Waarom, het is nog maar zeven uur, we moeten pas tegen half tien beginnen schijnen.
Komaan Castor, het is donderdag vandaag, tegen morgenvroeg moeten onze voorspellingen binnen zijn bij de krant. Je weet toch dat we met een deadline zitten.
Hoe hard Pollux ook probeerde er was geen beweging te krijgen in Castor, hij sliep rustig verder?
Verdomme, Castor; moet ik dan alweer onze vader Zeus optrommelen om je uit je nest te krijgen, ik word dat meer dan moe hoor
Castor richtte zich half op en zuchtte
Ik weet de rest van je liedje al, ik weet het je herinnert me er elke avond aan..; we zijn de twee helderste sterren van ons teken ,wij moeten het voorbeeld geven zeur zeur zeur en eigenlijk is het niet juist hé alleen omdat je mijn tweelingbroer bent en een seconde ouder dan ik en omdat jij inderdaad de helderste van ons bent vergeet je meestal onze zus Alhena hé die zit qua helderheid nog tussen ons in, maar daar kan je niet tegenop hé, die stuurt je zonder meer wandelen ;
Oké, dan doe je deze keer maar niet mee hé, dan maak ik de voorspellingen maar alleen. Jammer want dan komt waarschijnlijk maar de helft uit, en bedenk je lieve broertje hoeveel miljoenen mensen je gaat ontgoochelen alleen maar omdat je wil blijven slapen
Pollux zette zich aan zijn pc en begon te typen. Castor die eigenlijk toch wel zijn zegje wou hebben, wurmde zich uit zijn warme nest en kwam naast zijn tweelingbroer zitten.
Denk je echt dat miljoenen mensen naar ons geleuter luisteren?
Tuurlijk, meer dan de helft van de wereldbevolking leest onze horoscopen . , ze zouden maar wat ontgoocheld zijn moesten de tweelingen er deze week niet bijstaan.
Maar Pollux, wij zuigen al die voorspellingen toch gewoon uit onze duim
Natuurlijk maar dat weten zij daar beneden niet, zij geloven rotsvast dat wij, de sterren en kometen door onze stand ten opzichte van de zon hun leven kunnen beïnvloeden.
Doordat zij zich gaan gedragen naar wat wij hier voorspellen komt er af en toe eens iets uit..; dat wil zeggen zij gedragen zich zodanig dat ze iets doen uitkomen.
Maar genoeg geleuterd, het ernstige werk nu. Waar beginnen we ook al weer mee?
A ja, met werk. Wat gaan we ze morgen eens laten doen?
Laat ze eens rusten, geeuwde Castor.
oké dus we zetten:
Werk: tweelingen moeten het vandaag een beetje rustiger aandoen en niet teveel hooi op hun vork nemen.
Wat denk je..; niet slecht hé.
das taal naar mijn hart geeuwde Castor.
En dan komt gezondheid, zei Castor die opeens weer zin kreeg in werken.
Ok zei Pollux, die eigenlijk spijt begon te hebben van Castorsinmenging.
Gezondheid dus, effe nadenken ;
Maar Pollux, je moet daar toch niet over nadenken, je gaat gewoon verder op wat je bij werk zette, namelijk, tweelingen zijn deze week een beetje oververmoeid, neem dus de nodige rustof ga eens bij de dokter langs
Castor toch, zo drastisch, nee nee, dat kan niet we moeten ervoor zorgen dat we de tweelingen die dit lezen geen schrik aanjagen je had beter blijven slapen
Trek dan je plan alleen maar, morde Castor die zich boos omdraaide.
Wees toch niet zo snel op je sterrenpuntjes getrapt, formuleer dat gewoon anders en dan komt dat wel in orde.
Goed , goed, ik zal me aan je halfslachtige zinsneden houden
oké dus :
Gezondheid: Doordat je teveel hooi op je vork neemt beste tweeling zou je wel eens oververmoeid kunnen geraken, neem meer rust of doe een vitaminekuur.
Voila, dat is al veel genuanceerder vind je niet?
Ja maar je zet ze er wel toe aan een hoop vuiligheid in te slikken. En dat is nu ook niet de bedoeling hé.
Komaan, Castor, een vitaminekuurtje heeft nog nooit iemand kwaad gedaan.
Op naar het volgende hoofdstuk, ahh..; de liefde, hoe schoon .
Gun die oververmoeide en ondergevitamineerde sukkels nu eens een romantisch avondje met hun geliefde. zei Castor met een zucht
Nu goed dan, romantische dweper je krijgt je zin . zei pollux verveeld.
Van wie jij dat romantisch gedweep hebt weet ik niet hoor, zeker niet van onze ouders
A nee? Verleidde onze vader Zeus, ons moeder Leda niet vermomd als een ranke zwaan, en vertroetelden ze de negen eieren niet waardoor wij de kans kregen om alle negen uit te komen en aan het firmament te schitteren?
T is al goed romantische dwaas, laat ons verder doen, de tijd wacht niet en straks moeten we gaan werken. Zei Pollux lichtjes blozend.
Typ dan maar hé in plaats van te morren
Goed, goed, ben al bezig.
Liefde : Verwen je partner eens met een romantisch avondje thuis. Een dineetje bij kaarslicht en daarna knusjes in de zetel doet soms wonderen.
Goed nu, mijnheer de specialist ? Trouwens ik heb het wel al gezien hoor, dat je stiekem een oogje hebt op dat kleine sterretje in het teken van de leeuw.
Castor begon zowaar te stralen.
Nu ja, stotterde Castor, ze is ook zo lief en ze schittert zo mooi?
Stop nu maar met schitteren, het is nog lang geen half tien, en we moeten deze horoscopen nog bij de eindredacteur brengen voor de krant van morgen.
Doe jij ze maar weg Castor, ik heb gehoord dat je lievelingsterretje vandaag instaat voor de levering van de horoscoop van de leeuw grinnikte Pollux.
Maar euh.. niet teveel sterrenstof doen opwaaien hé, anders krijgen we een maansverduistering en dat willen we niet hé.
Castor vertrok huppelend naar de eindredacteur, hij zou zijn sterretje zien en Pollux, Pollux zuchtte en liet zich lui in de zetel vallen, wachtend op half tien, dan begon hun shift weer.
Het is verdraaid niet makkelijk werken met een verliefde puber als Castor, maar tja, ik moet er zorg voor dragen, ik ben nu eenmaal de oudste van ons negen. Hij draaide zich op zijn rug en genoot van zijn welverdiende rust. Straks moest hij ze weer allemaal in toom houden, maar dat was voor straks..; vanaf half tien.
O ramp o wanhoop, ze komen . Allemaal dan nog wel.
Op volle sterkte gaan ze aanwezig zijn.
Nadat de eerste verslagenheid is weggeëbd, volgt de berusting ik kan er niet onderuit Ze komen! Allemaal!
Met één oogopslag overschouw ik het toekomstige slagveld
Woonkamer ziet er in mijn ogen prima uit maar voor mijn familieleden zal het wel een puinhoop lijken.
Mams en ik hebben namelijk een totaal verschillend standpunt over hoe een huis er moet uitzien.
In mijn geval dient een huis om in te leven, om je er goed in te voelen voor mams echter moet het een toonbeeld zijn van orde en netheid, geen stofje mag er zichtbaar zijn.
Dit aangekondigde bezoek vraagt dan ook om draconische maatregelen.
Hoe ga ik er in godsnaam in slagen om op twee dagen tijd mijn knusse rommel paleisje in een kijkwoning om te toveren?
Ik heb niet één tante Kaat nodig maar een ganse ploeg van die poetsduiveltjes.
En dan nog het eten mijn god ook dat nog
Een snelle hap zit er niet in, nee meneer, een uitgebreid menu wordt er verwacht.
