Vandaag startte mijn stage op NICU, een afdeling gesplitst in 2 delen: een deel met intensieve zorgen voor prematuren en een deel met de afdelingzijde, waar prematuren wachten om naar huis te kunnen gaan. Ook hier kreeg ik een uitgebreide rondleiding en uitleg over de werking, de indeling, het personeel, ... Ook hier leerde ik op een correcte manier een prematuur flesvoeding te geven, hem op te nemen, vast te houden, ...
Dinsdag begon ik mijn dag niet zo goed :s De nachten zijn te kort, het lawaai duurt steeds veel te lang, de vermoeidheid slaat zwaar toe en het gevolg daarvan zag ik vandaag: overslapen :s Ik werd wakker een kwartier voor ik moest gaan werken. Ik heb me nog nooit zo snel omkleed en ben nog nooit zo snel op de stage geraakt als vandaag denk ik. Ik had op voorhand gebeld dat ik later zou zijn en besefte maar al te goed dat ik dringend een deftige slaap moest hebben. Ik stond aan de intensieve zijde en zorgde ik voor de eerste keer voor een prematuur in de incubator. Het meisje was geboren na nog geen 30 weken en woog bij de geboorte net geen kilogram. Voor mijn eerste echte dag kreeg ik van de verpleegkundige direct goede feedback en kreeg ik van iedereen veel tips om een goede stage af te leggen. Die avond ben ik nog een filmpje gaan kijken en het werd weer veel te laat, maar gelukkig had ik woensdag een late shift.
Woensdag heb ik eerst en vooral lang uitgeslapen om mijn slaap al een beetje in te halen. Het was een enorm kalme shift. We zorgden voor 2 baby's die geen medicatie meer nodig hadden, enkel melk en pamper verversen was onze taak. Het was een enorm saaie dag voor mij, ik kon niet veel doen, niet veel leren en ik was nog steeds moe. Aangezien het zodanig kalm was liet de verpleegkundige mij meer dan een uur vroeger gaan en ik liet me dit geen 2x zeggen. Ik kwam thuis, kroop direct in bed en viel op tijd in slaap.
Ook donderdag was er niet veel werk. Ik zorgde voor een tweeling aan de afdelingszijde. Deze hadden ook geen medicatie meer nodig, enkel de verzorging en de voeding. Maar de moeder was een ganse dag aanwezig en mijn taak bestond er dus vooral in om haar te helpen waar ze het nodig had. Terwijl zij het ene kindje eten gaf, moest ik het andere kindje wassen bv. Die avond hebben we op het gemak een pizza gegeten en even in de gang staan babbelen. Ze hadden onze voordeur gestolen en die op de kamer van Toon en Maarten gezet en Alice's deur (2verdiepen lager) vervulde hun collectie even later. Deze avond gebeurde er ook iets speciaals. Manuela zat in onze kamer naar buiten te kijken en merkte op dat de lucht groen was. Lucca, die bij ons zat, en ik keken naar buiten en zagen het noorderlicht! We stormden de gang op 'NORDIC LIGHT' en liepen naar het balkon op de gang. Bijna iedereen die hier was kwam mee kijken buiten en we probeerde foto's te trekken. Het was niet groot en niet heel sterk, maar we hebben het gezien en dat is vaak uitzonderlijk :D De deur kreeg ik gelukkig op tijd terug, net voor ik ging slapen en de rest besloot een film te bekijken in de gang. Het goede nieuws is dat ik deze nacht 6u kon slapen :p
Vrijdag: een halve stagedag en de zorg plannen voor 2 prematuurtjes. Alles verliep heel goed en ik kreeg opnieuw goede feedback en om 11u kon ik naar huis om het weekend in te zetten. Het eerste wat ik deed was een uurtje slapen en voor de rest van de dag heb ik vooral voor school gewerkt. Of toch geprobeerd in elk geval :p
Vandaag startte mijn tweede stageweek... Vandaag werkte ik vooral aan mijn stageopdracht. In Finland mag je als student geen intraveneuze medicatie toedienen en als verpleegkundige heb je daar een speciaal attest voor nodig. En spijtig genoeg werkte ik samen met een verpleegkundige die alles vooral zelf deed en constant vroeg of ik niet moest werken voor school. Dit kindje had veel intraveneuze medicatie en ik mocht dat niet doen en de rest deed ze dan maar ineens ook :( Maar al bij al heb ik nog redelijk wat kunnen doen die dag, ook aan mijn opdracht.
