Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Leven met cvs en fybromialgie
Dromerke
29-01-2016
wat een week
Ik herinner me nog de moment dat ik gevraagd werd als meter ale gevraagd is veel gezegd is allemaal via fb gebeurt officieel is er niks gebeurt maar toch ,.. ik mocht meer worden van een bevriend koppel hun 3 ling .. week na week volgde ik spannend alle verhalen en alle controles , wat een opluchting , ze deden het alle 3 fantastisch .. wat kan de natuur toch een wonder zijn, 3 van die kleine wezentjes in zo een klein vrouwke .. 24 december sloeg dan uiteindelijk het noodlot toe .. ik zat buiten met mijn pleegmama en was heel even naar binnen omdat mijn kindjes iets vroegen , ik kon buiten kijk op mijn gsm , 1 oproep gemist K. ALARM want die belt nooit ! Dus wat doe ik ik bel met een klein hartje terug om te horen wat er scheelt , was k. gevallen , was er iets met de andere kindjes ? hadden ze onverwacht opvang nodig kon allemaal toch we bleven positief , tot ik aan de andere kant van de lijn een man in tranen hoorde .. De jongens .. NEEEEEEE sterk blijven bianca je hangt aan de telefoon ik moest hen zoveel mogelijk troosten dit was mijn taak er te zijn voor hen ... ze hadden de hartverscheurende keuze moeten maken tussen mama en 3 kindjes in gevaar of de 2 kindjes die allebei heel ziek waren rustig naar de sterretjes te laten vertrekken .. dit is dan ook gebeurt , de jongetjes waren sterretjes maar bleven nog wel bij zus zitten zodat zus de tijd had om nog een beetje te groeien bij te komen en alles te ontwikkelen .. dit ging redelijk goed tot ik een week geleden hoorde dat mama vocht verloor ... weer paniek .. was het door de ontsteking die mama had maar waarvan ze niks vonden , was het van 1 van de vruchtzakken ... de mama werd van jut naar jaar gestuurd .. ik kom nu zelf aan de zorg en wist dat dat niet klopte maar ja wie ben ik om een ziekenhuis tegen te spreken als ze zeggen dat het allemaal geen kwaad kan maar mama moest wel terug binnen als het erger word , maandag stuurt de mama me het word erger .. hop naart ziekenhuis .. daar is ze dan heel even moeten blijven en die dag is ze nog overgebracht naar uza want het was wel degelijk de vruchtzak. 26 januari smorgens vroeg .. weeen remmers gehad want het waren weeen , ja zegt ze de weeen worden erger maar minder regelmatig , ja mijn hersencellekes gingen in overdaad .. dit is begonnen ... iets daarna een berichtje ja de jongens zijn onderweg via natuurlijke weg ze moeten geboren worden .. daar sta je dan .. met je mond vol tanden stomverbaasd terwijl ik wist dat dat te wachten stond .. laat ons hopen dat ons prinses nog even blijft zitten dan ... in de namiddag telefoon van de papa de jongens zijn geboren en de zus doet het heel goed (oef) ... BAAAAM .. het is gedaan alles is over .. Dat emotionele is het hardste stuk eraan ik had me al zo gehecht aan die mannekes ale aan alle 3 eigelijk maar voor dat 1tje zou ik echt een groot deel van zijn leven uitmaken belangrijk zijn noem maar op ,.. iets daarna telefoon ja ikke nog es ons zus is ook geboren alles was terug in gang geschoten ze weegt iets meer dan een kilo en lengte weten we nog niet maar ze doet het supergoed wil zelfs al zelfstandig ademen. WAUWW wat een opluchting toen ik dat telefoontje kreeg. zat bij men pleegouders en kreeg mijn lichaam niet onder controle van het bibberen na dat te horen van de jongens en de opluchting van ons prinses deed alles een beetje kalmeren .. iets daarna weer bericht mama word geopereerd WAAAAT ?? kom op e seg ... gelukkig was het een normale operatie en niks ernstig .. nu ja wat doe je dan proficiat sturen , sterkte ... ik heb maar proficiat met je dochtertje gestuurd ik had daarvoor tenslotte al gestuurd voor de jongens .. ik hield me vast aan ons prinses daar gaan we voor vechten ... de dag erna na het werk met de kindjes kleertjes gaan kopenm voor prinses maar da bleek nie evident te zijn voor zo een mini muizeke toch een aantal mooie stukjes gevonden ... kom ik daar toe .. papa gaat met mijn kindjes snoepjes kopen zodat ik met de mama naar ons prinses kon gaan kijken ... wat een wolk van een kind ... zo een klein groot wonder ... zo perfect .. mag ik nu gelukkig zijn .. mag ik blij zijn voor hen .. eigelijk zou jhet moeten maar wat doe je met de rest van je gevoelens nu ja die zetten we even opzij en genieten van de schoonheid van de natuur ... we gaan weer naar boven zit begrafenisonderner daar voor de jongens ... slik sterk zijn bianca ... 