Rustig nu, zet alles eens rustig op, een rijtje.
Alles wat volgens de geplogenheden op de verkeerde plaats ligt in één of andere kast moffelen, ik zet het wel terug als ze weg zijn.
kasten dienen geboend te worden.
Vloer dient gestofzuigd en gedweild te worden, niet op mijn manier maar zeer grondig deze keer, ook alle hoekjes en kantjes dienen een grondige beurt te krijgen.
Hoe maak ik in godsnaam duidelijk aan mijn twee poezen en mijn altijd speelse hond die net als ik gebruik maken van het ganse huis, inclusief de zetels en de tafels dat ze braaf in hun respectievelijke mandjes moeten blijven liggen?
Alle literatuur die hier ook maar rondzwerft, dient netjes in de boekenkasten te geraken.
Schoenen en sloffen in het daarvoor bestemde rek, ook al krijg ik die er nooit niet in, het zal moeten.
Ramen lappen, het is nog maar een week geleden maar het alziende oog van de mams vangt elk vlekje op.
En dan het eten god ik moet dat servies van tante trees nog opduikelen, ergens op de zolder, want dat is een noodzakelijk kwaad, dat mooie servies zomaar naar de zolder verbannen.. je weet zeker niet wat dat gekost heeft God, ik hoor het haar al zeggen
Het menu, geen snelle of eenvoudig voedzame dingen, nee, goeie ouwe vettige brol met veel sausjes en liflafjes .
Onthouden dat noch tv noch radio mag spelen . Breekt de sfeer volgens de mams
Heeft iemand mij een valiumeke alstublieft, ik zie het nu al niet meer zitten, klamme handen, een hoog oplopende bloeddruk, dit is geen gezonde situatie..
En waar ligt dat tafeldoek dat zus meegebracht heeft van haar laatste reis?
Stop. Hier trek ik de lijn.. dit is verdomme mijn huis, dus hier gelden mijn regels Deze boude gedachte verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ik aan mams afkeurende blikken denk.
Er zit dus echt niets anders op dan er aan te beginnen
Stap één. Het verwijderen van alle literatuur die hier rondzwerft. Wat een karwei zeg, de magazines die met hun kleurrijke covers de salontafel opsmukten worden in de papiermand gedropt. Das al één ding. Nu nog alle rondslingerende boeken in de boekenkast krijgen. Geen sinécure want die puilt al redelijk uit. Enfin, toch nog een plaatsje gevonden om ze op te stapelen.
Juist op tijd gezien.. één of twee nogal aangebrande dvdtjes wegmoffelen mams is o zo preuts .
Ze heeft nochtans twee kinderen op de wereld gezet, of komen zus en ik dan toch van de ooievaar?
Niet afdwalen, verder opruimen
De kasten, mijn god heb ik nog boenwas? Ergens waarschijnlijk.
Boenwas opgediept en met hernieuwde ijver begonnen . Wat een rotklus..; Hoogstwaarschijnlijk is deze vettige smurrie uitgevonden door één of andere schoonmoeder..; kan niet anders Stop met zeuren en boen nu die kasten spoor ik mezelf aan.
Mijn huisje stinkt als de pest de doordringende geur van de boenwas werkt zelfs in op de neus van mijn hond, die er al niezend niks meer van begrijpt.
Kasten klaar, een onnatuurlijke glans is op het hout verschenen. Mams zal tevreden zijn
De ramen worden met een spuitbusje en een rol keukenpapier gereinigd de spiegels en het tv scherm ook.. geen tijd voor spons en zeemvel.
Dat gaat ze toch niet zien.
Ik troost me met deze kleine overwinning weg met de gevestigde schoonmaakwaarden.. leve de tijdsbesparende uitvindingen.
Badkamer aan een inspectie onderworpen en als een volleerd huisslaafje snel de wc-potten ontkalkt, de badkuip en lavabo onder handen genomen en alle rondslingerende kledingstukken in de kast gedumpt De strijk, das een probleem voor als er nog tijd over is.
Weer een kamer familieklaar gemaakt.
Klaar voor de volgende stap. Hoe meer ik rondkijk hoe minder enthousiast ik wordt. Verdomme, waarom woon ik in geen klein appartementje?
Tafel klaarzetten, nee dat is het laatste, de poezen zouden er teveel plezier aan beleven.
Snel de zolder op doos met het servies van tante trees naar beneden gehaald, terug die trappen op, waar ligt in godsnaam dat tafelkleed? In de kleerkasten gezocht, ding blijkt onvindbaar dat zijn dan weer een paar slechte punten erbij .
Servies in afwasmachine gedumpt, moet toch proper zijn hé en die dingen staan al een aantal jaren op de zolder.
Eten, Voedsel met andere woorden
Wat ga ik klaarmaken, geen dagelijkse kost, nee dat mag niet het moet iets feestelijks zijn.
Door al mijn gepoets en gezeul ben ik gewoon de tijd uit het oog verloren. Nog één dag en dan is het D-day.
Ik voel me eerder zoals de verliezende Duitsers tijdens D-day en niet zoals de triomferende geallieerden.
Doodmoe, maar nog niet verslagen begin ik aan het opstellen van het menu.
Dat moet feestelijk worden maar tevens oertraditioneel.
Dus garnalencocktail als voorgerecht, een tomatensoepje met de obligate balletjes, en dan schoonbroer lust geen vis, paps lust geen lamsvlees oké, dan maar het varkensgebraad met erwtjes en worteltjes en kroketten traditioneler kan men echt niet.
Wijn, die heb ik hier nog wel ergens liggen Chablis bij het voorgerecht en een chateauneuf du pape bij de hoofdschotel.
Het dessert, wat dacht je?
Een ijstaart en een biscuittaart met hopen slagroom want je moet toch kunnen kiezen en versgezette koffie, niet met de koffiezet nee das geen koffie met kokend water en een filter, das koffie.
De telefoon gepakt, een bestelling doorbellen en hopen dat die lieve winkelmeneer dat snel aan mijn deur komt afzetten.
Zal dat morgenvroeg leveren zegt de lieve meneer, ik kijk op mijn klok, verdraaid het is al zeven uur.
Natuurlijk levert die niet meer.. winkel sluit binnen een paar minuten.
De afwasmachine heeft ondertussen zijn werk gedaan en ik kan tante Trees haar servies nu rustig tentoonstellen
Genoeg voor vandaag beslis ik nog wat lezen en bedje in want morgen wordt een zware dag.
Verdraaid, ik zal dat lezen maar schrappen, door mijn noeste opruimactie kan ik mijn boek niet meer terugvinden, ergens in de boekenkasten, maar waar?
Bedje in, maar ik kan de slaap niet vatten, telkens zie ik mams met een vinger over een schilderijkader gaan..; :Carine, je mag hier eens afstoffen hé hoor ik haar vermanend zeggen.
Half drie s nachts ik word badend in het zweet wakker ik weet plots waar dat verdomde tafelkleed is Op zolder in een doos met dingen die niet weg mogen maar nooit meer het daglicht gaan zien..; daar ligt het.
Als een idioot kruip ik midden in de nacht de zolder op.
De bewuste doos zit natuurlijk onder een hoop ander dingen verstopt.
De helft van de zolder verhuist en triomfantelijk haal ik het nu nog meer gehate tafelkleed er uit. Mens wat een mottig ding maar tja voor je familie moet je wat overhebben hé
Totaal verkreukt klem ik het kleinood tegen me aan en laat het slagveld achter, mijn zolder is nu pas echt een kopie van het kringloopcentrum.
Ding in de wasmachine gegooid, ik troost me met de gedachte dat ik een dubbel tarief heb, dus het gaat goedkoper wassen en drogen.