Dinsdag sliep ik eerst en vooral uit. Ik profiteerde van mijn late dienst om wat uurtjes slaap in te halen. Het was enorm kalm op de dienst en ik mocht vooral mediactie berekenen en de voorbereidingen treffen voor de operatie van mijn patiëntje morgen. Er bestaat een kans dat ik bij de operatie aanwezig zou kunne zijn, maar dit wist ik pas tegen de operatie zelf. Om 22u ging ik langs op de ladies night. Ik was te laat voor de pizza, maar net op tijd voor de chocoladefondue! Het was echt gezellig: chocolade, gitaar en dan alle roddels een vertellen :p Hoe vrouwelijk kan een avond wel zijn.
Woensdag was het dan de dag van de operatie en ik had geluk! Ik mocht meekijken met de chirurgen van begin tot einde. Een pasgeboren kindje op de operatietafel, even intuberen en een uurtje nadien lagen haar darmen op haar buik :s Na de operatie werden nog wat zorgen getroffen en het kindje mocht terug naar onze afdeling. De operatie is me zeker nagebleven. Je ziet zo'n pasgeboren kindje met alle draden en tubes, met haar buik open... Maar ook de sfeer bleef me bij (raar maar waar). De muziek stond er vollebak, iedereen liep er relax binnen en buiten, er werden mopjes gemaakt (denk ik toch :p) en de chirug liep op zijn kousen rond :p Die avond vertrok het hele gebouw naar de school van Crisitina. Zij volgt hier een dansopleiding en had vanavond een performance. Het was zeer speciaal, maar haar solo was zeker de moeite waard!
Donderdag was mijn laatste echte en volledige werkdag. Ik zorgde opnieuw voor het meisje zonder middenrif. Het was een kalme dag en de zorgen verliepen goed. Tijdens de overdracht bespraken de verpleegkundige, mijn mentor en ik nog even mijn stage zodat ik mijn evaluatie kon maken die avond. Het bleek een goede stage te zijn. Ik had ergens spijt dat ik hier weg zou gaan, ik vond het super op deze afdeling en leerde enorm veel bij. Maar toch vertrok ik richting appartement en nadien naar de winkel. We moesten dringend boodchappen doen voor ons weekendje Lapland! Na een veel te lange tijd twijfele, discussiëren en kopen, geraakten we gepakt en gezakt terug thuis. Die avond gingen we eten bij Toon en Maarten en het was lekker Belgisch: balletjes in tomatensaus met Belgische frietjes :p Die mannen hebben hier een friteuse gekocht en wouden die eens uittesten :D
En vrijdag was het dan zover... Het spannende moment van mijn evaluatie en het vertrek naar Lapland. Veel te moe vertrok is voor een goeie 3u naar stage, na een ontbijt bij de jongens die nog steeds wakker waren na een zware nacht feesten :p Na de korte ochtendverzorging namen mijn mentor en ik de tijd om mijn evaluatie te overlopen... Voor haar had ik een perfecte stage gemaakt en ik kreeg op elke competentie 'zeer goed' (= maximum). Enorm tevreden vertrok ik rond 10u naar huis om een half uur later de auto in te stappen naar Lapland. Het was een enorm lange rit, met veel slapen, richting de eerste stop: de zoo van Ranua. We aten op de parking onze boterhammen op en gingen een bezoekje brengen aan een prachtig stukje natuur. We zagen verschillende dieren zoals uilen, beren, otters, .. Maar we keken vooral uit naar rendieren en ijsberen. De ijsberen waren prachtig en we namen onze tijd om een fotoshoot