27-07-2015 om 19:21 geschreven door ce pigeon voyageur  

BERLINBERICHT NUMMER DREI                                                                       VERGANGENES BERLIN

Berlijn is een stad om in te bijten, letterlijk maar ook figuurlijk. Dat las de trouwe lezer in onze eerste twee stukken. Ook een stad om uit te drinken, zo niet om in te verdrinken, de nieuwe lezer moge ons geloven, of ook niet. Zeker nu de zomer volop tiert, en zo net ook de zomervakantie in Berlijn van start ging. Zes weken lang – daarvoor kennen de Duitsers dan andere vakantieperioden die iets langer uitvallen – zullen de stoepen, die ongemeen brede stoepen met middenin die dubbele rij grote platte tegels – meer dan anders bezet zijn, bezeten als de Berlijner is van elk stukje stoep dat voor terras kan en zal doorgaan.

Neem nou het ont-bijt: niets liever doet hij dan al in de vroegte en de luwte zijn koffie met zijn ‘Schrippen’ te nuttigen, rij aan rij, van het ene Café – koffiehuis! – tot aan de volgende al dan niet alternatieve bakkerszaak, zowel in onze drukke hoofdstraat, de Torstrasse, als in de meest verlaten zijstraat. ‘Schrippen’ is de Berlijnse eigennaam voor onze ‘pistolet’. Vaak aangevuld met een nog licht krakende kroissant, die geurt naar de boter in zijn ‘geledingen’, niet, zoals bij ons, smaakt naar de smeerolie van de bakplaat. Al die ontbijten zijn ook omgeven door geroezemoes, zo niet gesprekken over wat in de al even verse Berlijnse kranten staat gedrukt. Zodat elk ontbijt uren kan duren, verrassender nog: je overal tot in de namiddag kan ontbijten...

Of dan al de avond kan inzetten, in de alternatieve kroeg Z bijvoorbeeld, pal voor onze deur, een duistere kroeg die enkel ’s avonds opengaat, en vervolgens bij dat spaarzame kaarslicht nog spookachtiger oogt. Of je trekt naar het Monbijoupark, aan de rivier de Spree, naar de Strandbar zonder zand, tegenover het Museuminsel, waar een dansvloer vast klaar ligt en waar iedereen zijn muziek op de draaitafel kan leggen, of de dj de vele toeschouwers uitnodigt een tango of tsja-tsja dan wel een wrong samba of salsa uit de zomerse lijven pers… Tegelijk heel open en heel intiem.

Die vakanties, vooral dan de zomervakanties, zijn in Duitsland gespreid: voor elk Bundesland, zeg maar: ‘provincies’, 16 in totaal, verschillen die zes weken lichtjes; bovendien verschuiven die periodes van jaar tot jaar. Op 15 juli ll. begon de Berlijnse zomervakantie, in Bayern begint die pas op 1 augustus; maar volgend jaar kan dat tijdstip voor beide Länder weer anders liggen… Voorwaar een goeie zaak, die spreiding, want beeld je in, waarde lezer, dat heel Duitsland op hetzelfde ogenblik met vakantie zou gaan… Geraakt geen auto nog de Rijn over, of de Alpen over of door! Maar soms kan deze regeling ook tot eigenaardigheden leiden. Toen ik 40 jaar geleden als eerste leraar Nederlands in Nordrhein-Westfalen, meer bepaald in Oberhausen, aan de slag kon, startte ik pas tegen Pasen in dat oude schooljaar. Toen viel de zomervakantie op z’n vroegst, in de vierde week van juni… Het jaar daarop echter kwam die vakantie op z’n laatst, begin augustus, zodat mijn hele nieuwe schooljaar liefst 12 maand duurde… Echter nooit spijt van gehad, met dat Nederlands als nieuw keuzevak, een attractie voor die Mädels en Jungens van veertien, vijftien jaar, vooral hun rijpheid viel enorm op, én mee: hoe die al met de wereld begaan waren, hoe die al wisten wat er in de wereld te koop was… Pregnant getuigenis: een collega germanist in mijn college vroeg toen om op mijn nieuwe werkplek wat interviews met mijn leerlingen te maken, zeg maar: een pot levend en levendig Duits op te sturen… Zijn kommentaar drie weken later luidde droogweg: mo, Gilbert, jij ligt daar vijftig jaar voor!

