Blog nummero 2. Mijn inspiratie is denk ik wat op na mijn blog over Bart. Maar toch ga ik mijn best doen. Ik zal starten bij deze ochtend en zowat overlopen wat er allemaal is gebeurd. Vanmorgen werd ik gewekt door men zus die schreeuwde dat het sneeuwde. Amai, een wereld wonder... Ze had me beter nog wat laten slapen. Dan zag ik er nu niet zo mottig uit. Ik bleef nog een halfuur liggen en dan was het men pa die naar boven riep dat ik moest opstaan. Na 5 keer roepen sprong ik uit mijn bed. Ik had wel niet verwacht dat het zo koud ging zijn... Ik stak vlug men pc aan en liep naar beneden om men boterhammetjes op te eten. Daarna liep ik naar de badkamer en smeet men zus die haar tanden stond te poetsen buiten. Ik wilde douchen want ik had wel gedacht dat ik de rest van de dag ging koud hebben en een warme douche wel welkom zou zijn. Na de douche sprong ik vlug en men kleren en poetste vlug men tanden. Vlug nog even mijn mails en verschillende websites bekijken en ik vertrok naar school. Veel zin had ik er niet in! Normaal ga ik altijd met de fiets naar school maar deze keer wilde ik wel eens te voet gaan. Het is toch maar een kwartier wandelen dus dat is niet zo erg. Eenmaal ik vertrokken was merkte ik wel dat men schoenen niet echt waren aangepast aan dit weertje. Gelukkig ben ik niet uitgegleden en heelhuids aangekomen op school. Weliswaar een tiental minuten te laat. Maar dat was niet zo erg want met zo'n dag moet je niet om een witte kaart. Economie was weer saai en in Frans hadden we een sb. Die viel eigenlijk nog goed mee volgens ik maar had geleerd... Daarna kwamen we te weten dat we twee uur studie hadden en deze ben ik nu wat aan het opvullen met het schrijven van enkele bloggen voor Nederlands. Deze is dan ook weer klaar en vanmiddag mag ik er nog 2 schrijven! Grtz
Hier ben ik dan met mijn eerste blog! En direct een blog met een verschrikkelijk goed onderwerp : "Bartjes B-Day Bash". Wat was me dat voor een feest. Ik hoop dat mijn geheugen een beetje meehelpt vandaag want eigenlijk weet ik er niet veel meer van (hoe zou dat komen?). Vorige week gingen we dus met de hele klas naar Kortemark want we waren uitgenodigd door the man himself, Bartje! We kwamen aan na een lange fietsrit en belden eindelijk bij hem aan. Zijn ma deed open en ze zag er niet echt goed uit. Dikke wallen onder haar ogen, net zoals haar zoon! We zeiden toch maar vriendelijk goeiedag want we waren tenslotte haar gasten. We gingen binnen en daar zat bartje al klaar met een fles jenever in de hand en zo te zien al lichtjes in de zevende hemel. Hij trok maar rare ogen toen hij zag dat zowat iedereen als cadeau een fles drank had meegebracht. Van jenever tot breezers en vodka. Natuurlijk was dit alles met voorbedachte rade. We dachten wel dat zijn ma die drank ging openen en schenken voor ons. Maar nee, ze zette alles mooi weg en haalde iets uit om te drinken die verdomd goed leek op melk. Niet dat ik geen melk lust, maar nu had ik toch wel zin in iets sterkers! Ik nam mijn lekker melkje aan en nam direct een grote teug. Het was geen melk maar baileys. Daarmee waren we vertrokken voor een hele middag... Tot op het moment dat Bart verdween. Uren hebben we gezocht. Waar weet ik eigenlijk niet meer want ik was ook in de zevende hemel. Achteraf heb ik wel gehoord dat we hem terug hadden gevonden op een bankje ergens in het park dus het is nog goed afgelopen.
Ik moet hier nu een blog gaan schrijven over politiek terwijl ik er niets van weet en het me ook niet echt intresseert... Ik ga toch maar proberen en over de feiten in Irak en Amerika spreken. Dat is ook niet echt simpel omdat het zo ver af ligt. Het is niet echt politiek maar eerder terrorisme en bokking. Bokking? Je kent wellicht wel de bokkers united. Ze zouden die mannen beter eens naar Irak sturen en ze daar eens een pilletje geven om te kalmeren. Ik weet niet waarvan dat terrorisme komt maar het zal wel een of andere rare snuiter zijn die er geld wil uit slaan. In Amerika zit er nog zo een : Mr Bush. Om hem een lesje te leren zal je toch wel even moeten oefenen. Al die bewakingsagenten enzo zijn niet echt simpel om te ontwijken. Toch wel beter de Amerikaanse agenten dan die Irakese terroristen die je zonder genade zouden vermoorden. Het is wel zo dat die Amerikanen er voor zorgen dat ze zo weinig mogelijk negatief in het licht komen. Want dat zou natuurlijk in het nadeel zijn van Bush. Een hele tijd geleden heb ik wel zo van die foto's gezien waarop Irakezen werden geslagen door die Amerikanen. Niet gewoon geslagen! Ze lieten ze zelfs naakt over de grond kruipen en nog van die andere praktijken. Mochten ze nu eens die bokkers naar Amerika en Irak sturen dan zouden ze er wel korte metten mee maken en alle orde op zaken stellen. Het is wel nodig! Beter om het daar op te lossen want mochten ze nu naar hier komen was het misschien wel in de korstste keren met ons afgelopen en zat ik hier geen blogje te schrijven over dingen waar ik niets van ken! Ik ben er maar weer eens mee voort en ben blij dat mijn 4 bloggen voor Nederlands af zijn. Grtz Mr I Know Everything!
Vorige week was een schitterende dag. Er werd namelijk scheetgas in de klas gespoten. Niet door mezelf maar door een mede-leerling. Het slachtoffer was Marco natuurlijk. Wie anders? Het begon eigenlijk allemaal diezelfde ochtend. Een vriend van mij had het scheetgas meegebracht naar school maar durfde er zelf niet mee te spuiten. Hij wist natuurlijk hoe erg de stank was. Toch kon hij een van zijn andere vrienden overtuigen om het te gebruiken in het forum. Iedereen werd ziek van de stank en wij maar lachen. Zo'n stank had ik al lang niet meer geroken. Buiten op de speelplaats werd het nog enkele malen gebruikt en de stank begon al lichtjes in mijn kleren te trekken. Over de middag ging ik naar mijn kastje en plots kwam de jongen waarvan het scheetgas was naar mij toen en spoot het stinkende gas in mijn kastje. Omdat het net belde vluchtte hij vlug naar zijn klas en liet het gas bij mij achter! Slim als ik ben, nam ik het goedje mee naar de klas en iedereen vroeg zich af waarom het de hele middag al stonk in het schoolgebouw. Ik haalde het busje uit en iedereen wilde dat natuurlijk eens van dichter bekijken. Het ging rond in de klas maar niemand durfde het echt gebruiken. Tot mijn spijt natuurlijk want grappig was het wel. Plots hoorde ik het geluid van een bus die werd ingedrukt en een gas verspreidde. Het stonk voor dood daar! Marco, het slachtoffer, vloog buiten en mocht naar de directeur. Het was eigenlijk zijn schuld niet en dat legde hij ook uit natuurlijk. Ik denk dat mijn blog alweer klaar is en ik ga vlug aan de volgende beginnen.
