ik heb vaak stemmen in me hoofd dat ik dood wil, en maandag ben ik op het balkon gaan staan op te springen en ik was al aan de andere kant van het balkon . . . toen hoorde ik me vader roepen want die wist niet waar ik was en zocht me. ik was bang en verdrietig. . . . en ik klom terug en liep naar hem toe. ik moest hard huilen en uiteindelijk vertelde ik me ouders dat ik dus wou springen. (gelukkig stond de buurman voor het raam en omdat hij me aankeek durfde ik nog niet te springen) me ouders schrokken zich rot en me vader zei tegen me moeder bel je werk en haar school af ze mag niet gaan.. terwijl ik nog in tranen zat rende me moeder naar beneden om af te bellen. me vader trooste me en geschrokken praten hij met me. toen gingen we naar beneden en ik kroop tegen me moeder aan die even aan het bellen was en toen ze ophing hebben we heel lang geknuffelt ik was heel erg geschrokken van mezelf. ik vertrouwde mezelf niet meer en hapte naar adem. toen ik gekalmeerd was viel ik in slaap op de bank. me vader ging naar me oma en me moeder ruimde het huis op en toen ik wakker werd lagen de hondjes tegen me aan, zo lief. ik keek ff tv en ging ds-en me moeder belde met de dokter. (omdat ik het vanaf zaterdag al vaker in me hoofd heb) en ik kon de volgende dag terecht om 11 uur. de volgende dag om 11 uur, ging ik naar de dokter en ik met me vader en moeder kregen een aardig lang gesprek met haar... ze vroeg me veel, en ik moest ook een vragenlijst invullen van 50 vragen. en ik kreeg pilletjes om beter te slapen. net terwijl het douchen dacht ik weer ik wil dood. dit gaat egt heel slecht met mij. en ik ga vanavond kijken of de slaap pilletjes werken. xx koekje (12 jaar)