Berlijn is echter ook een stad die ver-bijt, zijn kwalijke ‘Vergangenes’, verleden verbijt, zoals veel Duitsers voorbeeldig dat verleden ‘aufarbeiten’: dat van de Nazi’s en van de Stasi’s, dat van snorrenman Adolf, Hitler, de enige echte baas van Groot-Duitsland, en dat van baardman Walter, Ulbricht, de eerste belangrijke baas van de DDR, het voormalige Oost-Duitsland. Het loont de moeite om tijdens ons verblijf enige relikten uit hun heerschappij op te zoeken én te vinden. Want toeristische wegwijzers daar naartoe zijn er begrijpelijkerwijze niet. Net zoals de Vossstrasse moet zoeken, en de plek vinden waar Adolf ondergronds ging, in die grauwgroene krochten uit die bangelijke film ‘Der Untergang’… Niet gezien? Dan bent u helaas geen ‘Filmhase’.

Berlijn telt wel wat van die verborgen, vergeten, verwaarloosde oorden. Zo staat er nog de Bärenquell-brouwerij in Treptow, in mooie baksteen, en vind je de sanatoria van Beelitz, lekker overwoekerd, maar niet toen Adolf hier, na zijn dienst in de eerste Wereldoorlog, hier verzorgd werd, of Erich Honecker, de laatste baas van de DDR, in die laatste dagen hier te bed lag… Maar ook dit opperhoofd had hier zijn bunker, 24 m onder de grond van Wandlitz, in staat om een atoombom te weerstaan die 80 maal straffer was dan die op het Japanse Hiroschima…! Ik bespaar de lezer verder de diktes en de breedtes van zijn ondermaanse! Maar neem hem nog finaal nog even mee naar Oranienburg, naar de bakkerij van de SS, de SchutzStaffel, Hitlers privé-leger… Onvoorstelbaar dat hier ongeveer 80 KZ-gevangenen het brood voor hun kollega’s in de andere koncentratiekampen bakten, zoals bijv. in dat van Sachsenhausen, goed 2 km hier vandaan. Zij bakten ongeveer 500 broden per man, per dag, leverden dus ‘oorlogsnuttig’ werk en mochten zich daarom ‘Glückspilze’ noemen, bofkonten!?

Wie de echte kampen in het oosten van Polen heeft bezocht kan het met deze heren enkel maar roerend, ontroerd, eens zijn.

Gilbert Druant

M 0475 84 30 79

E druantwoord@scarlet.be

Dag allemaal,

we zijn ondertussen aan onze 3e termijn begonnen na een heuglijke onderbreking in België, waar we nog volop konden delen in de vreugde en het gebleir van Alexis OSSES – DRUANT! Moge dit nieuwe mensje groeien en bloeien met de overvloedig-rijkelijke moedermelk van Frauke.

Vooraleer we weer voet op Berlijnse bodem zetten, maakten we een Abstecher in een andere interessante, ehemalige DDR-Stadt: LEIPZIG. We zochten onze vertrouwde camping am Auensee weer op, zo’n 8 km ten westen van het centrum. 5 Jaar eerder stonden we hier, putje winter, kerstavond, met onze Marco Polo,  bijna 1 meter in de sneeuw, moederziel alleen, kan je denken op kerstavond! Het openbaar vervoer lag helemaal stil, wij te voet in die sneeuwnacht naar de Thomaskirche, waar we het beroemde Thomanerchor konden meemaken! Dit wereldbefaamde knapenkoor bestaat ondertussen al meer dan 800 jaar!

 Maar wie Leipzig zegt verbindt de stad natuurlijk in de eerste plaats met Bach, die 27 jaar cantor was in de Thomaskirche en in deze periode zijn meesterwerken componeerde. De Nikolaikirche staat dan weer bekend voor een brok recente geschiedenis: hier kwam de hele bevrijdingsbeweging op gang, en die resulteerde op 9 november 1989 in een vredevolle revolutie, de val van de Muur. En maakte zo komaf maakte met die DDR!

