De visie van een student op de hedendaagse maatschappij.
11-06-2010
België
Wat betekend België de dag van vandaag? Voor velen is het de houvast, andere vinden het een overbodig gegeven. Ik denk echter dat het grootste deel van de Belgische bevolking België zien als het land waar ze in wonen. Niets meer en niets minder. Wat maakt het vandaag nog uit waar je woont? We gaan richting een Europa waar steeds meer dingen open zijn. Zelfs wereldwijd zien we deze trend. Je stapt het vliegtuig op en je kan gaan naar waar je wil. Een grens stelt niet veel meer voor. Waarom zou men dan zo hard discussiëren over grenzen als het toch niet meer zo belangrijk is. Het antwoord is dat het slechts een symbolisch lijntje is op een kaart. Een lijntje dat door de eeuwen door constante veranderingen heeft meegemaakt. Mensen hebben het leven gelaten voor dat symbolisch lijntje. Het meest recente is WOII dat een reactie was op de onrechtvaardige tekening van lijntjes op het einde van WOI. Dat is natuurlijk allemaal relatief! Wie bepaald waar de lijntjes moeten liggen? Westerse kolonisten hebben zelf onderling met elkaar de lijntjes bepaald voor het Afrikaans continent. Daar zien we nog constant de gevolgen van. Politieke instabiliteit, bevolkingsgroepen die onderdrukt worden, politieke corruptie die een eigen volk vooruit schuift. We hebben hun ook een vorm van regeren op gedrongen. Niemand die zicht de vraag stelde of dat wel een goed idee was? Niemand die zich afvroeg of ze niet beter zelf voor hun vorm van landsbeheer strijden zoals men in Europa gedaan heeft. We krijgen hier immers te horen dat we moeten blij zijn dat we moeten gaan stemmen, dat wel in een democratie leven, dat we hebben wat we nu bezitten. Men heeft daar immers vroeger voor gestreden. Mensen hebben het leven gelaten voor zulke dingen. Daar zijn soms eeuwen van strijd in gegaan. Als we dit dan reflecteren op die ex kolonies.. Kunnen we hun hetzelfde argument voor leggen? Zij zijn immers uitgebuit tijdens de kolonisatie, zij hebben moeten strijden voor een eigen staat maar dit gebeurde dan ook ten grote delen via politiek overleg. Daarbij werden ze dan de democratie opgelegd, die de VSA immers overal cadeau gaat geven. Als een zoon of dochter van die staat later de vraag stelt waarom ze zou gaan stemmen, wat zegt men dan tegen haar? Wees blij want vroeger mochten we dat niet? Vroeger hadden we geen stem maar nu wel? Ik weet wel dat ze niet het argument ten horen zal krijgen dat haar voorouders daar voor gevochten zullen hebben. Democratie is immers een westerse uitvinding. Dit principe zien we dan ook terug in ons belgisch landje: Wie zijn wij, als Vlamingen, eigenlijk om te zeggen hoe het moet verder gaan met België? Wie zijn de Walen wel dat zij dat dan tegen gaan? We zijn een land van verschillende culturen, we krijgen van alles opgelegd door externe factoren, laat het Europa of de globalisering zijn. Misschien zouden we dan wel eens kunnen leren om symboliek dan met een korreltje zout te nemen. Een grof korreltje zout waardoor we inzien dat het dan toch niet het belangrijkste is in ons leven. Dat je gelijk krijgen toch niet ten koste mag gaan van het leven van anderen. Dit geld voor zowel Waalse als Vlaamse zijde met Brussel er ook nog bij. Is het misschien geen idee om voor we elkaar bekogelen met straffe uitspraken, elkaar eens te beluisteren? Ik zie immers de trend naar waar de politici niets anders doen dan theatraal met elkaar om te gaan waardoor ze zelf in een klucht vervallen. Blijkbaar zijn de politici de roepende bende geworden en is de bevolking de rede toe gediend. Zij moeten vandaag de dag aan de politici gaan vertellen wat ze moeten doen. Natuurlijk moeten we in een democratie het volk laten beslissen maar wil dat ook zeggen dat de bevolking daar de kennis voor heeft? Men gooit constant termen en zegswijzes in debatten, laten we nog maar zwijgen over de cijfers, die voor de gemiddelde kiezer niets