21 prachtige stapdagen, alles samen meer dan 500 km. Tot Salas : 2 dag-etappes  verder dan Oviedo.

Onze tocht is naar wens verlopen. Vermits we heel weinig in de gelegenheid waren onze blog aan te vullen met om de paar dagen een verslagje, ziehier dan een uitgebreid verhaal !

Na enkele dagen zaten we reeds in een routine. Rond 7 uur opstaan, stilletjes klaarmaken (want in de slaapzalen is niet iedereen een vroege vogel) en alles in de rugzak opbergen. Ook dat wordt een routine, want alles heeft ondertussen al een vaste plaats ( handig om in het donker je spullen terug te vinden). Dan een deur achter je dichttrekken en vooruit…!  De stille ochtend laat je rustig wakker worden terwijl je uitkijkt naar een bar voor een ontbijtje op zijn Spaans.

Tegen die tijd is het bijna 8 uur en zie je de donkere hemel plaats maken voor de zon. Weer een schitterende dag !

Dag na dag kwamen we in een ander landschap. Het ene moment waren we de bergen aan het opklimmen, dan weer aan het afdalen om dan plots  verrast te worden door een zicht op een helderblauwe zee terwijl we uit het dichtbegroeid bos kwamen. Super !

Een prachtig moment , één van de vele, was toen we langs de kust liepen en in de verte rook zagen opstijgen, althans dat dachten we. Wat bleek, het was een bijzonder natuurverschijnsel. In de kalkrots heeft gedurende jaren het regenwater openingen gemaakt die een soort koker vormen. Als de branding het zeewater tegen de steile kliffen opstuwt, komt het water met grote kracht door deze gaten naar buiten wat echte geisers van zeewater veroorzaakt. Fenomenaal. Dette wou een foto nemen. Het geluid, zeg maar gebulder van de zee door die kokers, was echter behoorlijk angstaanjagend. Na een tijdje raakten we gewend aan dat geluid en dan durfden we wat naderen om een foto van dichtbij te nemen. Intussen was het tijd om een hapje te eten en hebben we onder een voortdurende lichte douche van zeewater ons ongeveer-middagmaal van brood en kaas verorberd.

Naast het haast dagelijks in verwondering staan over de natuur, was er ook tijd om onder het stappen je gedachten de vrije loop te laten. Uren van stilte en alleen zijn geven je de nodige innerlijke rust. Ook waren er momenten waarop we met elkaar praatten over ons gezin, onze vreugden en verdrietjes, over het leerproces in ons leven en zo meer. En op de tocht heb ik toch weer dingen ontdekt over mezelf. 

Zo’n tocht maken is op vele vlakken verrijkend. Ik zou het eenieder toewensen zo’n ervaring te kunnen beleven.

En dan de thuiskomst. We werden opgehaald aan het station door onze wederzijdse partners met een spandoek van Natuurpunt en een ruiker bloemen. Ook dat was een fenomenaal natuurverschijnsel !

Graag had ik als afsluiter elk één die ons gesteund heeft, in gedachten, in een gebaar of door een financiële bijdrage voor het Natuurpunt-project, willen bedanken. Tijdens die meer dan 500 km heb ik ook aan jullie gedacht !!

Dank jullie van harte.

Doris

12-10-2012 om 00:00 geschreven door Doris-Dette  

Terug van weggeweest. En...'t is goed geweest.  Eerst en vooral willen we ons verontschuldigen omdat we (te) weinig berichten op onze blog konden plaatsen. Dit lag echter volledig buiten onze wil. In de meeste herbergen waar we sliepen bleek er geen internet aanwezig te zijn. Wel op verschillende plaatsen Wifi  maar als echte authentieke pelgrims hadden wij geen laptop of dergelijk materiaal mee.  Bij deze willen wij jullie nog wel laten nagenieten van wat impressies die we op onze weg hebben mogen aanschouwen.

