Een paar weken geleden had Philippe - onder mijn lichte dwang ;-) - een date met Eléonore. Hoe ze daarin geslaagd zijn, weet ik niet maar in elk geval: ze hebben elkaar nooit gezien. Philippe was met Yvonne gegaan dus nu is het mijn beurt! Ik heb een afspraak gemaakt met Eléonore. Ik heb niks gezegd maar i rijd met Philippe naar een bijzondere plek waar Eléonore op hem wacht. Hij weet van niets. Bij Eléonore is mijn dierbare vriend in goede handen... Spannend!
Nu ik niet meer Philippe werk, ben ik dus terug werkloos Dat mocht niet blijven duren. Ik had al direct een sollicitatieafspraak: ik kon alle vragen beantwoorden, ik kon die vrouw zelfs een beetje imponeren met mijn kennis van kunst - dank u, Philippe - en voilà, 't is in de sacoche: ik heb de job. Koerier! Geen steunkousen deze keer
Beetje een kater vandaag... Gisteren was er een feestje: de verjaardag van Philippe. Eerst het traditionele klassieke concert ( ik geef toe, als je de tijd neemt om ernaar te luisteren, zit er wel iets in) maar op een feestje moet je dansen! Earth, wind and fire dus! Zelfs Yvonne bleef niet onbewogen Het belangrijkste: Philippe heeft ervan genoten, daar ben ik zeker van.
We hadden ook een gesprek van man tot man. Hij deed me inzien dat ik eens terug naar tante moet. Ik ben eigenlijk zonder boe of ba vertrokken en 't is voor haar ook niet gemakkelijk. Alleen met zo veel kinderen. En van die sociale woning wordt een mens ook niet echt vrolijk. Ik ga haar helpen.
Afscheid van het paleis Ze redden zich wel, en ik ook.
Echt, mijn proeftijd zit erop! Ik heb dus een vaste job - halleluja! Wie had dat gedacht? Ik in elk geval niet! Maar ik moet toegeven, het geeft meer eer om te werken voor de kost dan om papiertjes her en der te verzamelen, "gewoon" om een uitkering te krijgen. En zo groot is die uitkering nu ook weer niet... Blij dat ik uiteindelijk geen rare bijverdiensten meer nodig heb. Ik kwam overigens Adama tegen vandaag. Die is net op hetzelfde pad als ik tot voor kort. Ik heb hem meengenomen en ik heb een en ander duidelijk gemaakt. De straat biedt geen toekomst, dat zie ik nu ook wel.
Ik ben overigens nog met Philippe naar de opera geweest. Lachen! Allemaal mensen, strak in het pak, die niets durven zeggen en amper reageren. Terwijl dat juist hilarisch is! En ik ben ook begonnen aan een carrière als kunstenaar. Ik schilder! Philippe wou naar zo'n gallerij. Wat ik daar gezien heb, dat kan ik ook. Misschien nog een toffe bijverdienste
Alweer een ontdekking! Philippe heeft blijkbaar al lang een relatie met Eléonore. En weet je wat straf is? Ze hebben elkaar nog nooit gezien, zelfs nog nooit gebeld. Ze schrijven brieven naar elkaar. Brieven! Nu ja, schrijven... Philippe dicteert en Magalie - je t'aime, Magalie - noteert. En daar wordt niet om gelachen. Ik vind dat nochtans om heel grappig. Dat zijn geen gewone brieven, hé! Nee, Philippe dicteert een serie moeilijke woorden na elkaar en that's it. Ik ga daar eens verandering in brengen. Ik ga Philippe dichter bij Eléonore brengen. Eerst nog een beetje plagen (plagen is ...) want Eléonore woont in Duinkerke. Die stad is niet beroemd om haar mooie vrouwen . Magalie, da's een mooie vrouw...
Wow, een moeilijke nacht... Philippe heeft af en toe van die aanvallen van pijn, vooral 's nachts. Raar, hij voelt niets, is verlamd maar toch heeft hij plots soms hevige pijnscheuten. Ik had met 'm te doen. Ik heb 'm wel kunnen helpen, denk ik. Hij werd terug rustig en toen kon hij weer slapen. Je bent een toffe pee, Philippe, respect!
driss au palais
. Dat laat ik niet gebeuren!
Dat mocht niet blijven duren. Ik had al direct een sollicitatieafspraak: ik kon alle vragen beantwoorden, ik kon die vrouw zelfs een beetje imponeren met mijn kennis van kunst - dank u, Philippe 
- en voilà, 't is in de sacoche: ik heb de job. Koerier! Geen steunkousen deze keer 
Philippe wou naar zo'n gallerij. Wat ik daar gezien heb, dat kan ik ook. Misschien nog een toffe bijverdienste 
Wow, een moeilijke nacht... Philippe heeft af en toe van die aanvallen van pijn, vooral 's nachts. Raar, hij voelt niets, is verlamd maar toch heeft hij plots soms hevige pijnscheuten. Ik had met 'm te doen. Ik heb 'm wel kunnen helpen, denk ik. Hij werd terug rustig en toen kon hij weer slapen. Je bent een toffe pee, Philippe, respect!