5 minuten en ben buiten gegaan zonder iets te zeggen ik kon dit niet aanhoren ... daar waar ik er hoorde te zijn voor mama en papa ben ik gefaald ik kan da nie ... dat kan toch niet dat je zulke kleine ventjes moet begraven .. die horen hier te zijn bij mama en papa ik wil dit niet ik kan dit niet .. snikkend naar toilet gegaan water in mijn gezicht gedaan en terug naar de gang gegaan waar dan ondertussen mijn kindjes stonden met de ouders van de papa ( sorry was ik helemaal vergeten dat mijn kids daar nog binnen zaten ) .. wat moet er door hun doorgaan .. dit is toch niet realistisch .. gelukkig zijn met zo een knappe en relatief gezonde prinses en tegelijkertijd de begrafenis regelen ... als men ventje er was nog heel even gebleven en dan zijn we door gegaan ... thuis liggen janken .. dit was het dan diegene waar ik zo speciaal voor zou zijn is samen met zijn broertje op wereldreis vertrokken .. nu kan de verwerking beginnen zeggen ze dan .. de volgende dag ben ik dan alleen naar het ziekenhuis gegaan kindjes zaten op school en danny aant werken dus ikke ff in alle rust tot daar .. heeft me deugd gedaan te horen dat prinses het heel goed doet en zelfs de gordijntjes van haar kamertje waren open wat een flinke !! , boven gebabbeld met de mama , komt er bezoek aan , blijkt de meter te zijn van ons prinses .. weer een bom van emoties SUPERBLIJ voor haar met zo een pracht metekindje .. en ondanks dat ik van nature niet jaloers ben voelde ik me nu stiekem toch een beetje jaloers , bleek dan dat de papa van prinses peter was van hun kindje ... slik bianca NU naar huis .. whop onderweg in den auto janke janke janken .. savonds met danny gepraat van aub herpak u het leven hier draait ook door , u kindjes hebben u ook nodig .. ja dat besef ik maar doet zooooo pijn, voor mij was dit mss het afsluiten van zelf geen kindjes meet te kunnen krijgen .. de vele metekindjes die me al zijn afgepakt .. de miskramen , mss was dit voor mij wel het einde van alle moeilijke jaren ... en nu kan dit boek weer niet dicht .. ik moet nu beseffen dat ik niet meer kan doen dan laten weten dat ik er ben voor de mama en papa en ik moet me hier echt overzetten .. life sucks sometimes .. en in mijn hart zullen ze altijd blijven zitten en OOIT als mijn dochters mama worden zullen ze wel aan mij denken zeker hihi :D Dus jongens hierboven op jullie wolkje zorg goed voor al je broers en zussen en vooral voor je kleine zusje en mama en papa ! Bedankt dat ik het gevoel mocht ervaren van trots van gevraagd te worden voor zo een belangrijke taak Ik zal altijd van jullie houden xxxxxxxxxxxxx
Haai daar , Weer eventjes geleden dat ik iets gepost heb , Ondertussen werk ik weer 30 uur en wonderbaarlijk lukt dit me redelijk goed , krijg heel veel hulp van mijn man , gelukkig maar want op sommige dagen blijkt dit echt wel noodzakelijk te zijn. Ik heb de afgelopen maanden heel wat emoties gekend , Schoonouders dat nog nen tweede keer ontploft is bij ons thuis , dan beschuldigd op het werk van dingen die ik niet gedaan had .. kortom was heel zwaar emotioneel maar ik begin het allebei te kunnen plaatsen en los te laten .. Dus kortom momenteel lijkt het me redelijk goed te lukken ! Onlangs kreeg ik ook van mijn dochter te horen dat ik gewoon een supermama was en dat geeft je toch weer de nodige moed om voort te gaan , Daar doen we het voor toch :D We tellen ondertussen af naar de verlof in dec Dikke knuffels !!