Onze 500km hebben we met de nodige inspanning, doch in rust en vrede kunnen uitlopen. De aankomst in Oviedo was zelfs wat overweldigend door het voor ons ongewone drukke verkeer. Gelukkig hadden we nog twee dagen over en zijn we nog zo’n kleine 50km verder gestapt tot in Salas. Dit was een veel betere en rustiger plaatsje om afscheid te nemen van onze 21 dagen durende tocht als pelgrim.

Het gaf, voor mij toch, een ongelooflijk gevoel een stukje van de wereld op eigen kracht te kunnen verkennen. Door fantastische dorpjes te kunnen stappen. Het afwisselend landschap was ook uniek. Soms liepen we door bossen en velden om dan plots om de hoek….. de staalblauwe zee te zien. Eigenaardig ook, hoe langer we  stapten, hoe lichter de rugzak begon te wegen of zou dit ‘gewoonraken’ zijn ?

De weergoden waren ons echt goed gezind of zijn ze gevallen voor onze charmes ? We zijn der nog altijd niet uit….maar gedurende de ganse periode hebben we nooit regen van enige tel gehad of ’t was wat dreigen met enkele druppels. Waar wij dan meer uit voorzorg dan uit noodzaak onze regencape over ons trokken om hem na een 10tal minuutjes weer uit te doen. Wel hebben we een paar keer vanuit onze slaapstede de regen horen plenzen. Doch des ’s morgens was al het vocht uit de wolkjes en konden wij onder een droog gesternte terug de baan op.

Het slapen verliep dankzij het vele stappen en de ingestopte oordopjes altijd redelijk vlot. We zijn ook gespaard gebleven van lichamelijke ongemakken, wat natuurlijk ook bijdraagt tot een vlotte pelgrimstocht.

Het leuke aan het stappen naar Compostela is het internationaal gezelschap die ’s avonds in de herberg aanwezig was. Mensen uit Canada, Frankrijk, Italië, Zwitserland, Amerika, Australië, Spanje, Nederland, Polen, Tsjechië, Duitsland, Oostenrijk, Denemarken, Belgen  zelfs een jonge Hongaarse vrouw die reeds 4 maanden onderweg was en vertrokken uit haar land om tot in Compostela te geraken.

Het is een enige belevenis ook al waren we met twee, te kunnen stappen in stilte. Het opmerken en zien van de dingen rond je zijn zoveel scherper en intenser. Wat er ook niet allemaal in je los komt van gedachten, emoties zelfs jeugdherinneringen en kinderliedjes, is overweldigend.  Soms werd die stilte dan weer verbroken door samen die liedjes te zingen en het ene deuntje bracht het andere mee en zo verliep het  stappen nog gezwinder. 

Door alles te beperken tot het broodnodige (3 T-shirtjes, 3 onderbroeken, 2 shortjes – telkens 1 iets aan, 1 iets aan het drogen en 1 iets die droog was) heb je nooit geen probleem met wat je soms wel hebt als je thuis de kast open trekt.  Nooit werden  we voor de prangende keuze gesteld van, wat vandaag eens aan te doen. Wat op zich heel gemakkelijk is. Moraal van het verhaal :  hoe minder je hebt, hoe gemakkelijker het leven kan verlopen.

Na 25 dagen van man en huis weggeweest te zijn, waren we ondanks onze goede verstandshouding, toch echt wel blij van terug naar huis te kunnen. We hebben onze intentie kunnen waarmaken op een vooraf niet te verhopen manier – Mission accomplished !

Verder willen wij iedereen bedanken die op één of andere manier ons ondersteund hebben, moreel en/of materieel. Vooral ook hartelijk dank aan alle milde schenkers voor ‘ons goede doel’.

Een overzicht van de totale opbrengst van uw gulle hand komt later nog op deze blog. Deze som zal integraal benut worden voor het project ‘Windmolentjes in de Uitkerkse Polder’.