te houden. Nadien gingen we richting de rendieren. Het hok bleek niet zo goed op slot te zijn en dat moet je onze jongens geen 2x zeggen. Voor we het wisten, stond iedereen in het hok. De jacht op de rendieren was geopend. Het was de bedoeling te kijken wie er het dichtste bij geraakt en ik moet zeggen dat we er enorm dicht bij zijn geweest. Na een zalige fotoshoot met de rendieren en het zingen van 'Rudolph the rednose Reindeer' gingen we door naar de volgende halte. We stopten in Rovaniemi, een stadje waar niet zoveel te zien was. We liepen er even rond en gingen gretig op zoek naar het plein van onze dromen: Lordi-square (naar de groep die Eurosong won) :p Hun handafdrukken stonden in een muur gedrukt en natuurlijk moesten we daar even die van ons inpassen. Het werd al redelijk laat en vooral donker (17u) en we besloten onze volgende stop uit te stellen en door te rijden naar onze cottage (nog eens 50min rijden). Eens daar aangkomen werden we overweldigd door een prachtig uitzicht. We hadden een superzalige cottage met afwasmachine, wasmachine, sauna, een schuur met veeeel hout, een kleine cottage voor een kampvuur en dat allemaal gelegen naast een prachtig en immens groot meer! Na de verkenning van de cottage en de omgeving gingen we ons installeren en eten maken. We sloten de avond af met gezellig samen te zitten, iets drinken, spelletjes spelen en genieten van onze eigen sauna. De jongens kregen ineens het idee om van de sauna naar het meer te gaan en te gaan zwemmen. Ik kan je verzekeren dat het IJSkoud is!!! :p
Zaterdag werd iedereen wakker door het geschreeuw van Daniele: HET HEEFT GESNEEUWD!!! Inderdaad, er lag echt massa's sneeuw overal. Een ideale gelegenheid om dus een wandeling langs het meer te maken, aangevuld met de nodig sneeuwballengevechten en sneeuwgevechten :D Na de middag namen we de auto en gingen we een toertje maken in de omgeving met een ongekende bestemming. We stopten al snel aan een weide met vele rendieren. We zetten de auto langs de kant en gingen zo dicht als mogelijk naar de rendieren toe. De wegen werden smaller en meer besneeuwd en op een gegeven momoment zaten we op een heel klein wegje met aan de zijkant een meer en een prachtige zonsondergang. We stopten opnieuw en liepen naar het meer om enkele foto's te trekken. Ook daar werd er met sneeuwballen gesmeten en werden mensen in de sneeuw geduwd. Op weg naar de auto hadden we een kleine hindernis. Blijkbaar stonden we op privé domein en de eigenaar was er niet mee gediend dat we daar zomaar liepen :s We boden onze excuses aan en wouden eigenlijk zo snel mogelijk weg na een boze blik van de man en... zijn veel te gevaarlijke hond. We besloten maar terug te rijden naar de cottage omdat het opnieuw snel donker werd. Na het avondmaal maakten de jongens een kampvuur in de kleine cottage buiten. We bakten gezellig wat worstjes en babbelden over alles en nog wat. Toen alle drank op was gingen we naar binnen om een sauna te nemen. Maar eerst ontdekten we een kist vol gezelschapsspelen en die moesten er een voor een aan geloven. Nadien kwam dan opnieuw de sauna en deze keer gingen we niet in het meer, maar rolden we ons in de sneeuw. De laatste avond op weekend was aangebroken.
