Dag 3: 4 april 2020

De nachten tijdens de Barcelonareis zijn altijd nogal kort. Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het ontbijt: spek met eieren, bonen in tomatensaus, worst en gebakken aardappelen. We kunnen er weer eventjes tegen.

Kristiaan verwent ons. Hij heeft bus 2 vlak voor de ingang van het hotel gezet. En ook vandaag zijn alle leerlingen stipt op tijd. We kunnen vertrekken!

Door de voorruit van de bus zien we na een uurtje rijden de skyline van Barcelona opduiken: de Montjuïc, de Torre Agbar en natuurlijk de Sagrada Familia die ook dit jaar weer wat gegroeid is. Door de boxen klinkt 'We’re from Barcelona', een hit uit 2007 van de Zweedse groep I’m from Barcelona.

Ook de wandeling door de Barri Gòtic is intussen een echte klassieker. In groepjes van ongeveer 25 trekken de leerlingen begeleid door één tot twee leerkrachten door de nauwe steegjes van de middeleeuwse stad. Vijftien jaar geleden lazen we nog netjes de fiches voor aan de leerlingen, maar intussen hebben we ons ontpopt tot ervaren stadsgidsen. We leggen allemaal onze eigen accenten. ’t Zou wel leuk zijn om eens bij anderen te gaan luisteren. Zoals altijd start ik in El Raval. ’s Morgens vroeg zijn de straatjes hier wat verlaten en zelfs een beetje akelig. De zon staat nog niet hoog genoeg om de kilte te verdrijven uit de nauwe straten. Het is hier nog redelijk donker en fris. De ideale setting om iets te vertellen over Gaudi Enriqueta Marti, de vampier van Barcelona. Ze ontvoerde en vermoordde tientallen kinderen om toverdrankjes te maken van hun vet.

Een steenworp verder blinken de appelsientjes in de bomen van de binnentuin van het oude Hospital de la Santa Creu  in de ochtendzon. We zijn nu vlakbij La Boqueria. We gaan de overdekte markt binnen langs de achterzijde. Het is er rustig. Niet alle kraampjes zijn open.

Op de Ramblas besef ik dat het morgen Palmzondag is. De kraampjes verkopen er allemaal grote, gele, met linten versierde palmtakken. Echte palmtakken, zoals je die ziet als je omhoog naar de kruin van palmbomen kijkt. Waarom gebruiken wij bij ons van die miezerige takjes van onze buxusheg? Daarmee kan je toch niet wuiven?

Rustig slenteren we verder door de stad: Plaça Reial, Plaça San Jaume, Santa Maria del Mar,…

In de Carrer de Ferran oefenen enkelen voor de processie. Op hun schouders dragen ze een lege draagstoel. Daarop komt morgen wellicht een beeld van een lijdende Christus of zo. Ze proberen in het gelid te lopen. Het lukt nog niet helemaal. Blijven oefenen, mannen!

Zitten er nu echt dertien witte ganzen in het kruispand van de kathedraal?

Kijk! Op de Plaça Sant Josep Oriol draagt het standbeeld voorwaar een mondmasker!

De wandeling eindigt op de Plaça Catalunya. 'We verzamelen om 14 uur op de stoep voor het Hard Rock Café! Wees op tijd! Daarna stappen we samen naar La Pedrera langs de Passeig de Gràcia.'

Het bezoek aan Casa Milà heeft altijd wat voeten in de aarde: aanschuiven, wachten, door de scanner, wachten, audioguides nemen, wachten, de trappen omhoog tot op de zolder, wachten. Het is niet zo gemakkelijk om met 25 samen te blijven. Maar vooral het bezoek aan het terras op het dak is een must. Door één van de bogen op het dak kijk je naar Tibidabo. Onwillekeurig denk ik hierdoor aan 'De Schaduw van de Wind' van Carlos Ruiz Zafón. Maar de antropomorfe schoorstenen doen ook aan Star Wars denken. En ook Robert Langdon belandt in de fantasie van Dan Brown op dit dak. De leerlingen nestelen zich op de trappen in de Spaanse zon. Toch altijd een stuk warmer dan onze zon.

Maar we moeten verder. Het is een druk programma vandaag! Kristiaan voert ons naar de Plaça d’Espanya, aan de voet van de Montjuïc. Dankzij de Olympische Spelen van 1992 kan je deze berg (nou ja) beklimmen via roltrappen. Van op het terras voor het Palau Nacional is het uitzicht over de stad ademloos!

Nog een laatste inspanning brengt ons tot aan de voet van de communicatietoren van Calatrava. Hier pikt Kristiaan ons op. Vanavond eten we bij Ginos!