Andere trekpleisters  zijn de vele passages en Innenhöfe, in de meest diverse bouwstijlen. Wij aten in Auerbachs Keller, een hoogstaand restaurant in de Mädlerpassage: hier speelt zich ook een passage uit Goethes Faust af! Op onze verdere wandeling door Leipzig stuit je nog op andere beroemdheden uit de rijke muziekgeschiedenis van Duitsland: Richard Wagner – Felix Mendelssohn – Schumann …

Het Hauptbahnhof, een kopstation, hebben we dit keer niet kunnen aandoen, maar ook dit immense gebouw is een absolute aanrader, een stad op zich, na de Wende zeer mooi gerenoveerd.

Toch sta je er versteld van dat in dit grote Leipzig nog zoveel aan de DDR herinnert: heel wat bouwvallige huizen, straten, de tol van decennia verwaarlozing. De Sachsen kijken ook vrij sip en gaan nogal armoedig gekleed. Dat kan je dan weer niet van de Berlijners beweren: sie sind arm, aber sexy! Trouwens, terug in Berlijn word je vanzelf meegetrokken door de blije, gekke, grappige, lachende medemensen.

Berlijners zijn dus levensgenieters en wij doen mee!

Gert De Craen, 19 juli 2015 

27-07-2015 om 19:12 geschreven door ce pigeon voyageur  

BERLINBERICHT NUMMER ZWEI                                                                                BERLIN KULINARISCH

Mochten onze frietkoten een ikoon van onze eetkultuur zijn, wat ik doorheen mijn jaren zeer mag betwijfelen, dan is de Berlijnse currytent dat gewis wel. De curryworst kan je – dubbel zo lang, XXL, als dat arme broodje – zo verorberen, of je krijgt ze in schijfjes op een kartonnen schaaltje, met daar bovenop die onmiskenbare felrode saus, desgewenst aangevuld met pommes, jongeren-Duits voor par bleu: echte frieten! Waar je de beste vindt? In Curry 36, in Kreuzberg, of bij Konnopke, nog steeds een onooglijke container onder de metrosporen van station Eberswalde… Het waren immers harde tijden, in de jaren dertig, later tijdens de oorlog en verder onder het DDR-regime, toen Max en Charlotte Konnopke hier hun worstentent openden, én er lieten staan, tot genoegen van zoveel forenzen, straatmadelieven en avontuurlijke toeristen zoals wij, die Berlijns klassieke wegen durven verlaten om hier deze klassieker uit de Duitse of  Berlijnse keuken te komen proeven.

De Duitse keuken? Biedt die meer dan ‘Wurst und Sauerkraut mit Kartoffeln’, zoals onze bevooroordeelde landgenoten nog steevast menen? Wat te denken bijvoorbeeld van een ‘Holzfällersteak mit Chicorée’’, een ‘Bürgermeisterfilet mit Püree’, ‘Frische Spargel mit Rührei/Speck’, een bord ‘Hühnerfrikassee’ of een schotel ‘Hackepeter’, of dan toch een ‘Kalbsleber  Berliner Art’, en dus met zuurkool en appeltjes? Of gewoon een kommetje ‘Muschelsuppe’, dan wel – als nagerecht dan - een ‘Rote Grütze’ of nog kenmerkender: een ‘Stück Kuchen vom Blech’, met een ‘Caffe Tedesco’, op zijn beurt afgerond met een ‘Asbach Uralt’: pas deze Duitse Asbach is de Franse naam ‘cognac’ waard! Maar allicht zullen deze Berlijnse gerechten jou, waarde lezer, Chinees in de oren klinken. Hoog tijd dus om van mening én van richting te veranderen, en dus Berlijnwaarts te trekken, want ook kulinair vormt deze hoofdstad een openbaring van jewelste. Voorstel: begin dan met een stel ‘Matjeshering met Pellkartoffeln’, al moet je ook voor deze jongens – of zijn het meisjes? – al een fijnproever zijn. Maatjes dus, én meisjes, want die naam staat voor ‘maagdelijke haring’, een haring die dus nog niet geslachtsrijp was...

