BERLINBERICHT NUMMER EINS                                                                                     ‘Berlin XXL’

“Wat ga je daar doen, in Berlijn, en dan nog zes maand lang?” Zo vroeg her en der een kennis of kollega, vriend of vreemde. “In die stad gaan leven, die stad bé-leven!” Zo luidde steevast mijn en Gerts antwoord. Want een onbekende is de Duitse hoofdstad voor ons niet, ook niet toen ze nog geen hoofdstad was, maar een gedeelde stad, een geboeide stad, maar voorwaar: een boeiende stad!

Want zeg nou zelf: een stad met ongeveer duizendvierhonderd parken, honderdtwintig musea, zeventig zo niet tachtig theaters en theatertjes van heel verschillende pluimage, en vijfduizend (of zesduizend, wer weiB?) kroegen. Een stad die op elke kaart veertig km hoog is en zestig km breed, zodat een autoritje vanuit ons Berlin Mitte – daar wonen wij - naar het naburige Potsdam 45 km lang duurt, of van Antwerpen naar Brussel, twee steden die toch verre van buren zijn…

Berlin is inderdaad extra large, maar ook extra service-minded. Neem nu dat openbaar vervoer, dat netwerk van U-Bahn, ondergrondse, S-Bahn, Schnellbahn, trams, en bussen die godbetert bij elke stop even tot aan de boordsteen inzakken zodat het meest stramme grootmoedertje haar bus op kan, openbaar vervoer dus dat je tot in de verste Kiez, wijk, vervoert, dag en vaak ook ’s nachts. Stipt, comfortabel, frequent en vooral snel. Wie zoals ik ons openbaar vervoer eens waagde, van Edegem tot aan de Plantijn Hogeschool – voor notoire nitwits: naast Antwerpens lelijkste gedrocht: de Stadsschouwburg - had voor deze 8 km meer dan één uur nodig… Met dat tijdsbestek ben je, helaas beste lezer, in Berlijn achtendertig km verder! Voor zoveel ‘kriskras’ betaalt deze inwoner dan per maand 58 euro, fiets gratis en overal mee!

Opnieuw die eerste vraag: waar ga je dan zo naartoe? Om die bekende ‘Berliner Luft’ op te snuiven zijn er vooreerst onze fietstochten langs het noordelijke Panka-riviertje, het zuidelijk gelegen Teltowkanaal of langs Berlijns Spree-rivier mittendurch, peddelen wij rond de grote Müggelsee im Osten of toeren dwars door die uitgestrekte Tiergarten im Westen, plattegrond bij de hand anders geraken we elk spoor naar huis bijster! Maar ook de dorpen ver weg, zoals Spandau im Westen of Köpenick im Osten verheugen zich in het bezoek van deze ‘Belgier’. Helaas voor ons en voor hen nog steeds een onbekend land, dat Belgien: kennen de locals enkel van ‘durchfahren’. “Of er bij ons wat te zien valt”, vragen ze dan plomp? Dan trekken wij door, en houden halt aan de Wannsee, dé pleisterplek voor weekendberliner! De grauwgrijze villa aan de overkant is ver uit hun gedachten; hier echter besloten de nazikopstukken op een conferentie dd. 20 januari 1942 tot de ‘Endlösung’, hun finale oplossing voor hun probleem met Joden en ander te weinig Arisch grut: we bouwen, daar ver weg in Polen zodat niemand in het Westen het merkt, een stelletje gaskamers waarmee we dat zootje veel sneller en dus doeltreffender kunnen opruimen… Spaart bovendien heel wat kogels uit…

En dus bulkt Berlijn ook van de historie, van zijn en Duitslands én onze historie, want beide Wereldoorlogen ontstonden hier en besmeurden heel ons kontinent. Maar, dit moet worden gezegd en geschreven: het Duitse volk heeft zijn wandaden zeer voorbeeldig ‘aufgearbeitet’,  verwerkt én verontschuldigd; immers, nergens vind je weer zoveel gedenkstenen, zoveel mea culpa’s en mea maxima culpa’s in woord en in steen als in deze hoofdstad, genoeg om gedurende enkele maanden op zoek naar ze te gaan… Om vooral ook te beseffen dat dit land tegelijk ooit het kwaadste regime voortbracht maar momenteel ook de beste demokratie! Het land van’ Dichtern und Denkern’ dat na de oorlog smalend ook het land van ‘Richtern und Henkern’ (beulen) werd genoemd.

