De Oostendse polders en schorren, zijn wijken en dorpen.
Boerebuiten en dorpen, landerijen en hoeven. De omgeving van de stad aan zee, zijn bos en tuin, van wiegende velden over volkstuintjes tot ploegende boer, van dorpse activiteiten tot Heemkundige tentoonstellingen in de steense molen.
Wetende dat de opsomming bijlange niet volledig kan zijn brengen wij toch een ode aan onze ontvallen dorpsgenoten, omdat ze nog even in de herinnering zouden kunnen komen.
In deze jachtige tijd worden onze vrienden die ons dierbaar waren veel te snel vergeten , en met deze bijdrage kunnen mensen nog even stilstaan bij hun vrienden , bekenden of familie die ons zijn ontvallen. Mensen die nog foto's bezitten van dierbaren,kunnen die aan de blog bezorgen met iets informatie, om dan opgenomen te kunnen worden in dit eerbetoon. ________________________________________________________
Fernand Depoorter, 1933 2012, een van de nog zeldzaam resterende echte
stenenaars, geboren in het dorp Stene op 14 augustus 1933 en op 17 september
2012 na een slepende ziekte overleden. Fernand, altijd een rustig man
geweest, die hield van cyclocross en jarenlang werkte in de verpleegsterschool
de' Blauwe ruiten'. Zijn echtgenote was Yvette Bourry, dochter van de bekende
uitbaatster Mariette van het dorpscafe . De uitvaart is op 22 september 2012
te stenedorp in de Sint Annakerk om 10u.
Het
viel onze vriend zwaar om te strijden Traag smeulend zoals een
haardvuur Wetend , wat niet was te vermijden Blijvend hopend tot laatster
uur.
Redgy woonde op De Hoge Barriere dicht tegen
de torhoutse steenweg aan, en was een vriend van het dorpje Stene, waar hij veel
vertoefde
Wij kennen hem als een rustig en aangenaam
man, die graag iemand in nood hulp aanbood, en daar ook niets voor in de plaats
wilde. Een mens die graag mensen om zich heen had, en wist wie zijn
vertrouwen niet beschaamde. Ook iemand die kon luisteren en observeren zonder
telkens te onderbreken, ook nooit drummend op het voorplan wilde komen. Wie
redgy kende als vriend, zal hem zeker missen, en veel, veel langer dan één
dag.
Ook kon hij graag een potje manillen met de
vrienden van toen, Levine, Omer, Johan, enz..in de Vlasschaard of het
Lijsternest. Het ga je goed beste vriend, ginds in het grote onbekende, wij
zullen je missen.
Een foto van hem tijdens een BBQ bij ons, hij
was een mens die graag een goed stukje vlees kon apprecieren, en zelf was hij
een virtuoos aan de barbeque, elk jaar richtte hij voor zijn dichste vrienden
een BBQavond in, en dan kon je het lekkerste van het lekkerste verwachten, van
vis vlees, en nagerechten van fruit en kazen. Hij had zelfs door een vriend een eigen barbeque laten
maken, een ruime tuintent had hij ook, want slecht weer zou ons niet mogen
tegenhouden, en een resem uitgelezen wijnen.
Ik moet zeggen dat ik ook nooit een betere
BBQ maaltijd met alles erop en eraan geheten heb, dan toen in de tijd van den
Redgy.
Geboren in Zevekote op 18 december 1920 en
overleden te Oostende op 29 september 2011 Hij was gehuwd met Angéle Jonckheere en kreeg twee
zonen Romain en Fernand. Kamieltje,
want zo noemde iedereen hem, was een vriendelijk man, die altijd met de fiets
onderweg was, en als hobby het "kappen van stoofhout" had. Jarenlang zag je hem met zijn fiets en groot bagagerek
boven het voorwiel ,waar steevast enkele stukken hout, of een jutezak met
fijngehakte latjes, klaar om de haard of het haardvuur mee aan te steken,
lagen. Je kon hem ook regelmatig bij
mooi weer vinden op het bankje, voor het maria-kapelletje net voor de hoeve van
sanders, met zicht op de molen en de platse van stenedorp, altijd bereid om een
gezellig praatje te maken. Toen ik nog
op de platse woonde was hij om zo te zeggen mijn buur, en Kamieltje kwam er
graag ene pakken, altijd zeer gematigd, en altijd vrolijk. En als hij te lang wegbleef, en lang was hij hun
eigenlijk kort, dan kwam zijn vrouwtje Anéle hem halen, zacht zei ze dan,
Allé kamiel , kom moa norust,
't'éten is kloar. Een even stil
als ze gekomen was, was ze weer weg, wachtend op de hoek, maar in het zicht van
kamieltje, zodat hij het niet zou vergeten. Met hem is er weer een bladzijde omgedraaid van onze
"steense oude vrienden" het echte steense landschap in terug een icoon
kwijt. Het ga je goed Kamieltje, in het
duistere onbekende, ik steek alvast een kaarsje aan voor een brave en
zachtaardige vriend, ik zal jou en de babbel missen op uw bankje in de
zon.