Soms gaat het supergoed met me. De laatste tijd jammer genoeg kan ik dit niet zeggen .. Het is alsof we het ongeluk aantrekken .. Niets maar dan ook niets kan eens positief lopen in ons leven .. 1 ding prijs ik me heel gelukkig voor dat ik zo een fantastische man heb die alles mee een beetje draagt in hoeverre hij het kan . Wat er al lang lang aan te komen , heb ik deze week een serieuze opstoot gehad van de fibro waardoor functioneren heel moeilijk maakte , maar ondanks dat toch gaan werken .. Dokter was geen optie .. dus doorgebeten , nu gaat het al een beetje beter met me buiten nog een goede verkoudheid zoals veel mensen de dag van vandaag .. mja de ene dag goed en de andere dag slecht weer .. een mens zou voor minder ziek worden toch ? Soms vraag ik mezelf af waar we de kracht vandaan blijven halebn om voort te gaan ... Ik ben deze kracht momenteel echt even kwijt ... Ik weet niet meer waarvoor ik vecht .. ben bang om alles kwijt te raken waar we zo naar gestreefd hebben .. Mijn werk dat me momenteel niet kan verder helpen aan klanten .. dus resultaat nog niet direct verandering financieel .. mijn hoofd ontploft dus echt op deze moment .. oke we redden het al zolang op deze manier maar dit mag echt niet meer te lang duren ... Mijn dochter haar verjaardag komt eraan , ik weet zelfs niet of het kind een feestje zal kunnen geven .. :( de taart zal ik moeten proberen zelf in elkaar te flansen ( sjans dak zone chefkok ben AHUM) Andere momenten denk ik dan van waarom maak ik ,e daar druk in ? OM ze bij de rest te laten horen want iedereen doet dat dus wij moeten dat ook ... Ben ik zo een slechte moeder als mijn kind voor 1 jaar eens geen feestje heeft ? Is het niet het belangrijkste dat de familie en de meter en peter erbij is ? Dat zijn uiteindelijk wel de belangrijkste personen in haar jonge leventje .. maar ja gaat ze dan niet uitgelachen worden ? Een kind onder elkaar ka n soms zo hard zijn naar elkaar en ze is al zo kwetsbaar voor opmerkingen .. Hmmm weer wat stof tot nadenken erbij ..
Kan je het u voorstellen , je doet je kindjes tevoet naar school , zij supergelukkig want ze gaan voor de eerste keer zwemmen met de school ... jij bent op van de angst , je hart gaat tegen 200 per uur gewoon door de omgeving prikkels , autos die passeren , vrachtwagens , geboenk door de werken op de voetbal , vliegtuigen die passeren ,. ik ben gewoon benauwd van mezelf ,. op deze moment heb ik echt het gevoel dat ik gek word ... dit is toch geen leven .. en hoe vertel je dit in godsnaam tegen je omgeving .. wat moeten zij wel niet van me denken :( vanwaar komt deze angst , panische angst van vliegtuigen heb ik al sinds een paar maanden maar nu ook gewoon het lawaai van de autos enz ... wat scheelt er toch met me pffff ik wil gewoon normaal leven .. :(
Schoonouders , iedereen kent ze wel .. Nu ja ik dus ook Enkele jaren geleden wist mijn schoonmoeder tegen mijne man te vertellen dat ik hem terroriseer en waarom b;leef hij eigelijk nog bij mij .. dan heb ik een jaar of 2 het contact verbroken .. tot de dag van de trouw danny zen vader zich excuseerde en ik had het na een tijdje een plaats kunnen geven Nu onlangs had ik gereageerd op facebok op een foto waar ze doodleuk naar de efteling waren fgeweest met nog maar eens het febbekakske van de familie .. de kozijn van mijn man en zijn gezinneke , mja die hebben alles he , allebei goede gezondheid een goede job en een eigen huis gebouwd nu ja SORRY dat wij niet aan die verwachtingen voldoen ,... ik ben nu eenmaal nie in staat fulltime te werken maar om jullie een plezier te doen zal ik mezelf kapot werken maar durf gene poot aan men ziektebed te zetten als ik instort ... Dat mag je op je kerfstok zetten, want ja ik ben toch maar een onozel trut , en ik ben toch geen klote waard want ik mankeer just gene klop maar ben te lui om te werke , ik doen hier gene klop enz enz ik steek mijn kids toch maar op om de bomma zotteke te noemen terwijl ze zelf onozele koppen lag te trekken maar mijn kids mogen niet lachen en niet zotteke zeggen HET KIND IS 6 JAAR !! en op sommige punten blijkbaar veel slimmer dan jullie ! nu kan ik je met heel veel overtuiging vertellen dat je van ,mij geen last meer zal hebben ik heb NIKS meer met jullie te maken , ulle centen krijgde dees jaar nog terug of begin volgend jaar .. hebben wij niks meer dat ons bind aan jullie ... ik ben getrouwd met jullie zoon en geloof me als het puntje bij paaltje komt kiest jullie zoon jammer genoeg voor zijn vrouw ! Als je u kleinkinderen wil zien ben je welkom op afspraak die je kan maken bij je zoon , maar de kids blijven thuis en gaan niemeer mee of komen niemeer slapen , die periode zit erop ! Mijn kids hoeven zulke uitvallen niet te horen en dat is toch allemaal normaal dus laat ze maar doen maar dan ook niemeer komen janken ,... Dit is weer eens het einde van een verhaal ...