Deze dubbele gedachte smaakt geweldig, bij een reuze grote Currywurst, hét eet-ikoon van deze stad. Ook in culinair opzicht is Berlin XXL!

Gilbert Druant, druantwoord@scarlet.be

Beste kinderen, schoonkinderen, kleinkinderen, familie, buren en vrienden,

Onze tweede etappe Berlijn is gelukkig voor mij en natuurlijk ook voor meine bessere Hälfte veel beter gestart en verder verlopen.’ t Was een puik voorstel van Gilbert om niet meteen op Berlijn af te stevenen, maar – nu we eindelijk en dat na twee maanden(!) door die kafkaëske kwellingen bij het invoeren en inschrijven van onze nieuwe James Cook heen zijn - een maidentrip doorheen een paar mooie streken  in Duitsland te versieren. Het werd inderdaad voor mij een therapeutische ervaring na een toch ellendige periode van een depressieve terugval. ‘k Ben er Gilbert erg dankbaar voor dat hij mij er op deze manier bovenop heeft geholpen!

En deze camper is een reisdroom op vier wielen! We hebben al met volle teugen genoten van al het comfort waarmee JC ons verwent!

Onze eerste Stellplatz na ons vertrek op 23 mei was de parking aan het kerkhof in Wevelingenhoven. Hier ligt onze goeie vriend Otto begraven. Overigens, de kerkhoven in Duitsland zijn altijd een bezoekje waard: mooie, verzorgde, bloemrijke graven, maar vooral het parkgevoel is opvallend. Ook bij ons in de buurt vind je uitgestrekte, oude Friedhöfe. Na Langwaden – Wevelinghoven reden we verder richting Wuppertal -  Möhnesee- Arensberger Wald.

We stonden daarna 2 dagen aan de Weser in het fraaie stadje Höxter, met zijn vele Fachwerkhäuser. Onze camping lag vlak aan het water, idyllisch en stil. We bezochten het kloostercomplex Corvey vlak in de buurt en…wir hatten Schwein! Net die dag werd deze site officieel ingehuldigd met een plechtige oorkonde Werelderfgoed in aanwezigheid van Steinmeier, minister van buitenlandse zaken, Hannelore Kraft, minister-president van Nordrhein- Westfalen en nog vele andere kerkelijke en wereldlijke hoge pieten. De speeches getuigden weer van die gedreven Deutsche Eloquenz , en na al die sterke woorden werden we allen getrakteerd op een natje (Corveyer Hell) en een broodje.

Na deze Volltreffer reden we verder langs het Wesergebied naar de oude universiteitsstad Göttingen. Ook weer een fraai stadje, beroemd om zijn Gänseliesle (zoals Brussel om z’n Manneke Pis). Dit beeldje moeten frisbakken studenten na het verkrijgen van hun diploma een stevige zoen geven, een verplicht ritueel. Voor we Göttingen verlieten hebben we nog even een heerlijke duik genomen in het zwembad vlak naast onze Stellplatz, Schwimmparadies Eiswiese. Een prachtig zwemcomplex, waarbij Centerparks in het niets valt.

En zo rijden we later het Harzgebied binnen. Een eerste stop op onze weg is Mittelbau- Dora: hier moesten onder het Naziregime de gevangenen in onmenselijke omstandigheden ondergronds werken voor de productie van de V1’s en V2’s. Velen hebben dit uiteraard niet overleefd. Het stadje Quedlingburg kan ons gelukkig daarna weer opvrolijken: Werelderfgoed sinds 1995 en terecht: maar liefst 1300 Fachwerkäuser en een indrukwekkend Schloss, je begint te duizelen van zoveel schoonheid. Dessau – Wörlitzerparkanlage is onze volgende stop, waar we 2 uur toeven in een prachtig natuurgebied.

Tenslotte bereiken we onze vertrouwde camping in Berlin-Kladow, waar we nog 2 nachtjes staan alvorens we ons weer voor een tijdje in onze Bergstrasse settelen. Terwijl we in de stad wonen kunnen we onze JC op die camping stationeren, goedkoop én veilig, weer een meevaller!

Ik ben erg blij dat ik mijn energie, alertheid en enthousiasme teruggevonden heb en kijk uit naar de volgende weken met mijn reis- en woongezel Gilbert.

Ich wünsche euch alles Gute!

Gert De Craen