Toegegeven, ook in deze stad wemelt het van de Kebabkoten, Pizzahuizen en Pastatenten. Van bedenkelijk tot rijkelijk, maar steeds – en dat valt overal op – preiswert, schappelijk van prijs. Een goeie schotel van hierboven eet je voor twaalf euro, een middagmaal bij onze Petrucchi om de hoek krijg je voor acht euro… De brave borst moet zijn restaurant stoepbreed uitbouwen, en zoals je (nog niet) weet: de Berlijnse trottoirs zijn behoorlijk breed! Dé max een straat verder in onze buurt is echter Papà Pane, wel minder stoep maar steeds eivol, niet zozeer omwille van die smalle stoep maar vooral omwille van zijn over-weldigende pizze: zijn meest succulente ‘pizza speciale’ serveert hij, desnoods in het Frans, voor negen euro. Wat zijn wij toch een duur land, wat is Antwerpen toch een dure stad. Op de koop toe moet je hier Dienstverlening, Service, met een hoofdletter schrijven: steevast word je fluks en flink bediend, is een aardig woord of een gevatte kwinkslag nooit ver weg: vandaar de beroemde of beruchte ‘Berliner Schnauze’, zijn goeie zo niet stoute bek. Steeds heeft hij of zij immers een spreuk klaar of een kommentaar gereed, en dan moet de halve politiek of de hele wereld het ontgelden. Voorwaar vermakelijk én smakelijk, net zoals zijn eten, én drinken!

Want ook de dorstigen komen hier ruimschoots aan hun trekken, of moet ik schrijven: aan hun teugen. De vele soorten en merken Pils- en Weizenbiere, tarwebieren zijn dat, zijn heus niet te versmaden, al zijn hun prijzen wel de onze. Of steek je liever eens je neus aan een ‘Schwarzbier’, zo niet aan een ‘Berliner Weisse’: een soort geuzensapje dat je met ‘Himbeersirup’ (rood) of met ‘Waldmeistersirip’ (groen) moet aanlengen… Want zo leerde een waardin mij ooit, vele jaren geleden: een ‘Berliner Weisse ohne Schuss (zonder dat scheutje) gibt nur Scheisse’…!

Berlin kulinarisch, ook bepaalde eigennamen uit die vijfduizend kroegen smaken steeds naar de trog, om nog: ‘Die Schildkröte’, de ‘Breipott’, het ‘Café am Engelbecken’, ‘Die Eselin von a’, … en niet te vergeten: de ‘Prater Biergarten’, op een boogscheut van de ‘Kulturbrauerei‘, de voormalige brouwerij van Schultheiss die nu alle vormen van kultuur herbergt; das Café am neuen See’, pal verloren in het groen van de Tiergarten, de ‘Stäv’, een ware kroeg die werkelijk vol hangt met foto’s van politici van allerlei pluimage, en in laatste instantie: ‘Zur letzten Instanz’, het oudste herbergje van Berlijn, waar ze uiteraard Berliner Kindl én ‘Eisbein’ serveren… Was? Just come and go!

Gilbert Druant

druantwoord@scarlet.be  www.bloggen.be/druantwoord

dag allemaal,

Na deze smakelijke culinaire toer van Gilbert, blik ik even terug op onze 4 – daagse toer van de voorbije week (10 tot  13 juni) ten noorden van Berlijn, de MECKLENBURGER SEENPLATTE : een prachtig natuurgebied met ontelbare meren, bossen, heide en trotse AlleenstraBen, waar eeuwenoude eikenbomen elkaar boven de wegen als het ware omarmen! Deze rijkelijk boom-omzoomde wegen stammen nog uit de Pruisische tijd en dienden als noodzakelijke bescherming en schaduw voor paard- en karreizigers. Voor ons echter een bijna toeristische attractie, waarbij Gilberts camera deze beelden gulzig konden opnemen. Deze regio blijkt eerder auto-onvriendelijk te zijn, ondervinden we al gauw,  heel wat toegangswegen blijken voor de nieuwsgierige toerist met auto= camper niet toegankelijk, met slagbomen, voor fietsers en wandelaars biedt dit natuurgebied dan weer een waar paradijs.