Terwijl de machine haar werk doet kruip ik totaal uitgeput samen met mijn hond in de zetel, het heeft geen zin om nog in bed te kruipen, binnen een half uur moet ik tafelkleed van wasmachine naar droogkast verhuizen Het leven kan hard zijn.
Het sonore gezoem van de wasmachine moet me in slaap gewiegd hebben.
Een voorbijrijdende vrachtwagen maakt me wakker uit mijn droomloze slaap.
Ik kijk op de klok. Zes uur. Verdraaid ik moet mijn droogkast vullen.
En vandaag is het zover Ze komen.
Tegen de middag zal het ganse familielegioen mijn huisje veroveren.
De kritische mams, de verveelde paps, zus en schoonbroer met dochter, tante trees en nonkel jef met hun kroost..; de ganse bende.
Met de moed der wanhoop begin ik maar de groenten schoon te maken, kroketjes komen uit de diepvries, das weer een minpunt maar ik ben nu al in het stadium gekomen dat het me eigenlijk geen barst meer kan schelen.
Ik doe gewoon rustig verder.
Laat dit eetfestijn dan een compromis worden tussen hoe het eigenlijk moet en hoe ik het klaarspeel.
Het gepiep van de droogkast veegt mijn pas verworven zekerheid weg.
Ik moet die tafel nog zetten en de taart nog gaan halen.. en de vloer nog dweilen
Ik kom er nooit het is ondertussen al negen uur
De lieve winkelmeneer komt met mijn bestelling, de verse garnaaltjes en het stokbrood, het varkensgebraad, de servetten en de bloemen.
Ik betaal en met een monkellachje zegt hij familie op bezoek? Rottig hé, ken het gevoel, t is toch nooit goed , enfin sterkte.
Tafel gedecoreerd, verse bloemetjes neergepoot, tante trees haar servies staat te blinken op de vers gestreken tafelnap Op het eerste gezicht prima in orde.
De glazen netjes op een rijtje.. als een legertje soldaten. Hier valt geen kritiek te rapen. Dus mams hou je gedeisd
Het eten staat te pruttelen, en ik, na mijn tiende tas sterke koffie sta bijna op springen, de zenuwen gieren gewoon door mijn keel en das niet alleen van die sterke koffie.
De aperitiefglazen, god waar heb ik die gelaten? Net op tijd herinner ik mij dat ik die in de afwasmachine gezet had Oef ook dat is van de baan.
Een blik op de klok, half twaalf.. en ik ben er klaar voor, laat de invasie maar beginnen des te rapper ben ik er van af.
Nog eventjes uitblazen in de zetel waar mijn hond me met een verwilderde blik aankijkt, zijn oogjes zeggen, ik wil dit niet.. troost je beestje ik ook niet maar het moet nu eenmaal.
De poezen hebben zich goddank tot de bovenverdieping teruggetrokken.
Twaalf uur Daar zijn ze
Mams op kop, jassen aan de kapstok die ik gelukkig een paar minuten daarvoor heb leeggemaakt, alles ligt gewoon boven op mijn bed, daar gaan ze toch niet gaan controleren hoop ik.
Het ruikt hier heerlijk zegt ze, nu ja das al positief paps zet zich in de zetel en de hond blijft voor de rest van de dag zijn trouwe gezel.
Tijdens het aperitief zie ik haar ogen ronddwalen, ze gaat er aan beginnen .
Ik vraag of ze aan tafel willen gaan, dat beperkt haar actieradius.
En tijdens het eten kan ze niet op inspectietoer gaan.
Ik beloon mezelf met nog een tas koffie, dat was een knappe zet.
Mams achter de tafel blokkeren flink van mij
Wonder boven wonder valt er geen kritiek op het eten, het is dan ook de oertraditionele kost nietwaar.
Tante trees praat honderduit over hoe ze dat prachtige servies op de kop heeft kunnen tikken en dat het toch een prachtig cadeau geweest is. Ik beaam knikkend en prop mijn mond vol taart daarmee moet ik niet teveel antwoorden.
Of ze nog iets willen drinken bij de koffie
Nee, zegt paps terwijl hij knipoogt in mijn richting, ik moet de konijnen nog gaan eten geven
De meute maakt zich stilaan klaar om mijn geteisterd huisje te verlaten.
Jassen worden aangereikt en de bende gaat naar buiten.
In de deur draait mams zich nog effe om : In het vervolg kan je wel eens je stof afnemen hé als je bezoek krijgt, zo heb ik het je toch niet geleerd, zon rommel.
Ik wou wel antwoorden, maar hield me net op tijd in.
Eén zekerheid had ik: als blikken konden doden dan zat ik nu met een lijk op mijn stoep.
O ja, maar ging ik jullie geen handleiding geven voor familiebezoek?
Wel hier komt ze, het zal een opluchting wezen, de handleiding is kort,heel kort, er is zelfs maar één stelregel.
Klaar : hier komt hij.
Doe gewoon waar je zin ik hebt, veeg je voeten aan alle regels en gewoonten maar blink uit in spitsvondigheden waardoor je al je achtbare familieleden kan schaakmat zetten.
Religious Gossip The magazine that keeps you up to date on religious matters.
Brussels Airport : Deze morgen maakte de de jamaicaanse pater Benito Casquivano een tussenlanding in ons land. Deze flamboyante geestelijke zal eind deze week op audiëntie bij de paus ontvangen worden.
Pater Benito kwam in het nieuws omdat hij volgens zijn eigen zeggen een persoonlijk onderhoud met God had.
Het Vaticaan heeft een volledige informatiestop afgekondigd omdat het twijfelt aan de goede bedoelingen van de pater.
Gekleed in de kleuren van de Jamaicaanse vlag een ruig rastakapsel en met een gigantische gettoblaster als enige bagage wist de goede man alle aandacht naar zich te trekken.
Onze luchthavenreporter had dan ook geen enkel probleem om de pater voor een interview te strikken.
C: Pater, U verklaart dat God persoonlijk met u contact opnam?
B: Yeah man God himself. Geen twijfel mogelijk. Ik kan aannemen dat u dat moeilijk te geloven vindt. Wat moet God immers met zon gewoon armzalig paterke als ik. Alleen mijn naam al zou de goede vader doen huiveren. Wie kent er nu een pater die vrij vertaald Benito de losbandige noemt? Maar geloof me vrij man het was God Himself. Geen twijfel mogelijk.
C: Maar hoe wist u dat het God was, en niet één of andere grappenmaker?
B: Dat zal ik je eens snel uitleggen man Ik stond op het podium van onze plaatselijke schouwburg man omdat we aan het repeteren waren voor ons jaarlijkse toneelspel. Ineens zwaait het gordijn open en daar staat de almachtige: " Kiekeboe its me Youre big boss himself."
Nee ernstig nu, ik zeg het je man, we waren dus aan het repeteren en tijdens het tweede bedrijf verschijnt er ineens een gigantisch marihuanablad omgeven door een gouden stralenkrans zomaar temidden van de scène.
C: Pater heeft u zelf niet teveel aan dat gouden blad gezeten, geef nu toe, het lijkt toch moeilijk te geloven.
B: Man, man..; zou ik over de almachtige liegen; Ik zweer het je man, het was de almachtige zelf.
C: komaan pater, een gigantisch marihuanablad met een goudens stralenkrans en u verklaart dat het God is, en dat hij zich kenbaar maakt door Kiekeboe ik ben je grote baas te roepen?
B: De almachtige man, ik zweer het. Hij sprak met een zo een zware holle stem en zei me dat ik goed bezig was man. Hij was ook erg opgezet met ons toneelstuk man, want hij had alle repetities al gevolgd en zou zeker naar de première komen.
C: Het Vaticaan twijfelt aan uw goede bedoelingen, wat heeft u daarover te zeggen?