Dette

11-10-2012 om 15:22 geschreven door Doris-Dette  

Lieve meelevende vrienden en vriendinnen blogbezoekers, vandaag eeeeeindelijk weer in de mogelijkheid om iets op onze blog te zetten. We begonnen er haast ambetant van  te zijn en dit terwijl we door zo’n prachtige omgeving lopen. We zijn ondertussen al flink opgeschoten. Vandaag hebben we er net onze 13e stapdag opzitten en zijn we op 145km van Oviedo. Nu we de eindstreep ruiken zijn we niet te stoppen. Vandaag een magnifieke tocht van 30km gelopen, onder een wolkenloze hemel en het  zonnetje op ons bolletje en dit zonder parasolletje. Vanmorgen reeds om 07u20 op pad terwijl de straatlantaarns nog brandden op zoek naar een bar voor café con leche en ontbijt. Dit hebben we geweten want het eerste dorp waar die te verkrijgen was, lag zo’n 2u30 ver stappen. Ondertussen kregen we wel een smsje van 2 ontbijtende mensen uit De Haan. De zon zien opkomen met de Picos de Europa voor je is een moment om nooit te vergeten en deed  zelfs onze zin naar koffie vergeten.  In Comillas op een zonnig terrasje eindelijk kunnen ontbijten. Op deze tocht was het van het begin af genieten van prachtige vergezichten. Aan onze ene zijde de  bergen en aan de  andere de kust. Iets wat we bij ons niet kunnen voorstellen. We zijn vandaag tijdelijk vergezeld geworden door een Deen en wat later een Canadees. Het leuke en verrijkende is niet alleen  het wandelen in stilte maar ook het praten  en zingen. Je zou ons moeten horen, soms zijn we precies een 2-vrouwenfanfare met Doris als majorette, zwaaien en draaien met haar wandelstok. Tegen 15u30 toegekomen op onze slaapplaats in Serdio;  een oud schooltje die mooi is veranderd naar een Albergue. Hopelijk wordt er niet te veel gesnurkt.

Doris&Dette

26-09-2012 om 17:30 geschreven door Doris-Dette  

Eindelijk weer een plaats gevonden waar we jullie iets kunnen doorsturen. Onze 5e dag zit erop en we hebben ondertussen al voor 110.6km onze zolen versleten. De eerste dagen liepen we heel gevarieerd met zichten op de Cantabrische kust en door wijnvelden. De laatste dagen door prachtige holle wegen door bos en weiden. De echte caminosfeer was gisteren goed te voelen. Een zware tocht van 26.5km voor de boeg deed ons om 7u opstaan om na ontbijt rond 8u15 de wandeling aan te vatten. Vanaf Deba via een Calvarieberg steeds stijgend naar de Col Arno. Met zijn 500m de hoogste berg van de Camino in Euskadië. Dit is een van de meest bosrijke en ondoordringbare gebieden van de weg naar Compostela door het noorden van Spanje. De meeste van onze mede-pelgrims zijn op +18km gestopt wegens te zwaar maar bij ons zat de spirit en de sfeer er echt in en zijn tot het eindpunt het Monasterio de Zenarruza doorgestapt. Die laatste kilometers over onvervalste oude Caminowegen. Moe maar vooral euforisch hebben we ons op ons bed laten ploffen. Vandaag voor het eerst wat regen gehad maar dit hield ons niet tegen om langs eucalyptus-, kiwi-, appel-, walnoten- en vijgebomen verder te stappen tot in Gerinka. Een plaats die jammerlijk bekend geworden is door het bombardement dat Duitse vliegtuigen op de stad uitvoerden in 1937 tijdens de Spaanse burgeroorlog, een tragedie die uitgebeeld is op het gelijknamige schilderij van Picasso.
Doris-Dette

18-09-2012 om 20:52 geschreven door Doris-Dette  

14-09-2012 om 19:18 geschreven door Doris-Dette  

11-09-2012 om 14:37 geschreven door Doris-Dette  

De tijd naar onze vertrekdatum begint in te korten. Vandaar een woordje uitleg van de door ons te volgen route.

Compostela heeft verschillende aanlooproutes. Maar voor ons zijn de meeste gekende ‘Camino Frances’ vertrekkend vanuit Saint-Jean-Pied-De-Port – ‘Camino Aragonés’ vertrekkend vanuit Somport – ‘Camino Del Norte’ vertrekkend vanuit Irùn.