De eerste nacht  ‘slaan we onze tent op’ in WARENTHIN aan de RHEINSBERGER SEE, een lieflijk gelegen camping, basic, met nog een vleugje DDR- allure, zoals de Plumpsklo, een plank met een gat, maar dan wel gemoderniseerd, zeg maar aktuallisiert. Overal is het stil en rustig, de stilte is tegenwoordig zo’n kostbaar goed, maar hier genieten wij ervan in overvloed! De volgende dag bezoeken we het Schloss met z’n ‘Versaillaans’ parkcomplex. We rijden verder door het merengebied tot aan de Diemitzer Schleuse, waar het krioelt van het waterverkeer: chique jachten, kano’s, kajakken en bescheiden motorbootjes, hier wordt gevaren!

We belanden in een mooie uithoek,  het dorpje BOEK, aan de Müritzer See. Hier staan we ‘wild’, weer mooi en zeer rustig, ook het weer blijft ‘freundlich’. Via NEUSTRELITZ (weer prachtige  parken en indrukwekkende 18^e- 19^e – eeuwse architectuur) komen we toevallig in LYCHEN terecht. Hier ontdekken we een top-camping  AM WURLITZER SEE. Het scherpe weer, de vele naaldbomen en het ruime water voelen eerder Zuiders aan, we wanen ons als het ware in Portugal. Een kind- en familievriendelijke camping, voor zwangere vrouwen is het zelfs gratis! Hier keren we zeker nog terug!

Na een deugddoende fietstocht rijden we weer zuidwaarts, richting Berlin. We stallen onze James Cook weer veilig op onze vertrouwde camping in Kladow, nog een mooie overtocht met de Fähre over de Wannsee en dan  de S-Bahn, we duiken weer de stad in, maar… een hevig onweer houdt ons nog even op, niet getreurd, aan de uitgang van het station Hackescher Markt luistert een heuse muziekband de hele stationsomgeving  met  verrassend goeie muziek op, de enthousiaste menigte zingt en danst mee, wat een sfeer zeg!

En zo vallen we van de ene verrassing in de andere, Berlijn belooft nog veel boeiends, daar ben ik gelukkig van overtuigd geraakt!

SCHÖNE GRÜSSE AUS DEM TOLLEN, VERRÜCKTEN, GEILEN BERLIN, tot een volgend schrijven of tot in de  Heimat, want op 1 juli zijn we weer even terug in België, daar wacht ons een andere verrassing bij Frauke en Alejandro, wir sind gespannt…!                                                                 TSCHÜSSI       Gert

27-07-2015 om 17:42 geschreven door ce pigeon voyageur  

BERLINBERICHT NUMMER EINS                                                                                     ‘Berlin XXL’

“Wat ga je daar doen, in Berlijn, en dan nog zes maand lang?” Zo vroeg her en der een kennis of kollega, vriend of vreemde. “In die stad gaan leven, die stad bé-leven!” Zo luidde steevast mijn en Gerts antwoord. Want een onbekende is de Duitse hoofdstad voor ons niet, ook niet toen ze nog geen hoofdstad was, maar een gedeelde stad, een geboeide stad, maar voorwaar: een boeiende stad!

Want zeg nou zelf: een stad met ongeveer duizendvierhonderd parken, honderdtwintig musea, zeventig zo niet tachtig theaters en theatertjes van heel verschillende pluimage, en vijfduizend (of zesduizend, wer weiB?) kroegen. Een stad die op elke kaart veertig km hoog is en zestig km breed, zodat een autoritje vanuit ons Berlin Mitte – daar wonen wij - naar het naburige Potsdam 45 km lang duurt, of van Antwerpen naar Brussel, twee steden die toch verre van buren zijn…

Berlin is inderdaad extra large, maar ook extra service-minded. Neem nu dat openbaar vervoer, dat netwerk van U-Bahn, ondergrondse, S-Bahn, Schnellbahn, trams, en bussen die godbetert bij elke stop even tot aan de boordsteen inzakken zodat het meest stramme grootmoedertje haar bus op kan, openbaar vervoer dus dat je tot in de verste Kiez, wijk, vervoert, dag en vaak ook ’s nachts. Stipt, comfortabel, frequent en vooral snel. Wie zoals ik ons openbaar vervoer eens waagde, van Edegem tot aan de Plantijn Hogeschool – voor notoire nitwits: naast Antwerpens lelijkste gedrocht: de Stadsschouwburg - had voor deze 8 km meer dan één uur nodig… Met dat tijdsbestek ben je, helaas beste lezer, in Berlijn achtendertig km verder! Voor zoveel ‘kriskras’ betaalt deze inwoner dan per maand 58 euro, fiets gratis en overal mee!