B: Weinig, ik zal morgen met the pope himself eens een hartig woordje praten man. Ook hij mag niet twijfelen aan de woorden van God man. De Almachtige gaf me een reeks uitspraken die ik alleen tegen de paus zelf zal vertellen. Hij zei me trouwens dat ik een beetje van onze geliefkoosde blaadjes moest meenemen voor zijne heiligheid. Het zou hem helpen de wereld van vandaag een beetje rooskleuriger te benaderen man. Hij is ook zo oubollig hé, maar daar kan de arme kerel zelf niets aan doen . Zijn entourage man, die stikt gewoon van de ouwe zuurpruimen. Eens ze een beetje van onze zalige blaadjes geproefd hebben zullen ook zij een stuk optimistischer zijn man.
C: Niet alleen de directe entourage van de paus twijfelt aan uw uitspraken, sommige kerkgeleerden beweren dat u enkel een pleidooi voor het vrij gebruik van cannabis wil op gang trekken.
B: Man, man toch ik herhaal, zou ik de woorden van de almachtige misbruiken tot meerdere eer en glorie van ons grootste nationaal product? Nee man, zo zit ik niet ineen. Dat God verscheen in de vorm van een giga cannabisblad daar kan ik toch voor niks tussen zitten? Nee man, ik heb een heilige missie en die ga ik volbrengen.
C: Maar wat wilt u dan precies bereiken ?
B: Respect man, gewoon respect. Wij arme Jamaicanen zijn al decennia lang gecatalogeerd bij de sukkels van de derde wereld terwijl ook wij, ja zelfs onze armste drommels aan de wereld iets te bieden hebben.
Wij hebben de mooiste vrouwen, en nee niet alleen in de seksindustrie, ook slimme mooie vrouwen, ja ja, die bestaan. Wij hebben geen blondines man Kom maar eens een kijkje nemen in Jamaica man.
Onze mannen geraken niet aan werk in jullie over-geïndustrialiseerde wereld omdat jullie boordevol vooroordelen zitten. Wij zouden dom, lui en verslaafd zijn. Niets is minder waar. Neem mij als voorbeeld.
Als kind uit een arm boerengezin, we waren met vijftien kinderen had ik nooit de kans gekregen om priester te worden. De opleiding alleen al kost een klein fortuin, roeping is hoegenaamd niet genoeg om opgenomen te worden in de schoot van de heilige moederkerk.
Vader en moeder hadden een kleine cannabisplantage en met de opbrengst daarvan konden ze niet alleen eten en drinken kopen maar konden ze ook mijn opleiding betalen. Ben ik nu een slechte priester, nee man . Hoegenaamd niet zoals Jezus zelf al zei het doel heiligt de middelen.
C: Pater, in welk evangelie staat dat geschreven?
B: Nergens man, je moet dat maar tussen de regels lezen. Zei Jezus niet "wie niet met mij is is tegen mij"? Dat kan je in elk evangelie vinden.
En dat ik af en toe eens een blaadje of twee gebruik, das toch maar normaal zeker, het is ons nationaal product, ik steun tenminste de inheemse boeren.
Ik wil niet worden zoals de acolieten van de paus man.. nee nee ik wordt nooit een ouwe zuurpruim, ik ben en blijf een moderne pater. Ik eis respect man, stoned of niet
C: Pater, ik wens je veel geluk met je onderhoud met de paus maar ik heb er toch mijn twijfels over. Ik zie de Curie nog niet akkoord gaan met de legalisering van cannabis.
B: Dat man is dan hun probleem. Ik ben van plan een boek te schrijven over mijn ontmoeting met God want ik ben er rotsvast van overtuigd dat het niet bij dit ene bezoek zal blijven. Ik heb me vast voorgenomen in onze volgende gebedssessie een uitnodiging aan god te zenden voor de première van ons toneelstuk. En reken maar dat hij komt, tiens, dat is een gedacht misschien kan ik de paus ook uitnodigen, naar Jamaica is hij nog niet geweest denk ik .
Man, man jij geeft me pas goeie ideeën
Misschien kan jij ook komen? Een rechtstreeks interview met God, zou dat niet mooi staan op de frontpage van jullie blad?
C: Ik zal er zeker over nadenken, een reisje naar Jamaica zie ik wel zitten. Bedankt voor dit interview pater en veel succes bij de paus en met het schrijven van je boek.
B: Yeah man ik zal je zeker uitnodigen op de voorstelling van mijn boek.
May the great leave be with you. Je bent een toffee peer jij, niet zoals die andere droogstoppels van interviewers. Trouwens, effe off the record.. als je een paar blaadjes wil kom dan vanavond maar naar mijn kamer.
Er zit een flinke voorraad in mijn gettoblaster relax man niet panikeren ik ben al een poosje door die veiligheidscontroles van jullie. Trouwens wie verdenkt er nu een pater?
C: Dank U maar neen bedankt. Een veilige reis naar de heilige stad.
Redactie: Bij zijn aankomst in Rome werd Benito Casquivano door de politie opgepakt
Monoloog : een kip op de vlucht voor de vogelpest en de ophokplicht.
Tok, tok, kotkot tok tok,o, sorry, daar zijn jullie,ik had jullie niet gezien, toktok, tok.. mensen wat ben ik dat gezeur beu.
Onze boer zit de godganse dag aan zijn radio gekluisterd, hij geeft ons nog nauwelijks eten. Gisterenavond hoorde ik hem nog tegen de boerin bezig, hij zei, we gaan er dus wel degelijk iets moeten doen hé, zo kan het niet verder, ik kan toch voor allemaal geen hokken beginnen maken, en ik kan ze toch ook niet allemaal afmaken? Ik geef het je op een briefje, de schrik zit er goed in nu, wat bedoelde hij, gaat hij ons allemaal doodmaken? Goed, er is wat tumult in de regering over één of ander griepvirus dat voornamelijk pluimvee treft en occasioneel eens overspringt op de mens maar dat daarom zon draconische maatregelen getroffen moeten worden, dat gaat mijn kippenverstand te boven.
Stel je voor nu moet ik in een hok, jaja, wel degelijk in een hok en het ergste is, eens ik er in zit, mag ik er niet meer uit
Komaan zeg, ik ben toch een scharrelkip, niet zo één of ander batterijbeest dat in zes weken tijd vetgemest wordt om op één of andere griltoestand bij een of andere kippenzaak te belanden.
Nee, ik ben een echte boerenbuitenkip.
Pas op hé, ik doe niet denigrerend tegenover mijn collegas die jammer genoeg in hun korte leven nooit de buitenlucht zien of een zacht regenbuitje op hun pluimen voelen. Het zal je als kip maar overkomen geselecteerd te worden voor zon miserabel kort opgesloten leven
Tja, we hebben het inderdaad niet onder de markt.
Oké, er is in Azië een griepje uitgebroken bij een groot deel van mijn collegas maar dat is nu toch geen reden om ons, zover weg, allemaal op te sluiten.
Een beetje medeleven graag.
Elk jaar zo rond de winterperiode breekt er onder de mensen wel hier en daar een soort griepepidemie uit, niet? Jullie mensen hebben te kampen met aids, Ebola en allerhande akelige dingen ,waarom steken ze jullie dan niet allemaal in een hok?
Omdat jullie mensen zijn? Mensen zijn zoogdieren, dus beesten net als wij. Jullie lopen op twee poten, net als wij, jullie hebben gevoelens, net als wij
Hé, nu sta je daar met je mond vol tanden hé, nu krijg ik geen antwoord hé nu ja, je hebt ook gelijk, wie praat er nu tegen een kip en inderdaad wij kunnen ratelen als een kip zonder kop, hoewel, eens de kop eraf, is er niet veel ratelen meer aan
Enfin, ik doe mijn naam weer alle eer aan Ik spring van de hak op de tak, waar was ik ook weer ah ja, ik was aan het vertellen dat ik niet snap waarom ze de markt voor pluimvee, want daar vallen wij edele pluimbeesten onder, gaan afschaffen.