Volgens Paco Nadal , schrijver van ‘Te voet naar Santiago de Compostela – De Kustroute’ is deze noordelijk gelegen kustroute door zijn ligging de meest aangename, de koelste en de mooiste qua variatie aan landschappen. Vandaar dat onze keuze rap gemaakt was.

De route ligt ingeklemd tussen de Cantabrische Zee en een bergketen en is vaak gehuld in de nevels van de valleien waar het vee graast en het geluid klinkt van de meeuwen die nestelen in de steile kliffen. Als kinderen van de zee zullen we zo ook minder heimwee voelen naar ons thuisfront

Deze pelgrimsweg is niet zo monumentaal als de Camino Francés maar hij is omgeven door de mooiste natuur van het noordelijk deel van Spanje en dat maakt hem tot een uitgelezen zomers alternatief voor de massaal belopen  Franse route.

De Camino de Santiago del Norte is dan ook synoniem voor eenzaamheid, intimiteit, meditatie en een stil contact met de natuur.

Waarom nu eindigen in Oviedo ? Oorspronkelijk zouden we 14 dagen stappen. Maar het speciale aan die Kustroute is dat hij zich splits in de buurt van Oviedo. Daar kun je kiezen voor de zogenoemde ‘Camino Primitivo’ – door het binnenland van de regio Asturië en de provincie Lugo of de ‘Camino de la Costa’ – langs de kust, die dicht langs de zee loopt via Gijon en Avilés tot aan Ribadeo.

Eén klein probleempje voor ons was dat we die afstand niet geklaard zouden krijgen in 2 weken al vonden we het een hele uitdaging en mooi eindpunt voor onze tocht. Na overleg met onze wederhelften thuisblijvers werd er beslist om er 3 weken van te maken.

We zullen ons wat laten leiden door de beschreven route van bovenvermelde schrijver, al zullen we ons daar zeker niet krampachtig aanhouden. Het is de bedoeling van de dag over ons te laten komen en er toch voor te zorgen dat we dagelijks voldoende kilometertjes in de benen hebben om Oviedo te halen. Op z’n engels gezegd ‘Go with the flow’.

Woensdagavond 12/9 vertrekken we richting Moeskroen waar we bij Doris kunnen overnachten, die ons de volgende morgen 13/9 naar de trein in Rijsel zal brengen. Kwestie van mogelijke files te ontwijken en niet gestresseerd aan de tocht  te beginnen. Normaal gesproken komen we rond 20u20 in Irùn aan. Dan wordt het zoeken naar een slaapplaats om de volgende morgen fris en wel te kunnen starten.

’t Begint te kriebelen

Dette

31-08-2012 om 19:39 geschreven door Doris-Dette  

De intensiteit van de trainingen worden meer en meer opgedreven. Van één dag stappen +- 20 km hebben we er dank zei Chantal (Metzler) en Eddy (Beernaert) een tweedaagse kunnen van maken. Samen runnen zij ‘La Cigale’ te Gistel en vormen ze een gastgezin voor ‘gezinnen op de fiets’. (Zie bij Mijn favorieten B&B gastgezin voor fietsers).

Chantal en Eddy, zelf fervente en actieve reizigers, hadden van onze tocht met aangekoppeld goed doel gehoord en waren zo vriendelijk om ons een gratis nachtje aan te bieden. Zo’n aanbod konden we natuurlijk niet afslaan. Op donderdag 16/8 om 14u00 vertrokken we met water in aanslag onder een stralende, warmgevend zon richting Gistel. We waanden ons al in Spanje. Via knppt 7 zandstraat naar Vosseslag 5 – 12 – 26 – 28 – 29 - 54 langs het kanaal Plassendaele-Nieuwpoort tot aan knppt 53 Snaaskerke om dan af te zakken richting Gistel. Van Chantal hadden we voordien een stadsplan gekregen om de B. A. Ronselaan 25 te vinden en dit was voor ons een goeie oefening in kaart lezen en oriënteren. Iets wat ons misschien op onze tocht ook van pas zal komen.  Om  19u00 na een korte rust en plaspauze kwamen we in ‘La Cigale’ aan. Meteen werden we in de sfeer gebracht door een verwelkomingsschelp  aan de voordeur . Na een hartelijke begroeting en uitleg over onze overnachtingsplaats werden we meteen al getrakteerd op een aperitiefje en een lekkere warme maaltijd door de gastvrouw klaar gemaakt. Na een leuke babbel over reizen, hoe kan het ook anders , begon de vermoeidheid zich toch wel te gevoelen en trokken we naar onze slaapstede. Buiten een mug die het  op onze blootliggende delen voorzien had , hebben we toch goed geslapen. De volgende morgen werden we weer getrakteerd maar nu op een uitgebreid ontbijt door de gastheer zelve. (Gastvrouw Chantal was reeds gaan werken) Ere wie ere toekomt,  hij heeft zich goed van zijn taak gekweten.