Zondagochtend was het tijd voor de grote opkuis. We deden een grote afwas/kuis en we ontdekten dat Balazs en Paolo verdwenen waren. Die twee hadden een boodje ontdekt in de buurt van het meer en hadden zin om te gaan varen. Redelijk gevaarlijk als het is (in koud water en zonder reddingsvest) zijn ze het meer overgestoken en teruggekeerd en waren net op tijd om mee te eten, nadat de kuis gebeurd was :p Na de middag vertrokken we met de wagen naar de Santa Claus Village. We brachten een bezoek aan het dorp, het officiële postkantoor, de winkels, de poolcirkel en natuurlijk onze beste vriend de kertsman... Het had wel iets met al de sneeuw, maar de helft van de winkels en huisjes was nog steeds dicht en er was geen volk. Een echte aanrader voor de kerstperiode dus! En toen was het tijd om de lange rit terug naar Oulu te maken. Onder de baan zijn we nog een laatste keer gestopt om onze kerstboom te pikken en om iets te eten in de meest noordelijke McDonalds ter wereld. Terug in Oulu hadden we eigenlijk zin om terug te keren :)
Maandagochtend op tijd opgestaan om te bellen naar het labo. Mijn resultaten bleken in orde te zijn en een uurtje later fietste ik richting stad om deze op te halen. Nadien ging ik naar Anne om alle papieren voor de stage in orde te brengen en kreeg ik een rondleiding. Ik ging ook langs op de dienst waar ik mijn mentor leerde kennen en waar ik dinsdag (eindelijk) kon beginnen! Oulu University Hospital is een ziekenhuis met verschillende gespecialiseerde afdelingen. Het is het enige universitaire ziekenhuis voor Noord-Finland. Er zijn verschillende kleine ziekenhuizen, maar vanaf het moment dat de zorg te gespecialiseerd wordt, worden mensen doorverwezen naar Oulu. Zo heeft het ziekenhuis ook een apart kinderziekenhuis met aparte radiologie en chirurgie. Je vind er ook een ziekenhuishotel, waar ouders kunnen blijven slapen. Er komen hier ook mensen die volledig noordelijk wonen en dus meer dan 5u (enkel) naar Oulu moeten rijden! 's Avonds gingen we koken met de Belgische jongens Maarten en Toon, een gezellige en rustige avond en een eerste poging om op tijd in mijn bed te geraken.
Dinsdag was het dan eindelijk zover! De eerste stagedag begon met een eerste laag verse sneeuw. Tijdens de patiëntenoverdracht zat ik er maar een beetje stom bij, alles gebeurde in het Fins en ik verstond er echt niets van. Maar nadien kreeg ik de uitleg van mijn mentor. Een gedreven en ervaren vrouw die overenthousiast was en echt letterlijk overenthousiast :p Ze gaf me een rondleiding op de dienst en tegen de middag wist ik alles liggen, staan en kende ik iedereen. Ik werd er die dag echt goed ontvangen en iedereen deed echt zijn best Engels te spreken of zich door gebaren uit te drukken. In de namiddag mocht ik enkele keren een aspiratie doen bij een kleutertje met een tracheostomie. Het was moeilijk te begrijpen dat zo'n klein meisje op die leeftijd al een tracheo heeft. De eerste dag was snel voorbij en ik wist nu al dat dit een leerrijke en superleuke stage zou worden en ik het terugkeren naar mijn appartement dacht ik terug aan wat ik allemaal gezien had. Het laat toch een indruk op je achter!