Dagelijks weer in diezelfde strijd , Dagelijks merk ik dat mijn angsten in het dagelijkse leven me beginnen te verstoren om normaal te leven> Als er teveel lawaai rond mij is schiet ik in paniek , want vanwaar komt dat lawaai ineens , een vliegtuig of nog erger f16 machienen , wat als er plots een bom gedropt word ... heel drastisch maar met zo een angsten zit ik tegenwoordig elke dag ... ik kan in bed niet meer met de raam open slapen als er druk luchtverkeer is ... dit is echt niet leuk meer ... ik word hoe langer hoe meer in mezelf getrokken , werk dat moeilijk word ,Op het werk , vaste klanten die afvallen .. ligt het aan mij , klopt het wat ze zeggen , doe ik mijn werk nog wel goed .. ik doe wat ik kan denk ik dan ... HOOP ik maar dat dat voldoende is .. voldoe ik nog wel aan de verwachtingen .. De angst om in de problemen te komen met ons eigen stekkie .. Angst dat mijn kindjes niet meer kunnen hebben wat ze verdienen .. feestdagen die eraan komen .. Je hoort iedereen zagen dat het moeilijk is .. beseffen ze eigelijk wel wat dat inhoud .. Soms wil ik gewoon men eigen onbezorgde persoontje zijn :( ik mis mezelf soms erg e
Na lange tijd ben ik hier weer. Ik werk sinds enige tijd parttime , dit lukt me redelijk goed lichamelijk , jammer genoeg heeft dit financieel zware consequenties waardoor je weer met het emotionele aspect te maken krijgt en de lichamelijke klachten weer toenemen (stress) . Gelukkig heb ik een fantastische man die naar de toekomst durft kijken en beseft dat mijn lichaam op een heel slecht moment gewoon gaat blokkeren en ik jammer genoeg niet meer kan bijdragen in het gezinsinkomen (Hopelijk kan ik jaren meedraaien op de parttime) en is hij nu aan het rondhoren om een beter betaalde job. Daar wil hij veel voor opgeven. Sonms voel je u als moeder dan echt mislukt. langs de andere kant krijg ik heel veel begrip van men ventje. Ik ben 27 en wil me echt zo voelen. ik weet dat ik dit niet meer zal kunnen en probeer dan ook zoveel mogelijk te genieten van de mooie momenten die ik nu meemaak. Ik heb na lange tijd terug een goede vriendin teruggevonden die me ondanks de drukte echt kan laten genieten van het gewoon zijn , achteraf bekoop ik dit weliswaar maar het doet me deugd gewoon alles te kunnen loslaten voor 1 of meerdere dagen. Ook is mijn ventje terug peter mogen worden van zijn oogappel doet me ook deugd hem zo trots te zien op da kleine ventje. Dat manneke kan ik zo een beetje vergelijken me ons jongste prinses alles wat em kan uitfrette zal em ook uitfrette :D , ik hou ervan :D , mij doet het ook deugd dat knappe meisje waar ik ooit de naam meter voor droeg terug gevonden te hebben , te zien wat een knappe jongedame het geworden is , te zien hoe ze stilaan opgroeit tot een jonge tiener. Ook te merken dat ze nog steeds even hard aan me hangt als jaren geleden. Ik herinner me het nog als de dag van toen , dat kleine meisje dat op mijn schoot kwam hangen met haar handdoekje wil jij mijn meter worden, jaren geen contact gehad maar elk jaar op haar verjaardag dacht ik stiekem aan haar , nu kunnen wij zowel bij men ventje zen petekind als bij die knappe meid weer deel uitmaken van deze belangrijke dagen. Mijn petekindje Y is ondertussen een paar tanden kwijt best wel een koddig zicht hihi :D en hij mag naar het eerste studiejaar wat word onze man groot pfff het gaat allemaal zo snel wat zie ik da manneke graag :p Zo ik ga nog een beetje genieten van onze verlof samen <3 The best feeling is to have a lovely family and good friends Love you all
Alls ik rond me kijk , zie ik overal lachende gezichten. Ik probeer dit ook te doen. Maar vanbinnen schreeuwt mijn lichaam om erkenning en hulp... Maar ik ben niet de persoon die gaat smeken om hulp. Hulp moet spontaan komen , Mensen die nu komen helpen vrijdag en zaterdag die begrijpen mijn ziekte! Andere mja .. ga ik niet over uitwijde De laatste weken ben ik heel slecht. Feestdagen , verjaardagsfeestje , verhuis volop bezig , buiten moeten in ons app en niet in ons huisje kunnen. Het is moeilijk je bij een ander te vervoegen als je ziektebeeld niet begrepen word. Ik voel me zo machteloos tegenover alles. Ik heb al veel zelf gedaan ivm verhuis , man heeft de zware stukken uit elkaar gehaald en naar beneden gedaan. Maar toch merk ik dat ik uitgeput raak. Heb ondanks mijn pijnstillers dagelijks enorm veel last , ben gewoon doodop. Soms wil ik zo graag eens brullen en mijn volledige gedacht zeggen maar dit kan niet ... Soms wil ik gewoon begrepen worden enz ... zoveel vraag ik toh niet :'( Sommige zeggen edat ik sterker moet worden NEE! Iemand die me kent weet dat ik een VECHTER ben maar als je lichaam weigert om mee te werken kan ik nniet anders!!!!!! Ik zou he t ook liever anders zien!!!
