Ik startte achteraan van 189 renners. Al snel had ik door dat wegrijden moeilijk ging worden. Ik bleef wel attent meerijden vanop de tweede, derde rij. Halfkoers wilde ik toch eens de benen testen en reed ik even voor het peloton uit. Zonder resultaat uiteraard. Een ronde later reden 4 renners weg. Ik ging er alleen achteraan, maar na een 2-tal kilometer kwam er tien man aansluiten en later ook het peloton. Ook de 4 leiders werden snel terug gegrepen. In de voorlaatste ronde gingen 5 renners ervandoor. Een tweede splitste zich af van het peloton. Het signaal voor mij. Ik maakte de sprong van het peloton naar die groep. We draaiden niet supergoed rond met de hele groep en op het moment dat Matthias Ongena (cibel) en ik ermee stopten, stopte iedereen. Bij het ingaan van de laatste ronde werden we dan ook gegrepen. Ik pikte opnieuw in vooraan, want dat was de enige optie om nog een kans te maken op een goede uitslag. De 5 leiders bleven uiteindelijk nipt voorop, terwijl ik mezelf overal tussengooide (op een zo veilig mogelijke manier) ter voorbereiding van de massaspurt. Ik zat ideaal geplaatst bij het uitdraaien van de laatste bocht. Perfect klaar om een eerste top 20 plaats van het seizoen te rijden, tot er gevallen werd aan mijn achterwiel. Ik voelde daar wel iets van, maar kon rechtblijven. 20 meter later stond ik toch stil omdat mijn wiel niet meer ronddraaide. Intussen vielen ze een tweede keer, maar toen stond ik al naast mijn fiets. Gevolg hiervan: versnellingskabel losgekomen, derailleur, kader en achterwiel geschaafd en 6 spaken van mijn achterwiel doormidden. Mijn koers eindigde dus op 200m van de aankomst. Ik ging wel nog te voet over de meet, maar er was niemand meer te zien van de bond. Dus werd ik Did Not Finish (DNF) geplaatst. Er zat opnieuw een goede uitslag in, maar pech besliste daar anders over. Volgende week is er een nieuwe kans in Merelbeke!
Het was ideaal koersweer om de eerste wedstrijd van het seizoen te rijden. We stonden met 150 renners aan de start voor 109km koers over en heuvelachtig parcours. Ik startte ongeveer halverwege, maar als snel had ik door dat er iets niet klopte. Mijn stuur zat los en draaide naar beneden. In het begin viel alles nog goed mee. Maar op de duur kon ik het gewoon verdraaien zonder enige moeite. Na 12 van de 14 ronden kreeg ik de gepaste inbussleutel aangegeven van papa. En zo kon ik tijdens de wedstrijd mijn stuur vastzetten. Dat ging vrij vlot en al meteen ging ik ten aanval. Eerst met 2 en later alleen reed ik van het peloton naar een voorliggende groep. Eens aangesloten bij die groep vielen ze stil en 2 minuten later kwam het peloton terug aansluiten. Dan besloot ik maar om mij rustig te laten uitbollen tot aan de aankomst. de eerste wedstrijd ging veel beter dan verwacht, maar zonder die problemen aan het stuur zat er wel veel meer in. Het lastigste van de dag was dan ook niet de koers, maar mijn stuur. Volgende week beter in Wetteren!