Woensdag was de verjaardag van mijn kamergenootje Manuela, maar eerst stage ;) Ik zorgde die dag voor een jongentje van 3 dagen met ademhalingsproblemen. Ik deed de volledige ochtendverzorging en leerde hem van de fles te drinken. Verder keek ik naar een voorlichting die een verpleegkundige gaf aan de ouders ivm het wassen van hun baby. Deze was volledig in Fins, dus voor mij was het vooral kijken en observeren. Verder mocht ik bij een ander kindje een echografie bijwonen van het hart. Dit kind was geboren zonder middenrif en had maar 1 long. Mijn mentor is gespecialiseerd in zuigelingen en vertelde me zeer veel over de houdingen van een baby, hou je een baby best oppakt, flesvoeding geeft, ... Ze wist heel veel van haar domein en gelukkig voor mij ging ze alle kennis aan mij overdragen. Na de stage fietste ik naar de stad om een cadeau te kopen voor Manuela's verjaardag. We vonden er een sjaal, handschoenen en een klok met kaders rond. We kochten nog snel een taartje en fietsten terug om haar te helpen bij het maken van de pizza. Eens deze klaar was, aten we de taart op en kon het feestje beginnen. Tegen half 10 gaven we de pakjes en tegen 23u maakte iedereen zich klaar om uit te gaan naar Tivoli. Enkele mensen die de dag nadien moesten werken (waaronder ik dus :p) bleven achter en tegen 12u was alles stil en konden we eindelijk slapen...
Donderdag: vandaag zorgde ik voor een klein meisje met een mentale beperking. Ze had als baby hersenvliesontsteking doorgemaakt en had nu een mentale achterstand, epilepsie en spasmen. Mijn taak vandaag bestond er voornamelijk in om de perioden van spasmen op te meten en te observeren. Het meisje had het heel moeilijk en de ouders ook, daarom hebben we extra aandacht besteed aan het uitzoeken van een mooi kleedje en het maken van een vlechtje :p De ouders hebben dit enorm geapprecieerd en hebben mij dan uitvoerig bedankt in het Engels :D Terug op het appartement hoorde ik dat er weer een feestje was. Wat zou Otokylä zijn zonder verjaardagsfeestjes :p Het beloofde een zot feestje te worden.
Vrijdag zorgde ik voor het ziekste kindje op de afdeling. Het meisje zonder middenrif. Ze lag ondertussen al anderhalve maand aan de beademing en vocht voor haar leven. Het is een hele verantwoordelijkheid om voor dit meisje te zorgen, je moet aandacht besteden aan elk detail, nauwkeuriger dan ooit zijn en vooral voorzichtig. Op dit moment gaat het beter met haar, maar 1 infectie kan alles veranderen. Na deze late shift kroop ik snel in bed, maar geraakte niet in slaap. Het werd een korte nacht :s
Zaterdag weekend. Vandaag werkte ik een halve dag om mijn verloren maandag in te halen. Door de weekendshift is er 1 verpleegkundige per kamer ipv 1 verpleegkundige per patiënt. Wij hadden er 2 en daarom kreeg ik de verantwoordelijkheid over een baby. Ik moest me vandaag bewijzen als verpleegkundige. Ik deed de volledige ochtendverzorging, praatte me de ouders en met de arts. Ze vroeg naar mijn observaties bij het kindje en nadien besprak ze met mij waarom ze de medicatie van het kindje verminderde. Tegen de middag rapporteerde ik alles aan de verpleegkundige tijdens het invullen van het dossier. Deze avond gingen we met een groepje naar een ijshockeygame: Oulut Kärpät tegen Pelicans. Het eerste deel zaten we bovenaan en probeerden we vooral de regels te leren kennen :p Het was niet altijd even duidelijk, maar na een tijdje lukte het ons toch wel. Het tweede en derde deel gingen we beneden staan, naast de piste, dicht bij de actie. En actie was er wel: er werd gevochten, met sticks naar elkaar gesmeten en hoe meer je iemand van de andere ploeg tegen de kant kon rammen, hoe beter :D Tegen het einde van de wedstrijd waren we allemaal in de ban van ijshockey en Kärpät.
Zondag was een kalme dag waarin ik veel gepland had, maar uiteindelijk niet veel gedaan heb :p In de namiddag heb ik met Toon en Maarten pannenkoeken gebakken en 's avonds hebben we samen gekookt. Nadien zijn we nog een tijdje blijven nababbelen met een warme tas chocomelk of thee.
