Gisterenavond was mijn hartslag weer hoog, 115 tijdens het kijken naar mijn pop-uprestaurant. 

Ben dan maar een kalmeringspilletje gaan vragen en gekregen, hartslag zakte iets en voeldde mij rustig.

Dan ff gesprek gehad bij de nachtverpleegster omdat ik telkens wakker werd als zij naar buiten ging tijdens haar nachtelijke controle.

Mijn slaappatroon laten zien op mijn gsm en ze raadde me aan om een doorslaappilletje te nemen, iets wa nie verslavend werkt en eigenlijk een antidepressiva is maar ideaal is voor door te slapen. Om half 12 gaan slapen en een kwartier later was ik al in dromenland. Goed geslapen maar rond kwart voor 6 al wakker, dus al een uur langer geslapen als de dagen ervoor.

Ik merkte wel dat ik deze morgend nog versuft was, en barstende hoofdpijn. De hoofdpijn is nu wel bijna weg, joepie!

Gisteren tijdens activatie atelier, kreeg ik een bericht dat mijn auto gemaakt was, en weer kreeg ik stress,

veel harder dan ik gewoon ben, maar al wel de voorbije dagen gehad had. 

Ik begon meer de richting van een burn-out te denken omdat mijn symptomen wel gelijk waren als een burn-out.

De echt manische episode, van veel geld uitgeven en verkeerde keuze's maken heb ik niet echt gehad,

 en de depressive kant dat ik geen toekomst meer zag voor mij heeft ook niet echt lang geduurd.

Is het door mijn medicatie dat ik stabieler ben, maar waarom gaat mijn lichaam in overdrive bij het minste stress.

Veel vragen maar over het algemeen ben ik bijna terug gelukkig alleen die stress is soms wat zwaar. 

Ben gisteren dan maar in de tuin wa gaan lopen, en wou gaan douchen, stond op de kamer in mijn boxershort, 

toen er een stagair van de dokter binnenkwam, haha zalig om haar reactie te zien toen ze de deur opendeed.

Dan maar rap wa kleren aangedaan, ze kwam gewoon rap een wekelijkse vragenlijst over depressie afgeven,

ze meldde dat ze morgen een veel langere vragenlijst had die we samen zouden invullen, dus dat het veel langer zou duren als vandaag.

Toen beginnen te praten over het feit dat ik denk dat ik meer begin te denken aan een burn-out dan mijn bipolaire stoornis.

Eindelijk iemand die de tijd nam om te luisteren.

Na een lang gesprek, moestten we keihard lachen dat het vandaag nog langer zou duren maar daar was ze al niemeer zo zeker van.

Als we vandaag weer aan de praat geraken en dan nog die megalange vragenlijst, dan hoop ik dat ze in de voormiddag nog komt,

want namiddag komt mijn schatje langs en menne kleine, die ik van zondag al niemeer gezien heb, ik kijk er keihard naar uit!!

Dus als ik dan die vragenlijst moet invullen zou het spijtig zijn.

Ok terug naar de vragenlijst,ik begon die in te vullen en na de eerste drie vragen wist ik niemeer wat in te vullen op de meerkeuze vragen,

naar de verpleging gegaan en die hebben dan geholpen, alee geholpen?! Kheb bij keiveel vragen niet van toepassing moeten schrijven.

Dus ja een echte depressie heb ik niet, gewoon een lichaam dat uitgeput is en in overdrive gaat bij het minste stress. 

Alles komt goed !