Eenmaal in het 6de middelbaar vragen ze naar wat je de rest van je leven wilt, ik wist dat ik iets met honden wou en begon te zoeken.
Helaas een job met alleen maar honden zie je niet veel, dus ik begon te denken en te zoeken.
- Asiel
- hondengedragstherapeut
- dierenarts
- hondentrimmer
- dierenwinkel
- instructeur
- ...

Maar ik vond niks voor een volwaardig beroep, gedragstherapeut spraks me heel erg aan en ben er verschillende beginnen te mailen.
Al direct kreeg ik vele antwoorden, maar deze stelden me zwaar teleur, niemand had dit als volwaardig beroep.

Ik teleurgesteld verder aan het zoeken, ik moest en zou een oplossing vinden. Jammer genoeg kwam ik er niet uit en vond ik mijn oplossing niet.
Op aanraden van de leerkachten, CLB, de papa en nog vele anderen, ben ik dan aan het kleuteronderwijs begonnen.
Niet al te gek, want ik had inmiddels al een paar jaar ervaring op het speelplein bij 3- en 4-jarigen en dit vond ik geweldig, het was echt mijn ding.
Dat jaar begon ik vol enthousiasme totdat ik telkens de opmerking kreeg dat ik meer een animator was als juffrouw en dat kreeg ik er maar niet uit. Op een dag toen ik net mijn stage was begonnen in het 1ste kleuterklasje, eind februari, kwam een oude klasgenoot naar me toe. Hij had net een puppy gekocht en had vele vragen. Deze beantwoorde ik vol enthousiasme, maar de dag erna moest ik weer na mijn stageklasje en de moed en twijfels zonken me in de schoenen. Dit knaagde aan mij en wou ik mijn lieve kleutertjes niet aandoen. Dus met de leerkracht en de papa gesproken en het was tijd om het stop te zetten, het ging me niet meer. Dit was niet de rest van mijn leven.

Dan maar werken tot september en op zoek naar iets anders...

Maar ik vond geen andere richting in het hogeronderwijs wat me lag , qua richting maar ook niet qua zwaarte van de opleiding.

Maar dan!

Ik had het gevonden, niet in het hogeronderwijs maar op SyntraVoltijdse Dagopleiding Katten- en hondenpensionuitbater en Hondentrimmer.
Dit was echt het begin van wat ik wou en na veel babbelen en vooral zagen, mocht ik beginnen.

....

24-01-2012, 22:38 geschreven door Dreams For Life  

Mijn eerste ervaring met honden was reeds op een hele jonge leeftijd. 2,5 jaar was ik, toen ik mijn eerste hondje kreeg, een bastaard, Boyke genaamd. Het was geen aangename kennismaking, want toen hij 2,5 jaar was, is hij door een auto omvergereden, dit brengt als kleuter heel veel verdriet teweeg. Toen besloot mijn mama geen hond meer in huis te nemen, bij papa hadden we wel nog waakhonden en een Fox terrier. Van jongs af aan liep ik als kind naar iedere hond toe, tot grote ergernis van mijn ouders. Daar was mijn grote liefde voor deze viervoeters al duidelijk te merken.

Toen ik 9 jaar was liep ik met mijn mama en zus op een winkelstraat bij ons in de buurt waar ook een dierenspeciaalzaak gelegen is, mijn zus en ik bleven tot vervelends toe zagen om de winkel binnen te gaan om de puppy’s te bekijken. Er zaten op dat moment 2 Shih tzu’s, mijn zus en ik vlogen vol enthousiasme op de puppy’s af. Jullie weten dus wel al wat de volgende vraag aan onze mama zou zijn, “Mama, mogen we die hebben?”  “Nee” zei ze, tot onze grote spijt, maar voor ons was dit zaakje nog lang niet afgehandeld. Eenmaal thuis bleven we vragen en zagen, tot we uiteindelijk bij papa om toestemming gingen vragen, want wij wouden hem inmiddels in het weekend meenemen naar zijn thuis. Zijn eerste antwoord heeft ons ook erg teleurgesteld, maar uiteindelijk zei hij ja. Het was kwart voor 6 en om 6 uur sloten de deuren van de winkel, we moesten en zouden hem vandaag nog hebben. Mijn zus en ik zijn met mama in alle snelheid naar de winkel gereden en hebben hem gekocht. Mijn 2^de hondje werd ook de naam Boyke gedoopt en het was al onmiddellijk te zien dat hij een echte kindervriend was. Ook dit hondje had geen lang leven te gaan, tot mijn grote spijt is ook hij op 3-jarige leeftijd onder een auto gekomen.  Voor mij was dit een zeer pijnlijke dood want ik gaf me er zelf de schuld van, maar uiteindelijk heb ik het me al vergeven, ik was op dat moment dat ik de deur van de garage had laten openstaan, zo’n blij kind door onze nieuwe schilpadjes dat ik helemaal vergeten was dat Boyke weg zou lopen als de deur zou open blijven staan. Het was ook zeer pijnlijk omdat dit net gebeurde toen de winter op zijn koudst was. Begraven konden we hem niet, de grond was te hard. Dan maar in een zak achter het tuinhuisje totdat de grond een beetje ontdooide, maar iedere dag na school toen ik thuis kwam in een leeg huis, waar enkele dagen geleden als ik de deur open deed nog een superblij hondje op me afkwam, liep ik naar buiten, naar de achterkant van het tuinhuisje waar mijn grootste schat en grootste verdriet op dat moment lag. Koud en vuil in een vuilniszak! Met tranen in de ogen en bibberende handjes deed ik de zak open, nam zijn koppetje eruit en legde het op mijn schoot. Soms zat ik er een paar minuten tot dat er iemand kwam, maar het konden ook uren zijn. Met mijn handjes aaiend op zijn ijskoud hoofdje en ik kon alleen maar hopen dat hij het terug warm kreeg en terug opsprong en me warm likte. Maar dit gebeurde niet, dag na dag, zat ik daar opnieuw. Totdat het uiteindelijk een beetje warmer werd en ik voorgoed afscheid moest nemen.