Hierbij nog een foto van ons Kamieltje, op
'zijn' bankje tijdens een van ons babbeljtes
Simeon Vansteenkiste 2009 Simeon Vansteenkiste is met juni 2009 op 84 jarige leeftijd overleden, deze
stenenaar was gehuwd met ook al een steense dame , Alice delaey die nu verder
alleen door het leven moet, zij woonden sederd jaar en dag op de steensedijk in
het dorp. Als bieruitzetten was hij een gekend figuur op het dorp en
Simeonske kon ook een aardig potje manillen, waar hij in de taverne het
Lijsternest zelfs nog enkele oude vrienden bijeen kreeg om elke zondag een potje
te manillen. Zijn zoon is al enkele jaren terug overleden, maar daar hebben
wij geen foto van. Hij hield zich ook bezig met het bestuur van de
manillersclub in de jaren 1960 '80. Hierbij een recente foto van Simeon
tijdens het evenement Stene leeft.
Eddy Picacet 2009 25 maart 2009, Onze goedmoedige en levenslustig
vrolijk kostertje, is niet meer, het was voor velen en in het bijzonder zijn
schare goede vrienden een schok om dit te vernemen. Gekend op het dorp als
het kostertje, was het een man met een gouden hart voor iedereen, en hij was
geliefd door mensen die hem kenden als de mens die voor iedereen klaar stond,
overal wilde helpen, en de echte kristelijke waarden als 'kom maar hier, als je
nergens anders moet wezen' ook toepastte. Velen zullen je missen , beste
vriend, om uw openheid, spontaniteit,
vergevingsgezindheid,menslievendheid. Je was meer een geloofsmens en een
waardig katholiek, dan vele zogezegde praktiserende kerkgangers. Eddy werd
geboren op 26 april 1949, de Eucharistieviering is op dinsdag 31 maart om 10;30
in het St. Annakerkje te stenedorp Rust in vrede , beste
mens. Wij bieden hierbij ons medeleven
aan de familie aan
Wij kennen Levin als een vriendelijke en
goedlachse man, die een harde werker was, en af en toe voor vrienden ook de
handen uit de mouwen stak.
Menigeen mocht voor een natje en een droogje
op hem beroep doen, ooit hielp hij in de jaren '80 de stenen toog metselen in de
herberg de vlasschaard, en na afloop van het werk, werd er een vat Scotch CTS
aangesloten, de COPAIN, dat was zijn slagwoord voor de vrienden, kon wel een
aardig pintje verzetten, maar die dag stroomde het amberkleurige geestrijke
vocht zo overvloedig,..... dat is hij blijven slapen naast de toog.
Hij was een genieter van het leven, en een
lekkere gerookte hesp met mosterd smelte als sneeuw voor de zon als den Levin
meetafelde, of moet ik zeggen mee"toogde", en met een stevige pint was het zo
geklaard.
Ook was hij graag gezien bij kinderen , waar
hij altijd even tijd voor nam, om bijvoorbeeld op zijn sterke schouders rond te
rossen, elk om beurt met de kinderen waar hij kwam.
Aan zijn vrouw en familie bieden wij onze
oprechte deelneming aan bij het verlies van een goede man, vader en
vriend.
____________________________________________________________________________ Omer Depoorter 1936 2006 O8 - 1936 /
12 - 2006 kun je op de steense website een uitgebreide bijdrage lezen, zie
daarvoor :http://users.pandora.be/stene-dorp/1036276.htm
Gekend in het dorp als de voortrekker van het
eenmans feestscomite Stenedorp waar hij vanalles en nog wat uit de grond stampe
om toch maar volk naar de jaarlijkse kermesse van stene te krijgen.
Hij was ook een handige maniller, en menig
avond kon je hem tegenkomen in een taverne om een kaartje te leggen. Ook
biljart was een hobby van den merten, en daar was hij ook al een krak in. In
de laatste jaren van zijn leven had hij het reizen ontdekt, en sedertdien kon je
hem in het verlof met geen paard meer tegenhouden om met de TGV naar het
zuiderse frankrijk te trekken.