Zondag kon ik me nog niet echt installeren aangezien mijn kamergenootje Sofie op weekend was en zij de hele kamer in beslag had genomen :p Ik maakte dan maar kennis met het nieuwe Italiaanse meisje Manuela. Na de middag vroeg ze mij of ik meeging naar de kamer van 3 Italiaanse jongens en een jongen van Estonia. Zij zouden pannenkoeken maken en Manuela ging me aan hen voorstellen. Als ge Italiaanse jongens Finse pannenkoeken laat bakken, dan weet ge vanaf nu dat dat niet in orde komt :p Ze hadden bloem gekocht die Kama (ofzoiets) bleek te zijn en de poging tot pannenkoeken bakken mislukte dus grandioos. Ze waren echt niet te eten. Manuela kreeg in de namiddag een rondleiding van haar Finse begeleider en ik ging met hen mee. Hij nam ons naar de stad en reed met ons naar het strand. Op het strand wandelden we tot aan de vuurtoren en van daaruit had je een prachtig, oneindig zicht over het water en de eilanden van Oulu. Nadien zette hij ons af in stad en gingen we iets eten. Om 19u hadden we afgesproken met de Italiaanse jongens om naar de afsluiter van het Irish Festival te gaan. Het was heel gezellig en hebben daar iets gedronken. Het festival zelf was niet echt de moeite :p Toen we terug kwamen maakte ik nog kennis met Sofie, die intussen teruggekeerd was van haar weekendje. Zij zou de volgende dag verhuizen naar haar vriendin, die alleen op de kamer lag en ik zou kunnen inrichten.
Maandag had ik een dag vrij, ik zou pas dinsdag starten op stage. Tegen de middag verhuisde Sofie en Manuela kwam naar mijn kamer. We hebben onze kamer ingericht en nadien zijn we samen nog boodschappen gaan doen. Eerst was het al een enorm avontuur om met de bus naar het bovenste deel van Oulu te geraken om daar een fiets te kopen. Eens we onze fiets hadden, was de zoektocht naar een slot geopend :p Nadien zijn we onze inkopen gaan doen en hebben we die avond echt Italiaanse spaghetti gekookt. We zijn daarna nog iets gaan drinken op het appartement van de jongens en voor je het weet staat de ganse gang vol mensen.
Dinsdag stond ik vroeg op en ging naar de universiteit. Ik had om 9u een afspraak met Piia, die me zou rondleiden en de papieren in orde zou brengen. Eens aangekomen op school bleek ze ziek te zijn en moest ik om 12u terug komen bij Kaijaleena. Zij vulde alle papieren in en verwees me door naar Anna om 14u. Zij zou me rondleiden in het ziekenhuis en mij alles uitleggen zodat ik kon starten op stage. En toen viel de bom... Elke buitenlandse student die in het ziekenhuis gaat werken moet 2 testen afleggen vooraleer de stage kan beginnen. Ik ging dus eerst naar Anna, waar ik de volledige uitleg over het ziekenhuis en de stages kreeg. Het ziekenhuis in Oulu is een universitair ziekenhuis met vele specialisaties en behandelt alle mensen uit het noorden van Finland. Voor de kinderen is er een volledig apart gebouw, waar ze verzorgd worden, waar de ingrepen gebeuren, de consultaties, ... Er wordt ook slaapplaats aangeboden aan de familie, omdat de afstand tussen het volledige noorden en Oulu tot 5u rijden kan bedragen :p Na deze afspraak fietste ik snel naar de stad om mijn testen af te leggen. Het slechte nieuws was dat ik pas vrijdag kon bellen voor mijn resultaten als ik geluk heb. Dat wil zeggen dat ik ten vroegste dinsdag kan starten op stage en dus alles zal moeten inhalen :(