Op dat moment was ik 12 en mijn zus 15 jaar oud, we waren volgens ons mama zelf op een leeftijd gekomen waarop we konden kiezen of we nog een hondje wouden of niet, op  voorwaarde dat we er meer zelf voor zouden zorgen. We hebben veel getwijfeld maar niet zo lang, want 5 dagen later hadden we het beslist! Er zou en moest een nieuw hondje komen, na lang zoeken kwamen we uit bij een zeer kindvriendelijk maar energiek nest ‘de Cairn Terrier’. Er was net een nestje cairns geboren 4 dagen na Boyke zijn dood, de volgende dag konden we er al naar gaan kijken. Daarna volgden ngo een paar bezoekjes.. Als we eenmaal daar waren was mijn reactie om naar iedere hond toe te lopen flink getemperd, Och wat waren deze beestjes nog klein en wat was ik bang om ze pijn te doen. Na een 3-tal weken flink uit mijn ogen te hebben gekekegn naar die kleine lieve puppytjes, vroeg de mevrouw of ik er eentje vast wou hebben. Mijn stem zei heel opgewekt ”Ja!”, maar vanbinnen was ik toch wel een beetje bang, er spookten een heleboel vragen door mijn hoofd. “Hoe moest ik zo’n klein ding nu vasthouden?” ” Wat als ik het pijn zou doen?” …. ? De mevrouw gaf me het kleine diertje in mijn armen en onmiddellijk was mijn onzekerheid over en ik wist het onmiddellijk, een van deze hondjes kreeg een nieuwe thuis bij ons. De mevrouw vroeg aan mijn mama of het een reu of teefje moest zijn en nog een heleboel vraegen, op dat moment leerde ik mijn eerste echte ding over honden bij. En vanaf dat moment zou ik alleen maar meer en meer blijven bijleren, alleen toen wist ik nog niet waarom.

We hadden besloten de nieuwe puppy de naam Bailey te dopen, zijn volle naam was en is nog altijd Bailey Of Cairney’s Dream. We zijn Bailey pas op 3 maanden oud gaan halen omdat hij anders al onmiddellijk hele dagen alleen moest zitten. En vanaf de eerste dag dat ik hem had, wist ik dat hij voor de komende jaren mijn trouwste vriend zou worden. Hij heeft me heel veel steun en liefde gegeven in de tijd dat we van mama naar papa verhuisden, daardoor leerde ik dat hij altijd voor me klaar zou staan in goede en ook zeker in slechte en moeilijke tijden. En ik wou hem het beste geven wat hij maar kon hebben. Toen hij 3 maanden oud was zijn we onmiddellijk naar de hondenschool met hem gegaan, mijn zus en ik trainden hem samen, 2x per week. En al snel hadden we door dat hij heel koppig was, maar ik ook! Volhouden is vanaf toen voor ons tweetjes een heel belangrijk woord geworden. Toen hij 7 maanden oud was zijn we ook met Agility gestart.

Op dit moment nu ik dit schrijf ben ik 21 jaar en Bailey bijna 10. Maar nog steeds is Agility onze favoriete sport! Maar de ouderdom slaat jammer genoeg toe, we doen jammer genoeg geen plezierige wedstrijden meer, waar een DKtje meer of minder me niet uitmaakt, maar trainen dat doen we zolang Bailey er nog zin en fysiek  voor heeft.  En deze is er nog iedere zondagmorgen na mijn puppylesjes vollebak!

Ik heb op deze 10 jaar van mezelf, maar vooral van mijn Baileyke zoveel geleerd, wat een mens me nooit had kunnen leren. Hij heeft me leren omgaan met honden of dieren in het algemeen, hij heeft me leren doorzetten en leren een dier te vergeven. Door als ik kwaad ben geweest onmiddellijk terug naar me toe te komen. Maar vooral het doorzetten heeft me heel goed gedaan, als klein kindje maakte ik bijna niks af  en nu bijna 10 jaar later ben ik daarin heel veel gegroeid en dat allemaal door die lieve Bailey. Het is en blijft een Terriër in hart en nieren en dat heb ik de voorbije 10 jaar gemerkt, maar wat ben ik blij dat ik voor dit koppige ras gekozen heb. Hij is totaal mijn evenbeeld, even koppig, maar even sterk. Hij heeft me gemaakt als een echte terrier, doorzettingsvermogen, koppig, lief, kattig, niet bang om vuil te maken, … en nog veel meer.

Ik hou van je mijn lieve wondertje !!

24-01-2012, 22:26 geschreven door Dreams For Life  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

24-01-2012, 22:10 geschreven door