Soms vragen mensen me waarom ik vaak zo nors ben , of waarom ik zo gesloten ben. Nou dat heb je dan zelf in de hand gewerkt , wees 100 percent eerlijk tegen me , en je zal me zien veranderen . Maar niet lief doen in gezicht , en achter de rug gaan roddelen ...
Ik ben een heel lief persoon , een persoon die voor iedereen klaarstaat , maar soms ook TE goed voor mensen , mensen houden geen rekening met mij .. Nee ik ben idd niet de persoon die mezelf komt aanbieden van HEEEEEy hier ben ik , nee ik laat het op me afkomen , en hier heb ik mijn redenen voor , ofwel vergeet ik het , ofwel moet ik andere zaken regelen (wat nog het meeste gebeurt tegenwoordig ) Maar hey als het je niet boeit mag je me ook gerust laten hoor , wil je niet tot last zijn ...
Het is mooi geweest ... Ik moet nu zorgen dat mijn gezin hier uit komt , en ja draait of keert het , ik ben diegene die dit moet regelen ... En ja ik be halve dagen thuis maar vergeet niet wat dit van me vergt , ik moet met post its werken want anders weet ik niks meer wat ik moest doen ...
Ik moet zorgfen dat ik aan volwaardig inkomen geraak , ik moet zien dat ik de hypotheek in orde krijg , ik moet zorgen dat er geld is voor rekeningen , eten enz ... ja dit vraagt heel veel van me , kids hun school die een pak geld kost ... klinkt allemaal simpel , ja dit wa het ook toen ik fulltime werkte ... leuk toch iemand zijn job afnemen ipv een oplossing te zoeken... pffff
De pijn die hiermee gepaard gaat is zeker ook niet om over naar huis te schrijven , laatste dagen enorm veel rugpijn , last van de nek enz ... voor je me beoordeelt neem mijn lichaam , mijn problemen enz over en oordeel dan , PAS DAN IS JE OORDEEL WAARDIG
Hier zijn we weer , na een redelijk goede week ( maar 1 pijnstiller genomen) heb ik vandaag 4 u gepoetst , dus ondervonden wat dagelijkse kost gaat zijn volgende week als ik weer start , en baart me serieuze angst in , pijn aan mene rug , men heup dat weer volledig blokkeert :( mijn oudste dochter moest me helpen om mijn joggingbroek omhoog te trekken omdat ik me moest vasthouden om op 1 been te staan :( sjans dat ze me beetje verstaat dat mama pijn heeft en dat het niet lukte ... Word sebiet terug zware pijnstiller ... dit word dus dagelijkse kost ... Hoe slecht kan een lichaam zijn vraag ik me soms af , ik ben de enige van de familie die de ene ziekte na de andere heeft , eerst ziekte van Graves' vastgesteld , dan cv's , nu die stomme fybro en wss nog spasmofilie ook , dit is nu eenmaal het leven maar als vrouw van 26 had ik me toch wel net iets mobieler voorgesteld :( , ik heb het geluk dat ik een schat van een man heb die er ALTIJD voor me staat en die elke dag opnieuw vraagt hoe het met me gaat , is dan ook de enige , soms is die eenzaamheid nog het ergste ....
Ik ben Bianca
Ik ben een vrouw en woon in Aartselaar (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 08/10/1987 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn gezin.
Leven met cvs en fybromialgie 
 "Laughing"){kind=icon}