Woensdag besloot ik me op mijn bachelorproef te storten zodat ik veel kon doen in de dagen die ik vrij ben. In de namiddag gingen Manuela en ik winkelen in de stad. Op zoek naar kledij voor het feestje van de avond: Cristina's birthday en Moulin Rouge party @ Tivoli. Cristina had spaanse tapas gemaakt voor de gangen en nadien was er nog een corridorparty. Deze feestjes moeten om 22u gedaan zijn, dus nadien ging iedereen zich aankleden en vetrokken we met een groot deel van het gebouw naar Tivoli. Daar ging het feestje tot in de vroege uren verder en nu al wisten we wie er de dag nadien zou opstaan met een kater :p
Donderdag was een moeilijke dag voor vele mensen. Enkele gingen naar de les of de stage, maar de meeste mensen bleven lang in bed. Ook vandaag was voor mij een bachelorproefdag in de hoop dat ik een beetje zou opschieten. Manuela daarentegen is opgestaan met een zware kater :p Maar wat zou Erasmus Oulu zijn zonder feestjes? Zo gezegd, zo gedaan... Die avond stond er voor de verandering weer een feestje op het programma. Alice was jarig en besloot een corridorfeestje te geven. Ze had allemaal kleine pizza's gemaakt en iedereen wou wel eens komen proeven. Het feestje was gezellig en minder zwaar dan de dag ervoor. Rond 22u zou het feestje afgelopen moeten zijn en de meeste gingen naar hun kamer. Maar nog een groot deel van de mensen bleef napraten in de gang. De ganse gang zat vol en we hebben nog verjaardagskaarsjes aangestoken voor de gezelligheid. Gevolg van deze avond: pas om half 2 kunnen gaan slapen en een gang vol kaarsvet en alcoholstift :p
Vrijdag was eigenlijk een rustige dag en 's avonds gingen we met een klein groepje pizza gaan eten. Aan het gebouw bevindt zich een klein studentenrestaurantje waar je grote (echt grote) pizza's kan eten voor 6. Na de pizza was er nog een verjaardagsfeestje van Christiaan en nadien ging een groot deel uit naar de stad. De Italiaanse bende en nog enkele anderen belandden op ons appartement en we bleven daar nog een hele tijd zitten.
Zaterdag werd het kuisdag :p We besloten het appartement onder handen te nemen, want eerlijk gezegd zag het er niet echt uit bij aankomst :p Om 13u vertrokken we op uitstap. Niet ver van Oulu is er een eilandje Hailuoto (zie foto). We gingen met de bus, op de ferry, helemaal tot aan de andere kant van het eiland. We bezochten eerst de vuurtoren, 110 smalle treden hoger had je een prachtig zicht op het eiland, het water en de natuur. Nadien maakten we een wandeling over het 800m lange houten pad dat over het strand aan het water gelegd was. Het was winderig en redelijk koud, maar dit weerhield ons niet van een wandeling op het strand en een fotoshoot aan het water ;) Na de haven nog even bezocht te hebben, gingen we een rendierstoofpotje eten met de ganse groep en gingen we naar de cottage. Een uurtje nadien hadden we met de groep afgesproken aan het kampvuur. Iedereen zat gezellig rond het vuur met een pintje of een beetje wijn en we speelden spelletjes en er werd gezongen. Nadien bakte een Finse leerkracht (dit was een trip als afsluiter van de Finse Survival Course) echte Finse pannenkoeken. Rond 12u gingen we nog de sauna in en tegen 2u lag iedereen uitgeteld in zijn bed.
Zondag was het lang uitslapen en goed ontbijten. We bezochten nadien de vismarkt (met een kraampje van Lions, voor de verwanten ;p) en trotseerden we hagel en stormwind naar het restaurant. In de namiddag ruimden we de cottage op en gingen we terug naar Oulu.
Donderdag namen we het vliegtuig door naar Oulu en verkenden we vooral het centrum van de stad. Ook hier zie je de traditionele scandinavische huisjes ten opzichte van de nieuwe moderne buildings en shoppingcentra.