Op 13 april 2008. is jan onverwacht overleden Jan was ere-ondervoorzitter en gedurende meer dan 20 jaar actief lid van het
feestcomité Stene-Dorp. Hij woonde met zijn gezin in de zilverlaan tegenaan
de stuiverstraat en was een stenenaar in hart en nieren. Ook was hij als
fotograaf de man die de activiteiten vastlegde op het dorp. Ook een film over
stenedorp in de jaren 1980 is van zijn hand, met vele vrienden en bekenden die
hij in de film verwerkte. Zijn voorstelling van de film lokte een groot
publiek tot van ver buiten de dorpsgrenzen.
Een gezapig man en eerlijke vriend die veel te
vroeg is heen gegaan. mensen als jan Surmont zijn een gemis op het dorp die
nog lang voelbaar zal zijn., zijn dorp. Ik maakte een paint als aandenken aan
een echte vriend van Stene
Brackx Marcel, na een ongelukkige val in de
straat, is aan zijn verwondingen overleden Marcel, een vriendelijk en aardig man die als
geen ander koetsen kon maken, met de wielen afgewerkt op smeedijzeren hoepels,
erop gebrand door de wijkgenoot hoefsmid Hubert Vermeire. Ze hebben niet voor
niets de straat waar hij woonde en er een atelier had, Wagenmakersstraat
genoemd.
______________________________________________________________________________ Ronny Vermeesch, 1961 2004 beter
bekend als Ronny Dalton Vermeersch Ronny, die samen met zijn drie broers
zichzelf de 'Daltons ' noemden, een bende prettig gestoorde vrienden, zo genoemd
omdat ze een passie voor kaarden en koers hebben, en ook veelal met een stetson
op de kop rondlopen, die je altijd wel ergens tegenkwam,maar nooit of te nooit
problemen veroorzaakten. En altijd maar weer op reis trokken, zomaar, zonder
planning, hupsakee,en weg waren ze, zelfs de andere kant van de wereld was niet
te ver. Ook waren ze ooit genodigenden bij de Engelse koningin. Nu zijn ze
jammer genoeg maar met drie Daltons meer, maar de drie , na een lange periode
van stilte en verdriet, moeten terug in het zadel, want zo zou Ronny het ook
gewild hebben.
______________________________________________________________________________ Madi DOOM 1925 2001 Madi was de vrouw van de gekende journalist
Edmond Toulamain, die indertijd een publiciteitsblad uitgaf, en ook voor de
Streekkrant en de Zeewacht actief was. Ik heb haar, en edmond
vroeger nog gekend, en goede en zachtere mensen zul je niet veel tegenkomen,
Ook als koppel was het net uit een stuk hout gesneden, ook de dochter Linda
heeft deze zeldzame have meegekregen, gewoon zeldzaam brave mensen!
Willy Delanghe 1915 2000 Delanghe willy,
ik kende hem al toen ik nog maar een schop hoog was. De hoeve Delanghe, in de
Stenedorpstraat, met later een manége naast de schuur, waar van heinde en verre
de jeugd op afkwam om voor een zacht prijsje een ritje te maken met de
paarden. Zijn zoon, Daniel Delanghe die jarenlang een beenhouwerij aan de
Gistelssteenweg uitbaatte, heeft de lokroep naar de natuur en de beesten niet
kunnen weerstaan, en doet nu terug de boerenstiel
Mariette Moyaert 1921 1998 Mariette Moyaert, echtg. Lucien
Borry. Mariette heeft jarenlang een café uitgebaat op de ' platse' te Stene
dorp, Haar levensgezel in de latere jaren na het overlijden van Lucien, was de
olijke ' Mon ' Opstale. Nadien hield de dochter van Mariette, Ginette, tine
voor de vrienden, samen met Frans, nog jarenlang het ouderlijke café
open.
Werd geboren in 1912 in Roestbrugge bij
Poperinge, en als priester gewijd in 1938. Hij was 10 jaar leraar in het
klein seminarie te Roeselare, dan was hij tot 1965 onderpastoor te
Izegem. Niet lang daarna werd hij met veel luister binnengehaald in het dorp,
het was een ware stoet die hem stond op te wachten aan de steensestraat,
dichtbij de Stuiverstraat. Vanaf toen was hij de graaggeziene paster van
Stenedorp, die bij iedereen over de vloer kwam. Samen met maria, zijn trouwe
huishoudster, kwam hij ook graag op een huiselijk etentje, als je hem
uitnodigde. Ooit hebben wij dit gedaan, en het was een van de beste avonden
ooit die wij hadden bij een bezoek. Hij had ook de meeste parochieblaadjes
van het gewest, en dat kwam ook deels doordat hij de minstbedeelden een gratis
abonnement schonk op zijn kosten. Hij was ook de stichter van het Sint
Annakoor, die later nog een mis op de toenmalige BRT zou opdragen voor gans
vlaanderen vanuit zijn steens kerkje.