Het is nu niet dat een groot deel van mijn Aziatische collegas hier de markt gaat komen verpesten, nee hoor, wij zijn solidair, wij blijven in ons eigen territorium, wij plegen geen broodroof door de prijzen te laten instorten met een overaanbod.. zo zitten wij niet in elkaar.
En een virus, want dat is die griep toch, of ben ik er weer naast aan het kakelen? Zit dat niet in de lucht? Hé? Verplaatst zich dat niet met de wind?
Heren experten, steek de wind in een hok, niet ons wij hebben er niks mee te maken, en wij kunnen er ook niks tegen beginnen wij pikken gewoon een graantje of twee mee in de mallemolen van de economie en verder niets.
Vergeten jullie dat wij de beste opruimers zijn van al jullie groenafval? Wij verdelgen meer ongedierte dan al jullie smerige chemische producten samen.. en wat het belangrijkste is , wij gaan die vuile boel dan nog zelf opzoeken en leveren op de koop toe nog lekkere eieren aan het einde van het opruimproces. En dat beste geleerden, zie ik jullie fles chemicaliën nog niet doen.
Ik zei het onlangs nog tegen Gerard, dat is onze haan hier, een toffe pipo als je het mij vraagt, maar niemand vraagt het mij ik zei dus, we moeten er iets aan doen aan die hetze, maar Gerard zou Gerard niet zijn als hij daar niet direct zijn eigen visie over gaf.
Kijk Tilleke zei hij, hij noemt me immers altijd bij mijn koosnaampje, ik noem eigenlijk Mathilde maar dat vindt hij te lang
Kijk Tilleke,we kunnen er eigenlijk niks aan doen, we kunnen niet gaan staken, want dan zit jij met een ei en dat kunnen we niet hebben hé, dus zit er niks anders op dan gewoon rustig in een hok te gaan zitten, trouwens ben jij zo van de ouwe stempel? Oké, we zijn niet getrouwd, maar dat wil niet zeggen dat we niet mogen of kunnen samenhokken hé
Tuurlijkziet hij er geen graten in hij heeft niks liever, zo lekker samen met al de hennetjes in één groot hok voor hem gaat het weer party-time zijn
Eigenlijk is hij een dikke egoïst, met onze gevoelens houd hij geen rekening o nee, en die vogelgriep, die lacht hij gewoon weg, voorhem zijn er alleen maar voordelen aan die ophokplicht.
Maar ik ben weer aan het afdwalen
Van onze Gerard dus moet ik geen hulp verwachten, nee meneer, ik moet het weeral zelf zien te klaren maar van één ding ben ik zeker, ze gaan mij niet in een hok steken. Pas op hé, ik ben blij dat ik s avonds op mijn vertrouwde stok in het hoenderhok kan gaan slapen, daar heb ik hoegenaamd niks tegen maar mij een godganse dag in een eivol kippenhok opsluiten; over mijn dood kippenlijk
Daarbij, de dierenarts is hier verleden week nog geweest, en ik heb nog altijd pluimen op mijn kippenkontje, het schijnt dat eens die geliefde pluimpjes beginnen uit te vallen je beter kan binnenblijven, maar ik heb ze nog allemaal, mijn teerbeminde zachte pluimekes ik heb dus hoegenaamd geen vogelpest of griep of hoe ze dat ding dan ook noemen. Nee meneer, mij niet gezien, ik ben een keigezond kieken Dus..
Ik muis er vanonder
Mij houden ze hier niet vast in een veel te klein hok met al die andere kakelende kiekens no way
Er was eens, heel lang geleden, een groot operagebouw. Kom hé zeg, genoeg van dat zeemzoeterig gezwam, zo gaan we niet beginnen hé... Ik kreeg als opdracht een sprookje te schrijven over een vestiaire. En dat is wat er gaat gebeuren... Oké het is niet zo'n schitterende locatie maar kom, toch nog beter dan bevoorbeeld een wc. Enfin, op zich helemaal geen probleem . Tot ik weeral eens mijn grote mond niet kon houden. "Ik zal er een erotisch verhaal van maken" zei ik. Hoe stom kan een mens zijn. Soit, ik zit ermee... Maar wel verdraaid, ik mag een paard worden als ik dit niet tot een goed einde breng. Ik moet en zal een erotisch verhaal schrijven en voor mijn part speelt het zich af in een bezemkast... dus een vestiaire kan geen probleem zijn... er is daar meer plaats trouwens. Zodoende beste "menschen" hier komt het dan... mijn eerste stappen op erotisch getint literatuurvlak.
Zo'n vijf jaar geleden besloot men om het operagebouw in onze stad met de grond gelijk te maken. Een onnoemelijk klein berichtje ergens tussen de fait divers in de krant. De stad zou er een splinternieuw gebouwencomplex neerpoten met een multifunctionele zaal. Zo noemen ze die dingen tegenwoordig. De schepen van cultuur had beslist dat er geen publiek meer was voor de opera maar wel een grote vraag naar fuifzalen, dus, de opera moest er aan geloven. Vanaf de eerste dag werd het gebouw en de omliggende gronden volledig afgesloten door gigantische dranghekkens, niemand mocht er nog binnen, zogezegd voor de veiligheid. Maar als je goed keek, was één van de dranghekkens een beetje achteruitgeschoven en als je nog beter keek, dan zag je af en toe een oude man voorbij de vensters lopen. Het hoofd gebogen, af en toe stilstaand mijmerend. Telkens als ik er voorbijliep probeerde ik een glimp van de man op te vangen. Dag ,na dag liep de eenzame man door de lege ruimten. Dit intrigeerde mij zodanig dat ik besloot om ook eens voorbij die dranghekkens te glippen. Misschien kon ik zelfs een praatje slaan met die zielig kijkende oude man.
Het leek wel een reportage van Jambers... wat doet hij, wie is hij en wat drijft hem... cliché, cliché, maar dat waren de vragen die door mijn hoofd spookten.
