, zijn wortels blijven gelijk geaard, ondanks
tevergeefse pogingen.
Dit is het eind.
"De enige manier om van een verleiding af te komen, is eraan toe te geven."
-Oscar Wilde
Beste lezer,
Mijn oprechte excuses dat ik je voor lange tijd in een stilzwijgen liet.
De laatste dagen zwierf ik namelijk in eenzaamheid over het platteland.
Daar kan ik wel een goed mens zijn. Daar ben ik weggeborgen van elke verleiding.
In een dorp,vlakbij het platteland, heb ik Hetty leren kennen.
Zij is één van mijn eerste goede daden, ik heb haar namelijk gespaard.
Hoe hoogmoedig het ook klinkt, ik ben er van overtuigd dat ik het juiste heb
gedaan. We spraken vaak af, de
appelbloesem dwarrelden dan naar beneden en streken, zacht, als een
veer, neer op haar haar.
We zouden samen vertrekken, een toekomst tegemoet, maar ik liet haar achter,
als de zuivere bloem die ze was toen ik haar vond.
Weet je, mijn vriend, ze deed me denken aan Sybil Vane.
Waarschijnlijk viel ik daardoor voor haar.
Ik herinner ze me nog goed,Sybil
Ze was de nevel die mijn gedachten vertroebelde, ze deed een liefde ontbranden
als een vlammenzee in een donker niets, ze was de beeldschone muze die mijn
hart beroerde. Ze was Rosalind en ze was Imogen, ze was Ophelia en ze was
Julia.
Ze was de belichaming van AL Shakespeares romances..
Ze ontnam haarzelf van het leven, haar tragiek was een kunst.
Maar was ze dit alles wel? Was ze niet slechts de belichaming van mijn
romantische heldinnen? Heeft ze wel werkelijk geleefd? Is ze dan wel werkelijk
gestorven door mijn toedoen?
Ik brak misschien haar hart, maar zij ook het mijne!
Die dag in het theater, ze speelde Julia, nooit had ze slechter gespeeld!
De belichaming van mijn romance was overleden toen haar liefde voor mij
bloeide.
Nooit was ik zo teleurgesteld.
Toen ik daarna thuis kwam,
zag ik dat er iets veranderd was aan het portret
Het was een subtiele trek rond de mond
Die was er eerst niet en die zag ik ook niet in de spiegel
Had ik net een zonde begaan? Was het portret de spiegel van mijn ziel, terwijl
ik zelf een eeuwige jeugd had gekregen?
Het was de wens! Het waren dus niet slechts waanzinnige,vluchtige woorden
geweest.
Sinds die dag liep ik de treden van een zondaar af, rechtstreeks naar de
welkome warmte van de Hel.
.
"De enige plicht die we tegenover de geschiedenis hebben, is haar te herschrijven."
-Oscar Wilde
Beste lezer,
Ik hoop van harte dat je je niet herkent in mijn verhaal.
Voor velen zal mijn verhaal een sprookje lijken, een verhaaltje die je
aan kleine,onwetende kinderen vertelt voor het slapengaan, in de hoop dat je
hun slaap wekt, maar ook dat je hun gedachten vult met moraal. In de hoop dat
je hen zo van fouten zal redden.
Dit wil ik ook bereiken met deze blog
Ik wil mijn leven veranderen, ik wil het beteren. Ik wil mijn verhaal kwijt en
wil anderen een les doen leren uit het mijne, dit hoop ik toch te bekomen.
Heel m'n leven stond in het teken van passie, begeerte,
(harten)lust.
Heel mn leven leefde ik naar het motto de ziel genezen met de zinnen, en de
zinnen met de ziel.
Ik heb mijn jeugd altijd kunnen behouden, de tekenen van de zonden hebben zich
nooit gekerfd in mijn uiterlijk, noch heeft mijn ziel er onder geleden.
Slechts het intellect duwde me de afgrond in.
Mijn status heeft er nooit zwaarmoedig onder geleden, ik word net zo veracht
als ik geadoreerd word. Roddels dat ik zwierf door plaatsen waar zowel God als
landeigenaren zich voor schamen, dat ik elke lust begeer en gepleegd heb, zijn
mijn enigste sociale smet. Maar zijn daarom niet minder waar.
Het feit dat ik mijn jeugd blijf behouden maakt het gewoon ongeloofwaardig,
want elke zonde, elke weerzinwekkende daad tekent zich af.
Natuurlijk heeft alles zijn bron, zijn oorzaak. Een levensstijl zoals de
deze heeft natuurlijk verscheidene elementen die het zover hebben laten komen.
Het begon allemaal met de woorden van Lord Harry, zijn theorieën, zijn filosofieën
hebben zon impact op de mens die er voor open staat Het raakte me zoals
muziek me raakt, alleen had dit inhoud, deze woorden draaiden mijn hele wereld
om. Zijn ode aan de jeugd, zijn lofzang aan de zonde, zijn hommage aan het
hedonisme. Ik werd de echo van zijn muziek, van zijn woorden.
Basil had gelijk, Lord Harry heeft een slechte invloed op mensen, want hij
heeft het altijd bij het juiste eind.
En terwijl ik me begaf in een roes van diens woorden, beëindigde Basil mijn
portret. Het was perfect. Té perfect. Al mijn hele leven werd ik
gecomplimenteerd op mijn uiterlijk, maar die zag ik slechts aan voor
formaliteiten. Maar toen ik na de woorden van Harry het portret aanschouwde,
realiseerde ik mij dat het niet slechts formaliteiten waren, het was waar. Dit
raakte me enorm. Weten dat deze schoonheid, het toppunt van het leven, ooit zou
vergaan
Dus in deze roes van waanzin wenste ik mijn ziel weg voor de eeuwige
schoonheid,
veranderde het schilderij maar in plaats van mij!
Dagboek van een zondaar