Vrijdag maakten we een grote wandeling door de eilandjes van Oulu. Op de eilandjes zie je enkel de traditionele huisjes en het mooie landschap en ontdek je wat eht echte Lapland is. In de namiddag gingen we naar mijn appartement. Je komt in een heel andere buurt terecht, grote appartementsgebouwen waar vooral studenten en erasmusstudenten zitten. Ik zit niet al te ver van het ziekenhuis (wat gigantisch groot is) en op de baan die ik dagelijks zal afleggen zie je niets anders dan natuur. Ik zit op een appartementje met 3 andere meisjes: een Ehtiopische, een Belgische en een Italiaanse.
Zaterdag: we hadden ongeveer het meeste gezien in het centrum en daarom beslisten we vandaag om uit te rijden. We reden tot Rovaniemi, niet ver hiervandaan ligt immers de Santa Claus Village. We liepen door de vele gift shops van de kerstman en verstuurden een postkaartje voor kerstmis vanuit het officiële postkantoor van de kerstman. We bezochten het huis van de kerstman en tot onze verbazing zat op dat moment de kerstman klaar om kindjes te ontvangen. 'Laten we even zot doen' en we brachten een bezoekje aan de kerstman en mochten met de enige echte op de foto Verder hebben we nog een grote stap genomen op de poolcirkel. Het stadje wordt doorkruist door de poolcirkel en zoals elke toerist moesten we er eens over stappen/rijden.
Zondag was het dan zover... Ik nam afscheid van mijn ouders en ging naar mijn appartement. Klaar om me te installeren en mijn kamergenootjes te leren kennen. Vanaf nu begint het echte avontuur.
Dinsdag was het zover... Die ochtend om half 5 ging de wekker en maakte ik me klaar om richting het koude noorden te gaan. Gepakt en gezakt namen we het vliegtuig naar Helsinki. Tegen 11u plaatselijke tijd zijn we geland (je moet hier een uur verder rekenen dan in België!). In de namiddag maakten we kennis met de hoofdstand en vooral ook de kou. Op de middag was het een goeie 9° en het bleef afkoelen naar de avond toe. We bezochten de mooie gebouwen, de vele galerijen, de vele designwinkels (binnenhuisarchitecten zijn hier op hun plaats) en de haven. Morgen is het de bedoeling een tochtje met de boot te maken om de vele eilandjes van Helsinki te bezoeken. 's Avonds zijn we typisch fins gaan eten, met veel vis dus :p
Kortom: de eerste dag is kouwelijk, maar goed verlopen.
Woensdag: deze ochtend namen we de tour-bus. We reden door Helsinki en ontdekten stukken die je anders nooit zou zien zoals het strand... Op de middag aten we op de markt aan de haven worstjes van rendier en nadien namen we de veerboot naar Sveaborg. Dit is een van de vele eilandjes van Helsinki waar een prachtig landschap te zien is met overblijfselen van het ford van de koning en dergelijke. Na een fikse wandeling op het eilandje keerden we terug en dronken nog iets in Robert's Coffee in de Saluhall aan de haven. Om de dag af te sluiten gingen we nog even winkelen in het grootste shoppingcenter in Helsinki: Kamppi. Deze dag was echt een aanrader voor iedereen die deze stad ooit eens wil bezoeken...
Donderdag vliegen we verder naar Oulu en dan begint het echte avontuur!
Op 28 september 2010 vertrek ik in de vroege uurtjes naar het koude Oulu in Finland om mijn buitenlandse stage te doen. Ik loop daar stage op PICU en NICU, op de pediatrische neurologische afdeling en op een soort Kind en Gezin.
Ik zal mijn best doen om dan ook elke week een berichtje en foto's te posten vanuit het koude stadje.
Aan alle mensen die gaan mailen: ik mail zo snel als mogelijk terug (beetje afhankelijk van internetverbinding) :p
Oulu, Finland
Moi,
Hei hei,
Verder hebben we nog een grote stap genomen op de poolcirkel. Het stadje wordt doorkruist door de poolcirkel en zoals elke toerist moesten we er eens over stappen/rijden.