Morgen, morgen ben ik vrij en dan waag ik mijn kans.. nam ik mezelf voor. Pas ik denamiddag zag ik de kans schoon om te ontsnappen, zonder uitleg te moeten geven aan mijn nieuwsgierige medemensen. Eventjes aarzelde ik toch, wie gaf mij het recht deze arme drommel te storen in zijn mijmeringen? En wat als men mij betrapte? Enfin, al mijn moed bijeengeraapt en langs de dranghekkens naar binnen geglipt. Eens door de monumentale deur, keek ik mijn ogen uit. "Wat een pracht, en dat moet allemaal onder de sloophamer. Een schande !" mompelde ik. In de indrukwekkende foyer splitste zich een gigantische trap in twee... met zoals in de sprookjes, vergulde leuningen en rode traplopers... Hemels mooi allemaal. Voor ik het goed en wel besefte stond ik bovenaan de trap. Een zachte kuch haalde me uit mijn gedachten. "Mooi hé " hoorde ik... Ik durfde haast niet achterom te kijken. Ik voelde mij bertapt. Behoorde deze stem aan die oude man? Zachtjes draaide ik me om. Jawel, het was die ouwe. Ik keek recht in zijn droevig gezicht. "Ja, 't is jammer maar het moet tegen de grond." Ik vond mijn stem terug en vroeg hem wat hij hier in godsnaam elke dag kwam doen. "Ik zieje elke dag mijmerend door de verschillende zalen lopen" zei ik. "Wat heb je hier toch verloren ? Of is hier iets gebeurd waardoor je er geen afscheid kan van nemen?" " Ga met me mee " zei deman. "Ik zal het je vertellen". Schoorvoetend volgde ik de man door gangen en zalen. Hij vertelde honderduit over de geschiedenis van elk deeltje van het gebouw. Terwijl we de monumentale trap terug afdaalden, wees hij me op een zaaltje, links van de foyer. Daar zei hij, daar begon ik te leven... Ik begreep er niks van, daar in die vestiaire ? Een aaneenschakeling van lange rijen kapstokken en kastjes, hoe kan je daar nu beginnen te leven? Wat kan er nu zo fascinerend zijn aan een vestiaire? "Ben je daar misschien geboren?" vroeg ik, nog steeds een beetje verbaasd. "Nee hoor, of toch misschien wel, hier werd ik wedergeboren" antwoorde hij. Wedergeboren, Ik snapte er niks meer van, mijn god, weer zo'n rare religieuze kwiet.. zo eentje van geloof en god vergeeft je alles.... Hij moet mijn gedachten gelezen hebben want hij zei zonder enige aanleiding, als je een moraalridder bent dan moet je nu maar weggaan..; want mijn verhaal is geen stichtend voorbeeld voor de mensheid, en toch, hier begon ik pas echt te leven. Mijn nieuwsgierigheid was nu pas echt gewekt en met ogen vol vragen keek ik de oude man aan. Vertel zei ik, en aslof er op dat moment een onbreekbare band tussen o ns gesmeed werd, legde hij zijn hand op mijn schouders en voerde hij me mee de vestiaire in. Neem een stoel vriend zei hij, dit is niet in een twee drie verteld. Ik ging op één van de krakkemikkige stoelen zitten en keek mijn verteller aan. Dit, zo stak hij van wal, is waar mijn leven begon... hier leerde ik de liefde van mijn leven kennen... begrijp me niet verkeerd hé, ik was al een aantal jaren getrouwd maar ons huwelijk was meer een verstandshuwelijk dan een samenzijn tussen man en vrouw. Ja, voor velen werd ik hier in die vestiaire een echtbreker, een schuinsmarcheerder een vrouwenzot en een overspelige echtgenoot allemaal in één persoon, en die zie je nu voor je staan, zielig hé... Mijn echtgenote, een dame uit de betere klasse, was verzot op alles wat met glitter en glamour te maken had, we hadden een kast van een landhuis maar helaas geen thuis, nee meneer, voor mij geen lief vrouwtje dat 's morgens mijn onbijt klaarmaakt, maar wel een protserige dame die het bevel voer over een leger dienstmeisjes. Boterhammetjes oppeuzelen in de keuken want de eetkamer was voor wanneer er hoog bezoek kwam. Elke een apparte slaapkamer want zo hoorde het bij de betere klasse. Wanneer ik dan eens uit mijn slaapkamer een bezoekje wou brengen aan mijn echtgenote, dan werd ik snel weer wandelen gestuurd, ze had hoofdpijn, of de dag nadien een belangrijk theekransje met enkele invloedrijke vriendinnen, kortom, ik had geen seksleven..; eigenlijk had ik helemaal geen leven, ik werd geleefd. Zielig hé, ik zie ht je denken, die ouwe raaskalt maar over zijn zielige verleden terwijl hij eigenlijk alles had waar een gewone mens maar kan van dromen. Jij droomt daar misschien van maar ik mijmerde over een warm lichaam dat zich liefelijk tegen het mijne aan zou vleien. Dat iemand me met tedere kusjes zou overladen haar spitse borstjes tegen me zou aandrukken, haar warme armen rond mij zou slaan... Romantische zever, zeker.... maar als je zoiets nog nooit meegemaakt hebt, dan droom je daar van... Enfin, hier lerde ik dat waar ik het meest naar verlangde kennen, maar ik zal met het begin beginnen anders ga je er niks van snappen. Elke maand moest ik mee naar één of andere operavoorstelling,niet omdat zij graag opera zag, maar omdat we moesten gezien worden met de beau monde van de stad. Een immense opdracht is dat, knikken en glimlachen en verder een hoop gekeuvel over de meest onbenullige dingen... Enfin ik werd verondersteld om mevrouw haar bontjas naar de vestiaire te brengen zoals dat elke keer het geval was, ik moest lang genoeg wachten tot iedereen haar gezien had in weer een nieuwe bontjas en dan werd ik zoals de eerste beste bediende weggezonden met de jas naar de vestiaire. Plichtsbewust voldeed ik aan al haar wensen en begaf me naar de vestiaire. De dame die er normaal de dienst verzekerde en die ik bijgevolg al jaren kende was er niet, verdraaid nu moest ik opnieuw de wensen van mijn vrouw kenbaar maken, want het bleef haar niet gelijk waar haar jas hing, nee haar jas moest zichtbaar hangen zodat iedereen die naar de vestiaire kwam haar bontjas kon aangapen.Met tegenzin wachtte ik op mijn beurt, en toen gebeurde het... een bliksemflits, ik kan het niet anders beschrijven, ik stond aan de grond genageld... een electrishce schok schoot door mijn lichaam, daar stond de mooiste vrouw die ik ooit in mijn leven gezien had. Ik vond geen woorden en stamelde iets wat voor die lieve schat kompleet inverstaanbaar bleek te zijn.... "Pardon meneer" u zei vroeg de lieftalligste stem die ik ooit gehoord had... " heu.. sorry" zei ik maar mijn vrouw heeft specifieke wensen voor het opbergen van haar bontjas, de vorige dame wist dat maar nu zal ik de ganse reutemeteut weer moeten uitleggen.... met mijn excuses erbij... Ze produceerde de meest verleidelijke glimlach die ooit op een gelaat getoverd werd en vroeg of ik de jas dan niet beter zelf zou ophangen... met plezier dacht ik, dan ben ik dichter bij jou... Ze opende de balie en ik betrad haar domein... de doorgang was nogal smal waardoor ik met mijn arm tegen haar borsten wreef.... weerom kreeg ik een electrische schok... dit kan toch niet, ik ben een volwassen getrouwde man dacht ik.... Maar mijn gevoel loog er niet om..; ergens in mijn onderbuik begon er van alles te kriebelen.. Man beheers je toch dacht ik.. Maar van beheersen kwam er niks in huis, ik moest en zou deze bevallige schoonheid beter leren kennen, ik was het verplicht aan een onderdeel van mijn anatomie dat zich protesterend manifesteerde in mijn inmiddels veel te nauwe broek. Net als ik bleek zij door één of andere chemische reactie getroffen.. ze stond gewoon glimlachend te kijken, niet in staat nog één woord uit te brengen. Als door een onzichtbare magneet ging ik dichter bij haar staan. Ik kon haar subtiele parfum ruiken, een zacht geurtje, zo zacht als zij zelf. Wat me toen bezielde weet ik nog steeds niet maar het veranderde mijn leven. Ik ging nog een stapje dichter en legde mijn handen op haar schouders en kuste haar heel zachtjes in de nek. Dirt kon twee kanten uit, of ik kreeg hier een draai om mijn oren of... aan de rest durfde ik toennog niet te denken. Met