Opnieuw die eerste vraag: waar ga je dan zo naartoe? Om die bekende ‘Berliner Luft’ op te snuiven zijn er vooreerst onze fietstochten langs het noordelijke Panka-riviertje, het zuidelijk gelegen Teltowkanaal of langs Berlijns Spree-rivier mittendurch, peddelen wij rond de grote Müggelsee im Osten of toeren dwars door die uitgestrekte Tiergarten im Westen, plattegrond bij de hand anders geraken we elk spoor naar huis bijster! Maar ook de dorpen ver weg, zoals Spandau im Westen of Köpenick im Osten verheugen zich in het bezoek van deze ‘Belgier’. Helaas voor ons en voor hen nog steeds een onbekend land, dat Belgien: kennen de locals enkel van ‘durchfahren’. “Of er bij ons wat te zien valt”, vragen ze dan plomp? Dan trekken wij door, en houden halt aan de Wannsee, dé pleisterplek voor weekendberliner! De grauwgrijze villa aan de overkant is ver uit hun gedachten; hier echter besloten de nazikopstukken op een conferentie dd. 20 januari 1942 tot de ‘Endlösung’, hun finale oplossing voor hun probleem met Joden en ander te weinig Arisch grut: we bouwen, daar ver weg in Polen zodat niemand in het Westen het merkt, een stelletje gaskamers waarmee we dat zootje veel sneller en dus doeltreffender kunnen opruimen… Spaart bovendien heel wat kogels uit…

En dus bulkt Berlijn ook van de historie, van zijn en Duitslands én onze historie, want beide Wereldoorlogen ontstonden hier en besmeurden heel ons kontinent. Maar, dit moet worden gezegd en geschreven: het Duitse volk heeft zijn wandaden zeer voorbeeldig ‘aufgearbeitet’,  verwerkt én verontschuldigd; immers, nergens vind je weer zoveel gedenkstenen, zoveel mea culpa’s en mea maxima culpa’s in woord en in steen als in deze hoofdstad, genoeg om gedurende enkele maanden op zoek naar ze te gaan… Om vooral ook te beseffen dat dit land tegelijk ooit het kwaadste regime voortbracht maar momenteel ook de beste demokratie! Het land van’ Dichtern und Denkern’ dat na de oorlog smalend ook het land van ‘Richtern und Henkern’ (beulen) werd genoemd.

Deze dubbele gedachte smaakt geweldig, bij een reuze grote Currywurst, hét eet-ikoon van deze stad. Ook in culinair opzicht is Berlin XXL!

Gilbert Druant, druantwoord@scarlet.be

Beste kinderen, schoonkinderen, kleinkinderen, familie, buren en vrienden,

Onze tweede etappe Berlijn is gelukkig voor mij en natuurlijk ook voor meine bessere Hälfte veel beter gestart en verder verlopen.’ t Was een puik voorstel van Gilbert om niet meteen op Berlijn af te stevenen, maar – nu we eindelijk en dat na twee maanden(!) door die kafkaëske kwellingen bij het invoeren en inschrijven van onze nieuwe James Cook heen zijn - een maidentrip doorheen een paar mooie streken  in Duitsland te versieren. Het werd inderdaad voor mij een therapeutische ervaring na een toch ellendige periode van een depressieve terugval. ‘k Ben er Gilbert erg dankbaar voor dat hij mij er op deze manier bovenop heeft geholpen!

En deze camper is een reisdroom op vier wielen! We hebben al met volle teugen genoten van al het comfort waarmee JC ons verwent!