Op 29 december 1989, ging de pastoor op 77
jarige leeftijd op pensioen waaar hij de pastorie in de stenedorpstraat verliet,
en zich vestigde in de steensedijk. Op het laatst van zijn leven verbleef hij
nog in het Ponton, een verzorginstelling op de Meiboom, hij overleed op vrijdag
10 augustus 2007 in het AZ damiaan, Sint Jozef. op Vrijdag 17 augustus om
12.15 vond zijn begrafenis plaats in zijn eigenste kerkje Sint Anna, waar hij
zoveel jaren zelf de mis opdroeg.
Pastoor Ghesquiere jozef, die een van de
zeldzame pastoors was in die tijd, die niet velegen was voor een grap of
kwinkslag, Ook hij was een genieter , en je kon hem een groot plezier doen met
een uitnodiging voor een etentje bij je thuis, ook een goede fles wijn, druppel
of een stevig Patersbier sloeg hij nooit af.
Hij was ook altijd klaar om met veel plezier
de paardenzegening in goede banen te leiden, en je kon hem nadien in zijn
stamkroeg het Vossenhol vinden tot in de late uurtjes, en iedereen wilde wel de
'paster' er nog ene trakteren, zodat hij nog even bleef...
Pastoor JOZEF GHESQUIERE die van 1965 tot
1989, een dikke 24 jaar, Pastoor van Stene was , is op 10 augustus 2007
overleden. Met hem verdwijnt een brok ouderwetse dorpsgeschiedenis van dit
dorpje bij Oostende. Wij condoleren de familie van ons pastoor.
De Zevende Dag 2012, heemkunde t Schorre Stenedorp.
Vandaag ging de 7de dag door, ingericht door de heemkring 't Schorre Steene. De Zevende Dag : een gesprek met 3 Oostendenaren over zichzelf en hun stad.
Op de praatstoel namen plaats :
De heer Philip Caestecker : korpschef Lokale Politie Oostende Mevrouw Lieve Vergauwe-Dewitte : voorzitter Neos Oostende De heer Lionel Dewulf : kamervoorzitter in het Arbeidshof te Gent Als moderator was het Katrijn Dhooghe-Compernolle die alles in goede banen leidde.
Het was voor de aanwezigen die naar de molen van Stene kwamen een rijk en boeiend gesprek met brio verteld door de drie sprekers in de praatstoel. Nadien werd er nog nagekaart en een aperitief aangeboden door de heemkring.
Ze lopen niet zo dik meer, mensen die al sederd hun geboorte op stenedorp wonen, ondertussen zijn er al een paar naar andere oorden uitgeweken, velen zijn ook het tijd en grensloze ingegaan. Maar soms kom je ze nog tegen, de generatie van pas voor en na de 2de wereldoorlog, en natuurlijk zijn er nieuwe stenenaars naar het dorp gekomen, en wonen er ondertussen al vele jaren. Ik probeer er zoveel mogelijk van vast te leggen, met afwisselend zomaar beelden uit de straat, zodat het voor de mensen van het dorp aangenaam bladeren is in het verleden van de hun vertrouwde medemensen van ons dorpje Stene bij Oostende..
Café de Stenen Brug, genaamd naar de brug die net naast het café over de dode kreek gelegen was. Het was jarenlang het verzamelpunt voor de naoorlogse jeugd, en uitgebaat door Irma Vermote, nadien nog door haar zoon Georges met zijn vrouw Cecille Vermeire. Ook na het stopzetten van het café, werd het verder uitgebaat door de gevestigde bijartclub 'de Stenen Brug' als clubhuis, nu zegge en schrijve 2011 staat het leeg, na het langzaam doodbloeden van de biljartclub. Waarschijnlijk zal het verdwijnen en komt er nieuwbouw in de plaats, weer en bladzijde van het dorp die enkel nog als foto te zien zal zijn.
Danny, één van de Dalton broers, nooit om een grap verlegen..
Leo raes, de man die als laatste een blik kan werpen op jou als je de lange reis onderneemt naar het hiernamaals.
Jacky en nog een van de Daltons, Rudy.
André Janssens, als kind wonende op Stene in de Stenedorpstraat, samen met broers en zussen. Dedeckere, oud renner van de Hoge Barriere stene.
De Vlasschaard, al sederd 1980 een vertrouwd beeld in het dorp op de platse.
Stene, rijk aan knusse restaurants..
De Gebroeders Janssens Roger en Eric, met in het midden Ivo Blomme