groot opengesprede ogen kwam ook zij een stapje dichter, vleide zich tegen me aan en muste me terug. Wat doe ik nu, stamelde ze, dit is me nog nooit overkomen. De rode blosjes op haar wangen deden me vermoeden dat ze inderdaad de waarheid sprak, maar ze zou eens moeten weten... ik wist ook niet meer waar ik aan toe was, ik had dit ook nog nooit gedaan, want tot meer dan een kuis kusje op de wang van mijn echtgenote kwam ik niet.... dat paste immers niet in de hogere kringen althans volgens mijn echtgenote en zij zou het wel weten... Vleselijke lusten noemde zij het en dat mijn beste was verderfelijk, dat was voor het gepeupel dat zich voortplantte als de konijnen... Mag ik de jas van mijn echtgenote ophangen vroeg ik; dit om de geladen sfeer een beetje te breken, en geloof me dat bontgedrocht begon me een beetje zwaar te wegen en bovendien belemmerde het mijn bewegingsvrijheid. Ze reikte naar een kleerhanger en haar puntige borstjes spanden zich in haar truitje, het leek wel of ze schreeuwden om vrijgelaten te worden, en niet alleen in haar truitje was er plaatsgebrek, mijn kleine ik, zat ook al tegen mijn ritsluiting aan te duwen, ik wil de vrijheid leek hij te roepen. Behulpzaam als ik ben en voor een groot deel uit eigenbelang hielp ik haar de kleerhanger van het rek te halen. Ik stond nu vlak tegen haar aangeleund en kon niet anders dan haar vast te pakken bij haar slanke heupen. Ze drukte zich even tegen me aan en begon toen quasi direct de jas op te hangen. Dit belemmert wel het zicht van de mensen hé, zei er, zo'n bontjas is ideaal om je in te verstoppen. En verstoppen wou ik me wel, maar dan in haar. God ik voelde me als een hitsige tiener, alhoewel ik niet goed wist hoe die zich voelen, maar ik moest en ik zoou deze deerne aan mijn paal spietsen... zoveel was duidelijk... Het taalgebruik van mijn hersenen deed me blozen, die woorden zou ik nooit in demond durven nemen. Toen ze met de jas in haar handen naar het rek reikte zag ik mijn kans schoon, ze zou die dure bontjas toch niet laten vallen, ik drukte me tegen haar aan... mijn handen gingen automatisch naar haar borsten, en toen, toen hoorde ik haar zuchten... Eerste honk bereikt... op weg naar een home run... ik kreeg geenklets in mijn gezicht, nee, ze zuchtte wat ik als een goedkeuring opvatte. Man wat gebeurt er toch met mij, ik stond hier een schattig jong ding op te vrijen terwijl mijn vrouw boven naar een opera keek. Mijn vrouw, tja ik had de nodige papieren om haar mijn vrouw te mogen noemen maar daar bleef het dan ook bij. Langzaam draaide ze zich om, de dikke bontjas onhandig tussen ons ingeklemd, ik gooide de jas achteloos op de grond en draaf haar handig naar die grond toe waar ik haar op de jas deed zitten. Met grote ogen keek ze me aan, ik knielde naast haar neer en begonhaar zachtjes te kussen, overal waar ik haar maar raken koin. Toen ik zachtjes op haar oorlelletjes begon te sabbelen, kreunde ze van genot. Dit zou ik eens met mijn vrouw moeten proberen, een wereld van verwijten zou volgen, maar dit lekkere ding kreunde van verlangen... Hoe moest dit verder? Ik wilde er de tijd voor maken maar tijd hadden we niet, er restte ons nog één bedrijf.. en dan zou de vestiaire weer vollopen. En vooral, dan zou mijn eega heer bontjas terug willen... Voorzichtig verkende ik de voorkant van haar blouse... een massa kleine knoopjes belemmerden mijn doorgang... de eerste gingen zachtjes open maar naarmate ik meer van haar jonge borsten te zien kreeg, des te sneller begon ik aan de knoopjes te frunniken tot ik aan de laatste twee knoopjes zelfs rukte om ze te openen... Vrij, wij zijn vrij leken de twee fier rechtopstaande borstjes te roepen.. zachtjes nu...niet overreageren, ze zou het eens moeten doorhebben dat dit mijn eerste keer was... Terwijl één van de diva's boven ons hoofd een nieuwe aria inzette, plantte ik mijn lippen rond de zachte tepeltjes.. die prompt fier rechtop gingen staan... mijn andere vrije hand dwaalde naar beneden en verkende haar zachte dijbeen... verder en verder schoof ik haar rokje naar boven tot ik bovenaan haar dijbeen geen textiel meer voelde, deze dame is er klaar voor dacht ik, ze draagt zelfs geen slipje... Tijd voor het grote effensief dacht ik... Ik opende mijn rits, geloof me vrij ik was klaar voor de aanval. Maar de operadiva's daarboven hadden er anders over gedacht. We hoorden stemmen en gestommel... afgelopen, de voorstelling was afgelopen en hier lagen we, beidde in een vergevorderde staat van ontkleding en zo heet als de pest... verdomme.... zelfs dit gunde ze me niet... Snel brachten we onze kleding in orde en ik hing in een razend tempo de jas van mevrouw op de daarvoor bestemde plaats... Met een hoofd zo rood als een biet en nog steeds op zoek naar adem, ging ik snel aan de andere kant van de balie staan... Gelukkig had mijn vrouw nagal wat tijd nodig om naar beneden te komen, plichtplegingen weet je wel... Dus had iknog de tijd om snel een afspraak te maken, ik zou de volgende voormiddag terugkomen.. Dan moest zij immers alles klaarzetten voor de voorstelling van die avond... En of ze zich zou klaarzetten... Alleen moest ik nog een reden zien te vinden om de volgende morgen te ontsnappen.. maar een verliefde vent heeft excuses zat...
Hij keek me met grote ogen aan, wat denk je nu, leken die ogen te vragen, die ouwe raaskalt maar door... Ik zat nog steeds op diezelfde krakkemikkige stoel, ik was zo opgegaan in zijn verhaal dat ik de tijd uit het oog verloren was, de zon was al een flink eind opgeschoven en aan de schaduw kon je zien dat het al een flink eind in de namiddag was.
Hoe is het verder verlopen vroeg ik hem, heb je ze nog teruggezien? Natuurlijk, zei hij, ik kwam hier na die avond één à twee keer in de week. We hadden een passionele verhouding en ze leerde me al de truukjes van de verleiding kennen... ik wist nu pas hoe een verliefd iemand zich voelt. Onze geheime relatie duurde negen jaar... en geloof me het waren voor mij de enige jaren van kompleet geluk. Dan sloeg het noodlot toe... Ze werd ziek.. niet zomaar een griepje, nee meneer ze kreeg de grote boze kanker. Ik bezocht haar elke dag in het ziekenhuis, alle mogelijke therapieën hebben we samen uitgeprobeerd... niets hielp. In een tijdspanne van drie maanden hebben ze haar van me afgenomen. De enige vrouw die ik echt liefhad... waarom? Ik weet het niet.... Maar daarom beste kerel kom ik hier steeds weer terug en kan ik het niet verkroppen dat ze deze plaats tegen de grond gaan gooien.. hier begon mijn geluk. Hier begon ik te leven. Toen ze eenmaal dood en begraven was, heb ik alles opgebiecht aan mijn vrouw... En als je dacht dat ze er ook maar iets zou mee inzitten, wel dan dacht je verkeerd. Van scheiden wou ze niet weten, dat past immers niet in haar kringen, geen enkele van haar vriendinnen was gescheiden, zij zou dus zeker de eerste niet zijn, gevolg, ik slaap nu alleen in een klein kamertje dat ik ingericht heb in het tuinhuis. Ik moet alleen nog opdraven voor de verplichte etentjes in de grote zaal van ons landhuis, verder mag ik niet meer binnen... zij is de dame van het huis en ik, ik ben de verplichte bloempot die ze overal mee naartoe neemt. Geloof me vriendje als je ooit in zo'n situatie terecht komt, breek dan onmiddelliljk met wat je niet aanstaat, hang niet de onnozelaar uit zoals ik, en verknoei de helft van je leven niet voor de schone schijn.... Met tranen in zijn ogen verwijderde hij zich, net als in een film waar de held in een stofwolk of in de mist verdwijnt. Ik zat als aan mijn stoel genageld... ikhad zelfs de kracht niet om hem een afscheidsgroet na te roepen... Die avond zat ik stilletjes in mijn zetel enmijmerde... over een operagebouw en een ouwe man.