We wilden niet dezelfde route terug wandelen, kwestie van wat variatie in het landschap te krijgen en zo zijn we rond 9u onder een bewolkte maar warme hemel huiswaarts vertrokken. Terug met ons stadsplan in de hand ‘de Bourgognevaart’ opgezocht en zo via knppt 39  – 40 – 38 – richting Ettelgem – 43 – Oudenburg  waar we een koffie en plaspauze hebben ingelast, terug naar het Kanaal Plassendaele-Nieuwpoort – 27 – 28. Langs een omweggetje naar knppt 12 richting Klemskerke door polders naar 13 – 7. Ondertussen was de zon zich weer van zijn beste en warmste kant aan het tonen en waren we rond 14u terug op plaats van vertrek.

Wat heb ik geleerd ? Dat 2 dagen na elkaar stappen best meevalt – dat Doris niet snurkt -  geen stinkvoeten heeft –  mijn nieuwe kousen ideaal zijn om vele kilometers te stappen – ik wel een petje zal moeten dragen als de zon een ganse dag schijnt – we zeker water moeten drinken – ik, aan Doris een ideale wandelpartner heb   - we door verschillende mensen vriendelijk zijn aangesproken en vooral … dat we bij 2 aangename mensen hebben kunnen vertoeven.

Chantal en Eddy bedankt voor jullie gastvrijheid en het mooie aanbod dat we hebben gekregen.

Dette en Doris

22-08-2012 om 00:00 geschreven door Doris-Dette  

Vorige week zaterdag  28/07 een serieus trainingske gemaakt. We zijn vanuit De Haan via polders van Vlissegem richting Houtave - Meetkerkse polders naar de vaart Brugge-Oostende gestapt. Toch een tochtje van meer dan 20km. Het weer zat ons echt mee, want 's morgens had het nog geregend en smiddags was het bewolkt. Maar we zijn tot op het einde droog gebleven en hebben zelfs prachtig, warm weer gehad.
We hadden er een gastvrouw/supporster bij, Ariane, dochter van Doris    die ons de ganse wandeling gezelschap heeft gehouden en die het nu al ziet zitten om volgend jaar, het tweede gedeelte van 'onze op weg naar Compostela' mee te beleven.
Het eindepunt van onze tocht was Nieuwege Brugge waar we hadden afgesproken met onze mannekes. We waren van plan daar gezellig met z'n allen een hapke te eten vooraleer met de wagen naar huis te rijden. Maar we hadden niet gereserveerd en bijgevolg ook geen plaats .
Ook dat was een goeie training voor Doris en mij, want eens op weg in Spanje, hebben we adressen om te overnachten, maar weten we ook niet zeker of er altijd plaats zal zijn voor twee vermoeide pelgrims en ook dan zullen we moeten verder trekken op zoek naar 'ons bakske met stroo'. Uiteindelijk zijn we beland in Houtave taverne 'De Drie Koningen' die toch ook wel een beetje rondtrekkende mensen waren.
Zo zie je in alles wat we ondernemen laat Compostela zich nu al gelden in kleine dingen.
Dette

06-08-2012 om 20:42 geschreven door Doris-Dette  

14-07-2012 om 14:45 geschreven door Doris-Dette