betekenen. Het is zelfs bij de verkiezingen van nu, 2010, de bevolking die zegt dat het genoeg is. Waar vroeger de politici de ouderfunctie hadden in de relatie regering-bevolking, is het nu dus de bevolking die de ouder speelt, en waar de getalletjes en zegwijzes neerkomen op het welles-nietes verhaal wat vele ouders wel zullen kennen van hun kinderen. Is het dan allemaal de schuld van de Politiek? In mijn ogen niet. De afgelopen 20 jaar is er iets tot stand gekomen dat evenveel schuldig is als de politiek: De Media. De media is de vrijheid gegeven van te groeien zoals ze willen. De onderlinge competitie naar kijkcijfers zorgde er voor dat men zich steeds meer populistisch ging opstellen. Spectacel kreeg voorrang op sereniteit. Een voorbeeld is de regeringsonderhandelingen van de Leterme-regeringen. De Media was zo gefixeerd op het krijgen van informatie dat ze daarbij elke vorm van zelfbehoud in functie van de toekomst van het land vergaten. Zij zorgen er immers voor dat politici constant updates moeten geven aan de media. Als één iemand iets zegt krijgt men immers slechts een visie op de feiten. De andere politici willen dan die visie rechtzetten door hun eigen te geven. Daardoor krijgt men radicalisering doordat men steeds verder gaat dan die voor hem was. Men wil immers de bal aan zijn kant behouden. Deze radicalisering zorgt er dan voor dat de onderlinge relaties tussen politici steeds gespanner staan waardoor een toegave harder afgestraft word. Dat is dan het volgen: Een toegave is een nederlaag, dat doe je niet, je geeft immers zo weinig mogelijk toe. Je beseft echter wel dat je toegevingen moet doen om een akkoord te bekomen. Wat is het gevolg? Weeral radicalisering van de begin voorwaarde! Je moet dat immers doen want anders moet je meer toegeven dan de andere die wel radicaliseert. Je krijgt dus een constant bekgevecht tussen die radicale standpunten die dan nog eens gevoed word door de spektakel zoekende media die dan details zal uitvergroten om zo meer confrontaties te creëren zodat zij meer spektakel krijgen.
Ik pleit er dus voor dat de Media een aantal beperkingen opgelegd krijgt. Men kan immers een bepaald veld niet tot in het oneindige vrijheid geven. De vrijheid stopt immers waar die van een ander begint. Echter is dit een zeer gevoelig thema want waar leg je de lijn? En wanneer is persvrijheid wel gerespecteerd en wanneer niet? Is het persvrijheid ook het onweerlegbaar argument? We zien immers wat een veto kan doen met de vooruitgang. De politici zouden ook een aantal regelingen moeten worden opgelegd. Tijden onderhandelingen zou contact met de rest van de wereld verboden moeten worden over dat onderwerp. Zo blijft de emotionaliteit beperkt en kan men sneller tot een akkoord komen. Het is immers emotie die voor irrationele handelingen zorgt.
Een laatste ding is dat we België en de staat niet mogen bekijken als iets wat van ons geld vraagt. WIJ zijn België, WIJ zullen voor België moeten zorgen. En een beetje chauvinisme zou ons Belgenland niet misstaan. Ons land heeft immers al veel berijkt, en zal dat waarschijnlijk blijven doen.
Dit blog heeft als enige doel om eigen gedachten uit te schrijven om ze zo zelf beter te kunnen plaatsen en te beoordelen vanuit een ander perspectief. De reden van het delen met andere internet gebruikers is er uit het interesse van andere naar deze stukjes.
Ik ben een gewone Belgische Student die een gezonde vorm van kritiek heeft op wat er allemaal gebeurd. Dat gaat van politiek tot wetenschap. Alles wat hier zal geplaatst worden is dan ook met een grote korrel zout te nemen. Niets wat ik hier zal plaatsen zal op zich een waarheid vormen. Deze teksten komen uit mijn vingers maar ik neem afstand van enige verantwoordelijkheid van gevolgen die tot stand komen door andermans interpretatie van deze teksten.
Duidelijk
PS: Deze tekst kan aangepast worden. De teksten voor de laatste update worden als onbestaand beschouwd.