Ik ga er aan beginnen zie.... wow... wat een lekkere plank, ze is als om in te bijten, mijn tandjes jeuken al. Wacht eventjes... eerst eens kijken wat er op staat. Ja, dat is nu het leuke aan mijn beroep zie... altijd afwisseling... nooit moet ik hetzelfde doen.. enne vandaag staat er een moto op het programma zie ik... Dat is nu geen probleem zie, eens je een motoke hebt uitgezaagd kunnen er nog vele volgen....
Hela vriendje, rustig aan hé, ik ben niet om het even welke moto.
Hoezo rustig aan... niks ervan, erin vliegen zoals altijd, en een moto is een moto al was je nu een vliegtuig, uitzagen zal ik je.
Neenee, rustig aan, eerst eens goed kijken, je gaat me toch niet verminken?... al mijn onderdeeltjes moeten goed uitgezaagd worden; je mag er geen ééntje vergeten, een zeker geen ééntje afzagen... ik heb alles nodig, ieder klein onderdeeltje.
Vriendje, jij weet zeker niet dat ik vorig jaar nog wereldkampioen figuurzagen was zeker? ... enne ik ben er alleen nog op verbeterd. Mijn techniek is perfect. De hand die mij bestuurd feilloos accuraat...
Zééég hoe kan ik dat nu weten? Vorige week was ik nog maar een plan in het hoofd van mijn eigenaar. En begin deze week lag ik nog op de tekentafel. Je moet heus niet zo van iut de lucht doen hé, je bent tenslotte maar een eenvoudige figuurzaag.
Wat? Mij een ordinare figuurzaag noemen, dat is pas een belediging. Dit gaat slecht aflopen hé vriendje? neem maar snel die woorden terug.
Man, een zaag is een zaag en daarmee basta.
Ik beste vriend; ben de zaag der zagen. Oké, je hebt de ordinaire schrijnwerkerszaag en de cirkelzaag en de kettingzaag maar dat zijn maar mijn brutale verwanten, ik zeg altijd, je vrienden kan je kiezen, je familie moet je houden. Ik ben echter het paradepaardje onder de zagen. Mijn fijne tandjes bijten zachtjes in het hout en zagen de meest spectaculaire vormen uit. Wij figuurzagen zijn in staat de kleinste bochten te nemen en de minuscuulste onderdeeltjes uit te zagen, wat inderdaad niet van mijn familieleden kan gezegd worden.
Blaas niet zo haag van je toren vent, je noemde mij een ordinaire mot, terwijl ik een Harley Davidson ben... De Harley mag ik zeggen... Ik ben gewoon een wonder van techniek... en dat ga ik niet riskeren met zo'n figuurzaagske als jij... Dus je kan maar beter je best doen.
Dus, als het moet, dan moet het maar, genoeg van je opgeblazen gezever, begin er liever aan, des te vlugger ben ik van je vervelend gezelschap verlost. Enne... zachtjes aan hé, geen bruuske bewegingen... ik zei het al, ik heb al mijn onderdeeltjes nodig.
Goed, goed, ik begin er al aan... ik zet nu zachtjes mijn tandjes in het hout... waar zal ik beginnen? Bij je uitlaat? Of bij je stuur? ... EVentjes kijken, Oké... het is beslist... ik begin in het midden, bij je motorblok, dan weten we meteen of het goed zit of niet.
Brrr, best wel beangstigend als je zo'n tanden op je zit afkomen, maar nee, ik ben moedig, ogen dicht en cilinderkleppen op elkaat geklemd en geen kik.... A1uw hij komt wel verdraaid dichtbij... dapper zijn nu, niet bewegen, zelfs niet ademhalen, hij mocht eens missen.
Zie je wel, je motorblok is er al uit... voel je het? Komaan geef het maar toe, je moet je toch al een beetje vrijer voelen.
Het is al goed opgeblazen stukje zaag, ik geef het toe, je doet je werk prima... heu... tot hier toe... Doe nu maar rustig verder, geloof me het moeilijkste moet nog komen.
Hier gaan we dan weer, grgrgr... lekker zo'n zachte houtsoort... en nu de wieltjes en dan de uitlaat... grgrgr, het is gewoon een heerlijkheid, ik mag me zo in sierlijke bochten wringen, mmmm, en tegelijk mijn tandjes scherpen.... aaah zalig...
Hé zeg, gaat het een beetje, je doet alsof je klaarkomt... het is maar een stuk hout hoor waarin je zit te zagen, daarbij ik ben van het stoere mannelijke geslacht, ik val niet voor die extatische zever...
Ach vent, je doet maar alsof je niks voelt... geef het dan tenminste toch toe... het moet heerlijk zijn om je zo stilaan vrij te voelen. Nu nog je stuurtje en je bent vrij... geen stuk hout meer maar een fiere mot.
Je gaat toch voorzichtig zijn hé, met de laatste onderdeeltjes, mijn stuur is één van de belangrijkste onderdelen... Zachtjes alsjeblieft...
Voilà, gedaan... Wat denk je er nu van? Voelt het niet goed? Als baasje je nu nog een beetje opschuurt en een kleurtje geeft ben je een flink uit de kluiten gewassen Harley.... Zeg nu maar vriendelijk dank je wel hé....
Heu, inderdaad, flink gedaan, een welgemeend dankjewel hoor... enne ik geeft het eerlijk toe, mijn onbeleefde gedrag kwam voor een groot deel van de schrik... Dank je wel, eerlijk gemeend; je doet je werk prima, echt waar je verdient de titel van de zaag der zagen... Maar ik ben toch blij dat ik van je verlost ben evenzeer als van die vervelende plank waar ik aan vast zat.... aaaahhh.... heerlijk, mmmmm...; die vrijheid....
Wie doet er hier extatisch hé? Maar enfin het is je gegund... Zijn wij geen tof team, jij een stoere moto, de moto onder de motoren mag ik zeggen en ik de zaag der zagen.
Ben vis gaan kopen, voel me net een beul. Die lieve kleine dingetjes zwommen rustig rond in hun aquarium tot de verkoper op een wrede manier hun rust verstoorde. Ik zag het aan hun oogjes, ze begrepen er niks van of toch Wisten ze dat één van hen ging weggerukt worden uit hun veilig onderkomen? Was ik de beul die deze vredige rust zou verstoren? Jawel, het schepnetje daalde in het water af tot één van die kleine dingen er hopeloos in verstrikt raakte, je kon de paniek in zijn kleine vissenlijfje zien toeslaan . Heftig heen en weer gespartel, dat helaas niets uithaalde.
Ruwweg uit zijn vertrouwde omgeving weggerukt, en op hardhandige wijze in een plastiek zak gestopt. Arm ding.
Nu volgde nog een lijdensweg, de bittere koude in, om al heen en weer schuddend in de auto te belanden, vreemde geluiden voor zijn kleine vissenoortjes, of heeft zon beestje geen oortjes?
Zit nu in kom op t keukenvenster, rustig vis te wezen, hij of zij zwemt kalm rondjes ( kan ook moeilijk anders is ronde kom).
Straks dan moet hij weer naar buiten, om weeral te verhuizen, gaat nu in glazen bokaal zitten om met zijn kleine vissenoogjes verbaasd de omgeving af te speuren, zich af te vragen waar zijn vriendjes zijn.
Zal na een poosje terug in zijn routine vervallen en lekker rondjes draaien, tenzij ze hem in een rechthoekig ding stoppen dan moet hij nog leren rechthoekjes te zwemmen. Baasje, zorg je goed voor mij, zie ik hem denken, geef me af en toe wat eten en vers water, kan helaas geen pootjes geven, maar beloof op mijn vissenzieltje, altijd een trouw gezelschap te zijn.