Onze eerste Stellplatz na ons vertrek op 23 mei was de parking aan het kerkhof in Wevelingenhoven. Hier ligt onze goeie vriend Otto begraven. Overigens, de kerkhoven in Duitsland zijn altijd een bezoekje waard: mooie, verzorgde, bloemrijke graven, maar vooral het parkgevoel is opvallend. Ook bij ons in de buurt vind je uitgestrekte, oude Friedhöfe. Na Langwaden – Wevelinghoven reden we verder richting Wuppertal -  Möhnesee- Arensberger Wald.

We stonden daarna 2 dagen aan de Weser in het fraaie stadje Höxter, met zijn vele Fachwerkhäuser. Onze camping lag vlak aan het water, idyllisch en stil. We bezochten het kloostercomplex Corvey vlak in de buurt en…wir hatten Schwein! Net die dag werd deze site officieel ingehuldigd met een plechtige oorkonde Werelderfgoed in aanwezigheid van Steinmeier, minister van buitenlandse zaken, Hannelore Kraft, minister-president van Nordrhein- Westfalen en nog vele andere kerkelijke en wereldlijke hoge pieten. De speeches getuigden weer van die gedreven Deutsche Eloquenz , en na al die sterke woorden werden we allen getrakteerd op een natje (Corveyer Hell) en een broodje.

Na deze Volltreffer reden we verder langs het Wesergebied naar de oude universiteitsstad Göttingen. Ook weer een fraai stadje, beroemd om zijn Gänseliesle (zoals Brussel om z’n Manneke Pis). Dit beeldje moeten frisbakken studenten na het verkrijgen van hun diploma een stevige zoen geven, een verplicht ritueel. Voor we Göttingen verlieten hebben we nog even een heerlijke duik genomen in het zwembad vlak naast onze Stellplatz, Schwimmparadies Eiswiese. Een prachtig zwemcomplex, waarbij Centerparks in het niets valt.

En zo rijden we later het Harzgebied binnen. Een eerste stop op onze weg is Mittelbau- Dora: hier moesten onder het Naziregime de gevangenen in onmenselijke omstandigheden ondergronds werken voor de productie van de V1’s en V2’s. Velen hebben dit uiteraard niet overleefd. Het stadje Quedlingburg kan ons gelukkig daarna weer opvrolijken: Werelderfgoed sinds 1995 en terecht: maar liefst 1300 Fachwerkäuser en een indrukwekkend Schloss, je begint te duizelen van zoveel schoonheid. Dessau – Wörlitzerparkanlage is onze volgende stop, waar we 2 uur toeven in een prachtig natuurgebied.

Tenslotte bereiken we onze vertrouwde camping in Berlin-Kladow, waar we nog 2 nachtjes staan alvorens we ons weer voor een tijdje in onze Bergstrasse settelen. Terwijl we in de stad wonen kunnen we onze JC op die camping stationeren, goedkoop én veilig, weer een meevaller!

Ik ben erg blij dat ik mijn energie, alertheid en enthousiasme teruggevonden heb en kijk uit naar de volgende weken met mijn reis- en woongezel Gilbert.

Ich wünsche euch alles Gute!

Gert De Craen

27-07-2015 om 17:38 geschreven door ce pigeon voyageur  

Blog één, en dus nieuwjaars(ver)wensen(ingen), zij het beter nu dan nooit!

Edegem, 2 februari, feest van OLVrouw Lichtmis

Lectori salutem,

Onze kalenders hebben hun laatste blaadje verloren,

en vinden wij, kalendermensen, dat het oude jaar versleten is, zo niet op?

Dat oude jaar is allicht wel op, maar was het misschien ook niet top?

Maar vooral: dit nieuwe jaar is nog maar amper geboren!

Dwaas toch om vandaag al te zwaaien naar wat te gebeuren staat,

en zo alras te vergeten wat dat voorbije jaar werkelijk achterlaat.

Immers, ons geluk, of ongeluk, ons leven

ligt niet op de scheiding van dat blad, of van dat blaadje.

Veel ligt in ons, in wie wij (willen) zijn en hoe wij (zullen) leven:

zowel gisteren als vandaag, als over een jaartje.

Gilbert J.C. Druant

druantwoord@scarlet.be

02-02-2015 om 11:52 geschreven door ce pigeon voyageur  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

24-12-2014 om 12:41 geschreven door