Dag 2

Net buiten de stadsmuren van Avignon staan de bussen met ronkende motor op ons te wachten. De buschauffeurs horen ons al van verre komen. De denderende wieltjes van honderden valiezen over de kasseien klinken als een naderend onweer.

Ja, ze schijnt. Het zonnetje. Er is toch iets speciaals aan het zonlicht in de Provence. Vanop de busparking heb je een magnifiek uitzicht op de Pont Saint-Bénézet. De witte stenen brug weerspiegelt in de Rhône.

Tom - een jonge collega en voor de eerste keer mee - leest nog snel de fiches met de historische uitleg over de Pont du Gard. Het is maar een half uur rijden. Hij heeft dus niet veel tijd.

Kristiaan vraagt of alle leerlingen op de bus zitten. Jolien telt de koppen en knikt. Daar gaan we.

Het bezoek aan de Romeinse aquaduct en de stad Nîmes verlopen vlot. Vingers in de neus. Het is tenslotte de 20^e editie, niet waar? Een 'plat du jour' in het 'Grand Café de la Bourse' vlakbij de arena en niet teveel drinken, want straks zitten we weer enkele uren op de bus. We rijden in één stuk tot Santa Suzanna. De Heilige of Kuise Suzanna is een figuur uit het Oude Testament. Ze leefde zes eeuwen voor Christus. Omwille van het gekende verhaal is ze een toonbeeld van kuisheid en echtelijke trouw. Maar ze wordt ook aanroepen tegen oogziekten en pokken. Zou ze ook goed zijn tegen corona?

Er bereikt ons een gerucht via oud-directeur Jan Verpoest dat de grens tussen Frankrijk en Spanje onherroepelijk dicht is. Onmiddellijk start een druk heen en weer getelefoneer tussen de verschillende busverantwoordelijken van de vier bussen. Een videoconferentie of google meet gesprek zou nu wel handig zijn. Proberen we het via Lieven Boeve? Of zouden we beter Ben Weyts contacteren? Als Madrid de grenzen sluit, dan wil zijn vriend Puigdemont ze misschien open houden? Heilige Corona, bid voor ons. Heilige Suzanna, bid voor ons.

Om er de moed in te houden legt Kristiaan opbeurende muziek op. 'Laat de zon in je hart.' schalt door de boxen. Het lijflied van elke buschauffeur! Door de middengang van de bus starten de leerlingen van achteren naar voren een polonaise: 'Changer!'

We naderen nu echt wel de Spaanse grens. Iedereen zingt met de handen hoog in de lucht zwaaiend mee met Samantha: Ik hou van dans en romantiek. Eviva España!

En dan geschiedt het wonder. Uit de rozenstruiken langs de snelweg springt een ruiter. Hij heft het zwaard en is klaar om de draak te verslaan. Het is San Jordi, de patroonheilige van Catalonië! Bestrijder van koorts en van pest!

Probleemloos leidt de Heilige Joris ons over de Pyreneeën! Wie houdt ons nog tegen?

Het is nog een flink eind tot Santa Suzanna. Om de tijd de doden kijken we naar 'Outbreak', een Amerikaanse rampenfilm uit 1995. Een militair virusspecialist in de Verenigde Staten wil een virus tegenhouden, maar hij wordt tegengewerkt door zijn superieuren.

Tegen de avond bereiken we onze bestemming. Het voelt altijd een beetje aan als een invasie. Met 200 mensen ineens inchecken in ons hotel. We zijn een katholieke school. Jongens en meisjes slapen dus apart. Terwijl de jongens op de stoep staan te wachten en de meisjes inchecken proberen promotiemannen van de 'Discoteca Tropicana' ons in hun tent te lokken met uitzonderlijke kortingen. Het is deze dagen zeer rustig aan de Costa's.

In het vernieuwde hotel is het aangenaam toeven. Ruime kamers. Ook het buffet is in orde. Neem ik meteen wat 'conejo' of proef ik eerst van de 'ensalada con aceitunas'? De 'postres' zien er ook goed uit!

De rest van de avond verloopt vlot. De leerlingen hebben al snel de 'Aloha' ontdekt, maar ze gedragen zich! En ze liggen allemaal op het voorziene uur in hun bed. Geen kamerarresten vandaag!