Ik wist dat ze een winnaar nodig hadden. Zonder winnaar stonden de Spelmakers voor schut. Dachten ze nu echt dat ik de giftige bessen ging opeten? Of dat ik Peeta de dood zo injagen? Geen sprake van! Het was twee winnaars of geen winnaar. Ze hebben het juiste gekozen.
Zestig seconden. Zo lang moest men op de metalen cirkel blijven staan tot het geluid van een gong ons bevrijdde. Wanneer je er af stapt voordat de minuut om is, blazen landmijnen je benen eraf. Nog 20 seconden en het spel ging beginnen. Voor ons zagen we de Hoorn des Overvloeds. De gigantische gouden hoorn ligt vol met dingen die ons hier in de arena in leven kunnen houden. Toen de gong ging, liep ik zo snel mogelijk naar de feloranje zak met een slaapzak en andere kleine middelen erin die me wel konden helpen. De kans om tot aan de Hoorn des Overvloeds te geraken, was klein. Vandaar dat ik, onmiddellijk nadat ik mijn buit te grazen nam, me verstopte diep in het bos. Uren ben ik hier al aan het ronddwalen. Afstand aan het creëren tussen mij en mijn rivalen.
Iedereen legt, de nacht voor de Spelen beginnen, een interview af. Mijn interview ging zoals gepland. Maar toen was het Peeta's beurt om bestormd te worden met vragen. Wanneer de commentator vroeg of hij thuis een vriendin heeft, ging het helemaal fout. Toen het zogenaamde meisje waar Peeta een oogje op heeft de bekentenis hoorde, voelde het alsof de lucht uit haar longen werd geslagen. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Ja ik... Ik ben dat meisje. Ik ken Peeta amper. En dan verklaart hij dit live voor duizenden mensen.
Na een paar uur had ik wel door dat het niet enkel een emotionele, maar ook strategische zet was van Peeta. Al is het niet wederzijds. Nu zullen de sponsoren thuis in een rij staan om ons te voorzien van voedsel en medicatie in de wildernis.
Ik voel me verraden, al was er geen vertrouwen. Peeta heeft Haymitch (onze mentor) het trainingsschema laten veranderen, ik vermoed dat het iets te maken heeft met het feit dat ik beter gepresteerd heb dan hij tijdens de training. Nu worden we apart voorbereid. Peeta wil geen contact meer met mij. Haymitch zei ons dat een band creëren geen goed idee was, dit zou het gevecht enkel moeilijker maken. Ik begrijp dat vertrouwen wel een zwakke plek in de Spelen is, aangezien er maar 1 de winnaar kan zijn. Maar het is zo moeilijk. Nog twee dagen en de Hongerspelen beginnen, misschien is het wel beter Peeta als vijand te zien.
Vandaag werd zoals ieder jaar de Hongerspelen uitgevaardigd. 24 tributen worden door loting gekozen, een jongen en een meisje uit elk district. Zij gaan een strijd op leven en dood met elkaar aan. Ik wachtte tot ze de namen afriepen... Toen de naam Primrose Everdeen werd geroepen stond ik stil en zakte ik diep vanbinnen ineen. Ik kon mijn zusje toch niet die strijd laten aangaan? Ze is pas twaalf. Dat zou haar doodvonnis betekenen. "Ik bied me aan als tribuut!", zei ik. Het ging allemaal zo snel. Ik weet dat je vrijwillig opgeven voor de Hongerspelen niet wordt gedaan in ons District, District 12, maar ik kon niet anders.
Samen met Peeta Mellark, van de bakkerij, stond ik daar op het podium. Bang voor wat er volgt. Nu ben ik me mentaal aan het voorbereiden voor het vertrek, ik moet sterk blijven. Maar ik ben doodsbang.
